In a bar

Δεν μπορώ να κλάψω με αυτό το σώμα. Δεν ξέρω πως. Δεν ξέρω τι έχασα και δεν μπορώ.

   Αν με άφηνες να σε αγαπήσω, αν απλά με άφηνες και δεν το κρατούσες εναντίον μου σαν πιστόλι... θα σε έκανα τόσο ευτυχισμένο. Αν μου έλεγες τα μυστικά σου, θα τα κρατούσα καλύτερα κι απ' τα δικά μου, και θα σου έλεγα ό, τι ήθελες για μένα. Αλλά ξέρω ότι δεν έχεις ούτε πέντε απορίες για μένα. Και γω έχω άπειρες για σένα. Εκεί που οδηγάμε, χωρίς να ξέρω αν θα ζω να σε δω και αύριο, γιατί εσύ ξέρω πως θα βγεις από κει μέσα ζωντανός, έχω άπειρες απορίες για σένα, και πρέπει κάθε μέρα να μου θυμίζω πως ίσως να μην θέλεις να σε πρήζω, κι εγώ πάλι σε πρήζω, και δεν ρωτάω ούτε τα μισά από αυτά που θέλω, και νιώθω ότι μια μέρα όλα αυτά θα πέσουν πάνω μου να με πλακώσουν και δεν το αντέχω γιατί ξέρω ότι θα γελάσεις με μένα. Αντέχω που γελάς με την ανικανότητά μου, την περιέργειά μου, το πόσο παιδί είμαι ακόμα, γιατί "γυναίκες!", γιατί "γκόμενες!", γιατί απλά "δεν το καταλαβαίνεις αυτό" και προσπαθώ να σου εξηγήσω και συ βγάζεις ένα ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι σου και με κάνεις να γελάω, και γω νιώθω καλύτερα γιατί ξέρω ότι τη βρίσκεις όταν κάνεις τον κόσμο να γελάει.

   Και παντού γύρω σου τα βλέπω όμορφα, και στα χειρότερά σου ακόμα, θα ονόμαζα την ομορφιά σου τερατώδη, γιατί αν δεν το έκανα αυτό γενικά, δεν θα την πάλευα αλλιώς. Και δεν την παλεύω. Και το χειρότερο είναι που δεν μπορώ να κλάψω για αυτό. Να εκτοξευτεί κάτι από μέσα μου και να φύγει, να πάει στο διάολο άμα θέλει. Ούτε αυτό δεν ξέρω πια να κάνω μαζί σου. Και, Χριστέ μου, πόσο ξέρω ότι αύριο θα έχω μετανιώσει μόνο που αποφάσισα ότι με νοιάζει αρκετά ώστε να τα γράψω έστω κι έτσι. Και πόσο θα προσπαθήσω να θρηνήσω. Πόσο θα αποτύχω..;

   Κάποια μέρα θα μου γυρίσεις μπούμερανγκ. Θα τραβήξεις πιστόλι μπροστά μου, και εγώ θα το φάω στα μούτρα, και θα γίνω ένας λεκές στον τοίχο, όπως μαθηματικά θα αποδείξουμε ότι θα γίνει. Και εκεί, ελπίζω να είμαι αρκετά παιδί, ελπίζω να μην έχω μεγαλώσει αρκετά ακόμα ώστε να σε δαγκώσω, και να γυρίσεις να μου δώσεις σημασία. Και τότε ίσως ξαναδώ, έστω και για εκείνο το απειροελάχιστο δευτερόλεπτο που είδα πιο πριν, το ψύγμα αγάπης που μπορεί να έχεις για μένα. Και θα σε αφήσω να με φας ολόκληρη γιατί απ' ό, τι φαίνεται σε αγαπάω.


...να θυμηθώ να διαβάσω. Έχω να αποδείξω την αξία μου, μην ξεχνιέσαι. Να θυμηθώ ότι δεν πιάνω μία μπροστά σου, και ότι ποτέ δεν θα σε έχω όπως θέλω στο κεφάλι μου. Να θυμηθώ ότι θα πεθάνω πριν μπορέσω να σταθώ δίπλα σου σαν ίση. Να θυμηθώ ότι υπήρχες και πριν από μένα, και πιθανότατα να σου περνάω και αδιάφορη. Άλλωστε, πόσο με ξέρεις; Πόσο σε ξέρω; Δεν έχει πια καμμία απολύτως σημασία. Αύριο θα λέω στον εαυτό μου πως με πιάσαν οι μαύρες μου χτες, και ότι ακόμα δεν έχει συμβεί το μοιραίο, και ότι μπορώ ακόμα να περπατώ μαζί σου το δρόμο χωρίς να ντρέπομαι που με νοιάζει περισσότερο από ό, τι εσύ, γιατί αύριο πρωί δεν θα έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι με νοιάζει. Θα ρίξω ό, τι μου ανήκει στον τοίχο και θα πάω πίσω δύο βήματα, για να μην καταλαβαίνω ακόμα ότι ήδη με νοιάζει.

βήμα πίσω:
Καληνύχτα. Ελπίζω τουλάχιστον να σε κάνω ευτυχισμένο. Κι αν δε σε κάνω, εύχομαι να μην βρεις ευτυχία πουθενά αλλού.

βήμα πίσω: 

I wanna meet a friend in a bar tonight

the evening is long

so long I hardly move

A can in my hand

a picture in my mind

a voice I need to hear, a laugh I need to show

We' re lonely, babe

in a boat, again

I need to see a friend tonight

or see the people in a bar

I wish they could not see me at all

how I wish I could describe their pain

or my pain

The mystic light, the choir of smoke

the smell of wood, the pose, the joke

the dirty little world inside

that needs to come out

needs to come out

I wanna meet a friend in a bar tonight

the evening is long

if only I had that strength

to see those people, all so lonely as me

Δεν το χω με τους τίτλους.

Μένω πάντα με την όρεξη, που λένε. Και, πούστη μου, είμαι τόσο ντουγάνι. 

Αλλά γιατί οι άνθρωποι γοητεύουν; Κι όταν γοητεύουν, γιατί το κάνουν; Γιατί σε αφήνουν με την θέληση, την όρεξη, την περιέργεια; Γιατί είναι τόσο κλειστοί και δεν στα δίνουν; Πόσο παιδική ερώτηση-γιατί απλά δεν σου δίνουν κάτι που θες. Και κάπου θυμάσαι ότι όσο έχεις εσύ έλεγχο των πράξεων και επιλογών σου, άλλο τόσο έχουν και αυτοί, αλλά ρε γαμώτο!, γιατί, γιατί να σε γοητεύουν και να μην σε αφήνουν μέσα τους; Γιατί πρέπει να σε γοητεύουν και να σε αφήνουν εκτός; Είναι τόσο άδικο...

Και καταλήγεις να κάνεις μαλακία, και να συνειδητοποιείς ότι δεν θέλεις να σε ξανακοιτάξουν ποτέ έτσι. Και κάπου εκεί ίσως γίνεσαι καλύτερος, αλλά η περιέργεια παραμένει. 

Γιατί έχει μεγαλώσει η γοητεία. 

Κοιτάζω τα χέρια μου, γεμάτη ερωτήσεις. Πόσο πιο εύκολος θα ήταν ο κόσμος αν απλά αγαπιόμασταν...

Told myself that you were right for me 

But felt so lonely in your company

You can get addicted to a certain kind of sadness 

Like resignation to the end, always the end

But you treat me like a stranger and that feels so rough

And had me believing it was always something that I'd done 

But I don't wanna live that way 

Reading into every word you say 

Τι κάνω και πως είμαι αυτές τις μέρες.

Πάλι έκανα το λάθος να σιγουρευτώ. I settled. Πρέπει να κουνηθώ, να ταράξω την σκόνη, να με σηκώσω και να με μπερδέψω.

...Γαμώ τη ζωή σας γαμώ, δε θέλω να σηκωθώ και να αναλάβω ευθύνες, θέλω να μπαίνω στην παράλληλη πραγματικότητά μου και να νιώθω γαμάτη και εντάξει με τον εαυτό μου, τι ζόρι τραβάτε, δε θέλω να κάνω το σωστό ούτε να είμαι εντάξει απέναντι στους άλλους.

Σήκω, Κώννα, σήκω. Το σταυρό μου μέσα, κάνε κάτι.

Είμαι ένας βρικόλακας. Ζω τη νύχτα. Πίνω όπου βρω και παραβαίνω κάθε νόμο για να ζήσω άνετα. Δε με νοιάζει τίποτα, μόνο ο εαυτούλης μου, και επιτέλους το λέω στα μούτρα σας: σας χρησιμοποιώ, σας χρησιμοποιώ όλους και αν βρω άλλους, καλύτερους από σας, θα σας φτύσω και θα φύγω.

Ελπίζω να κλάψετε όπως έκλαψα εγώ, να πονέσετε όπως πόνεσα εγώ, και το μόνο που θα έχετε να είναι μια μπύρα και το πιο ψεύτικο χαμόγελό σας για να προσπαθήσετε να με πείσετε ότι είστε καλά.

Ναι, είμαι κακιά. Μπου. ΜΠΟΥ, μπάσταρδοι. Προσοχή, τοξικόν.

We were one in words

You finished my sentence

I can never attract tomorrow

It pushes me aside

I sink in waters deep

Your presence kept me floating

Far from depths where secrets lie

Maybe in another lifetime

I could be the first you meet

I once read a poem

Held my breath

But that moment's gone

First time I felt life somewhat hurts

I need an option, a reason and some hope

Yell at me, I want to be your light that shines

But my ground is shaking and I might fall

I wish that I could say... I wish that I could be your evil... your evil in a closet

Yell at me, I want to be your light that shines

But my ground is shaking and I might fall

I wish that I could say... I wish that I could be your evil... your evil in a closet

you should go.

Κοιτάζω πίσω μέχρι εκεί που θυμάμαι κάπως τον εαυτό μου. Άσκοπο, πάλι δεκαέξι νιώθω,οι ίδιοι φόβοι εφαρμοσμένοι σε μεγαλύτερα μεγέθη και σημαντικότερες συνθήκες. Τουλάχιστον τώρα ξέρω. 
Σουλουπώθηκα. 
Κάπου κάπου σκέφτομαι τα λάθη μου και συνειδητοποιώ πόσο μικρή ήμουν. Όχι ανώριμη. Τελικά ήταν λάθος να χαρακτηρίζεις αυτές τις πράξεις έτσι. Άλλωστε, το κάθε λάθος στον καιρό του, και η κάθε συνειδητοποίηση επίσης. Ποτέ δεν είσαι ανώριμος μέχρι να ήσουν. 
Και μετά βλέπω τα επόμενα τρία χρόνια, πόσο καλό μου έκαναν, πόσο κακό, πόσο με ενεργοποίησαν, με κινητοποίησαν, μου έδωσαν δύναμη, στόχο, κέντρο και συγκέντρωση...

Και κάπου μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, στο 2ο νομίζω, η στιγμή που καταλαβαίνεις πως "σου αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής". 

Είμαι τόσο τυχερή. Παρά την τόσο πτητική φύση αυτού που θέλω, ξέρω τι θέλω. Επανασυντέθηκα με στόχο αυτό που θέλω. Όλα μου τα βέλη, όλες οι φωνές, όλες μου οι πράξεις από τη στιγμή που θα ξυπνήσω ως τη στιγμή που θα κοιμηθώ (ακόμα και τότε, στον ύπνο), όλα με στόχο αυτό. 
Δεν μετάνιωσα για τίποτα. Ποτέ. Ακόμα και τις στιγμές που έχασα την αξιοπρέπειά μου, ή τον αυτοσεβασμό μου. Τις χρειάστηκα. Όλοι τις χρειαζόμαστε. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να καίνε τα μάγουλά σου από τη μετάνοια, but when all is done... πόσο απελευθερωτική είναι η επίγνωση πως αν σου δινόταν δεύτερη ευκαιρία, θα έκανες το ίδιο! 

Είμαι ευτυχισμένη. 
Ή τουλάχιστον στον δρόμο να γίνω. 

I'm in misery where you can seem as old as your omens
And the mother we share will never keep your proud head from falling
The way is long but you can make it easy on me
And the mother we share will never keep our cold hearts from calling

Και κάτι ακόμα. Ποτέ δεν σας χρειάστηκα. Για αυτό τουλάχιστον, ας είμαστε ειλικρινείς.
Καλό απόγευμα :)

Δεν έχω τι να πω, οπότε θα σας πω μια ιστορία.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήμουν καλή στις ιστορίες.
Τώρα το μόνο που σκέφτομαι είναι το τι θα παρουσιάσω την Τετάρτη. Και κάθομαι και τα ξύνω.

Ω θεοί, πότε θα αρχίσω να ζω την ζωή που οργανώνω τόσο μανιακά και λέω ότι θα ζήσω;

...μπορώ πάντα να μιλήσω για τον Τομ Χίντλστον. We won't hear the end of it.

It must be the bone structure. Και τα μάτια, και τα χείλη, και η μύτη, και τα μαλλιά και το μεγάλο μέτωπο και το stubble και η φωνή και η ικανότητα και γενικά τα πάντα. 

Να τι να μου κάνετε δώρο τα Χριστούγεννα, έναν άνθρωπο της προκοπής σαν και δαύτον. 

Εδώ τελειώνει λίγος ακόμα κυβερνοχώρος του ίντερνετ. 

Γεια σας.

Translated Lyrics:

The Way To Hel (Helvegen)

"Who shall sing me

In(to) death-sleep sling me

When I walk the way of Hel

And the tracks I tread are cold, so cold

I sought the songs

I sent the songs

When the deepest well

Gave me drops so harsh

From Valfaders pledge

All know I Odin, where you (your) eye hid

Early or in the days end, still knows the raven if I fall

When you stand at the gate of Hel

And when you have to tear free

I will/shall follow you

Across Gjallarbru with my song / Past the bridge of Gjöll with my song

You become free from the bonds that binds you!

You are free from the bonds that bound you!"

"Cattle die, kinsmen die,

you yourself soon must die;

but there is one thing that never dies,

the fair fame that one has earned.

"Cattle die, kinsmen die,

you yourself soon must die;

but there is one thing that never dies,

the doom on each one dead."

- (Hàvamàl 76-77)

Και γενικά διαβάστε το description, έχει γαμάτες πληροφορίες.

ΥΓ: Ποιος θα με τραγουδήσει στο μονοπάτι του Κάτω Κόσμου..;