Περνάει ο καιρός, τόσο γρήγορα που δεν το συνειδητοποιώ. Και μαζί με κάθε δευτερόλεπτο, αλλάζω, πιο γρήγορα από κάθε μορφή ζωής πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, μέσα μου αλλάζω. Καθόμουν και το σκεφτόμουν δύο μέρες τώρα, και, αν και το πρώτο μου ποστ έβερ ήταν απλό και λιτό, νομίζω πως δεν έχουμε συστηθεί. Και έπρεπε να περιμένω πάνω από ογδόντα αναρτήσεις για να το κάνω αυτό. Σημειωτέον, συνεχίζω να αλλάζω. Απλώς σήμερα είχα διάθεση να πατήσω κανά πλήκτρο και να εξωτερικεύσω το τι ανακάλυψα για τα μούτρα μου, που και αυτά φαίνονται να αλλάζουν. Διαφορετικοί τρόποι να χαμογελάς, να κλαις, να κατσουφιάζεις. Those are brand new eyes.
Καλησπέρα λοιπόν. Ονομάζομαι Κωνσταντίνα και μένω στη Θεσσαλονίκη. Είμαι μαθήτρια τρίτης λυκείου. Διαβάζω πολλά βιβλία, ακούω υπερβολικά πολλή μουσική για το καλό μου και διαβάζω και κάνα κόμιξ ή graphic novel όταν είμαι στην ανάλογη φάση. :P
Κάνω άθλιες προσπάθειες να μάθω πέντε πράματα για την ιστορία του κινηματογράφου (long live Meliès :P) αλλά από σειρές σκίζουμε. Ανέφερα μήπως το Skins? Όχι; Κρίμα. Skins, skins, skins...
Επίσης γουστάρω τρελά να βλέπω animations και να διαβάζω manga με ιδιαίτερη προτίμηση στα πρώτα.
Είμαι κυνική, αντιφατική, σεσημασμένη psycho και σε ανησυχητικά μεγάλο βαθμό καμμένη καθώς και υπερβολικά χυδαία. Ωστόσο συνεχίζω να σκέπτομαι πως είμαι πανέξυπνη και αγαπητότατη σε όλους, ακριβώς επειδή είμαι τέτοιος μαλάκας. :P
Τέλος να σημειώσω πως διαβάζω SOUL, έχω παράξενα γούστα στο φαγητό, έχω τρομερό κόλλημα με τη γοτθική και βικτοριανή κουλτούρα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μου αρέσουν όλα τα άλλα και just for the record, αγαπάμε Νικόλ κι ας μην έχει πατήσει πόδι εδώ μέσα.
Αυτό εδώ είναι το νέο μου προφίλ από δω και πέρα. Αναπτύσσοντας όμως λίγο, θα ήθελα να πω πως πέρα από το γεγονός πως είμαι όλα αυτά τα πράγματα, είμαι εγώ. Ψώνιο και γουστάρω, ρεαλίστρια την ίδια στιγμή, αλλά ελπίζω χωρίς λόγο, όπως κάθε άλλο κορίτσι άλλωστε και πάνω από όλα ποτέ δεν θα σταματήσω να είμαι καμμένη. Αυτό θέλω να το τονίσω. Α, και κάτι άλλο. Πρόσφατα συνειδητοποίησα πως το να έχεις κουλτούρα δεν σε κάνει κουλτουριάρη. Το να το παίζεις κουλτουριάρης σε κάνει κουλτουριάρη. Ο όρος είναι τόσο τετριμμένος που έχει καταντήσει fake. Και γω ποτέ δεν είπα πως είμαι κάτι τέτοιο. Είμαι ένας άνθρωπος, σαν όλους τους άλλους, με τις ανασφάλειές του, τα κόμπλεξ του, τους φόβους του, τις wannabe-ές του. Οπότε μην το παίζουμε χαλαροί τύποι και δεν τρέχει κάτι.
Άλλωστε ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τα κόμπλεξ. Νομίζω μάλιστα πως κάνουν τους ανθρώπους ενδιαφέροντες. Και όπως είπα στην ανάρτηση των γενεθλίων μου... αν ο άνθρωπος ήταν τέλειος, δεν θα ήταν αρεστός. Απλώς λατρεύουμε να βρίσκουμε ατέλειες στους ανθρώπους, είτε για να τους κάνουμε τέλειους με την αγάπη και το ενδιαφέρον μας είτε για να τους προσκομίζουμε τα δικά μας λάθη. Δεν είναι ειρωνία αυτό που είπα. Είναι η αλήθεια. Και αυτό είμαστε εμείς. Ο άνθρωπος θα συνεχίσει να αγαπά, να μισεί, να έχει τα πάνω του και τα κάτω του, να κλαίει και να χαίρεται, να βρίζει και να φωνάζει, να μιλά γλυκά, να τραγουδά, κάνει νέες αρχές, γνωρίζει τα ίδια άτομα από την αρχή, όλα αυτά. Έτσι είναι η ζωή. Απλά.
Καιρό έχω να γράψω... ακόμα περισσότερο να σας επισκεφτώ. Δεν λυπάμαι. Θα έρθει η μέρα που θα γυρίσω να σας γνωρίσω ξανά, από την αρχή... γιατί έτσι δεν κάνουν οι άνθρωποι; :)
Δεν σας αφήνω ποτέ χωρίς μουσική. Ακούστε την με προσοχή. I've been dying to use this track in a post.
Oh, and just to be clear... I never really claimed to be a saint. :)
Bury all your secrets in my skin.
Come away with innocence, and leave me with my sins.
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage for what resembles rage again...
So if you love me, let me go.
And run away before I know.
My heart is just too dark to care.
I can't destroy what isn't there.
Deliver me into my Fate -
If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you...
Ooh, my smile was taken long ago,
If I can change I hope I never know.
I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss.
I couldn't face a life without your light,
But all of that was ripped apart, when you refused to fight.
So save your breath, I will not care.
I think I made it very clear.
You couldn't hate enough to love.
Is that supposed to be enough?
I only wish you weren't my friend.
Then I could hurt you in the end.
I never claimed to be a Saint...
Ooh, my own was banished long ago,
It took the Death of Hope to let you go
So break yourself against my stones
And spit your pity in my soul.
You never needed any help...
You sold me out to save yourself...
And I won't listen to your shame.You ran away, you're all the same.
Angels lie to keep control...
Ooh, my love was punished long ago,
If you still care, don't ever let me know...
If you still care, don't ever let me know...
