Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Waiting for... something

Καλησπέρα Βυθέ μου.
Έχω τόσο καιρό να γράψω που όταν logαρα φοβήθηκα στιγμιαία πως θα με είχες ξεγράψει και ο κωδικός μου θα ήταν invalid.

Αραχνιάσαμε δω μέσα.
Κι όμως, πραγματικά δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε το κουράγιο να γράψω. Άσε που όσες ιδέες έχω μου βγαίνουν κλισέ και λέω κάαααποια στιγμή θα γράψω.
Έλεγα πάλι να πάω πίσω στην παλιά μου αγάπη, βάζοντας αλτέρνατιβ και εικόνες με φωτάκια αλλά πραγματικά, αυτή τη στιγμή είμαι σε άλλη φάση.
Ο καθηγητής κοινωνιολογίας μου την είπε και γω δίχως δισταγμό του την έφερα. Και συμφώνησα να του φέρω γραπτώς την ανάλυσή μου για την άποψή μου πως το σχολικό περιβάλλον δεν αποτελεί πλέον φορέα παιδείας. Μη φοβείσθε τέκνα μου, το γράφω και πορώνομαι.

Περνώντας σε κάτι πιο σημαντικό από τον σφιχτοκώλη νομικό που μας κότσαραν για καθηγητή ενός τόσο ενδιαφέροντος μαθήματος...

Νιώθω να αλλάζω. Δεν έχω σταματήσει να αλλάζω. Το ξέρω πως αυτό ισχύει για την κάθε μέρα αλλά νιώθω πολύ έντονα αυτή την αλλαγή. Δεν ξέρω τι γίνομαι. Ίσως κάτι σοβαρότερο, ωριμότερο, διαφορετικό. Με νοιάζει πολύ γιατί φοβάμαι μην γίνω κάτι άσχημο. Και δεν έχω χώρο και για άλλο αρνητικό χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά μου. Sorry guys, next time.

Βαριέμαι κάπως να γράψω τα νέα μου. Άσε που δεν είμαι και τύπος που θα γράψει τα νέα του σε στυλ: Σήμερα η Βάσω είπε ΤΗΝ ατάκα. Πήρα τόσο στο τάδε διαγώνισμα. Δεν μου αρέσει το χρώμα των νυχιών μου. Έφαγα τορτελίνια για μεσημεριανό.

Ωωστόσο, θέλω να εστιάσω την προσοχή στο παρακάτω κομμάτι. Αν πραγματικά θέλετε να μάθετε τα νέα μου, δεν έχετε παρά να ακούσετε το παρακάτω κομμάτι και να διαβάσετε με προσοχή τους στίχους. Αυτό το κομμάτι ίσως να είναι το πιο self-explanatory κομμάτι που έχω ακούσει για μένα μετά το Creep.

Συνήθως βάζω σε bold τους αγαπημένους στίχους, αλλά το κομμάτι αυτό είναι απλώς... τόσο self-explanatory όπως είπα, που θα το βάλω όλο bold.

Ιδού, οι πιο μύχιες σκέψεις μου από ένα αγαπημένο συγκρότημα.

(Σημ. 1: Meteora... χαμένες δόξες :Ρ
Σημ. 2: Θα το βάλω και σε widget να το βλέπετε. Ό, τι ανάρτηση και να διαβάσετε εδώ μέσα θα είναι τελείως άχρηστη αν δεν ακούσετε μουσική και στίχους που παραθέτω. Σοβαρά τώρα.)









This is not the end, this is not the beginning
Just a voice like a riot, rocking every revision
But you listen to the tone and the violent rhythm
Though the words sound steady, something empty's withing 'em
We say yeah
With fists flying up in the air
Like we're holding onto something that's invisible there
'Cause we're living at the mercy of the pain and the fear
Until we dead it, forget it, let it all disappear

Waiting for the end to come
Wishing I had strength to stand
This is not what I had planned
It's out of my control
Flying at the speed of light
Thoughts were spinning in my head
So many things were left unsaid
It's hard to let you go...

I know what it takes to move on
I know how it feels to lie
All I wanna do is trade this life for something new
Holding on to what I haven't got

Sitting in an empty room
Trying to forget the past
This was never meant to last
I wish it wasn't so...

I know what it takes to move on
I know how it feels to lie
All I wanna do is trade this life for something new
Holding on to what I haven't got

What was left when that fire was gone
I thought it felt right but that right was wrong
All caught up in the eye of the storm
And trying to figure out what it's like moving on
And I don't even know what kind of things I said
My mouth kept moving and my mind went dead
Picking up the pieces, now where to begin?
The hardest part of ending is starting again.

All I wanna do is trade this life for something new
Holding on to what I haven't got

This is not the end, this is not the beginning
Just a voice like a riot, rocking every revision
But you listen to the tone and the violent rhythm
Though the words sound steady, something empty's withing 'em
We say yeah
With fists flying up in the air
Like we're holding onto something that's invisible there
'Cause we're living at the mercy of the pain and the fear
Until we dead it, forget it, let it all disappear

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Beautiful Creatures

Ίσως καποιοι από σας να έχετε διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο των Kami Garcia και Margaret Stohl... Στην τελική έχει να κάνει με μαγεία, αλλά επικεντρώνεται αρκετά και στο ρομάντζο που παίζεται εκεί μέσα. Ο τίτλος είχε πιάσει το ενδιαφέρον μου... φυσικά και αυτό σειρά είναι (The Caster Chronicles), θα βγει το επόμενο με τίτλο Beautiful Darkness, θα ήθελα όμως να επικεντρωθώ στο πρώτο.

Όμορφα Πλάσματα... φυσικά ο όρος δεν αποδίδεται με τον προφανή τρόπο. Δεν μιλάει για την εξωτερική ομορφιά, (αν και δεν λείπει από το βιβλίο) μιλάει περισσότερο για το χάρισμα της ηρωίδας να κάνει μάγια, αλλά και για το γεγονός πως έχοντας περάσει τόσα μέσα στην κλειστή κοινωνία και όχι μόνο, έχει την επιλογή να διαλέξει ανάμεσα στο σωστό και το εύκολο. Το θάρρος και το ήθος τής δίνει δικαιωματικά τον χαρακτηρισμό "Όμορφο Πλάσμα", την κάνει άτομο αξιομνημόνευτο, προσωπικά, κι ας έχω διαβάσει το βιβλίο αρχές καλοκαιριού.

Από δω και πέρα, όποτε ανακαλύψω ένα όμορφο πλάσμα, θα το μοιράζομαι μαζί σας, κάτω από την ετικέτα "Beautiful Creatures", ίδια με τον τίτλο του βιβλίου. Θα χαιρόμουν αν με το σχόλιό σας μου αφήνατε ένα όμορφο πλάσμα που πέρασε από μπροστά σας.

Και ένα τραγουδάκι για σας. Γιατί μερικά λάθη ίσως αποδειχθούν οι σημαντικότερες επιλογές μας... Και γιατί τα λάθη μας είναι αυτά που μας καθορίζουν ως όμορφα πλάσματα.



Right right, turn off the lights,
We're gonna lose our minds tonight
What's the dealio?

I love when it's all too much
5am turn the radio up
Where's the rock and roll?

Party crasher, penny snatcher
Call me up if you want gangsta
Don't be fancy, just get dancey
Why so serious?

So raise your glass if you are wrong
In all the right ways, all my underdogs
We will never be never be anything but loud
And nitty gritty dirty little freaks
Won't you come on and come on and raise your glass
Just come on and come on and raise your glass

Slam slam, oh hot damn
What part of party don't you understand
Wish you'd just freak out (freak out already)
Can't stop, coming in hot
I should be locked up right on the spot
It's so on right now (so fuckin on right now)

(Oh shit my glass is empty, that sucks)

So if you're too school for cool
And you're treated like a fool
You can choose to let it go
We can always, we can always
Party on our own

Won't you come on and come on and raise your glass
Just come on and come on and raise your glass
Won't you come on and come on and raise your glass (for me)
Just come on and come on and raise your glass (for me)

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Rage.

Σε μισώ.
Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ‎ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ!



Which means I still fuckin care.



What started as a whisper,
Slowly turned in to a scream.
Searching for an answer
Where the question is unseen.
I don't know where you came from
And I dont know where you've gone.
Old friends become old strangers
Between the darkness and the dawn

Amen omen,will I see your face again?
Amen omen,can I find the place within
To live my life without you?

I still hear you saying
"All of life is chance,
And is sweetest,is sweetest when at a glance"
But I live,
I live a hundred lifetimes in a day.
But I die a little
In every breath that I take.

Amen omen,will I see your face again?
Amen omen,can I find the place within
To live my life without you?

I listen to a whisper,
Slowly drift away.
Silence is a loudest,
Parting word you never say.
I put I put your world
Into my veins
Now a voiceless sympathy
Is all that remains.

Amen omen,will I see your face again?
Amen omen,can I find the place within
To live my life without you?

Amen omen,can i find the strength within?

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

To all those poor, unfortunate souls out there...

Μία φορά κι έναν καιρό... ήμουν εγώ με μισοχαλασμένο πλήκτρο του τόνου. Αρκετά εκνευριστικό βέβαια, αλλά προσπαθεί κανείς. Ήμουν λοιπόν μία φορά και έναν καιρό εγώ, που επειδή διάβασα εδώ και καιρό μία πανέμορφη ιστορία αποφάσισα να την διηγηθώ εδώ. Την εξέθεσε ο Χόρχε Μπουκάι στο "Ιστορίες να σκεφτείς".

Σ΄ ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν …Σ΄ ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά …
΄Ηταν μια φορά κι έναν καιρό μια πανέμορφη λίμνη
΄Ηταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων, κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς…Σε εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα.
Κι οι δυο έβγαλαν τα ρούχα τους και, γυμνές, μπήκαν στη λίμνη.
Η οργή, που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα, κι ακόμα πιο γρήγορα βγήκε από το νερό …
Αλλά η οργή είναι τυφλή – ή, τέλος πάντων, δεν βλέπει ξεκάθαρα την πραγματικότητα. ΄Ετσι, γυμνή και καθαρή, φόρεσε βγαίνοντας από το νερό, το πρώτο ρούχο που βρήκε…
Και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της θλίψης…
Κι έτσι, ντυμένη θλίψη, η οργή έφυγε.
Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και – χωρίς καμιά βιασύνη – ή, καλύτερα, χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά, βγήκε από τη λίμνη.
Στην αρχή συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί.
΄Όπως όλοι ξέρουμε, αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη θλίψη, είναι να μένει γυμνή. ΄Ετσι φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα στη λίμνη: το φόρεμα της οργής.
Λένε ότι από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, σκληρή, τρομερή, θυμωμένη. Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και κοιτάξουμε καλύτερη, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μια μεταμφίεση, κι ότι πίσω από την όψη της οργής, στην πραγματικότητα, κρύβεται η θλίψη.


Μην μισείτε ο ένας τον άλλον. Κατά βάθος θλιμμένοι είστε. Είμαστε.

Kαι επειδή θλίψη γυμνή δεν νοείται...



This my excavation and today is kumran
Everything that happens is from now on
This is pouring rain
This is paralyzed
I keep throwing it down two-hundred at a time
It's hard to find it when you knew it
When your money's gone
And you're drunk as hell
On your back with your racks as the stacks as your load
In the back and the racks and the stacks are your load
In the back with your racks and you're un-stacking your load
I've twisting to the sun I needed to replace
The fountain in the front yard is rusted out
All my love was down
In a frozen ground
There's a black crow sitting across from me; his wiry legs are crossed
And he's dangling my keys he even fakes a toss
Whatever could it be
That has brought me to this loss?
On your back with your racks as the stacks as your load
In the back and the racks and the stacks of your load
In the back with your racks and you're un-stacking your load
This is not the sound of a new man or crispy realization
It's the sound of the unlocking and the lift away
Your love will be
Safe with me


ΥΓ1: Είπα να βάλω ρετρό και το γάμησα. Τζάμπα ψαχνετε χρονολογική σειρα στα κομματια.

ΥΓ2: Δεν είμαι θλιμμένη. Απλώς μου λείπεις.




Στον Σ.