Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Unfortunately, I am so... over you now.

Παράξενοι τελικά οι άνθρωποι. Σκοτώνουν για το τίποτα. Χρησιμοποιούν. Χρησιμοποιούνται. Αγαπούν με σθένος, μισούν παθιασμένα... Την μία στιγμή είναι φίλοι σου και την άλλη σου μιλούν με αξιοθαύμαστο μίσος... και εκπλήσσεσαι γιατί τους ήξερες. Και σε ήξεραν. Περνούσατε μαζί τα βράδια λέγοντας τους φόβους και τα όνειρά σας στον άλλο.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Όχι σήμερα. Είμαι απλώς... σαστισμένη. Ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη. Νόμιζα πως πλέον οι άνθρωποι δεν θα αποτελούσαν έκπληξη... τι λάθος που έκανα.

Διάβασα πριν από δυο τρεις μέρες ένα βιβλίο που είχα διαβάσει ξανά, αλλά είναι τόσο όμορφο... ονομάζεται "Το σώμα" της Στέφενι Μάιερ. Και απορώ. Πως γίνεται μία γυναίκα να γράφει μία τετραλογία μέτρια, (κάποια μέρα θα το αναλύσω αυτό) και μετά να γράφει ένα τέτοιο αριστούργημα; Δεν θα γράψω τι συμβαίνει στο βιβλίο τώρα, αλλά ήθελα να αναφερθώ σε αυτό. Μην αφήσετε το Λυκόφως να σας αποτρέψει από το να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Η ηρωίδα είναι ένα από τα πιο καλά, τα πιο αγνά άτομα στον πλανήτη. Μακάρι να ήταν υπαρκτή. Δεν θα υπήρχε καλύτερη φίλη, καλύτερη σύντροφος, καλύτερος άνθρωπος από αυτήν.

Περνώντας κάπως απότομα οφείλω να ομολογήσω στα νέα μου... δεν είναι και τα καλύτερα. Οι πανελλαδικές ήρθαν κι έφυγαν, με μέτρια αποτελέσματα πιστεύω... Όπως και να χει, θα περιμένω να τα δω και μόνη μου πριν σκεφτώ τις επιλογές μου. Όσον αφορά τα προσωπικά μου, πρόσφατα συνέβησαν κάποια γεγονότα τα οποία ευθύνονται για το πρώτο μέρος της ανάρτησής μου. Τουλάχιστον, έχω να παρηγορώ τον εαυτό μου για πολλά. :)

Να σας πω την αλήθεια, σήμερα σκεφτόμουν να κάνω μία ανάρτηση για νέα αρχή αλλά δεν βρίσκω λόγο. Αν το έκανα άλλωστε, πάλι θα έκανα τρεις μήνες να γράψω, απλά και μόνο για να έχω κάτι να απογοητέψω τον εαυτό μου.

Αυτό το καλοκαίρι προμυνήεται ήσυχο... κάτι ακόμα καλύτερο, όμορφο. Κανονικό. Όπως το θέλω εγώ. Μόλις τώρα συνειδητοποιώ πόσο χρόνο σπατάλησα στα λάθος άτομα, τα ακραία, και δεν έδωσα σημασία σε πραγματικούς φίλους, σε κανονικά, απλά άτομα που το μόνο που μου ζήτησαν ήταν ένα ζευγάρι πρόθυμα αυτιά και χείλη για να ακούω και να μιλάω μαζί τους. Να μοιράζομαι μαζί τους. Να ανακαλύπτω μαζί τους. Να μαθαίνω.

Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ήρεμη αυτή τη στιγμή. Σε καλό μου βγήκε και δεν μετανιώνω τίποτα. Ούτε πρόκειται όμως να ανακυκλώσω παλιά λόγια. Προχωράω μπροστά. Μπορείτε να μείνετε εσείς στα παλιά, να έχετε εμένα να βρίζετε, να συνεχίσετε αυτό που θεωρείτε σωστό. Δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ όπως πέρσι. Κακώς το έκανα.

Από την άλλη όμως, γνώρισα καινούρια άτομα... νέες προσωπικότητες, νέες ιδέες, νέους φίλους. Φίλος, μεγάλη λέξη τελικά. Ίσως είναι άδικο, από την στιγμή που ποτέ δεν πρόκειται να γίνω μια καλή, μία ασφαλής φίλη για κάποιον, να ζητάω φίλους. Έμαθα να μην τους ζητάω, αλλά τελευταία φαίνεται πως δεν μπορώ να το αποφύγω. Διάολε, αν αποτύχω, θα χω τουλάχιστον νέο υλικό για να με βρίζω :)

Αυτά για την ώρα. Ξαναλέω, το καλοκαίρι μου φαίνεται πως θα είναι ενδιαφέρον, γεμάτο μουσική, ταινίες, βιβλία, θέατρο, deviantART και tumblrs. Και όλα τα συναφή :)

Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Από σήμερα κιόλας θα αρχίσω να ξαναπερνάω σε σας να βλέπω τα νέα σας :)














...όχι, δεν ξέχασα να βάλω μουσική :D
Νέο κόλλημα οι Panic! At The Disco. Θα γράψω έπος ποστ για αυτούς σύντομα. Για την ώρα, ένα κομμάτι τους που πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση το πούστικο, από το πιο πρόσφατο δίσκο τους, Vices and Virtues.


You got these little things that you've been running from
You either love it or I guess you don't
You're such a pretty thing to be running from anyone a vision with nowhere to go
So tell me right now ya think you're ready for it
I wanna know why you got me going so lets go
Well take it outta here
I think I'm ready to leap I'm ready to live

I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])

You got these little things you wanted something for em
You'll either get it or guess you won't what does it really mean
To get nothing from anyone there's a million ways it could go
So tell me right now ya think your ready for it
I wanna know
Why you got me going so lets go
Well take it outta here

I think I'm ready to leave I'm ready to live
I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])

I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready I think I know
I'm ready I know I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready
I think I know

I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
I'm ready to go
(I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready I think I know
I'm ready I know I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready
I think I know) (Get me out of my mind)

I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Οκ, με μισώ.

Σήμερα αποφάσισα πως είμαι πράγματι, το χειρότερο άτομο στον κόσμο. Εκτός από τους εγκληματίες, νομίζω πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ελεεινό πλάσμα από μένα.
Δεν το λέω ούτε με αυτολύπηση, ούτε με αυτοκαταστροφή. Ό, τι κάνω, δεν το κάνω με καλό κίνητρο. Και αποφάσισα πως με μισώ. Όλα αυτά που λένε, αγάπα τον εαυτό σου, οι μλκίες σου σε κάνουν αυτό που είσαι, είναι ΛΑΘΟΣ. Οι μαλακίες μου είναι χειρότερες από ό, τι μπορεί να αντέξει ο οποιοσδήποτε. Ούτε γω, ούτε οι γονείς μου, ούτε οι πιο κοντινοί μου φίλοι. Κανείς.