Σε έναν φίλο...

Καλησπέρα σας. Σήμερα δεν έχω συγκεκριμένο λόγο που κάνω ανάρτηση. Νιώθω τώρα τελευταία πως έχω αποξενωθεί από το blog μου κι ας γράφβ συχνά, δεν έχει την ουσία που θέλω να έχει...
Ας βάλω όμως λίγη μουσική πρώτα και μετά το συζητάμε:


Για αρχή, μη φοβάστε.
I am not a stranger, no I am yours...
Αυτές τις μέρες νιώθω εκείνη την γνωστή υπνηλία, που γεννιέται από την γιγάντια βαρεμάρα...
Τώρα θα με ρωτήσει κανείς, με τον δικό σου δεν είσαι καλά;
Σαφώς και είμαι. Ωστόσο σήμερα ανακάλυψα ένα από τα πολλά όμορφα που χαρίζει ο έρωτας εκτός από κέρασματα καφέ (το σιχαίνομαι αυτό), αγάπες και λουλούδια:

Δεν υπάρχω χωρίς αυτόν.

Νομίζετε πως δεν το 'ξερα από την αρχή;
Λάθος. Γιατί δεν το 'ξερα.
Ναι, είμαι τόσο εγωιστικό κάθαρμα (εξ'ου και το Creep) που το 'ξερα πάντα πως ήμουν κυρία του εαυτού μου. Χαμένη στο διάστημα ήμουν, τουλάχιστον το ήξερα αυτό, εγώ το κανόνιζα, και μου άρεζε.
Και τώρα αρχίδια, με το συμπάθειο.
Τώρα δεν ορίζω εγώ τον εαυτό μου. Και το αστείο είναι πως την μία το λατρεύω αυτό, να είμαι εντελώς δοσμένη στα χέρια του, ενώ την άλλη θέλω να είμαι ανεξάρτητη.
Βρες μία ισορροπία θα μου πείτε κάποιοι.
Ξέρετε τι; Βαριέμαι να ψάχνω ισορροπίες, αξίες, θέλω, στυλ, ουσίες.
Βαρέθηκα να αμφισβητώ, ενώ ξέρω πως ως έφηβη, τώρα πρέπει να αμφισβητήσω.
Απλά σήμερα τα παρατάω. Τέτοια κυκλοθυμική που είμαι, αύριο θα έχω ξαναβρεί την δίψα μου για μάθηση... και μόνο για μάθηση, όχι τίποτα άλλο πονηρούληδες, αμέσως στο κακό το μυαλό σας.
Να, είδατε; Με βρήκατε μικρό και με παίζετε. :'(

Και συνεχίζω με την μουσική...:


Εντελώς άσχετο το ένα κομμάτι με το άλλο...

Έλεγα για κάτι, μα το ξέχασα εντελώς. Βασικά βαρέθηκα όπως είπα, να ασχολούμαι πλέον με τον εαυτό μου. Και τώρα η μισή ανάρτηση μοιάζει γελοία και αταίριαστη με την άλλη μισή...

Κι άλλη κυκλοθυμική ανάρτηση λοιπόν.
Και μιάς και δεν είμαι η μόνη, αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στον φίλο μου τον Ηλία (Όσοι δεν τον ξέρετε ως Ηλία, τον ξέρετε ως Άνεμο) που αν και κυκλοθυμικός, αν και δεν τον βλέπω στα καλύτερά του αυτές τις μέρες, είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα είναι. ;)
Στον Άνεμο λοιπόν...:



We were one in words
You finished my sentence
I can never attract tomorrow
It pushes me aside

I sink in waters deep
Your presence kept me floating
Far from depths where secrets lie
Maybe in another lifetime
I could be the first you meet

I once read a poem
Held my breath
But that moment's gone
First time I felt life somewhat hurts
I need an option, a reason and some hope

Yell at me, I want to be your light that shines
But my ground is shaking and I might fall
I wish that I could say... I wish that I could be your evil...evil in a closet

Yell at me, I want to be your light that shines
But my ground is shaking and I might fall
I wish that I could say... I wish that I could be your evil...evil in a closet.

So don't you worry... 'cause I will be your evil in a closet

Καλό σας βράδυ.