There is only one truth. And it's not the one you are aware of.

Started a search to no avail
A light that shines behind the veil trying to find it
And all around us everywhere
Is all that we could ever share if only we could see it
Feel there's truth that's beyond me
Life ever changing weaving destiny

And it feels like I'm flying above you
Dream that I'm dying to find the truth
Seems like your trying to bring me down
Back down to earth back down to earth

Layers of dust and yesterdays
Shadows fading in the haze of what I couldn't say
And though I said my hands were tied
Times have changed and now I find I'm free for the first time
Feel so close to everything now
Strange how life makes sense in time now

And it feels like I'm flying above you
Dream that I'm dying to find the truth
Seems like your trying to bring me down
Back down to earth back down to earth
Back down to earth back down to earth

Πόσες αλήθειες υπάρχουν μπροστά μου και τις αγνοώ. Επιλέγω να μην μάθω ή δεν θα μάθω ποτέ. Δεν είναι γραφτό να μάθω...
Σαν να βρίσκομαι τόσο κοντά, τόσο που η αλήθεια είναι απτή στα δάχτυλά μου, κρυμμένη πίσω από ένα μαύρο τούλι, αρκετά διαφανές ώστε να μπορώ να την διακρίνω...

Παγωμένη στον χρόνο

Σε μία περίοδο στην οποία, σαν νέος άνθρωπος που είμαι, θα έπρεπε να προχωράω, παρατηρώ πως μένω παγωμένη στον χρόνο.

Και ενώ υποτίθεται πως έχω προχωρήσει, πως είμαι καλά, μα δεν είμαι.

Γιατί ακόμα νοιάζομαι για σένα;

Γιατί δεν μπορώ να στεριώσω κάπου;

Θυμάμαι τότε που η αδιαφορία σου με σκότωνε.
Τότε που ήμουν τόσο... γελοία απέναντί σου.
Και δεν θέλω να το διαβάσεις αυτό...
Θυμάμαι τότε που σκοτωνόμασταν μεταξύ μας, και στο τέλος με συγχώρεσες.
Κι όμως, ακόμα εννοούσα αυτά που είχα πει όταν μαλώσαμε.

Γιατί σου φέρομαι διαφορετικά από όλους τους άλλους;

Απλώνω το κεφάλι μου στην βάση της πολυθρόνας και κοιτάω πλάγια έξω από το παράθυρο.

Έχει αέρα εδώ. Και ήλιο. Κλείνω τα μάτια μου και ακούω την μουσική που έβαλα.

Αφήνω το κεφάλι μου πάνω στο γραφείο και κοιτάω το μικρό κενό ανάμεσα στα μάτια μου και το ξύλο. Και απλά κάθομαι εκεί για ώρα.

Δεν ανησυχώ που το νιώθω αυτό, ενώ θα έπρεπε.
Το πέρασα αυτό το σημείο.

Τώρα απλά νιώθω κούραση. Βαρέθηκα να νιώθω έτσι για σένα ενώ δεν θα έπρεπε.

Κουράστηκα να το νιώθω αυτό. Βαρέθηκα. Με κρατά μακρυά από αυτό που πραγματικά χρειάζομαι.

Μπορώ χωρίς εσένα. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.
Γιατί όμως ακόμα σε θέλω;

Δεν νιώθω καμία ανάγκη να βρίσκομαι δίπλα σου. Κι όμως, θέλω.

Δεν μου λείπεις, αλλά θέλω να σου μιλάω.

Απλά κουράστηκα να σε θέλω. Δεν θέλω να σε θέλω. Δεν θέλω να σε θαυμάζω. Είναι κουραστικό, ενώ προσπαθώ να είμαι καλά με αυτόν που είμαι, να νιώθω πως σε θέλω ακόμα, έστω και λίγο.



Σ΄έχω βρει και σε χάνω
δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία

όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου

σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ΄αγαπάω μην τρέχεις
είσ΄ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό,τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ΄αταξία

Έχεις γίνει συνήθεια
και το μόνιμο θέμα
σου δανείζω αλήθεια
να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν΄αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία

στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ΄αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει και σε χάνω

ΥΓ: Το τραγούδι με εκφράζει σχεδόν απόλυτα. Τις εξαιρέσεις τις βλέπετε στο κείμενό μου.
ΥΓ2: Ούτε γω με καταλαβαίνω. Δεν χρειάζετε να μου δώσετε συμβουλές.
ΥΓ3: Γιατί δακρύζω...;

Αντίφαση

Καλησπέρα. 20ο template που αλλάζω αυτόν τον μήνα γιατί δεν έβρισκα αυτό που ήθελα.
Να ναι καλά ο λευτέρης που με βοήθησε να διαλέξω.

Καλοκαίρι. Όχι, δεν θα μιλήσω για το καλοκαίρι, δεν θα μιλήσω για το καλοκαίρι, δεν θα μιλήσω... fuck.

Θερινά αυτό το καλοκαίρι. Ή μάλλον και αυτό θα έπρεπε να πω. Μία για να πάρω το proficiency πριν από όλους τους άλλους, μία για κατεύθυνση, τώρα για Γ λυκείου.
Ποτέ δεν ήμουν αυτό που λέμε εργατικός άνθρωπος, μάλλον τεμπέλα θα έλεγα και αρκετά ιδιαίτερα.

"Τέτοιο μυαλό έχεις και το σπαταλάς σε άλλα βιβλία και μουσική, πανέξυπνη είσαι μέχρι και η νονά η Μαρίλη το λέει γιατί δεν χάνεις κιλά, γιατί δεν διαβάζεις, γιατί δεν..." γιατί, γιατί, γιατί.

Όχι, φίλε αναγνώστη, δεν μου ζητάνε πολλά, μου τα ζητάνε με λάθος τρόπο. Γιατί ποιός γονιός θα πιέσει το παιδί του κάνοντας συγκρίσεις;

"Τα κορίτσια της Μαρίλης δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο το μυαλό σου και βγάζουν 17 και 18! Εσύ τέτοιο μυαλό έχεις και το χαραμίζεις αλλού!"

Φαντάζομαι πως το να σε συγκρίνουν, και μάλιστα με πνευματικά κατώτερους (εγώ δεν έχω αρκετό μυαλό για να ξέρω αν είμαι πιο έξυπνη από τα κορίτσια της Μαρίλης, τον Κωστάκη, τον Γεράσιμο, το σόι μου) δεν είναι και ότι πιο ενθαρρυντικό. Μάλιστα θα έλεγα πως θα είχε αναμενόμενη επίδραση σε έξυπνους-ψωνάρες σαν και μένα: αυταρέσκεια. Και φυσικά γίνεσαι ακόμα μεγαλύτερο ψώνιο. -.-

Great.

Δεν θα παραπονεθώ πως πήρα πτυχίο γερμανικών την στιγμή που ήθελα γαλλικά αλλά ο αδερφός μου επειδή ήθελε γερμανικά έμαθα και γω γερμανικά κι ας έδωσε 2 φορές δεν το πήρε ενώ εγώ το πήρα.

Δεν θα παραπονεθώ που έπρεπε να μάθω αγγλικά πρώτα με την μάνα μου και μετά στο φροντιστήριο της θείας μου στο οποίο σε μένα φερόταν πιο αυστηρά και έπρεπε να ακούω κάθε μέρα πόσο προκομμένες είναι οι 2 ξαδέρφες μου, η μία με διδακτορικό στην Βαρκελώνη, η άλλη με μάστερ στο Λονδίνο (μην με παρεξηγήσετε, τις λατρεύω αυτές τις δύο).

Και σίγουρα δεν θα παραπονεθώ για το σχολείο. Γιατί μπορεί να ήμουν η εξυπνάκιας της οικογένειας, το καμάρι και όλες αυτές τις συνηθείς μαλακίες που λένε οι γονείς για το βλαστάρι τους, ήμουν όμως τεμπέλα και αδιάβαστη. Και συνεχίζω να είμαι.

Απλά σταματήστε να μου την μπαίνετε με αυτόν τον γελοίο τρόπο με τον οποίο μου την μπαίνεται. Τι σκατά, γονείς μου είστε, από σας υποτίθεται πήρα το μυαλό.

Τρίτο βραβείο σερί

Καλησπέρα. Να ευχαριστήσω για τα σχόλια σας στο προηγούμενο κείμενο. Ένιωσα πολύ όμορφα με το ενδιαφέρον σας, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο κείμενο. :)

Είναι ωραίο να ξες πως ένας... τυπικά, πάντα, άγνωστος δίνει σημασία στις σκέψεις σου. Οι σχέση μεταξύ ενός μπλόγκερ και ενός άλλου είναι παράξενη, αλλά γεμάτη κατανόηση και συμπαράσταση. Και πάνω από όλα χαμόγελο. Κανονικό χαμόγελο. Όχι θέατρο.
Ξαφνιάστηκα λοιπόν όταν μία συγκεκριμένη μπλόγκερ, η logos_en_drasei μου έδωσε βραβείο. Έτυχε να βρω το μπλογκ της πρώτη, και το παρακολουθούσα καιρό πριν σιγουρευτώ πως θέλω να σχολιάσω. Έτσι κάνω με όλα τα μπλογκς συνήθως.

Να ευχαριστήσω λοιπόν την logos_en_drasei, της οποίας το γράψιμο μου αρέσει γιατί είναι αληθινό για το βραβείο:



Από ό, τι κατάλαβα έχω 8 μπλογκς για να δώσω το βραβείο.
Μιάς και έχω δώσει βραβεία στα ίδια μπλογκς, θα δώσω αλλού αυτή την φορά. Εξ' άλλου, είμαι σίγουρη πως βραβείο θα πάρουν από αλλού. :)

1. A dream Within a dream, γιατί η Λούθιεν είναι η Θεά του Σκότους.-
2.Rock n Metal Whisper γιατί είναι και η πρώτη. Και ο Άκης με θέλει για νονά του παιδιού του, νιανια, φάτε την σκόνη μου, και γιατί με τον Άκη μίλησα για τατουάζ και γιατί ο Άκης έχει σειρά για επόμενο τόπικ στο φόρουμ του στυλ: "Εν αρχή ην ο Μάκης" και "Τσάκ Νόρρις"! Ζηλεύτε! :Ρ
3.Στην Γιάννα, επειδή, αν και νέα μπλόγκερ είναι μαθηματικά σίγουρο πως θα μεγαλουργήσει και θα γίνει ένα από τα πιο καμμένα ιστολόγια της μπλογκόσφαιρας.- Και φυσικά επειδή η Γιάννα είναι η Γιάννα.-
4.Gi Gaga Kouni Beli, γιατί η vacoula (αγελαδίτσα στα λατινικά)... ε, δεν περιμένω να ζητάτε και αιτιολόγηση. :)
5.D. Angel, επειδή είναι ταλεντάρα στα τατουάζ και σίγουρα όχι μόνο. :)
6.Unidentified επειδή γράφει απλά πανέμορφα. :)
7.λευτέρης, γιατί αυτό το μπλογκ είναι απλά το καλύτερο. ;)
8.Χμ... τελευταίο; Δίλημμα. Θα βάλω την Μαριλένα πάλι. Για πάρα πολλούς λόγους. Γιατί δύσκολα βρίσκεις τέτοια μπλογκ. Γιατί... για πολλά. :)

Σε όσους δεν έδωσα πραγματικά λυπάμαι. Έπρεπε να δώσω σε όλους το βραβείο φιλίας αλλά, όρσε στα μούτρα μου που δεν το 'κανα.
Ευχαριστώ και πάλι. :)

Απολογισμός

Καλησπέρα. Γράφω την καλησπέρα μου ενώ ήδη φαντάζομαι πως θα φανεί πάνω στην σελίδα μου.
Well, ok, κάτι έχω.
Το πληκτρολόγιο φαίνεται να συμφωνεί μαζί μου, περιμένοντας να γράψω κάτι ενώ δεν ξέρω τι και πως να το πω. Θέλω να γράψω, μα γιατί οι λέξεις φαίνονται να βγαίνουν τόσο δύσκολα, αποτυπωμένες από ηλεκτρονική γραμματοσειρά, παρά από τον δικό μου γραφικό χαρακτήρα, και δε με αναγνωρίζω μέσα σε αυτό. Δεν βλέπω τίποτα δικό μου ενώ όλα είναι δικά μου.
Φίλε αναγνώστη, έκανα κακή αρχή.
Πάμε πάλι.



Δεν με ικανοποιεί απόλυτα, αλλά ας είναι.

...δεν αντέχω άλλο. Διεφθαρμένους κοστουμάτους που εμείς ονομάσαμε πολιτικούς, συζύγους τους οι οποίες κάνουν 25 ριάλιτι όμως όχι, δεν κάνουν καριέρα στην τηλεόραση, σκάνδαλα, μίζες, ΔΝΤ, την Γερμανία (η οποία έχει πλέον την αξίωση να λέγεται Ευρώπη ολόκληρη) που ρίχνει φαρμάκι, τον πρώτο τυχαίο πολίτη που θα βγει στον Αυτιά για να δει ο κόσμος τα σημερινά μας χάλια.
Μία παρατήρηση, κύριε Αυτιά. Ο κόσμος δεν είναι άσωτος, χωρίς στόμα και κρίση να μιλήσει. Και σωτήρας του δεν πρόκειται να είστε εσείς.

Εμείς σκάψαμε τον λάκκο μας. Εσύ, εγώ, ο διπλανός που σκαλίζει την μύτη του, η παραπέρα που πηδιέται κάθε βράδυ.
Δεν μπορώ άλλο να βλέπω την νεολαία να απαντάει στην κρίση με "δε γαμείς" πάνω στην κρίση ωχαδελφισμού που είναι στα υψηλότερά της. Well, sorry, αν δεν θέλετε, ένα κλικ είναι και με αγνοείτε την ύπαρξή μου. Πηγαίνετε πάλι σε κανά κλαμπάκι να τα σπάσετε, όπως είναι της μόδας να λέμε τώρα, γιατί ο Τιέστο έβγαλε νέο τρακ.

Έλεγα δεν θα βρίσω τον αδελφό μου μα τελικά μόλις το κανα. Όποιος κάγκουρας διαβάζει αυτή την στιγμή παρακαλώ να σταματήσει γιατί θα δεχτεί ισχυρό πλήγμα στον εγωισμό και τα ζελεδιασμένα καρφάκια του.

Με ενοχλεί αφάνταστα να βλέπω άτομα της ηλικίας μου, το μέλλον της χώρας μας να πλήττουν αφόρητα αν δεν γαμάνε, ή πίνουνε, ή βαράνε τα "μπιτόνια" στα κλαμπάκια γιατί απλά η μουσική " δεν υπάρχει ρε μαν, γαμάει και δέρνει".

Με ενοχλεί αφάνταστα να τους βλέπω να μιλάνε μόνο για το μηχανάκι τους, ή για το μηχανάκι που ΘΑ αγοράσουν, την στιγμή που οι γονείς τους κάνουν τον κώλο τους ταψί ώστε να πληρώσουν το φροντιστήριο που για βόλτα πηγαίνει ο γιός τους, το βλαστάρι τους, ο κανακάρης τους, ο πασάς τους.

Δεν μπορώ άλλο να βλέπω κάγκουρες. Κάνουν κακό στον εγκέφαλό μου. Αλλά ρε φίλε, ας πάω και γω με τη μάζα λίγο.

Αν ακόμα δεν γουστάρετε, κλικ στο Χ, το ξαναλέω. Δεν γαμείς, τι σου μαι εγώ για να στην λέω;



Εγώ μικρός ο αμνός του Θεού
Ξεχασμένος στο Νότο γεννημένος αλλού
Ξέρω πάντα η Τροία θα 'ναι μίλια μακριά
Κι η ωραία Ελένη θα 'ναι τώρα γριά

Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να δω
Στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω
Το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική
Και να κλάψω μετά να χαθώ στη σιωπή

Ο βασιλιάς της σκόνης

Ηρεμία

Few times in my life I have had moments of absolute clarity. When for a few, brief seconds, silence drowns out the noise and I can feel, rather than think. And things are so sharp... and the world seems so fresh. It's as though as it all have just come to existance.

I can never make these moments last. I cling to them, but like everything else they fade.

I've lived my life in these moments. They pull me back to the present. And I realise that everything is exactly the way it's meant to be.

And just like that...

he came.

Oh, and in a manner of speaking...



In a manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing

In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words

Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Oh give me the words
Give me the words
That tell me everything

In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrificed

So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.

Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Oh give me the words
Give me the words
Give me the words .....

Το να μιλάς σε ψευδαισθήσεις δεν βοηθά. Ούτε η απίστευτη ηρεμία της απογοήτευσης. Και σίγουρα όχι η ελπίδα που φουντώνει σαν φλόγα. Αλλά δεν γαμείς... θα επιβιώσω. Δεν θα ζήσω.
Θα επιβιώσω.

Προσοχή! Ανάρτηση για βραβείο μπλόγκερ και συνάντηση με Λευτέρη! :Ρ

Γιού χου. :Ρ
Να ξεκινήσω με το βραβείο φιλίας που απλόχερα έλαβα από το ένα και μοναδικό σκουλικάκιιιιιιιιιι. :Ρ Άσκοπο είναι να βάλω λινκ, αυτή έχει περισσότερους αναγνώστες και από την Όπρα. :ΡΡΡΡΡ

Λοιπόν... με την σειρά μου εγώ δίνω βραβείο φιλίας σε μπλόγκερς. Κανόνες έμαθα δεν υπάρχουν (ποιός άλλωστε θέλει κανόνες; -.- - ξενερωσιάαα).
Θα αρχίσω με τον Ελευθέριο, στον οποίο θα αναφερθώ γλαφυρότατα εν συνεχεία της ανάρτησής μου. :Ρ
Συνεχίζω με το ιντερνετικό βαφτισίμι μου την Fleur-Μαράκι. Αναρτήσεις της θα βρείτε περισσότερο εδώ αλλά με χαρά να σας ανακοινώσω πως έκανε δικό της μπλογκ επιτέλους! Η Poisonous αποτελεί λατρεία όσον αφορά το μπλόγκινγκ. Μακάρι να έγραφε συχνότερα...
Τέλος, (επειδή βαριέμαι να δίνω παντού βραβεία, λες και είμαι ο Παπινιόλ στο Λα Μποέμ :Ρ) δίνω το τελευταίο βραβείο στην Μαριλένα, που πρόσφατα έδωσε έναν πανέμορφο τίτλο στο μπλογκ της. Φιλάκια. ;)
Εννοείται φυσικά πως το σκουλίκι το τσακώνει το βραβείο και από μένα, μόνο που με σκέφτηκε. :D
_______________________________________________________________

Συνεχίζοντας, θα περιγράψω γλαφυρότατα όπως υποσχέθηκα προηγουμένως την συνάντησή μου με τον Λευτέρη. Ναι, εκείνο το τέρας της πολιτικής, τον σάπιο, διεφθαρμένο φαλλοκράτη, τον φασίστα, όλα αυτά τέλος πάντων. :D
Για όσους από εσάς δεν γνωρίζουν, ο Λευτέρης και γω γνωριστήκαμε σε ένα φόρουμ. Από κει και πέρα, την μία σκοτωνόμασταν μεταξύ μας στα σοβαρά (κάναμε μήνες να μιλήσουμε) και άλλες φορές για πλάκα. Αυτό το παιδί είναι για φάπες, τέτοιος γελοίος τύπος που είναι. Β) Τσκ, τσκ, τσκ. Β)
Αρχίζω λοιπόν. :Ρ
Κυριακή, 3μιση το μεσημέρι, να βράζουμε στην ζέστη και να "διαβάζω" φυσική. Με ξέρετε τώρα δα, τι αμοιβαίο έρωτα τρέφω για την θετική κατεύθυνση. :Ρ
Παίρνει τηλέφωνο το παιδί, και απαντάω γω:
-Γειά σου!
-Έλα!
Σε αυτό το σημείο να γνωστοποιήσω στην κοινότητα των μπλόγκερς πως ο Λευτέρης αν και αγόρι έχει την πιο γκέι φωνή. :Ρ παίζει να μαι γω η μόνη που τον έχει πεί τόσες φορές γκέι. :Ρ
-Τι κάνεις;
-Στις πεντέμιση μπορείς να σαι καμάρα;
-Πλάκα μου κάνεις.
-Όχι, στις πεντέμιση μπορείς;
-Και ποιόν θα συναντήσω εκεί;
-Έναν γνωστό μου.
-Αν με στήσεις χωρίς πλάκα θα σε σκίσω.
Κλείνει λοιπόν το τηλέφωνο, εγώ να χοροπηδάω από την χαρά μου (λέεεμε τώρα, να τον στραγγαλίσω ήθελα). Λουζόμαστε σενιαριζόμαστε και λοιπές αηδίες και φτάνουμε Καμάρα... Β)
Εγώ εντωμεταξύ είχα αγχωθεί γιατί με το παιδί ελάχιστα μιλούσα στον τηλέφωνο, αλλά στο μσν γινόταν χαμός. :Ρ
Φτάνω κει, του στέλνω σμς: Κατέβα πριγκηπέσα. :Ρ
Και βλέπω στα αριστερά μου ένα παιδάκι με σακίδιο, πράσινα σταράκια και μπλούζα, να διαβάζει με προσήλωση το κινητό του (στυλ-είμαι-γκαβούλιακο-και-χώνω-τα-μούτρα-μου-στην-οθόνη) :Ρ.
Τον βλέπω, γυρνάει, με βλέπει, γελάω, γελάει, φιλιούνται αγκαλιάζονται κλασσικά, και από τότε, τις 3 ώρες που περάσαμε μαζί κάνοντας βόλτα τη μισή Θεσσαλονίκη, δεν σταματήσαμε να την λέμε ο ένας στον άλλον. :Ρ
Τσούλα, ο ένας, γκέι η άλλη. Φακ οφ εγώ, θα σε μπατσίσω ο βλάκας. :Ρ
Πρώτα πήγαμε σε μία κεφετέρεια. Για κείνον παρήγγειλα γαλατάκι αλλά το ακύρωσε και πήρε σπράιτ με γρενανδίνη. Και γω, ως ορίτζιναλ τύπος πήρα το ίδιο! XD
Και καθώς συζητούσαμε έκανε την πιο ρισπέκτ κίνηση. :Ρ
Έβγαλε τετράδιο και άρχισε να γράφει όλους τους οποίους θάβαμε. :Ρ
Αφού φύγαμε από κει πέρα περπατήσαμε την μισή παραλία και ξανά πίσω, και παίζει να κάναμε 2-3 φορές πάνω κάτω τον πεζόδρομο. :Ρ
Εντωμεταξύ εγώ δεν είχα φάει και πεινούσα σαν πούστης. :Ρ (πιο πούστης από τον Λευτέρη τον γκέι δεν παίζει όμως. Β) Γκέι, γκέι, γκέεεειιιι. :Ρ) Πήγα να πάρω χοτ ντογκ, δεν με άφησε. Βρήκα παγωτό, με το ζόρι με πήρε από το μαγαζί.
Πήραμε τηλέφωνο ιντερνετικούς γνωστούς (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε :Ρ) και μετά από 3 ώρες ανελέητου βρισίματος, θαψίματος, ταπώματος, γέλιου και συνεχούς επιβεβαίωσης του ανασφαλούς φασίστα για το αν πέρασα καλά (φαλλοκράτης είσαι, υποτίθεται δεν σε νοιάζει αν περνά καλά η γυναίκα. :Ρ), το πάρτι έληξε. :Ρ Κείνος πήγε από απέναντι και γω γύρισα να πάρω πίτσα και γρανίτα λεμόνι, μιας και θα έπαιρνα το λεωφορείο από την αντίθετη μεριά της καμάρας. :Ρ
Σε γενικές γραμμές πέρασα γαμάτα. :Ρ
Αυτά. :Ρ
Edit:1) Νταξ, δεν είμαστε και τόσο βλαμμένα, μιλήσαμε και για ομοφυλόφιλους, ρατσιστές, πολιτική (<3) θρησκεία κλπ. :Ρ
2)Μόλις θυμήθηκα ξανά, πως δεν βγάλαμε φώτο. Ο_Ο
Όσοι από εσάς τους εναπομείναντες ακόμα πιστεύετε πως με λίγο νερό στο πρόσωπό μου θα γίνω καλά... ξανασκεφτείτε το.
Οι υπόλοιποι που σταθερά με θεωρείτε βλαμμένο-καμμένο, σας ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης σας. :Ρ
Οι Creeps 1, 5, 8 σας ευγνωμωνούν. :Ρ Οι 2, 4, 7 σας βρίζουν γιατί κατά βάθος είμαι καλήηη, η 6 γελάει κυνικά με τα χάλια μου και εγώ... εγώ απλά χαμογελάω. Γιατί αν και δεν νιώθω πολύ καλά εδώ και ένα δίωρο (θεέ μου, ούτε σαράντα λεπτά δεν είναι), χαμογελάω για να νιώσω καλά. :)
Καλό βράδυ. Σε όλους. ;)

Μπαμπά πετάω!

Καλημέραααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!
Ουάου, με συμπάθησα κιόλας. :Ρ
Πως είστε βρε; :Ρ
Εχτές δεν ήταν και πολύ ευχάριστο το βραδάκι μου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ακόμα δεν προβληματίζομαι, ούτε όμως πως αν με πιάσουν τα κέφια μου δεν θα έρθω να γράψω και να σας σπάσω τα παπάριαααααααααααααααααααα! :Ρ
Σήμερα, μπορεί να μην εξύπνησα με κέφια του κερατά (εχτές κοιμήθηκα στις 3 το μεσημέρι, ξύπνησα 10, ξανακοιμήθηκα στις εφτά το πρωί και πάλι ξύπνησα 10 :Ρ) ωστόσο, μετά από λίγο τα βρήκα! Απίστευτο κι όμως αληθινό! :ΡΡΡ
Άνοιξα το πισι αφού έφαγα τα απομεινάρια των κοκο ποπς (γιατί κανονική μερίδα δεν το λες-λατρεμένος ο τρεντάς αδερφός μου) μπήκα στο μέιλ μου, διάβασα πολλέεεες αναρτήσεις και σχολίασα. Ουάου. Τι κέφια να διαβάζεις πόσο μόνος νιώθει κάποιος. :Ρ Αλλά αγαπητοί μου, είναι χρέος μας να στεκόμαστε ο ένας ιστολόγος στον άλλον! Δύναμη μέσα από την ενότητα! Χίτλερ φτγ! :Ρ
Εμ... εδώ είναι το σημείο που θα μου πείτε να ρίξω νερό στην μάπα μου και να συνεχίσω το γράψιμο. Και ακριβώς εδώ, σας αγνοώ. :Ρ
Έκαψα λίγο ακόμα την μπλογκόσφαιρα και μίλησα με τον Άκη από RnM Whisper. Για όσους βλάσφημους από εσάς δεν γνωρίζετε το μπλογκ του, το μπάνερ του φιλοξενώ δεξιά κάτω. ;) Πρώτα θα κάνετε μετάνοιες και μετά θα μπείτε εκεί μέσα.&- Τα παμε λίγο μέσω mail, μιλήσαμε και για την χρόνια επιθυμία μου για τατουάζ και δημοσιογραφία και λοιπές ψιλοκαμενίτσες. :Ρ
Και μετά γύρισε η μάνα μου από... εε... δεν θυμάμαι. Πάντως πήγε σούπερ μάρκετ, άγια να ναι. :Ρ (τι λέω θεέ μου! Καλό λόγο για την μάνα μου!) Από εκεί και πέρα αρχίζει η μεγάλη βλαμενίαση. Σαν πεντάχρονο έκανα. Τραγουδούσα, έκανα παλαμάκια καθώς έπλενα τα πιάτα, συμμάζευα κλπ. Ό, τι βλακεία μπορεί να πει ο άνθρωπος, την είπα σε αυτά τα τρία τέταρτα που φτιάχναμε σπιτικό παγωτό (περιττό να σας περιγράψω γλαφυρώς το πόσο καλά έγλυψα τα ανακατωστράκια του μίξερ και το ίδιο το μίξερ. Λευκή, πηχτή κρεμούλα. Δεν φταίω γω. Με ανάγκασαν. :Ρ) Είναι και κάποια πράγματα που πρέπει να με ακούσετε να τα λέω, γιατί το γράψιμο δεν αντικατοπτρίζει την τέχνη της καφρίλας τόσο πιστά όσο το να ακούς μία δεκαεξάρα psycho να τραγουδάει και σε κάθε στίχο να έχει αλλάξει την φωνή της 15 φορές. :Ρ Τα τζάμια μείναν άθικτα, άγνωστο πως. Θα μπω στο Γκίνες. :Ρ
Points so far:
-Το να έχεις μεγάλο στήθος και να πηγαίνεις σε συναυλίες δεν είναι καθόλου βολικό. Το χοροποδητό μας κάνει κακό. :Ρ
-Ο Άκης είναι καλόοο παιδί. :Ρ
-Μόλις έμαθα πως ο Gi Gaga Kouni Beli το μοσχαράκι μου δέχτηκε την πρόταση γάμου που του έκανα καιρό πρίν. Βλάσφημη είμαι που δεν ενημερώθηκα νωρίτερα. I know.
-Πρέπει να μάθω DnD ειδάλλως με βλέπω να μην ξαναμιλάω στον γκόμενο. :Ρ
Αυτά τα συνταρακτικά μου νέα! Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Scorpions, forum και αναρτήσεις. Πολλές αναρτήσεις.

Καλησπέρα.
Εχτές πήγα για πρώτη και τελευταία φορά στους Σκόρπιονς. Πρώτη γιατί έτσι μου ρθε, τελευταία γιατί είναι η τελευταία τους περιοδία. Πήγα λοιπόν στο γήπεδο που θα γινόταν η συναυλία. Πολυπολιτισμικά άτομα. Ροκάδες, μεταλάδες, μέχρι και κάγκουρες ήρθαν (εκτός του αδερφού μου φυσικά που είμαι σίγουρη πως δεν πέρασε τόσο καλά όσο λέει στην μάνα μου γιατί ούτε το σήμα του ροκ δεν ήξερε να κάνει με το χέρι του-υπόψιν ήταν ο μόνος που ήρθε με σπόρια λες και θα πηγαίναμε να δούμε τον ΠΑΟΚ :Ρ ). Καλή φάση. Χαλαρά. Σαν τεράστιο υπαίθριο πάρτι, σαν να ήμασταν όλοι μια παρέα, και αυτό μου άρεσε. (Φυσικά η αίσθηση της παρέας ψιλοδιαύεται όταν σπρώχνεις να πας πιο μπροστά, αλλά και πάλι, νερά έπεσαν πάνω μας, μπυρίτσα, πολύ ωραία φάση. :Ρ ).Πρώτα έπαιξαν 3 συγκροτήματα, μαζί με τους Over the Rainbow που μου καναν εντύπωση και αφού έφαγα ένα χοτ ντογκ πήγα κι έκατσα λίγο για να αντέξω την υπόλοιπη ορθοστασία. Μόλις βγήκαν έγινε το απόλυτο χάος. Γαμάτη είσοδος, ξεκίνησαν με ωραίο κομμάτι και όσο πήγαινε ανέβαιναν τα πνεύματα. Γνώριζα τα περισσότερα κομμάτια καθώς και έμαθα τα καινούρια τους. Σε μερικές φάσεις έγινε και το μπούγιο που κάνουν κύκλο και συγκρούονται. :Ρ Όπως είπα, γαμάτη φάση. :Ρ Χοροπηδιόμασταν όλη την ώρα. :Ρ
Κοντά στα 3/4 της συναυλίας έκανε ένα τεράαααααστιο σόλο ο ντράμερ. Τρέλα εντελώς. Μετά από αυτό ξεπαστώθηκα από την τέταρτη περίπου σειρά που ήμουν για να πάω στην γωνία να ξεκουράσω τα άπειρα ποδάρια μου. :Ρ
Όταν έμειναν 4 κομματάκια γύρισα σχεδόν εκεί που ήμουν, άγνωστο πως (:Ρ) αλλά το τέλος ήταν επικό.
Άλλα facts της βραδιάς:
-Ο Θοδωρής με σύστησε στην άλλη Κωνσταντίνα (όλοι την βρίσκουν με το όνομά μου, ξέρω) και την Φιλιώ. Τις πάπιες μου κάνανε και οι 2 για τον Θοδωρή γαμώ. Όταν έχεις έναν φίλο θες να είναι καλά όσο σπασταρχίδικο και αν είναι να δυσκολεύεται στα γκομενικά του, σωστά; Καθόλου ξηγημένες λοιπόν οι κολλητές του.
-Ο Θοδωρής ξέρει να ροκάρει. :Ρ Ωστόσο, δίνει υπερβολική σημασία σε ονομασίες. :Ρ Απλά νιώσε φίλε. :Ρ
-Ο Θοδωρής, με την συχνότητα που έχω αρχίσει να τον αναφέρω στις αναρτήσεις μου θα με κάνει να φτιάξω τόπικ στο φόρουμ μαζί με τον Μάκη και τον Τσάκ Νόρρις. :Ρ (Κάτι που μου θύμισε...)
Ο Θοδωρής μπορεί να σηκώσει την υφήλιο με το... :Ρ
-Η σφραγίδα που σου βάζουν για να βγείς προσωρινά από το στάδιο και να ξαναμπείς γράφει: DETOX. (Κάτι που επίσης μου θυμίζει...)
-Ένα μικρό χοντογκάκι κάνει 2.5 ευρώ. Ο_Ο Τα λεφτά μας πίσω.
-Κατασυμπάθησα ένα ζευγάρι που χουφτωνόταν και φιλιόταν δημόσια. Love is in the air people! Νιώστε! Σε ροκ συναυλία είμαστε, φασωθείτε ελεύθερα! :Ρ
-Αυτά. :Ρ

Σε γενικές γραμμές πολύ πάρτυ ήταν. Χαλάλι τα πονεμένα ποδάρια, η κούραση, το τρελό βουητό στα αυτιά μου ενώ πήγαινα για ύπνο που έπρεπε να καλύψω με Hijo de la Luna από το κινητό, χαλάλι τα σαράντα για το εισιτήριο και χαλάλι που σήμερα σηκώθηκα τόσο αργά και πονούσε ο θώρακάς μου σε στυλ πόνου πονοκεφάλου. Σαν να ζαλιζόταν ο θώρακας. :Ρ

Σήμερα λοιπόν που γράφω την ανάρτηση ακούω πάλι Φραγκούλη από το μπλογκ μου και νιώθω... καλά. Βασικά νιώθω ελεύθερη μετά τον αποκλεισμό μου. Δεν θα αρνηθώ πως νιώθω προσβεβλημένη που αποκλείστηκα λόγω κλειστομυαλίας και λοιπών παθήσεων που εγώ ευτυχώς δεν κατέχω, ούτε είπα πως δεν θα κάνω κάτι για αυτό. Για την ώρα όμως, απολαμβάνω την ελευθερία που μου έδωσαν από τον ίδιο μου τον εαυτό και τον ψυχολογικό σχεδόν αναγκασμό να μπαίνω εκεί μέσα. Δεν υπάρχει μόνο το φόρουμ, και αυτό ποτέ δεν το είδα τόσο καθαρά όσο τώρα. Νιώθω πως βρίσκομαι σε παρατεταμένες διακοπές. Από το ψέμα, την υποκρισία, την διαφθορά, το συγκεκριμένο στυλ ποστ που πρέπει όλοι να κάνουμε για να θεωρούμαστε δημοφιλείς και όχι νουμπάδες, όλα αυτά.
Με τον αποκλεισμό μου θα ασχοληθώ όταν θελήσω και νιώσω έτοιμη. Και αυτό είναι σίγουρα κάτι που θα γίνει μετά τις εξετάσεις. Τελικά ο αποκλεισμός αυτός μου φερε κι ένα καλό. Ωστόσο, όπως υποσχέθηκα στον εαυτό μου, δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι.
Έχω όμως ένα παράπονο: Αμάν ρε παιδιά. Το καλοκαίρι βρήκατε να με μπανάρετε; Τόση μνησικακία; Δεν με μπανάρατε καλύτερα σε όλη την τρίτη λυκείου να μου βγει και σε καλό; :Ρ
Πω, δεν το πιστεύω πως αστειεύομαι με αυτό, εγώ θα πρεπε τώρα να τους τα χώνω. :Ρ Αλλά τι θα βγάλω από αυτό; Τίποτα. Και πάλι δεν θα καταλάβουν τα λάθη τους.
Ναι, τρελή αίσθηση ελευθερίας. :Ρ
Να μουν τώρα σε μια παραλία και τί άλλο...

Τέλος, έχω να παρατηρήσω πως ενώ πριν ήταν περίοδος ξηρασίας στο μπλογκ, τώρα έχω τρελαθεί να ξερνάω αναρτήσεις. :Ρ Ναι, η ελευθερία μου ταιριάζει κατά πολύ.

Καλό απόγευμα να χετε. Αύριο λέω να πάω ΙΚΕΑ που έχω καιρό να φάω εκεί. :Ρ Μου ρθε μια τρελή παρόρμηση να φάω από κείνη την σαλάτα με την σος, και φυσικά και κυρίως πιάτο. Μάλλον θα πάρω πατάτες με κεφτεδάκια και σάλτσα. :Ρ
Τελικά μου ταιριάζει πολύ η ελευθερία, ξαναλέω. :Ρ Ποτέ δεν ένιωσα καλύτερα και βλέπω και στις αναρτήσεις μου πως γράφω πιο ελεύθερα. Μωρέ μπράβο μου. :Ρ

Για την μάνα μου

Τι γίνεται όταν η μάνα σου διαβάζει το μπλογκ σου; Αλλάζεις domain. Όταν το κάνω αυτό θα το μάθετε, χωρίς να το μάθει η γυναίκα που με γέννησε. ;)
Καλό βράδυ.