29 του μηνός πήγε. Κλείνω 2 χρόνια ως μπλόγκερ και εκεί που δεν είχα τίποτα να κάνω, άνοιξα τη φόρμα ανάρτησης και μετά συνειδητοποίησα πως γίνεται 2 ετών ο βυθός μου. Απλά δεν ξέρω πλέον τι κάνω εδώ. Τίποτα, υποθέτω. Που να σας τα πω κιόλας.
Σε 2-3 βδομάδες δίνω για το ΚΘΒΕ. Ωραία κείμενα διάλεξα, αλλά αυτό είναι άσχετο.
Όλα άσχετα, μόνη έμεινα, κανείς δεν ακούει, αλλά καλά είμαστε. Όχι, αλήθεια.
Δεν γράφω όμως για το μπλογκ. Γράφω γιατί πήγε 29 του μηνός, που σημαίνει πως σε 3 μέρες γίνομαι 18.
Κατακλύζομαι από εικόνες βίαια σχεδόν. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται ένα μυαλό, ψυχρά υπολογιστικό να κινείται και να δρα τόσο απότομα. Υποθέτω φταίνε τα συναισθήματα. Μαλακίες είναι που λένε πως η καρδιά κ το μυαλό είναι 2 διαφορετικά πράματα. Ένα πράμα είναι, χαζός ο διαχωρισμός, κοινότυπος.
Κρίνω πάλι. Κακό αυτό. Ο Κώστας μου είπε πως αν κρίνω δεν παίζω καλά. Μα στην τελική, όλα ένα κακό παίξιμο δεν είναι; Τι κακοί ηθοποιοί που μαστε όλοι μας.
18 λοιπόν. Σας το λέω από τώρα, δεν πρόκειται να κάνω κανένα φανφαρονισμό για τα γενέθλιά μου, θα τα περάσω ήσυχα, χωρίς mindfucked αναρτήσεις. Παρτάκι θα κάνω, ή τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου 15 μέρες μετά. Θα δουμε. Αν τα σκάσει η μάνα. Και το λέω από τώρα, θέλω βιβλία. Σε όσους με διαβάσουν και θα έρθουν, ξέρετε ποιοι είστε εσείς, θέλω βιβλία. Από το Public, με κάρτα αλλαγής στάνταρ.
Άντε καληνύχτα. Χρόνια μου πολλά μπας και καταφέρω και το πάρω χαμπάρι πριν γίνει.
Και τελικά φταίνε οι Ραδιοκέφαλοι. Μούσες μου εσείς :Ρ
It's like I'm falling out of bed
From a long, weary dream
The sweetest flowers and fruits hang from trees
Falling off the giant bird that's been carrying me
It's like I'm falling out of bed
From a long and weary dream
Just exactly as I remember
Every root
Every gesture
I'm a heart in cold ground
Like I'm falling out of bed
From a long and weary dream
Finally I'm free of all the weight I've been carrying
Every woman blows her cover
In the eye of the beholder
I'm a fish now out of water
Falling off a giant bird that's been carrying me
I fell open
I laid under
At the tap out
I was just a number
I wanna slip it over
And get back under
And if you think this is over
Then you're wrong
If you think this is over
Then you're wrong
If you think this is over
Then you're wrong
(Wake me up, wake me up)
If you think this is over
Then you're wrong
(Wake me up, wake me up)
Like I'm falling out of bed
From a long, weary dream
The sweetest flowers and fruits hang from trees
When I ask you again
When I ask you again
Wake me up
ΥΓ: Πόνος vs Αδράνεια = 2-1. Και καλά κάνει.
Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
Madrugada
Madrugada is a Portuguese and Spanish word meaning "dawn".
I could use a dream or a genie or a wish
To go back to a place much simpler than this
Cause after all the partyin’ and smashin’ and crashin’
And all the glitz and the glam and the fashion
And all the pandemonium and all the madness
There comes a time where you fade to the blackness
And when you’re staring at that phone in your lap
And you hoping but them people never call you back
Somebody take me back to the days
Before this was a job, before I got paid
Before it ever mattered what I had in my bank
Yeah back when I was tryin’ to get a tip at subway
And back when I was rappin’ for the hell of it
But now a days we rappin’ to stay relevant
I’m guessin that if we can make some wishes outta airplanes
Then maybe yo maybe I’ll go back to the days
Before the politics that we call the rap game
And back when ain’t nobody listened to my mix tape
And back before I tried to cover up my slang
Μόλις το έκλεισα στον μοναδικό άνθρωπο ο οποίος έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα να γίνει κολλητός μου. Είναι 14.
Από την μία βρίσκω σε αυτόν μία αθωότητα παιδική, ταιριαστή σαφώς της ηλικίας του θα 'λεγες. Φυσικό αφού είναι τόσο μικρός. Με την αθωότητα όμως πάει και η αφέλεια. Η περιέργεια, επίσης επακόλουθο. Δυστυχώς, δεν φοβάμαι για αυτόν, όπως θα έπρεπε μία σωστή φίλη. Ίσως γιατί έχω εγωισμό μόνο για μένα. Μην ξεφεύγω όμως με τον αναίσθητο χαρακτήρα μου.
Τον βλέπω που κάνει στραβοπατήματα και μου τη δίνει. Δεν θέλω να κάνει τα λάθη που έκανα και γω όταν νόμιζα πως στα 14 μου τα ήξερα όλα, ήμουν αήττητη, πανέξυπνη. Ακόμα και τώρα, που θεωρώ το μυαλό μου το μεγαλύτερο όπλο επιβίωσης, εγώ με το τεράστιο εγώ μου, άλλαξα γνώμη για μένα όταν ήμουν 14. Δεν ήμουν ούτε πανέξυπνη, ούτε αήττητη. Ή τουλάχιστον, αν είχα το μυαλό, δεν είχα την γνώση, την εμπειρία.
Πρέπει να πάθεις για να μάθεις. Δεν θέλω όμως να το μάθεις με τον άσχημο τρόπο, ακόμα και αν ο άσχημος είναι και ο μοναδικός τρόπος.
Με ενοχλούν πολλά πάνω σου, αλλά ακριβώς για αυτά σου μιλάω και μου μιλάς, και το ξέρεις αυτό. Αν δεν συμμερίζεσαι τα γούστα μου, το δέχομαι. Αν δεν σου αρέσει ο χαρακτήρας μου, το 'χω αντέξει και από χειρότερους. Αν δεν επικοινωνούμε λόγω ηλικίας, το καταλαβαίνουμε και οι δύο. Εσύ όμως δεν καταλαβαίνεις το γιατί.
Δεν έχω μιλήσει σε κάποιον άμεσα μέσω του μπλογκ μου αλλά έχω χάσει το στοιχείο έκπληξης προς τον εαυτό μου εδώ και καιρό, οπότε δεν εκπλήσσομαι.
Θες να φας τα μούτρα σου; Θες μερικά χρόνια μετά να μετανιώνεις; Να κάνεις κάποιες πράξεις τώρα; πράξεις, τα αντίκτυπα των οποίων θα νιώσεις χρόνια μετά; Δική σου επιλογή. Δουλειά μου είναι να σε προειδοποιήσω, να σε προστατέψω. Άλλο πράγμα που ποτέ δεν έχω κάνει για κανέναν πέρα από τον κώλο μου χωρίς κίνητρο. Ναι, σου ακούγομαι κλισέ, και είμαι, γιατί έτσι είναι τα πράματα. Υπάρχει λόγος που πράγματα ειπώνονται τόσες φορές. Ισχύουν.
Πάλι για μένα μιλάω... ίσως γιατί αν σου εξηγήσω εμένα, θα καταλάβεις. Ίσως γιατί όταν εξηγώ, αντλώ την γνώση μου από εμένα, όχι από κάποια δακρύβρεχτη, ξένη ιστορία. Ναι, αυτό θα 'ναι.
Καλό ξημέρωμα. Α, και μην ξαναπιείς... τόσο.
I could use a dream or a genie or a wish
To go back to a place much simpler than this
Cause after all the partyin’ and smashin’ and crashin’
And all the glitz and the glam and the fashion
And all the pandemonium and all the madness
There comes a time where you fade to the blackness
And when you’re staring at that phone in your lap
And you hoping but them people never call you back
Somebody take me back to the days
Before this was a job, before I got paid
Before it ever mattered what I had in my bank
Yeah back when I was tryin’ to get a tip at subway
And back when I was rappin’ for the hell of it
But now a days we rappin’ to stay relevant
I’m guessin that if we can make some wishes outta airplanes
Then maybe yo maybe I’ll go back to the days
Before the politics that we call the rap game
And back when ain’t nobody listened to my mix tape
And back before I tried to cover up my slang
Μόλις το έκλεισα στον μοναδικό άνθρωπο ο οποίος έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα να γίνει κολλητός μου. Είναι 14.
Από την μία βρίσκω σε αυτόν μία αθωότητα παιδική, ταιριαστή σαφώς της ηλικίας του θα 'λεγες. Φυσικό αφού είναι τόσο μικρός. Με την αθωότητα όμως πάει και η αφέλεια. Η περιέργεια, επίσης επακόλουθο. Δυστυχώς, δεν φοβάμαι για αυτόν, όπως θα έπρεπε μία σωστή φίλη. Ίσως γιατί έχω εγωισμό μόνο για μένα. Μην ξεφεύγω όμως με τον αναίσθητο χαρακτήρα μου.
Τον βλέπω που κάνει στραβοπατήματα και μου τη δίνει. Δεν θέλω να κάνει τα λάθη που έκανα και γω όταν νόμιζα πως στα 14 μου τα ήξερα όλα, ήμουν αήττητη, πανέξυπνη. Ακόμα και τώρα, που θεωρώ το μυαλό μου το μεγαλύτερο όπλο επιβίωσης, εγώ με το τεράστιο εγώ μου, άλλαξα γνώμη για μένα όταν ήμουν 14. Δεν ήμουν ούτε πανέξυπνη, ούτε αήττητη. Ή τουλάχιστον, αν είχα το μυαλό, δεν είχα την γνώση, την εμπειρία.
Πρέπει να πάθεις για να μάθεις. Δεν θέλω όμως να το μάθεις με τον άσχημο τρόπο, ακόμα και αν ο άσχημος είναι και ο μοναδικός τρόπος.
Με ενοχλούν πολλά πάνω σου, αλλά ακριβώς για αυτά σου μιλάω και μου μιλάς, και το ξέρεις αυτό. Αν δεν συμμερίζεσαι τα γούστα μου, το δέχομαι. Αν δεν σου αρέσει ο χαρακτήρας μου, το 'χω αντέξει και από χειρότερους. Αν δεν επικοινωνούμε λόγω ηλικίας, το καταλαβαίνουμε και οι δύο. Εσύ όμως δεν καταλαβαίνεις το γιατί.
Δεν έχω μιλήσει σε κάποιον άμεσα μέσω του μπλογκ μου αλλά έχω χάσει το στοιχείο έκπληξης προς τον εαυτό μου εδώ και καιρό, οπότε δεν εκπλήσσομαι.
Θες να φας τα μούτρα σου; Θες μερικά χρόνια μετά να μετανιώνεις; Να κάνεις κάποιες πράξεις τώρα; πράξεις, τα αντίκτυπα των οποίων θα νιώσεις χρόνια μετά; Δική σου επιλογή. Δουλειά μου είναι να σε προειδοποιήσω, να σε προστατέψω. Άλλο πράγμα που ποτέ δεν έχω κάνει για κανέναν πέρα από τον κώλο μου χωρίς κίνητρο. Ναι, σου ακούγομαι κλισέ, και είμαι, γιατί έτσι είναι τα πράματα. Υπάρχει λόγος που πράγματα ειπώνονται τόσες φορές. Ισχύουν.
Πάλι για μένα μιλάω... ίσως γιατί αν σου εξηγήσω εμένα, θα καταλάβεις. Ίσως γιατί όταν εξηγώ, αντλώ την γνώση μου από εμένα, όχι από κάποια δακρύβρεχτη, ξένη ιστορία. Ναι, αυτό θα 'ναι.
Καλό ξημέρωμα. Α, και μην ξαναπιείς... τόσο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)