Πρωινό ξύπνημα.

Ωιμέ. Τι κάνω εδώ ένα τέταρτο πριν τις εννιά το πρωί;;
Μα φυσικά! Που να σας λέω όμως...

Αποφάσισα πως οι σκέψεις που κάνουμε τα πέντε-δέκα πρώτα λεπτά που έχουμε ξυπνήσει είναι τελείως μα τελείως ασύλληπτες. Εκείνα τα πέντε-δέκα πρώτα λεπτά δεν βρισκόμαστε στην μέηνστρημ σόσιαλ κοινωνιά αλλά σε κάποια σφαίρα φαντασίας άγνωστη ακόμα και για μας.
Για παράδειγμα, μόλις πριν από λίγο ολοκλήρωσα το επιχειρηματικό σχέδιο που επιβάλλει στο αρσενικό φύλο να ανεβάζει και να κατεβάζει το καπάκι της τουαλέτας πριν και μετά τη χρήση, χρησιμοποιώντας κλάσματα, τα οποία αν και τείνουν υπέρ της γυναίκας, ολοκλήρωσα ωστόσο με ένα πνεύμα ισότητας που δεν ισχύει.
Μιλάμε για απίστευτες καταστάσεις σας λέω, ασύλληπτες!
Αλλά βέβαια εγώ είμαι τρελή οπότε μικρό το κακό.

Ενόσω τα κατάλοιπα της μισοκοιμισμένης μου κατάστασης εγκαταλείπουν, καλά θα κάνω να μπω στο θέμα και γρήγορα.

Σε μιά φάση κάτι διάβαζα στο διαδίκτυο, κάπου σε σχόλια στο youtube, σε άλλο blog, κάπου τέλος πάντων, τα παρακάτω λόγια:

[...]και μετά το παίζουν δεμένοι με τους χαρακτήρες όπως την Effy και την Cassie. Εγώ έβλεπα Skins από το 2007, ναι ναι, ακριβώς, παλιοψευτοκουλτουριάρηδες.[...]


Και μια σειρά σκέψεων πυροδοτήθηκε μέσα στο ταπεινό μυαλουδάκι μου αλλά επειδή δεν θέλω να χάσω αναγνώστες (...θύμα της φήμης!) επέλεξα να θίξω το θέμα γενικά αντί να κάθομαι να βρίζω τον κάθε hipster.

Ok, έβλεπες Skins. Συγχαρητήρια, τζάμπα σερβιέτες για το υπόλοιπο της ζωής σου. Τι σε χάλασε δηλαδή που ο άλλος το βλέπει από το 2010;; Σου χαλά το κάρμα or smth? Μας κοκορεύεσαι πως δένεσαι με τους χαρακτήρες και σου την δίνει που άλλοι βλέπουν μερικά επισόδια και αμέσως δένονται. Μάντεψε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως για αυτό. Όπως επηρεάστηκες εσύ, έτσι θα επηρεαστεί και ο άλλος. Δεν σου ανήκει κιόλας η σειρά.

Γενικώς αυτό που με ενοχλεί με τους επονομαζόμενους "hipsters", συγχωρέστε μου κιόλας, μιας και δεν βρίσκω καταλληλότερη ονομασία τόσο νωρίς το πρωί είναι ότι όλη την ώρα περιφέρονται σαν αφεντικά λέγοντας πόσο τέλεια μουσική ακούνε και όταν κάτι underground γίνεται mainstream αμέσως το φασκελώνουν και λένε: "εγώ κάποτε τους άκουγα αλλά τώρα που γίναν mainstream, δε γουστάρω" και το λένε και με ένα ύφος... τι να πω. Μου αρέσει που κάποτε "η τέλεια μουσική τους" έγινε "mainstream και δεν γουστάρω" με τέτοια ευκολία. Μιλάμε τι δεμένοι που είστε με τα μουσικά σας πρότυπα, τρελαίνομαι, θέλω να σας πάρω αγκαλιά. Αυτή είναι η υποτιθέμενη πίστη σας στην μουσική σας.

Ok, ηρεμώντας, παίρνω κάτι από το αρχικό στάδιο που παρέλειψα. Υποτίθεται, υποτίθεται πάντα (θα καταλάβετε αργότερα γιατί το τονίζω) πως ο καθένας είναι ελεύθερος να ακούει ό, τι μουσική θέλει, να βλέπει ό, τι σειρά και ό, τι ταινία θέλει, να διαβάζει ή και να μην διαβάζει ό, τι βιβλίο του καπνίσει και να ντυθεί όπως του κάνει κέφι. Πιστέψτε με, ούτε εγώ τρελαίνομαι να βλέπω υπερβολικά μαυρισμένα "μουνιά" να πλατσουρίζουν από δω και από κει με ανύπαρκτα κομμάτια υφάσματος που αποκαλούν μαγιώ και να μωρουδίζουν "πότε θα πάμε να τα σπάσουμε και μειιιιιιιις;", ούτε ενθουσιάζομαι κιόλας από κάτι ντουλάπες που κυκλοφορούν και παίζουν και ρακέτες μπρος στη μάπα μου ενώ ήρθα στην θάλασσα να χαλαρώσω. Πήρα παραδείγματα βέβαια από το πρόσφατα τελειωμένο καλοκαίρι αλλά άμα προσπαθήσεις λίγο, βρίσκεις βλάκες παντού.
Το point μου είναι, δεν μπορείς με το ζόρι να τους βάλεις να ακούσουν μουσική της προκοπής όσο και να θες. Άρα συμβιβάσου. Όσο δεν σε ενοχλούν (δηλαδή να σε ψήνουν να πάτε Vogue ή Πύλη Αξιού, ή ακόμα και να σου επιβάλλουν να ακούσεις Πάολα στο διάλειμμα στο φροντιστήριο- α ρε Λ, ξύλο θες) δεν έχεις δικαίωμα να πεις και κουβέντα. Και εδώ φτάνω σε αυτό το υποτίθεται που λέγαμε πριν, γιατί μόνο αληθινά δεν είναι αυτά που είπα στην προηγούμενη παράγραφο, ότι δηλαδή μπορούμε να ακούμε ό, τι θέλουμε. Υποτίθεται πως μπορούμε, διότι αν ακούσουμε οτιδήποτε διαφορετικό σε ένα σύνολο θα φάμε δούλεμα. Τι εννοώ: σε μία παρέα που ακούει ως επί το πλείστον ό, τι δούνε στην τηλεόραση, άμα τους κάνεις λόγο για indie δεν θα σε καταλάβουν και θα σε δουλέψουν. Το ίδιο όμως ισχύει και αν αρχίσεις να σφυρίζεις Britney μπροστά στους hipsters. Με τις πέτρες θα σε πάρουν.
Άρα δεν υπάρχουν οι μεν και οι δε. Υπάρχουν νοσηρές νοοτροπίες, και υπάρχει και η ανθρώπινη βλακεία, καθώς και συμπλέγματα κατωτερότητας που οδηγούν πολύ κόσμο να ψάχνει πως να γίνει κουλ. Μουσική, δόξα τω Θεώ (δόξα τον Ύψιστο!) υπάρχει μπόλικη για όλους, μην πλακώνεστε.

Και κάτι τελευταία για τους ντεμέκ κουλ και hipsters και όλα αυτά... μόνοι σας την βάλατε την ταμπέλα πάνω σας, φάτε τα τώρα τα σκατά. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό με τις ταμπέλες βέβαια, αλλά για να μην μακρολογώ, κουλάρετε λίγο. Μα συγχωρήστε μου, δεν ξέρω αν μπορείτε βέβαια να γίνεται πιο κουλ, αλλά για να σας δώσω να καταλάβετε, όπως και ένας καλός μου φίλος είπε...


Δεν είμαστε αναγκασμενοι να μετράμε τα μεγέθη όπως μας υποδεικνύουν, αντιθέτως θα ήταν πολύ καλύτερα αν μετρούσαμε έτσι όπως θέλουμε εμείς ώστε να αποκτήσει το καθε τι διαφορετικό χαρακτήρα και σημασία...


Άρα, σας ενδιαφέρει να μετράτε το πόσο κουλ είστε ανάλογα με το επίπεδο ασημότητας του καλλιτέχνη που ακούτε, ή να έχει νόημα για εσάς αυτό που ακούτε;



ΥΓ: Να θυμηθώ να θυμώσω του αδερφού μου για τρία πράγματα γιατί χάρη του έκανα. Επιτρέπεται δηλαδή να με ξυπνάς εμένα σέρνοντας την καρέκλα, χτυπώντας ντουλάπια και ρωτώντας τη μάνα σου αν πρέπει να βάλεις κοντομάνικο ή μακρυμάνικο; 20 είσαι γαμώ το φελέκι μου. Άχρηστε, ούτε επίτηδες να το έκανες.
ΥΓ2: (Άκους εκεί ketchup song...)
ΥΓ3: Κλείνω με ένα κομμάτι που επίσης τριβέλιζε το ταπεινό μυαλουδάκι μου σήμερα όταν ξύπνησα, που, ολώς παραδόξως, ταιρίαζει λίγο και με την κατάσταση.

You were my conscience, so solid now you're like water.
And we started drowning, not like we'd sink any farther.
But I let my heart go, its somewhere down at the bottom.
But I'll get a new one and come back for the hope that you've stolen.

I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Now that you're gone, the world is ours.

Oh oh oh oh, oh oh oh oh

I'm only human, I've got a skeleton in me
But I'm not the villain despite what you're always preaching
Call me a traitor, I'm just collecting your victims
They're getting stronger, I hear them calling, them calling...

I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survived?
Now that you're gone, the world is ours.

Well, you thought of straight big solutions, well I liked the tension
We're not always knowing the answers, you're gonna lose it, you're gonna lose it.

I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Well, now that you're gone the world is ours.

I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Well, now that you're gone the world is ours.