Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

The best thing.

Περπατώ προς το σπίτι μου. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω να με εκτιμούν, να με θαυμάζουν, πως είμαι κάποια στην τροφική αλυσίδα που λέγεται ζωή. Ήταν πάντα λάθος μου να σκέφτομαι πως η κοινωνία και η ζωή γενικώς είναι τροφική αλυσίδα, ειδικά λόγω της πεσιμιστικής φύσης μου, μα δεν το μετανιώνω. I am trying to keep my sanity.

Περπατώ προς το σπίτι μου και παρά το γεγονός πως νιώθω να είμαι κάτι ουσιαστικό, έχω την τρομερή ανάγκη να πάρω μία βούρτσα και να ζωγραφίσω τον κόσμο γύρω μου όπως τον θέλω εγώ. Δεν θέλω λιβάδια και ευωδιαστούς ανέμους. Δεν θέλω καν να ανταλλάξω τη νύχτα με τη μέρα. Θέλω να ζωγραφίσω πρόσωπα να με περιτριγυρίζουν ώστε να μη νιώθω μόνη.

Τελικά το να παραδέχεσαι το πρόβλημά σου δεν είναι καλύτερο από το να το καταπιέζεις. Γιατί όταν το παραδέχεσαι είσαι καθημερινά αντιμέτωπος με αυτό. Περνάς βράδια σαν και αυτά που αντί να κάτσεις στο karaoke της συμφοιτήτριας που έχει γενέθλια πας σπίτι σου μια ώρα αρχύτερα. Διάολε, περνάς αμέτρητα βράδια σαν και αυτά.

Πασχίζω με ενέσεις αυτοεκτίμησης και μου βγαίνει κόκα. Κρατάει μόνο ένα τέταρτο maximum.

Κρυώνω λίγο. Φόρεσα και αμάνικο. Ακόμα και μέσα στο σπίτι, δεν έχει σημασία, θα κρυώνω. Αποφάσισα πως ο χειμώνας που τόσο λατρεύω μου κάνει κακό. Είναι και τα γαμημένα Χριστούγεννα που τα περνάς καλά μόνο αν περιτριγυρίζεσαι από φίλους, γκόμενους, συγγενείς και λοιπές γραφικές μαλακίες. Και το κρύο, πάντα το κρύο. Χρειάζομαι μόνιμο καλοκαίρι, δεν πα' να μισώ τη ζέστη, ο χειμώνας μου κάνει κακό.

Η αλήθεια είναι πως παλεύω με τις επιλογές μου. Ταλανίζομαι με την οξύθυμη φύση μου καθώς και με την (πλέον) μόνιμη αναποφασιστικότητά μου.

Η Μπέττυ κάθεται από μία γωνιά και με κοιτάζει. Κάνω μαλακίες ως συνήθως και χαμογελώντας με ρωτάει τι παίρνω. Εγώ απαντώ πως δεν χρειάζομαι ναρκωτικά για να είμαι τρελή. Οι βαρετοί τα χρειάζονται. Υποθέτω δεν θα μάθω ποτέ. [ <-- hopefully not a lie] Περπατώ σπίτι μου και κάτι μου λέει πως αυτό δεν θα είναι το τελευταίο βράδυ που περπατώ μόνη, ή που θέλω να ζωγραφίσω μια θάλασσα από πρόσωπα, ή που θα εύχομαι να είχα βρει κάτι. Οτιδήποτε.

Το θέατρο μου κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν θέλω να ανακαλύψω κι άλλο το μέσα μου, θέλω να το θάψω όσο πιο βαθιά μπορώ και να μην μιλήσω για αυτό ξανά. Δεν θέλω να ξέρω την αίσθηση οποιασδήποτε συναισθηματικά φορτισμένης εμπειρίας. Δεν θέλω να ξέρω πως ονομάζεται αυτό που νιώθω μέσα μου. Προτιμώ να μείνω με την απορία.

Μου λείπει η Μαρία. Πολύ. Στο διάολο οι πανελλαδικές. Θα σηκωθώ και θα πάω να την πάρω από κει.





Αφιερωμένο, Μ. :)




You, you used to have all the answers
And you, you still have them too.
And we, we live half in the day time
And we, we live half at night

Watch things on VCRs with me and talk about big love. I think we're superstars, you say you think we are the best thing, but you, you just know. You just do.

When Ι find myself by the sea, in another's company by the sea,
want to go out to the pier, gonna dive and have no fear, because you, you just know, you just do.

Watch things on VCRs with me and talk about big love. I think we're superstars, you say you think we are the best thing, but you, you just know. You just do.

19 σχόλια:

Leviathan είπε...

Να πας και να τη πάρεις...Να μη σου λείπει άλλο...Καλημέρα!

Νυχτερινή Πένα είπε...

Μάλλον πρέπει να παλέψεις λίγο με τα συναισθήματά σου και να βρεις τι θέλεις και τι όχι. Δεν είναι κακό να γνωρίζεις τι έχεις μέσα σου ακόμα και αν σε τρομάζει κάποιες φορές ή σε απογοητεύει.
Θάρρος Creep και θα βρεις σίγουρα τα πρόσωπα που θα θέλεις στη θάλασσα προσώπων γύρω σου.
Μέχρι τότε εμείς είμαστε εδώ, να μας λες αυτά που σε απασχολούν και να τα βγάζεις από μέσα σου.
Την καλημέρα μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι..είναι τρόπος..ψυχής.Όταν γλυκιά μου είσαι καλά με τον εαυτό σου..δεν είσαι μόνη ποτέ..Να μιλάς μαζί του..ξέρεις πόσες φορές το κάνω; γελώ μόνη μου σπίτι όταν πιάνω τον εαυτό μου να..μαλλώνει τον εαυτό μου..να του λέει ..μπράβο..να τον ..βρίζει..να τον οικτήρει..να νοιώθει περήφανος για κάτι..να του λέει να σηκωθεί..μα έτσι τα βγάζω απο μέσα μου αποστασιωπούμαι απ[ο τις καταστάσεις και..ναι..κοιτάζομαι στο καθρέπτη στα δύσκολα και του λέω..:
- Σήκω, σήκω σου λέω..η ζωή είναι για τους ..όρθιους..για τους μαχητές και όχι γι' αυτούς που παραδίδονται..
Φιλάκια Αχτιδένια μικρή μου ..

Creep είπε...

Λεβιάθαν άστα αυτά και πρότεινε καμιά καλή σειρά. :Ρ

Creep είπε...

Καλή μου Πένα τα 'χω ξεσκίσει τα συναισθήματά μου για να αποφασίσω μια και καλή. Απλώς δεν μπορώ. Μου αρέσουν υπερβολικά πολλά πράγματα. :/

Θ'αγαπώ πολύ κύλιε γουίλιαμ :Ρ

Creep είπε...

Αχτίδα μου, τι όμορφη ψυχή που είσαι.
Σίγουρη είμαι πως δεν τα 'χω βρει με τον εαυτό μου γιατί δεν ξέρω αν μου αρέσω όπως είμαι. Και δυσκολεύομαι κάπως να με αποδεχτώ όπως κατάλαβες.

Σε ευχαριστώ Αχτίδα, καλή σου μέρα :)

Νυχτερινή Πένα είπε...

Και' μενα μου αρέσουν πολλά πράγμτα, ειδικά όταν ερχόμαστε στο γράψιμο. Γι' αυτό τα γραφω πολλά μαζί. Δεν είναι κακό, ούτε υπάρχει καμία βιάση για αποφάσεις και προτιμήσεις. Με το μαλακό και όλα θα γίνουν.
Το τελευταίο μου θύμισε την ανηψιά μου τη μικρή. Φιλιά.

elena porcupine είπε...

Έχω ένα τετράδιο που γράφω τις σκέψεις μου.Το άνοιξα προχθές το βράδυ και ταξίδεψα 10-15 χρόνια πίσω.Παρόμοια συναισθήματα είχαμε...

Μεγαλώνοντας, όλα μα όλα θα αλλάξουν.Θα τα βλέπεις διαφορετικά και θα ωριμάσεις τόσο φυσιολογικά και όμορφα...Κάνε απλά υπομονή και ζήσε όλα σου τα συναισθήματα!!!

Στο υπογράφω...Ό,τι σου φαίνεται τώρα βουνό, με το πέρασμα των χρόνων ένα μικρό χαμόγελο θα σου αφήσει στα χείλη...

:-)

D.Angel είπε...

Πριν λίγο καιρό,
το πέρασα κι εγώ αυτό το στάδιο!
Ετρωγα τις σάρκες μου κάθε μέρα
κι έπεφτα όλο και πιο κάτω....
Μέχρι που έριξα ένα φάσκελο σε όλα
και τη συνέχεια την είδες στο blogaki
μου!!! Δοκίμασε το... τελικά πιάνει!
Φιλάκια πολλά και μη μασας
Σμουατςςςςςςςς

Creep είπε...

Μα... δεν στο είπε η μαμά; εγώ είμαι η ανηψιά σου! ζατί θείο με μπέρδεψες; έχεις κι άλι ανιψάαα!;; :Ρ

Creep είπε...

Έλενα, μπαίνεις απευθείας στην κατηγορία ενέσεις αυτοεκτίμησης ;)

Creep είπε...

Άγγελέ μου εσύ! :Ρ
Το είδα, και φαίνεται καθημερινά ;)
Καλό βράδυ!

Creepy Dreamer είπε...

α.Ξέρεις πως σε θαυμάζω και σε εκτιμώ και μάλιστα απεριόριστα.
β.Κούλαρε, καλώς εχόντων των πραγμάτων του χρόνου θα περπατάς προς το σπίτι σου πάντα με παρέα ;)
γ.Και εγώ τρελή είμαι. Και drugs-free xD
δ.Κοίτα από μία άποψη καλό είναι να ξέρουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας αλλά από την άλλη ίσως είναι και καλύτερα να μένουμε ώρες-ώρες με την απορια. Γιατί μετά τι πλάκα θα χε η ζωη;
ε. Και στη Μαρία λείπει η Creep :( Λογικά θα ανέβω όμως τα Χριστούγεννα ^_^
Ωραίο τραγούδι ;)

Leviathan είπε...

:) καλησπέρα... Όλες αυτές τις ξένες σειρές που διάβασες στο ημερολόγιο τις προτείνω!!! Εχω ακόμη ακούσει πολύ καλά για το Homeland!! Καλό μεσημέρι!:) :)

Creep είπε...

α. Σταμάτα την κόκα.
β. Δεν κατάλαβες, καλώς εχόντων των πραγμάτων δεν θα ΜΕΝΩ μόνη μου. :Ρ
γ. Ψεύδεσαι όσον αφορά την 2η πρόταση. Σου είπα να κόψεις την κόκα.
δ. Καμία πλάκα δεν έχει άμα ξες. Νιώθεις γέρος :|
ε. ΛΟΓΙΚΑ; Εγώ το παίρνω δεδομένο.- :Ρ

Και φυσικά είναι γαμάτο τραγούδι. Εγώ το διάλεξα.

ουστ.

Creep είπε...

Μιλάμε δεν προλαβαίνω με ΤΙΠΟΤΑ να τα δω όλα αυτά. Δεν έχω καθόλου χρόνο. :Ρ

Ανώνυμος είπε...

To να ανακαλύπτεις το μέσα σου, δεν είναι κακό.
Όσο μαύρο κι αν είναι αυτο.
Το κακο ειναι να ανακαλύπτεις πως δεν κάνεις απολύτως τίποτα για να αλλάξεις τη διάθεσή σου!

Το θεατρο και ο χειμώνας σου κάνουν καλό, απλά χρειάζεσαι λίγο θάρρος να προσεγγίσεις τους ανθρώπους.
Κι ας μην τους εμπιστεύεσαι, κι ας μην τους αποκαλύπτεσαι.
Ποιος ειπε οτι το θέατρο είναι ξεγύμνωμα; Και ποιος είπε πως το Καλοκαίρι γουστάρουμε θέατρο;

Χειμώνας και θέατρο. Εσύ και οι φόβοι σου!
Και τη μοναξιά...μην την κατηγορείς...γιατί κάποτε θα φύγει (και μακάρι) αλλά ξανά θα την αποζητήσεις να σε χαιδέψει στα σκοτεινά ενός κρύου χειμώνα και να σου κλεισει τις πληγές.

Φιλια πολλά αγαπουλα μου

Creep είπε...

Κούλα θα απαντούσα αλλά μόλις ξύπνησα. :Ρ
Ίσως κάποια άλλη φορά ;)
Σε ευχαριστώ ομορφιά μου.

Leviathan είπε...

poli kalo savvatovrado!! :)