Γιου χου ολέ!

Καλησπέραααααααααααααααααααααααααααα. :Ρ
Βαριέμαι. Ναι, βαριέμαι ελεεινά πολύ. :Ρ Έτσι σήμερα θα περιγράψω τις μέρες μου. :Ρ Τι πιο ενδιαφέρον, έτσι; :Ρ
- Οι εξετάσεις πάνε σκατά-μελάτα-με-σαντιγύ-και-κρέμα-και-λιωμένη-καραμέλα. -.- Από την καλή καραμέλα όμως, την βουτύρου. Διότι τί εστί σκατό-χωρίς-ποιοτική-καραμέλα-να-έχεις-να-γλύφεις-αν-το-σκατό-δεν-σου-αρέσει; :Ρ Λες και δεν θα σου αρέσει. Μαλάκα. Αρχαία Κατεύθυνσης βάση, Λατινικά επίσης, χημεία έκατσα 25 λεπτά, ένα 5 το τρώω στην μάπα φάσκελο παρέα με το σκατό μελάτο όχι πολύ πηγμένο, δίκαιο η πουτάνα μου πε δεν έγραψα καλά ενώ εγώ ήμουν σίγουρη πως την ξέσκισα την ερώτηση για την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Δε γαμιέται, θα πάρω πίσω το αίμα μου από την φιλοσοφία. Αν στρώσω τα 4 τεταρτημόρια του κώλου μου κάτω να διαβάσω. Που δεν το βλέπω. :Ρ Πιθανότατα θα δίνω πάλι τον Σεπτέμβρη, ωιμέ, τι ντροπή!
-Ο αποτέτοιος δεν ήρθε. Ακόοοοομα. Και γω κάθομαι και περιμένω να έρθει και γράφω τις μαλακίες που κατεβαίνουν άπλετες σε αριθμό και κιλά μαλακίας στον εγκέφαλο. Μου λείπειιιιιιι. Εύγε μωρή χωριάτισσα, που πας ξυπόλυτη στα αγκάθια; :Ρ
-Το φόρουμ αλλάζει ριζικά. Δεν ξέρω αν μου αρέσει ή όχι, πάντως αλλάζει. Σαν τα κινήματα. Έρχονται και φεύγουν, σε αρέσει δε σε αρέσει. -.- Κάτι μου λέει πως θα έχουμε παράπονα σύντομα. -.- Anyway.
-True Blood σαιζόν 2 μου μείναν 2 επεισόδια γαμώ και δεν τα βλέπω γιατί έχω ανοργασμικιά μάνα, thank god δηλαδή, δεν μου φτάνει ένας πατέρας που περνάει κρίση εφηβείας και ένας αδερφός Γαμιάς της Γειτονιάς. -.- Κοινωνιολογία Πάντειου/Νομική Αθήνας κλπ σχολές που γουστάρω, σας έρχομαι σύντομα, τίποτα δεν θα μας χωρίσει.
-Τι γίνεται όταν τρέχουν κουλά με τους φίλους σου; Τελικά είναι φίλοι; Θα μείνουν φίλοι; Είναι ακόμα in love? Γιατί ο ένας είναι μελόδραμα και ο άλλος θέλει να την κάνει να ζηλέψει; Γιατί δεν δέχονται κριτική; Γιατί όποτε επιχειρώ να βοηθήσω (μιας και οι 2 είναι ξεροκέφαλοι πεισματάρηδες) τρώω εγώ τα επόμενα σκατά-μελάτα-όχι-πολύ-πηγμένα-με-σαντιγύ-και-κρέμα-και-λιωμένη-καραμέλα-βουτύρου; Και τι γίνεται όταν έχουν ήδη αποφασίσει να μην σου μιλάνε επειδή έκανες τον δικηγόρο κλπ μαλακιστήρια εγκλήματα που θεωρούν πως έχεις κάνει. ΜΠάοκ. Μούγκα δηλαδή. Τι να πεις άλλωστε; Συγγνώμη που νοιάστηκα; Ή συγγνώμη που κάθομαι να μου την λες όλη την ώρα και γίνεσαι σπασταρχίδης; Τι γίνεται όταν οι φίλοι σου είναι ξεροκέφαλα ανώριμοι και φορούν τις παρωπίδες (από τις καλές) και δεν σου μιλάνε με την καμία λες και έχεις κάνει κάτ ασυγχώρητο; Και τι γίνεται στην τελική όταν αφού έχεις κάνει "έγκλημα" η ξεροκεφαλιά τους κάνει τα πράγματα χειρότερα και φουντώνουν τα πράγματα; Τι κάνεις όταν η διαμάχη κάνει τους φίλους σου αγνώριστους; ΜΠάοκ.
-... τελικά, βλέποντας τα σκατά μου λέω να τα φάω. Όταν τρως όλη την ώρα δηλητηριασμένους αστακούς και άλλες γκουρμέ πίπες νομίζεις πως έτσι είναι η γεύση. Δεν τα χεις φάει πολλές φορές, δεν τα ξες τα φαγητά. Όταν όμως σιγά σιγά δηλητηριάζεται το σύστημά σου, πρέπει να έχεις αυτογνωσία και αρκετή δύναμη για detox από την εξουσία και τις καταχρήσεις της. Αν το αφήσεις να προχωρήσει την γάμησες φίλε μου. Άντε και καλή μου όρεξη.



Όχι που θα σας έδινα τα σκατά τα κανονικά. Αυτά είναι για μένα.

Untitled no.3 Η τριλογία σκατά κειμένων ολοκληρώθηκε.

No surprises... Καλησπέρα. Με λένε Κωνσταντίνα, είμαι δεξαέξι ετών, σε λίγο δεκαεφτά, like it's a big difference, I've had a few sigars, I 've been drunk several, I love lying, I hate my life for not being able to live it, I love telling the truth when it's ugly, I love being dramatic and insecure in my melancholy and nostalgia. Βρίζω, δεν έχω ίχνος σεβασμού ούτε καν για τον εαυτό μου, γράφω μαλακίες σε μπλογκς, γράφω τα σώψυχά μου σε αγνώστους, σε φόρουμ, σε φίλους ή όχι, γράφω, γράφω, γράφω, χωρίς να ξέρω ή να με νοιάζει τι γράφω, γράφω, μου αρέσει, δεν μου αρέσει, το αγαπώ, το σιχαίνομαι, ακούω γκοθ για να κλαίω, ακούω θλίψη για να νιώσω, μιλάω, παίζω, αγαπάω, φιλάω, γράφω ξανά, μου αρέσει, το σιχαίνομαι και πάλι από την αρχή.

Τι κάνω εδώ;

Τι δουλειά έχω σε ένα μέρος όπου κανείς δεν φαίνεται να με πάει; Που δεν στεριώνω;
Φίλος Α, φίλη Β, φίδι Γ.
Φίλος Α: Κάνε ό, τι θες. Σε γράφω στα αρχίδια μου.
3 weeks later: -
Θέλω την βοήθειά σου σε κάτι.
-Σε τί;
-Θέλω να μου πεις το και το.
Silly gossiping...
Φίλη Β:
-Σκατά έγιναν τα πράγματα.
-Θες να πεις πως δεν είμαι αρκετά καλή; Πως αν ήσουν εσύ στην θέση μου θα ήταν όλα τέλεια;
-Όχι, πάντως τα τωρινά δεν είναι ωραία. Και ξες την γνώμη μου για σένα.
-Κωνσταντίνα, επειδή θα μου σπάσεις τα νεύρα, σε κλείνω.
3 weeks later.
-Γιατί λοιπόν δεν μιλάμε πια;
-Κόφτο, δεν είσαι τόσο χαζή πια.
-Νόμιζα με θεωρούσες έξυπνη. Κρίμα. Όταν μάθεις να δέχεσαι κριτική, όσο οξεία και αν είναι, έλα να τα πούμε. Προφανώς δεν σου έλειψα καθόλου, σε αντίθεση με σένα.
Can't stand it.

Φίλη ΓΆΜΑ:
Στυλ: δεν συνεργάζομαι μαζί σου ό, τι και να λες και θα κάνω ό, τι γουστάρω με σένα, θες δε θες, δεν νιώθω τίποτα, δεν ζητώ συγγνώμη, και έτσι είναι τα πράγματα. I am big, you are small, I am right, you are wrong and there's NOTHING you can do about it.
Άντε καλά.

Τελικά τι κάνω εδώ; Α, ναι, επίσης έχω βίτσια σεξουαλικά, είμαι εθισμένη στο να μαθαίνω τις ιστορίες, τα ταμπού και τα κόμπλεξ των άλλων, αφήνω τα πάντα στην μέση, είμαι κυκλοθυμική, οξύθυμη και δραματικιά και μαλάκας με καλή και κακή έννοια, γράφω ξανά και δεν μου αρέσει, θέλω να πιω, ακόμα αυτό μου έλειπε, πρώτη θέση στους ΑΑ, και δεν γουστάρω πια να ακούω για αγάπες, απλά θέλω να ριχτώ σε κάποια ηχώ, να αφεθώ σε μουσική έκσταση, μέσα σε μελαγχολία και ηρεμία μαζί. Δεν θέλω να προοδεύσω στο θέμα: Γίνε άνθρωπος και όχι drama queen. Θέλω να πέσω σε θλιμμένο λήθαργο και να μην ξαναγυρίσω.
Θέλω απόλυτο σκοτάδι, χωρίς αστέρια, φεγγάρια και la vie en rose στο κινητό μου γιατί δεν έχω iPod. Να θυμηθώ να πάρω ένα, να βάλω την σκατομουσική μου κατά αδερφό Χρήστο, διότι μόνο η Hause εστί ποιότητα και σε ταξιδεύει, να πάρω να φάω κάτι με λίπη, να πάρω ένα μαύρο νυφικό, να το γεμίσω με το αίμα που θα τρέχει από τις καρωτίδες μου και να πέσω σε μία τεράστια μπανιέρα με νερό που θα κοκκινήσει από το αίμα μου. Χωρίς αντίο για κανέναν. Γαμηθείτε όλοι παρακαλώ. Γαμηθείτε και μην ρωτήσετε σήμερα τι έχω. Απλά βρείτε μου μερικά καλά κομμάτια θανατερά και έναν εκτελεστή που να σκοτώνει ήρεμα.


... Όχι. Δεν έχω τίποτα. Απλά απωθώ τους φίλους μου από κοντά μου, με την γάμα-την φίλη εξαίρεση, περιμένω να ζήσω, να ζητήσω συγχώρεση, να μάθω, να γιάννω την περιέργεια, τον εγωισμό και την υπεροψία μου.
Και δεν είμαι καλά. Μπορώ να ζήσω όλη την αιωνιότητα μόνο και μόνο για να έχω κάτι να με θλίβει. Κάτι στο οποίο να μπορώ να κλάψω.
Καλό βράδυ. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να περνάτε καλά.
Μέχρι τότε, καλά μου κόλυβα και είθε να μείνω μερικά κομμάτια μουλιασμένου κρέατος και σάπιων οστών, όπως πανέμορφα έγραψε η Luthien.
Τι άλλο να πω;
Α, ναι. Συγγνώμη που δεν είμαι αυτό που θέλει ο καθένας σας, με διαφορετικό τρόπο. Συγγνώμη που υποκρίνομαι διαφορετικά στον καθένα σας για να γίνω αυτό που θέλετε, ένα αστείο άτομο. Συγγνώμη.

Bad things-Jace Everett

When you came in the air went out
And every shadow filled up with doubt
I don't know who you think you are
But before the night is through
I wanna do bad things with you

I'm the kind to sit up in his room
Heart sick an' eyes filled up with blue
I don't know what you've done to me
But I know this much is true
I wanna do bad things with you
Okay

When you came in the air went out
And all those shadows there filled up with doubt
I don't know who you think you are
But before the night is through
I wanna do bad things with you
I wanna do real bad things with you

I don't know what you've done to me
But I know this much is true
I wanna do bad things with you
I wanna do real bad things with you

Στην πιο σέξι ψυχή στον πλανήτη, στον έναν και μοναδικό ανεπανάληπτο Ελευθέριο. :Ρ
Και στην μούρη μου γιατί γουστάρω να είμαι dirty bitch.

Μια φορά κι έναν καιρό...

...υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ηθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μιά λαμπρή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Οχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος. «Εχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονία.
Η Λύπη ήταν πιo πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν
βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου» «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή. «Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Οταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση, « Γνώση, ποιός με βοήθησε;»
« Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη.
«Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
« Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη...»