I love the way you lie...

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie

I can't tell you what it really is
I can only tell you what it feels like
And right now there's a steel knife in my windpipe
I can't breathe but I still fight all I can fight
As long as the wrong feels right it's like I'm in flight

High off of love, drunk from my hate
It's like I'm huffin' paint and I love her
The more I suffer, I suffocate
Right before I'm about to drown, she resuscitates
Me, she fuckin' hates me and I love it, Wait!
Where you going? I'm leaving you.
No you ain't. Come back. We're running right back

Here we go again, it's so insane
'Cause when it's going good, it's going great
I'm Superman with the wind in his back
She's Lois Lane, but when it's bad, it's awful
I feel so ashamed, I snapped, "Who's that dude?"
I don't even know his name
I laid hands on her, I'll never stoop so low again
I guess I don't know my own strength

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
I love the way you lie

You ever love somebody so much,
you could barely breathe when you with 'em?
You meet, and neither one of you even know what hit 'em
Got that warm fuzzy feeling, yeah, them chills, used to get 'em
Now you gettin' fuckin' sick of lookin' at 'em
You swore you'd never hit 'em, never do nothing to hurt 'em
Now you're in each other's face spewing venom in your words when you spit 'em
You push, pull each other's hair, scratch, claw, bit 'em
Throw 'em down, pin 'em, so lost in the moments when you're with 'em

It's the fate that took over, it controls you both
So they say, you're best to go your separate ways
Guess that they don't know you 'cause today,
That was yesterday, yesterday is over, it's a different day
Sound like broken records playing over
But you promised her, next time you'd show restraint
You don't get another chance
Life is no Nintendo game, but you lied again
Now you get to watch her leave out the window
Guess that's why they call it "window pane"

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
I love the way you lie

Now I know we said things, did things that we didn't mean
And we fall back into the same patterns, same routine
But your temper's just as bad as mine is
You're the same as me
When it comes to love you're just as blinded

Baby, please come back, it wasn't you, Baby, it was me.
Maybe our relationship isn't as crazy as it seems
Maybe that's what happens when a tornado meets a volcano
All I know is I love you too much to walk away though
Come inside, pick up your bags off the sidewalk
Don't you hear sincerity in my voice when I talk?
Told you this is my fault, look me in the eyeball
Next time I'm pissed, I'll aim my fist at the drywall
Next time? There won't be no next time
I apologize, even though I know it's lies
I'm tired of the games, I just want her back. I know I'm a liar
If she ever tries to fuckin' leave again,
I'ma tie her to the bed and set this house on fire
I'm just gonna

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
I love the way you lie


Την καλησπέρα μου. Πρώτη φορά ξεκινώ με τραγούδι. Θα σας πω αργότερα περί τίνος πρόκειται. Απλά ήθελα να το ακούσω άλλη μία φορά. Και μετά ξανά. Και ξανά. Και ξανά...

Γύρισα από την βαθύτατα θρησκευτική κατασκήνωση, με πέντε δώρα, έναν σταυρό, και μερικά καλοδιαλεγμένα σχόλια παραπάνω. Πέρα από το γεγονός πως η μισή μου μέρα καταναλωνόταν στην ίδια την κατανάλωση (φίλε, όταν γύρισα απλά ήθελα να φάω ό, τι πιο πρόχειρο και junk υπάρχει, δευτερόλεπτο δεν μας άφησαν να πεινάσουμε) πέρασα πολύ καλά μπορώ να πω. Και αυτό γιατί έκανα παρέα με ένα μάτσο θρησκόληπτα φτωχαδάκια. (<--- και μη φτωχαδάκια but that's hardly the point). Κλασσικά εγώ ανέλαβα την αρχισύνταξη της εφημερίδας αν και ήθελα να πάω θέατρο, θα ζήσουμε όμως. Κλασσικά πάντα. Αρχίζω και καταλαβαίνω την Blair και την Gossip Girl. Φαντάζομαι είναι μεγαλύτερη ευχαρίστηση το να βγάζεις τα αγόρια της κατασκήνωσης (που ήρθαν για φάρσα) ένα μάτσο πυρολάτρεις-σατανιστές-κομπλεξικούς και λοιπές ιστορίες πράγματα, με πρόφαση μόνο ένα πανό που κάψανε από το να παίζεις στο θεατρικό. Όχι πως ήταν άσχημο το δεύτερο. Η Ελίζα έδωσε ρεσιτάλ ως Πάρης σε αναζήτηση ωραίας Ελένης, ακόμα και ΧΩΡΙΣ την καθοδήγησή μου, την οποία βέβαια ζήτησε αλλά εγώ ως καλό παιδάκι που γίνομαι όταν βρίσκομαι κοντά σε σταυρούς (όλοι ξέρουμε πως αν αγγίξει το δέρμα ενός βρικόλακα θα αρχίσει να καίγεται) δεν πρόλαβα να δώσω. Πέρα από αυτό πέρασα τέλεια. Πάλι ήμουν στην μεγαλύτερη ομάδα που σημαίνει ένα ταξίδι στο ποτάμι και βόλτα στην πόλη. Φώτοζ παρακαλώ (σε άκυρη σειρά γιατί βαριέμαι να τα βάζω στην σωστή) :

Εδώ η νέα μόδα... οι κοπέλες του μορφωτικού ντυμένες με τις βαλίτσες τους στο νεξτ τοπ μόντελ της κατασκήνωσης. Ως γνήσια κάφρος εγώ τους καραέβρισα, λέγοντας πως η επίδειξη σαρκός με τέτοια μέσα είναι ανεπίτρεπτη στην ενορία μας (2 προσκεκλημένοι γονείς με επαίνεσαν να δεις :Ρ). Θεες, θεες, αλλά η ομάδα μας καλύτερη. Β)

Η αγαπημένη μου φώτο, μιας και εδώ παίζει να βρίσκονται τα 3 αγαπημένα μου άτομα. Από τα δεξιά η κολλητή μου η Ιωάννα (θηλυκή εκδοχή του Jake αλλά και γκόμενά του- μέχρι και στην κατασκήνωση είδα όνειρο πως η Ιωάννα τα χει μαζί του, άσε), η Ελίζα (ναι, η καταπληκτική ηθοποιός) και η Ειρήνη, η περίεργη μίξη ενός βαθιά θρησκευόμενου αλλά και καμμένου μυαλού. Θεά όμως.-

Ίσα, ίσα. Εδώ είμαι γω. :Ρ Εκτός από τον τοίχο έβαψα και το χέρι της Ιωάννας. Ξέχασα να αναφέρω πως είχαμε περιοδική λειψυδρία και ακριβώς αφού έβαψα το χέρι της κόπηκε το νερό. :Ρ Όχι πως αυτό εμπόδισε και εμένα να βάψω το δικό μου για να αφήσω το αποτύπωμά μου. :Ρ

Κόκκινο χέρι στέλνει χαιρετισμό προς χλωμό πρόσωπο. :Ρ

Από τα αριστερά: Γεωργία (προσωπική μασέρ), Ειρήνη, Παρασκευή (κοντή με μπούκλες. Και έχει και... :Ρ), Δανάη που κρύβεται πίσω από την Μία και Μοναδικότατη, Θεά και τελειότατη ομαδάρχισσά μας Δέσποινα Τσακμάκα. :Ρ Ε, και μετά είμαι γω. :Ρ

Η βαλίτσα της Ιωάννας. Αντάξια βαλίτσας Τζέικ. :Ρ Το θεώρησα μεγάλη σπατάλη αν άφηνα αυτή την φώτο ανεκμετάλλευτη. :Ρ

Όλη η 1η (και θεική) ομάδα. Εγώ, Ιωάννα (να κάνουμε κλαμπ στο pathfinder να φοράει φορέματα πιο συχνά), Χρυσή (μιλάμε για καταπληκτική κοπέλα και με γούστο στην μουσική, από τις λίγες εκεί μέσα) Παρασκευή (κλάσσικά παραμένει κοντή με μπούκλες :Ρ) Κατερίνα (η μανταμίτσα της υπόθεσης, όταν στο έξαθλο της έφυγε η παντούφλα είχαμε ξεραθεί στα γέλια με την Ειρήνη και της χώναμε τρελό δούλεμα :Ρ) κάτω κλασσικά η ασήμαντη Δέσποινα, η Έφη (άλλο ψώνιο και αυτή, στην αρχή δεεεεεεεεεν, αλλά μετά το συμπάθησα το κορίτσι :Ρ), Ειρήνη και τέλος Ελίζα. (Επίσης να κάνουμε κλαμπ στο Pathfinder ώστε να την πείσουμε να σταματήσει να φουσκώνει κι άλλο τα μαλλιά της. :Ρ)

Δολοφόνος με παντόφλα και πετσέτα, η Έφη και η Χρυσή σπεύδουν να σώσουν την βαλίτσα της Δέσποινας από μία άτυχη μελισσούλα που μπήκε στον δρόμο της αδυσώπητης πρώτης ομάδας. :Ρ

Εδώ είναι η Στεφανία. Από τις μορφωτικιές είναι και έκανε το κακό μπαλαντέρ σε ένα παιχνίδι με χρώματα. 2 φορές πήγε οικειοθελώς για να με σβήσει, είχα ξεσκιστεί να τρέχω. :Ρ

Χρυσή, Ελίζα, Δέσποινα, Παρασκευή, Κατερίνα. Και μετά λένε εμένα κολλημένες με τον υπολογιστή. Πουλάκια μου...

Ξέχασα να αναφέρω πως η Έφη και η Ειρήνη είναι κολλητές. Τέτοια αγάπη μεταξύ τους, πρώτη φορά βλέπω. :Ρ

Ετούτη εδώ είναι η ζουμερή, ζουπηχτή, πεντανόστιμη κρέπα που αγοράσαμε για την γιατρό μας όταν κατεβήκαμε στην πόλη και μετά στο νοσοκομείο της πόλης για να της την φέρουμε.

Α ναι, και κείνη η κοπελιά με τα μπλε η γιατρός είναι. :Ρ

Αυτάαααααα. :Ρ

Ουπς, ξέχασα τα σχόλια. :Ρ

Πήγαμε σε μιά φάση στη μονή και μου λέει ο Γέροντας (βλέποντας την Πεντάλφα στον λαιμό μου):

[Αργά αργά και με χαμηλή φωνή]
-Παιδί μου... τι είναι αυτό το σύμβολο που φοράς στον λαιμό σου;
-Μία πεντάλφα, γέροντα.
-Αυτό είναι Εβραικό σύμβολο, παιδί μου!
[Και με κοιτά με ένα ύφος σοφό. :Ρ)
-Α, όχι γέροντά μου, είναι μία πεντάλφα.
-Μα εγώ ξέρω πως είναι σύμβολο των Εβραίων... [η φωνή του χάνεται σιγά σιγά:Ρ)
Εγώ δεν απάντησα, σαν καλό παιδάκι. :Ρ

Αυτά για την κατασκήνωση. Από κει και πέρα... ίσως κάνω κάποια στιγμή ανάρτηση για κάτι που με προβληματίζει.

Καλό σας βράδυ.

ΥΓ: Το τραγούδι το έβαλα για 2 λόγους. 1) επειδή η Ελίζα και η Έφη μου το κόλλησαν (καταπληκτική η εκδοχή τους τραγουδώντας τον Έμινεμ :Ρ) και 2)... δεν είμαι σίγουρη. Μου θυμίζει την κατασκήνωση αλλά είναι ένα κομμάτι διαφορετικό από τα άλλα... άσε που ταιριάζει και στην περίπτωσή μου.

Οπότε θα με συγχωρήσετε. Θα το βάλω άλλη μία φορά να παίζει, να μου θυμίζει...:

I can't tell you what it really is, I can only tell you what it feels like...



Just gonna stand there and watch me burn... well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry... well that's alright because I love the way you lie...
I love the way you lie.

Creep goes camping!

Μόνο λίγες γραμμές πριν φύγω... κυριολεκτικά γράφω την ανάρτηση τελευταία στιγμή. Σε 1 ωρίτσα πρέπει να βρίσκομαι εκκλησία, από όπου θα φύγουμε πάνω κάτω 50 άτομα για κατασκήνωση. Και εδώ είναι το hint: η εκκλησία.
Σίγουρα το να σε παρακαλάνε οι κοπέλες της θρησκευτικής κατασκήνωσης να πας ξανά στην θρησκευτική κατασκήνωση μιας και περάσατε τόσο καλά πέρσι που σε τράβηξαν με το ζόρι δύο φίλες σου είναι κολακευτικό, το να σε δωροδοκεί με τον έπαινο "Μορφή της κατασκήνωσης" η αρχηγός, ακόμα περισσότερο (πραγματικός τίτλος όμως. Ούτε γω το περίμενα 0_0), αλλά και πάλι είχα ξενερώσει αρκετά αυτές τις μέρες για να έχω κάθε λόγο να πάω... και όχι.
Τον εαυτό μου κοροιδεύω, βασικά, τα αγαθά χριστιανάκια καταφέρνουν να με βγάλουν έξω από το σπίτι μου ενώ τα επικείμενα γενέθλια του πρώην δεν με δελεάζουν να πάω να βρω κάτι να του πάρω. Δικαιολογία; Δεν θα το δεχτεί.- Λες και θα δεχόταν οτιδήποτε ως δώρο βέβαια, but that's my lamest excuse for not goin out. Αν ήθελα να βγω θα το χα ήδη κάνει. (And that's the part you admit how lazy you are, even when it comes to your own wants. ;) ).
Duh... θέλω να κοιμηθώ. Σαφώς και δεν έχασα άλλο ένα βράδυ καψίματος στο pc απλά και μόνο επειδή έπρεπε σήμερα να σηκωθώ από τις 6. Μουαχαχαχα. -.-

Πέρα από αυτά, χοροπηδάω. Ο τύπος στην φώτο 2 αναρτήσεις πιο πριν (a.k.a. father in teenage crisis-θα έφτιαχνα ολόκληρο καφρομπλόγκ βασισμένο στην very same pixture of his) μετά από παρακάλια, εκβιασμούς, 2-3 δολοπλοκίες κλασσικού creepισμού (έχω το δικό μου κίνημα πια-μπορώ και γω με το kandoo!) πήγε και μου αγόρασε το "Άγγελοι" της Lauren Kate. Κάτι μου λέει πως θα το λατρέψω αυτό το βιβλίο, μιας και του έριξα μιά ματιά στα αγγλικά. Βέβαια αυτό ήταν, χωρίς net και κατ' επέκταση google translator, και μονάχα λίγες μέρες αφού είχα τσακίσει το Vampire Academy series (5έπη φίλε μου) στα αγγλικά, σε pdf και φυσικά, στο Pc. Speaking of which, έδωσα τα House of night series σε pdf πάντα στην μία κια μοναδική cold-hearted bitch no2 να τα διαβάσει για μένα. :Ρ Βρήκα μία λίστα και άρχιζα να κατεβάζω pdf αβέρτα. Like, wtf is "vampire kisses" series?
Σοβαρά, ούτε και γω περιμένω από τον εαυτό μου να διαβάσει όσα κατάβασα, οπότε νομίζω πως της Lauren Kate μου φτάνει για την κατασκήνωση, με την προυπόθεση πως δεν θα το ανοίγω πάνω από 2 ώρες την μέρα, αυτές του απογευματινού ύπνου που οι πιστές κάνουν δέρμα (μπουαχαχαχα, γέλασα και πάλι). Πάλι τον εαυτό μου κοροιδεύω. Σε ένα 5ωράκι θα το χω χτυπήσει το βιβλίο. Well, ας ελπίσω πως θα πάρω και πάλι το μεγαλύτερο κομμάτι της εφημερίδας της κατασκήνωσης για να χω κάτι να ασχολούμαι. Τώρα θα μου πεις, τι σκατά εφημερίδα ρε μεγάλε;
Έννοια σου. Θα ρθούνε 2 φορές και τα αγόρια (από αντίστοιχη κατασκήνωση) και κάθε φορά κάνουμε άρθρα με το πως θα τους κάνουμε σκόνη σε αγώνα αντιλογίας.
Well, yeah, you actually DO know you love me.

Αυτά. Note: Πατέρα όταν σε ξαναβρώ στο ορκίζομαι θα σε πηδήξω με 10 διαφορετικούς τρόπους. Τι χάλι είναι αυτό στο οποίο μου φερες το βιβλίο; Δεν το πρόσεξες λίγο; Γαμώ το ψιλό-(ευτυχώς.-) τσαλάκωμά του γαμώ. Να σαι περήφανη που δεν χρειάστηκε να πάω πανεπιστήμιο για να μάθω να διορθώνω τέτοιες καταστάσεις, γιατί πίστεψέ με, είναι ολόκληρη επιστήμη. :@

Πάρτε το εξώφυλλο γιατί το λάτρεψα, και ένα κομματάκι, όποιο μου ρθε, no copyright infridgement intended πάντα. *rolling eyes*



Δεν είναι τέλειο; Δεν είναι; Δεν είναι;



Still mad about you? I don't think so. :)

PS:Την ξαναείδα. 4 χρόνια μετά πάλι την ξανάδα. Μπλε φτερό, ασημένια μύτη μπροστά. Am I fallin for a quil? :S
Τώρα θα μου πεις, άλλο να γράφεις στο Pc άλλο στο χαρτί... χωρίς αυτό να κάνει κάποιο από τα 2 λιγότερο απολαυστικό από το άλλο.
Και ναι, ενώ την κοιτούσα πάλι σκεφτόμουν τα όνειρά μου.
Whatever. I guess I'll pass. :/
ΥΓ2: Άλλαξα επιτέλους mixpod. Χαίρε Καίσαρα!

Ερωτήσεις. Ερωτήσεις παντού! :Ρ

Λοιπόοοοοοοοοοον! Καλησπέρα κόσμε!
Καλησπέρα στην υφήλιο, θερμούς χαιρετισμούς στους φίλτατους θαυμαστές μου!



Οκ, ας ξεκινήσω με την ανάρτηση. :Ρ

Όπως βλέπετε τελευταία είμαι τελείως στα ντάουν μου (μάναααααααμ, δεν μπορώ χωρίς αυτόν, ψώνια, πονάω, ψώνια, ίντερνετ, ψώνια, and so on :P) έτσι λέω να αφήσω τον ωχαδελφισμό μου ελεύθερο να καλπάσει ως την άκρη του ορίζοντα μιάς και είναι της ηλικίας και της περίστασης.

Βρήκα λοιπόν ένα ερωτηματολόγιο το οποίο προσφέρεται ακριβώς για κάψιμο, που σημαίνει πως σήμερα θα γελάσουμε.

Αποκλειστική συνέντευξη του Royal Majesty εαυτού μου, prepare yourselves!

1. Όνομα: Κοίτα... όχι, κοίτα, πραγματικά είναι μπερδεμένο το πράμα. Πολλοί με ξέρουν ως Creep. Από κει και πέρα υπάρχει και το θέμα με ένα φόρουμ στο οποίο έμπαινα κάποτε περισσότερο, στο οποίο έχω πολλάααα ονόματα. (Λόγω της πολλαπλής προσωπικότητας. :Ρ) Ξεκίνησε ως Connie Cullen, μετά το στρεψα σε Κόνι Ζάντρια Ριντλ, Κώνστανς (ο Σίμος είναι ο ΜΌΝΟΣ που μπορεί να με λέει Κωνστάνς -όνομα και αυτό, γαλλίδας πόρνης. :Ρ. Όχι πως δεν έχω παίξει την γαλλίδα πόρνη με τον παλιό μου κολλητό τον Γιώργο στην κατασκήνωση στα Πετροκέρασα. :Ρ Σίμο, shut up. :@) Από κεί και πέρα το ξαναγύρισα σε Κόνι Κάλλεν αλλά βλέποντας πως τα Κουλλένια αν και νόστιμα είναι μούφα, αποφάσισα να το αφήσω σκέτο Κόνι, μέχρι που μία μέρα αποφάσισα το Morgan Le Fay. Soοοοοοοοο totally me. Αλλά το Creep παραμένει. Κοινώς όμως, με λένε Κόννι. Από κει και πέρα, το όνομα με το οποίο με βάφτισε η καλή μου η μανούλα (<---I need my Vallium. Είπα καλό λόγο για τη μάνα μου) είναι το ένα, και μοναδικό, και θρυλικό Κωνσταντίνα. Hurray!
Update: Η καλή βαφτισημιά μου μου θύμισε και το θρυλικό Σοκόνι. :Ρ
Και μιάς και το θυμήθηκα, να προσθέσω και το Βυθόνι, ονομασία που έλαβα από ένα ξωτικό, πως το λένε να δεις...; Α, ναι, Μέρλιν. :Ρ

2. Γενέθλια: 1.9.93 Επική ημερομηνία, ο Παρθένος είναι το πιο εγωιστικό, κάφρικο και ψωνίστικο ζώδιο έβερ. Για αυτό ακριβώς με λατρεύω. Γιατί ξέρω τι σκατοχαρακτήρας είμαι. :Ρ
Ένσταση, η μάνα μου με μισεί. Με έβγαλε από την κοιλιά της 15 μέρες νωρίτερα για να μην κάνει εγγραφές στο φροντιστήριό της με κοιλιά βαρέλι. (Κι ας βγήκα 3 κιλά και 300 γραμμάρια. σνιφ)

3. Ζώδιο: Είπαμε. ΠΑΡΘΕΝΟΣ. (Όχι ότι μένει ποτέ ο Παρθένος παρθένος. Β) ) Περισσότερες πληροφορίες στο μπλογκ της Ρέας της μικρής. :Ρ 2 ολόκληρες αναρτήσεις με ζώδια! :Ρ

4. Χρώμα μαλλιών: Μελί. *πσςς*

5. Χρώμα ματιών: Likewise *φσς*

6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Μακάρι να μην είχα ερωτευτεί ποτέ, αλλά να είχα αγαπήσει. Πφ, προχωράω, this is after all μία κάφρικη ανάρτηση, σωστά; (Σωστά, σκάσε και συνέχα. Υστερία στα πλήθη!)

7. Είδος μουσικής που ακούς; ΑΠΟ ΟΛΑ. Εκτός από τα γελοία σκυλάδια, τεκτόνικ, τρανς ελέκτρο and all that crap. Α! Και κάτι άλλο. ΜΙΣΩ τον Justin Bibier! Θάνατος! Μυγόσκατο θα μου πεις εσύ για έρωτα!

8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Εντελώς μεροληπτική η κρίση μου, δεν έχει μέρα που είδα το Toy story. Λατρεύω Buzz. Και ο Woody καλός είναι, ο Buzz όμως έχει γαματότερο χιούμορ. :Ρ
To infinity... and beyond! (RE: Reach for the sky! :P)

9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά; Η Χριστιάννα. Κύπρο. Δεν είναι κιόλας πως είμαστε κολλητές, αλλά ναι, μένει Κύπρο. Το ίδιο και η Μαριλένα... Βέβαια, όταν λες μακρυά, έχει σημασία πως το εννοείς. Πιο μακρυά μένει ο Σίμος. Εκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά...

10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις; Πολλά. Εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα πριν σε χτυπήσει η πραγματικότητα είμαι πράγματι μία καταξιωμένη καλλιτέχνις και επιστήμονας, άλλες φορές νιώθω πως μπορώ να σκοτώσω μία ορδή κακών βαμπίρ, άλλες πάλι σκέφτομαι εντελώς άκυρα πράματα, ή τα όνειρά μου. Εκείνον όμως σπάνια πια. Δεν έρχεται...

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι; Εδώ και αρκετό καιρό την πεντάλφα που είχα τάξει αλλού αλλά δεν έτυχε ποτέ να δώσω. Παλιότερα, την στρατιωτική του ταυτότητα, αλλά έπρεπε να σταματήσω να την φοράω. Καιρός ήταν πια... ίσως θα πρεπε να του την γυρίσω. Από κει και πέρα, κυκλοφορώ με όλα μου τα όργανα, τα χέρια μου, τα πόδια μου, τον τεράστιο, πλήρως ενημερωμένο, ανοιχτόμυαλο και κίνκυ εγκέφαλό μου, και φυσικά την μαύρη, πετρωμένη, δηλητηριασμένη από δίψα για εξουσιά καρδιά μου. (Μέσα στην μπηχτή και σήμερα. Εύγε!)

12. Τι έχεις στον τοίχο σου; Αίμα. Σαν τι να χω δηλαδή; Αφίσες; Θέλε. Κανένα είδωλο δεν μπορεί να επισκιάσει εμένα. Πφ, αν βγει πάντως αφίσα με την Rose Hathaway, θα την βάλω ως ισάξιά μου. :Ρ Ίσως να βάλω και μία της Katherine Pierce. Η αλήθεια είναι πως αν αρχίσω να κολλάω αφίσες δεν θα μείνει χιλιοστό ελεύθερο. Συγκροτήματα, ταινίες (LotR <3) και πολλάαααα άλλα. Είμαι ανάμεσα σε αυτό και στο να γεμίσω όλους τους τοίχους με πίνακες ή να αρχίσω να σχεδιάζω αναρριχώμενες τριανταφυλλιές. Πάντα το θελα.

13. Τι έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου; Σκόνη. Ο_Ο

14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει, τι θα έκανες; Α, αυτό μου χει συμβεί και το αγνόησα εντελώς. Την επόμενη φορά, αν η σπείρα βιαστών έρθει στο δωμάτιό μου, πρώτα θα τελειώσω ό, τι geekness κάνω στο pc και μετά θα ασχοληθώ μαζί τους. Στην τελική ο βιασμός δεν είναι βιασμός αν συναινούν όλοι. Θα περάσω καλά. :Ρ

15. Αγαπημένος αριθμός: 3 Β). Πσς, αμέσως όλοι σας. :Ρ Το 13 για προσωπικούς λόγους. Το 4 πάντα μου φαινόταν σπαστικό, αλλά το 8 ακόμα περισσότερο. Δεν έχω κάποια προτίμηση. Ίσως κάτι με πολλά μηδενικά από πίσω.

16. Αγαπημένο όνομα: Do I really need to answer that question? *rolling eyes*
Αν και δεν λέω όχι στο Adrian. Ο τύπος είναι ο νέος Kaname. <3

17. Τα χόμπυ σου: Πολλά. Από μουσική (κάτι το οποίο περιλαμβάνει μουσική, μουσική, μουσική και μουσική), τέχνη σε κάθε μορφή, μέχρι και μελέτη blueprints ή ναυπηγική. Δεν λέω όμως όχι σε πολεμικές τέχνες. Πρέπει επιτέλους να μάθω. :Ρ Τότε μόνο θα γίνω πραγματικός φύλακας των θνητών βρυκολάκων! Ζήτω! Είμαστε ήρωες!

18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; Πολλά μέρη. Για αρχή ας κάνω ταξίδι σε κάθε χιλιοστό του πλανήτη (χωρίς πλάκα όμως) και μετά μάλλον στην παραλία με τον Σίμο.

19. Μια ευχή για το μέλλον: Πολλά ρωτάς. Μία ευχή; Θέλω 100 ευχές.

20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες; Βικτωριανή. Αν είχα την ευκαιρία, θα ξεκινούσα από την προιστορία. Θέλω να τα δώ όλα μέχρι το σήμερα. Να δω όλες τις εποχές, την τέχνη, την τεχνολογία, τα πάντα.-

21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Σβήνω την φωτιά. Με τίποτα δεν θα άφηνα τα βιβλία που υπάρχουν στο σπίτι να καούν. Ο αδερφός και η φουκαριάρα η μάνα μου ας πάθουν ό, τι θέλουν. Μακρυά όμως από τα βιβλία. Και το σκυλί μου.-

22. Αγαπημένο λουλούδι: Λευκή ροδόδαφνη. Είναι και δηλητηριώδης. Αλλιώς ένα scarlet carson δε με χαλάει. Ούτε μία γαρδένια...

23. Αγαπημένη σειρά: Πολλές. 24 by far βέβαια, αλλά είναι πολλές.

24. Αγαπημένη ταινία: Χμ. Πολλές και αυτές. :/ Amelie ίσως.

25. Αγαπημένο τραγούδι: Ούτε αυτό νομίζω θέλει απάντηση. *rolling eyes again*\

26. Aγαπημένο βιβλίο: Πολλά λέμε. Αυτή την περίοδο Vampire Academy. Εντελώς διαφορετικό από την pop κουλτούρα που έχει απλωθεί μετά το λυκόφως. Όχι πως είναι άσχημο και αυτό. Κάποτε το λάτρευα. Πλέον τρώγεται απλώς.

27. Αγαπημένο ζώο: Εγώ και ο Σίμος. Καλύπτουμε κάθε είδος, και ειδικά τα γουρούνια που έχουν 30 λεπτά οργασμό. Βέβαια δεν λέω όχι και στην Παναγίτσα τον ιππόκαμπο, που για να εκσπερματώσει πρέπει να το αποκεφαλίσει το θηλυκό. Το πάνω κεφάλι πάντα.

28. Αγαπημένο ρούχο: Τα ρούχα του έρωτα. Γυμνιά. :Ρ
Βασικά όχι, το πουκάμισο. Κάνει μία γραμμή...

29. Αγαπημένος καλλιτέχνης: Άντε πάλι...
Ας πω Depp.

30. Αγαπημένο χρώμα: Μαύρο, γκρί, μπλε... το καθένα έχει διαφορετική αξία για μένα. Ένας όμως είναι ο βασιλιάς. ΠΡΑΣΙΝΟ.-
Και όσοι του γκρίφιντορ δεν το αντέχετε, τσακίδια.

31. Αγαπημένο φαγητό: Θες απάντηση; Το γλυφιτζούρι. Πάρτα και σκάσε.

32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon ταυτίζεσαι; Δεν το χω πολυσκεφτεί... με τον Ντέξτερ ίσως. :Ρ

33. Κακή συνήθεια: Αναρίθμητες. Δεν φαντάζομαι να περιμένετε να τις γράψω. Μεγαλύτερος εθισμός μου ο κυνισμός.

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Τα πάντα όλα. Ασχέτως του τρόπου με τον οποίο τα χρησιμοποιώ.

35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Το ίδιο. ;)

36. Συνηθισμένη ατάκα: Fuck off. Ναι, είμαι αγαθό παιδί εγώ.

37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Ηθοποιός, τραγουδίστρια, rocket scientist. Πολλάαααααααα...

38. Μεγαλύτερος φόβος: Ο καθρέφτης. Και όσοι με κοιτάνε πίσω από αυτόν περιμένοντας να καμφθώ από αυτό που βλέπω.

39. Η καλύτερη pizza: Dude, I am a sucker for peperoni.


Φτάνουν, δεν φτάνουν;
Φτάνουν.

Όσοι ακόμα έχετε ερωτήσεις για την περσόνα μου, οι 683727834 ατζέντες μου θα μου τις μεταφέρουν από το μέιλ μου.

Κλείνω με ένα βιντεάκι και μιά αφιέρωση.
Η ανάρτηση αυτή πάει στον Αντρέα και τον Λάζαρο, και το βίντεο επίσης στον Αντρέα, ο οποίος τώρα θα αναγκαστεί να το δει *evil* αλλά και σε όσους από εσάς μέσα σας κρύβετε έναν καμμένο εγκέφαλο...

Α, και που 'σαι; Καλό μήνα.

Ζντοιιιιιιιιιιιιιιιιιιιινγκ.

Από πότε λέω γω καλό μήνα;

Πφ, βαρέθηκα κιόλας. :Ρ
Δεν έχω κάτι να πω, απλά πέρασα να δώσω σημεία ζωής σε όλους τους φανατικούς θαυμαστές μου που περιμένουν διακαώς να χαθούν μέσα στην νιρβάνα της μεθυστικής μου ικανότητας στο γράψιμο. Το ξέρω, σας λείπω. Το ξέρω, ανησυχείτε σαν τρελοί για μένα τώρα που δεν είμαι στα high μου. Το ξέρω, με αγαπάτε.

Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!
(-Με αγαπάνε;
-Μπα, κανείς δεν σε πάει.
-Εγώ δεν αγαπάω κανένα.
-Εντελώς απροσδόκητο! Έχω μείνει.
-Oh shut up.
-Βαριέμαι.
-Μέχρι και να σκάσεις βαριέσαι;
-Ναι.
-Απλό είναι. Μπούμ!
-Φσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς. Ό, τι να ναι.
-Λέω να την σβήσω την ανάρτηση.
-Δεν θα την σβήσεις. Θέλει περισσότερη δουλειά να την σβήσεις παρά να την αναρτήσεις.
-Δίκιο έχεις μαλάκα.
-Πάντα έχω. Αφού είμαι εγώ, η Κόννι Ζάντρια Ριντλ Κάλλεν, λαβωμένη κατσαρίδα-αδελφή-δολοφόνου-με-παντόφλα.
-Λες;
-Λέω.
-Τότε ας την αναρτήσω.
-Άντε μπράβο. Βαρέθηκα να πληκτρολογώ.)



Αυτά τα συνταρακτικά μου νέα κυρίες και κύριοι. Πιο αναλυτικά στο επόμενο δελτίο ηδύσεων (<---Πσσσς), όταν δεν θα θέλω... πως το χα πει; Α ναι, όταν δεν θα περιμένω το τέλος του κόσμου για να βγω από την κρύπτη μου να χαρώ την μυρωδιά του θανάτου να πλανάται στον αέρα και τα ουρλιαχτά σας να μου ακούγονται σαν χαρμόσυνη μελωδία. Και που 'στε; Καλό μήνα. Και χρόνια πολλά στον ένα και μοναδικό πατέρα μου, για τον οποίο ελπίζω να πεθάνει με στυλ πρωτού φτάσει τα 50. Δεν έχω καμία πρόθεση να τον δω να γερνάει. Είναι εντελώς ενάντια στους φυσικούς νόμους ο πατέρας μου να γίνει ένας σεβάσμιος ηλικιωμένος φορώντας γυαλιά πρεσβυωπίας και κοτλέ παντελόνια.

^Τρανή απόδειξη των λεγομένων μου. Μην μου πάτε κόντρα, τζάμπα κόπος.
Άντε και καλά μας κόλυβα.



PS: Βαριέμαι να αλλάζω mixpod. Κάααααποια στιγμή όμως θα το κάνω.