Δεν ξέρω πως να αρχίσω είναι η αλήθεια. Απλώς σκεφτόμουν... διάφορα περιστατικά που με έφεραν εδώ και σήμερα.
Ο καιρός φαίνεται να περνάει απειλητικά γρήγορα όταν είσαι τρίτη λυκείου. Ακόμα πιο απειλητικά γρήγορα όμως περνάει όταν σου διαφεύγει το ίδιο το γεγονός.
Είμαι κουρασμένη... πολύ κουρασμένη. Περπατάω κουρασμένη, προσπαθώ να μην δείχνω κουρασμένη, αλλά είμαι. Εχτές ήταν μία από κείνες τις ευχάριστες ρομαντικές ημερούλες που η κούραση είναι όμορφη, γλυκιά. Εκείνη η κούραση του να έχεις περπατήσει όλη την πόλη και να επιστρέφεις σπίτι μισοϊδρωμένος και ζεσταμένος. Δεν ξέρω τι φταίει; Τα φώτα της πόλης, το αίσθημα της ζεστασιάς, ο ρομαντισμός... ό, τι και αν είναι, εχτές πέρασα καλά.
Κατέβηκα στο κέντρο, μιάς και δεν είχα φροντιστήριο, να συναντήσω την φίλη μου την Ρέα, που ανέβηκε από Αθήνα εδώ σε μία κολλητή της, αρνούμενη πεισματικά ένα sleepover στο σπίτι μου, ακατάδεχτη καθώς είναι. Ντροπή. Δεν φτάνει που την βγάλαμε στο Ντε Φάκτο, ένα από τα 10 μέρη που αξίζουν για καφέ στην Θεσσαλονίκη, μας θέλει Φάληρο και βλακείες. Από τις 6 ως τις 9 δεν βάλαμε γλώσσα μέσα, γνωστές γλωσσοκοπάνες και οι 2, και να φανταστείς πως ούτε τα μισά δεν είπαμε. Κυρίως μιλήσαμε για βιβλία, μουσική και σειρές όπως Gossip Girl και Vampire Diaries (θα κάνω ποστ κάποια στιγμή για το δεύτερο, αναμένετε). Μιλήσαμε όμως και για τα δικά μας... τους φίλους μας, τους νυν, τους πρώην και λοιπούς δεσμούς. :Ρ
Μετά πλάκωσα ένα πιτόγυρο στο νέο αγαπημένο μου (από χτες) γυράδικο με τους πιο αστείους υπαλλήλους. Γυρίζοντας σπίτι μου την έπεσα αλλά δεν κοιμήθηκα μέχρι τη μία.
Ξανά.
Που με φέρνει πίσω στο φλέγον θέμα.
Είμαι κουρασμένη. Πολύ κουρασμένη.
Καθώς η αδράνεια και τα λόγια καταρρέουν, βρίσκω τον εαυτό μου σε μία κατάσταση απόλυτου τίποτα. Μέχρι και η αδράνεια είναι κάτι. Αυτό όμως έχει ξεπεράσει τα όρια της αδράνειας.
Μπλόκα. Τίποτα. Μηδέν.
Και δεν είναι μόνο το μυαλό μου που παίρνει φθίνουσα πορεία εκεί που το χρειάζομαι, είναι και σωματικό το πρόβλημα. Τις 2 τελευταίες βδομάδες, τα βράδυα, πέρα από το ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ περισσότερο από 5 ώρες, νιώθω μία απίστευτη ζέστη στα μάγουλά μου... στο μέτωπό μου... ένας πονοκέφαλος, περισσότερο ημικρανία. Νιώθω πως μέσα σε όλο αυτό καταρρέω. Έχει μειωθεί η αντίληψή μου στους ήχους και στην όραση περιστασιακά, ενώ πριν έπαιρνα εύσημα όσον αφορά την ευαισθησία μου στις αισθήσεις.
Χάνομαι... πνίγομαι σε μία θάλασσα, σε έναν χαώδη βυθό.
Οι κύκλοι στα μάτια μου ποτέ δεν είχαν φτάσει τόσο κάτω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Αδυνατώ. Πάω για ύπνο από τις δέκα μερικές φορές, προσπαθώντας να κοιμηθώ λίγο παραπάνω... αλλά με ακολουθεί αυτή η ζέστη, ο πονοκέφαλος, τα φώτα του δρόμου έξω τα οποία φαίνονται να με ενοχλούν όλο και περισσότερο, ό, τι είδους φως και αν είναι, ακόμα και του ήλιου μου προκαλεί αφόρητη ενόχληση... και δεν καταφέρνω να κοιμηθώ πολύ. Τι τρέχει με μένα; Εχτές πήρα την πρώτη μου απουσία και φρίκαρα.
Και όλα θολά, σαν σουρρεάλ, σαν να τα ζούσε κάποιος άλλος και όχι εγώ. Πρέπει να κοιμηθώ.... πρέπει.
Βλέπω άτομα, πράγματα που κάποτε με ενδιέφεραν και πλέον τα σιχαίνομαι... οι ίδιες πέντε ατάκες, οι ίδιες πέντε δημοφιλείς γκριμάτσες, τα ίδια πάνω κάτω ποστ...
Και κουράζομαι ακόμα περισσότερο από όλη αυτή τη ματαιότητα.
Τι θέλω και τα διαβάζω τα κωλοβιβλία; Τι την ακούω την σκατομουσική; Αφού πάλι θα μπω στον κύκλο του 99, θέλοντας αυτό-που-δεν-έχω. Κακό θα ταν να χα γεννηθεί σε κείνη την ευλογημένη άγνοια, κλειστόμυαλη και σκυλού; Μία γκόμενα σαν όλες τις άλλες.
Χαζή. Χαζή και αδαής για την αλήθεια.
Σήμερα όταν πήγα στο φροντιστήριο περίμενα να ξεκινήσει το μάθημα... ήμουν μέσα στο κτίριο και πλησίασα την γυάλινη πόρτα για να δω έξω. Πρόσεξα φευγαλέα κάποιον που ερχόταν και σχεδόν τρόμαξα. Και μόνο τότε παρατήρησα καλύτερα το πρόσωπο του άγνωστου. Φορούσε τα ρούχα μου, μιμούταν τα μαλλιά μου με εκνευριστικό τρόπο και είχε το ακουστικό στο αυτί όπως το χα και γω. Μα ήταν τα μάτια που βρήκα τόσο ξένα.
Και κατάλαβα ότι φοβόμουν μία ξένη. Εμένα.
Φώτα πάλι παρακαλώ.
"Και η γαρδένια, μπαμπά;" ρώτησα, γνωρίζοντας ήδη πόσο δύσκολο λουλούδι είναι.
"Η γαρδένια... είναι σαν εσένα, Κωνσταντίνα. Πρέπει να την φροντίσεις, να την ποτίσεις, να θυσιάσεις για κείνη ώστε να ανθίσει..."
I am the fold, in the wake
Watch me push her back and break
I lose all my friends, and wash away
All the fractures Ive displayed
But we still, hold on
Cause it was
All you wanted
And all I needed
But all I gave up, now
Could you hold me tighter
When worlds collide
Just hold me down right now
All these lines, in the air
I dont know if anyone would care
Im losing my friends, in the wave
Of all these fragments I cant fake
But we still, hold on
Cause it was
All you wanted
And all I needed
But all I gave up, now
Could you hold me tighter
When worlds collide
Just hold me down right now
Pull me in
Drown my fear
Could you wait another day,
knowing that Ill come back
Ill come back no fear
Cause it was
All you wanted
And all I needed
But all I gave up, now
Could you hold me tighter
When worlds collide
Just hold me down right now
34 σχόλια:
Οντως περναει πολυ γρηγορα ο καιρος.:|
Καλε Κοννι.:|
Πηγαινε σ'ενα γιατρο βρε.
Εγω με το που πεφτω στο κρεβατι κοιμαμαι σε 2 λέπτα.
θα πας σε γιατρο δεν ακουω τιποτα.:P
Εγω πως περνω σιδηρο και βιτανιμες?:P
ε?ε? Ε? :P
Να προσεχεις σοκολατακι.:P
Ελα βρε συυυυ
Χαλάρωσε κι απόλαυσε τη ζωή!
Οπως και να ναι, ότι και να ναι....
Ζωή είναι, θα περάσει :)))
Δεν έχουμε πολλά περιθώρια
ο χρόνος περνάει και δεν συγχωρεί!
Φιλιά πολλά
Δεν ξέρω Μαράκι... Για κάποιο λόγο όλα αυτά δεν σημαίνουν αρκετά στην μητέρα μου.
Ελπίζω εσύ να είσαι καλά μετά το περιστατικό με την βλαμμένη την ελέγκτρια και να διαβάζεις. Και μην ξανακούσω πως κλαις για βλακείες!
Πολλά φιλάκια μικρή. Να προσέχεις.
Πρεπει να βρεις μια ισορροπια γιατι αλλιως θα καταρρευσεις μια και καλη. Ξερω οτι τα πραγματα κινουνται απελπιστικα γρηγορα στην Γ' Λυκειου εχοντας περασει μολις ενας χρονος που ημουν κι εγω εκει, αλλα σκεψου οτι σε λιγο η πιεση τελειωνει. Κανε υπομονη και μην παραμερισεις τα ενδιαφεροντα σου π.χ τα βιβλια οπως ανεφερες. Αυτα ειναι η ουσια στην τελικη κι οχι η συσσωρευμενες ανωφελες γνωσεις που μας πλασαρουν.
Keep going! :)
Ξες τι μου αρέσει στα σχόλιά σου, Άντζελα; Διαβάζεις πόνους, αρρώστειες, καταθλίψεις και μου λες η ζωή είναι ωραία. :Ρ Καλό Σ/Κ
Πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου λίγο περισσότερο κατά πρώτον και δεύτερον, δεν είσαι στο τίποτα αφού σκέφτεσαι. Στο τίποτα θα είσαι όταν θα πάψει αυτό και θα γίνεις ένα μέρος του συνόλου που άγεται και φέρεται.
Να συνεχίσεις να διαβάζεις και να ακούς μουσική και να σκέφτεσαι, να ψάχνεις ποια είσαι και ποια θέλεις να γίνεις.
Καλή μου, χθές σκεφτόμουν κι εγώ να γράψω κάτι σχετικό με το απόλυτο τίποτα και την αδράνεια που λές! Τελικά όμως τα γεγονότα με πρόλαβαν! Γιατί απλά, όπως είπε και ο μπαμπάς σου, πρέπει να την φροντίζεις την γαρδένια! Να μοχθήσεις για να δείς όμορφα λευκά μπουμπούκια να ανθίζουν!
Μην αφήνεις την ψυχή σου να αδρανεί.. να διαβάζεις, να ακούς μουσική, να κάνεις τα πάντα που δεν σε κάνουν χαζοκοπελίτσα και να είσαι ΠΕΡΗΦΑΝΗ κοριτσακι μου!!
Φιλί γλυκό!
Καλημέρα, Rontiven. :) Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές και όχι, δεν παρατώ τα χόμπι μου για την όποια συσωρευμένη γνώση. Φαντάσου όμως, πάντα ήθελα να μάθω λατινικά και τώρα με τον τρόπο που πρέπει να τα μάθω τα χω μισήσει. Τέλος πάντων. Και πάλι σε ευχαριστώ.
Καλημέρα, Ουίλλιαμ. Ελπίζω να είσαι καλά. :)
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Θα προσέχω.
Όσο για αυτό στο τέλος... Μερικές φορές νιώθω πως έχω σκεφτεί τόσο πολύ πάνω σε κάποια θέματα που δεν θέλω να σκεφτώ ποτέ ξανά. Όταν πάω για ύπνο δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί χαλαρώνω σωματικά και αρχίζω αμέσως να σκέφτομαι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά απλώς δεν σταματάει.
Καταλαβαίνεις γιατί έγραψα πως θα ήταν υπέροχα να μην είχε πιάσει βιβλίο ή μουσική το χέρι μου; Γιατί σκέφτομαι πάνω σε αυτά σε εξουθενωτικό βαθμό και δεν μπορώ να σταματήσω. :)
Δεν έχεις άδικο αλλά και το να μην σκέφτεσαι δεν είναι καλό, θα ήταν βαρετό αν μη τι άλλο.
Να προσέχεις τον εαυτό σου.
Α ρε next day, τι μου θυμίζεις τώρα και σκέφτομαι... Προσπαθώ. Όσο μπορώ προσπαθώ. Ελπίζω να είσαι καλά. ;)
Για λίγο καιρό όμως κάνει καλό... Σε καθαρίζει πνευματικά... Αναρωτιέμαι αν θα το καταφέρω ποτέ... Και συ να προσέχεις.
Καλημέρα =)
Χμμ...Όσον αφορά τις ημικρανίες,τις έχω και εγώ,ελπίζω να σε παρηγορεί αυτό :P
Αλλά καλό θα ήταν να το πάρεις λίγο πιο χαλαρά το διάβασμα,γιατί σε πιέζει και σε αγχώνει απ'ότι καταλάβα...Μην ανησυχείς για τα κενά ή κάτι τέτοιο,απλά μην τρως πολλές ώρες για επαναλήψεις τις καθημερινές (και τώρα που Δόξα τω Θεώ έχουμε 4ήμερο,κάθισε μια μέρα και ξεκουράσου) ^^ Και φυσικά να κάνεις σωστή διατροφή,είναι βασικό (χμμ τώρα ποιά μιλάει,εγώ που έχω τσακίσει τα σουβλάκια τις τελευταίες μέρες :P) και να πίνεις πορτοκαλάδες (ναι μαμά) :P
Και βασικά,αν θες κάπου να μιλήσεις,να μου πεις :)
Μη φοβάσαι τον εαυτό σου,απλά χρειάζεσαι λίγο χρόνο μόνη σου,να οργανώσεις τις σκέψεις σου.
Φιλιά
Πόσες σκέψεις σου δικές μου... βρίσκω τον εαυτό μου εδώ μέσα και γι αυτό αποφεύγω να έρχομαι, συγνώμη αλλά φοβάμαι και γω τόσο...
Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν ξεπεράσεις την ημικρανία (αχχ γνωστή ιστορία... Δεν νιώθεις ότι όλο σου το σώμα βράζει εσωτερικά; :|) η εργασιομανία είναι η καλύτερη λύση.
κάθε φορά που προετοιμαζόμουν για εξετάσεις άκουγα πολύ μουσική, γυρνούσα σπίτι με τα πόδια (καμια ώρα περπάτημα) και είχα συγκεκριμένη ώρα που την έβαζα ως όριο για να κοιμηθώ..
ιεροτελετή ύπνου:
-λες στον εαυτό σου "τώρα πρέπει να κοιμηθώ"
-κάνεις ένα ζεστό ντουζάκι
-πίνεις ένα τσαι με κανέλα ή γάλα με κακάο
-and let the music play softly..
σε μένα έπιανε ;)
καλή δύναμη!!
Με αγχώνει που έχω τόσα κενά, Άμαρανθ :)
Ω, άσε, και γω τα χω πλακώσει τα πιτόγυρα, έχω κάνει πλούσια την όλη βιομηχανία :Ρ
Χυμουδάκο ευτυχώς να λες που πίνω :Ρ
Κάνω αναρτήσεις αρκετά συχνά. Έλα να τα λέμε :)
Πωπω... φαντάσου. Να μην έρχεσαι γιατί φοβάσαι :Ρ
Πρέπει να είμαι πολύ κακός, κακός άνθρωπος :Ρ
Μπάι ;)
πω, πω...πολύ κούραση, ρε συ... :/
δε συμφέρει τέτοια διάθεση στην τρίτη λυκείου, πίστεψέ με... είναι πολύ απαιτητική χρονιά.
θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις βαλεριάνα για πιο εύκολο ύπνο ή, πιο απλά, να πίνεις ένα καυτό χαμομήλι πριν πέσεις για ύπνο. προσπάθησε να καθαρίζεις το μυαλό σου από ανούσιες σκέψεις. ;) βοηθάει. :)
καλή συνέχεια και καλό κουράγιο!! :))
Βασικά αυτό θα ήταν καλή μέθοδος... αν ήμουν σε φάση για εργασιομανία :Ρ
Καλό τετραήμερο :)
Δεν ξέρω τι να σου πώ για να "θεραπευτείς", δεν είμαι καλή σε αυτά. :/
Πάντως, εύχομαι με το δεύτερο τετραήμερο που έχουμε να καταφέρεις να κοιμηθείς πολλές ώρες, έτσι ώστε να νιώθεις όσο λιγότερο γίνεται κουρασμένη. :) Γιατι καθόλου κουρασμένη, από τα λεγόμενά σου, είναι λίγο δύσκολο σε αυτή την περίπτωση. :/
Μακάρι να πάνε όλα καλά. Φιλιά. :)
Ε σε μένα δεν πιάνει Άναελ :Ρ
Πάντως θα το τηρήσω όσο μπορώ :Ρ
Καλό βραδάκι :)
Πωωω, όλοι αμέσως συμβουλές και γιατροσόφια δες :Ρ
Θέλω να δοκιμάσω βαλεριάνα και λουιζιάνα. Η κανέλλα νομίζω βοηθά. :S
Ένιγουέι, πολλά φιλιά ;)
Να φανταστείς Ειρήνη λέω κάθε μέρα: Τώρα θα κοιμηθείς πολύ, θα πας από νωρίς για ύπνο.
Όλο κάτι τυχαίνει και δεεεεεν :Ρ
Και συ να ξεκουραστείς το τετραήμερο. ;)
Ολοι μας θαρρω δοκιμασαμε η ακομα και σημερα δοκιμαζουμε τις αντοχες και τις δυναμεις του ανθρωπου στον καθρεπτη...
Μη τον φοβασαι ειναι οτι εχεις , ειναι οτι προσπαθουν με ζηλο να σου αποσπασουν.
Την καλησπερα μου
Ενα πνευμα
Χαχ, ωραίο σχόλιο! Χωρίς πλάκα, μου άρεσε. ;)
Ευχαριστώ και την καλησπέρα μου να σου δώσω :)
ρε γραψε κ για σημερα που σε κανα ρεζιλι στην σαλονικα, λαλαλααααααααααα :ρ
το ποστ δε το διαβασα ακομα περα απ την παραγραφο για μενμα (:ρ) γιατι βιαζομαι να ετοιμαστω για να μην περιμενειθς αδικα καμαρα :ρ
Συ με κανες ρεζίλι ή απλά ρεζίλεψες τα μούτρα σου; Μένα στη Θεσσαλονίκη με γνωρίζουν για τις τσάριτι κέισιζ σαν και σένα, σιγά μην μου κανες ποτέ κακό, χαζζζζήήή. Νιανιαααααα!
Είσαι και εγωίστρια γιατί διάβασες μόνο για σένα ΚΑΙ άργησες ένα τέταρτο. Ντάη, σλατ, ντάηηηη.
Ωχ ωχ, δεν μ'αρέσουν αυτά!
Μήπως πρεπει να ξυπνήσεις και να δεις τι πραγματικά σε κάνει να θέλεις να ζεις?
Σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι, πραγματικά..
όμως, μην το αφήσεις να σε πάρει τελείως από κάτω! Κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν, βγες με φίλες, και βρες πράγματα που θα σε κάνουν να ξεχαστείς!
Η ζωή είναι ωραία, αλήθεια!
Όσο για τον ύπνο, όλες οι συμβουλές που σου έχουν δώσει είναι πολύτιμες..
Υπομονή!! Φιλιά και καλή εβδομάδα!!
Καλησπέρα.!
Μόλις βρήκα το μπλογκ σου(ομολογώ κάτα τύχη) και το λάτρεψααααα<3
Είναι υπέροχο.
Συνεχίζω τώρα, πίσω στο φλέγον θέμα. Ίσως όλο αυτό, οι αϋπνίες και τα σχετικά με την όραση να οφείλονται στο άγχος των Πανελληνίων που είναι μπορστά...
Ίσως φοβάσαι πως πλέον μεγάλωσες πολύ, πως τα αγαπημένα χαζοχαρούμενα χρόνια δε γυρίζουν πίσω και για αυτό το τώρα σου φαίνεται... βαρετό.
Αυτή τουλάχιστον είναι η άποψή μου.
Πρόσεχε τον εαυτό σου και μην αφήνεις τίποτε να σε ρίξει:)
Καλό απόγευμα^^
Καλησπέρα Κορίνα και Creepy Dreamer :)
Και για τις συμβουλές ευχαριστώ και για όλα ;)
Creepy Dreamer, είναι ιδέα μου ή βρήκες το μπλόγκ μου από το χγ;
Short of. ;)
Μου το έστειλε ένα παιδί από εκεί :)
It's sort of :P
Ποίο τσόλι; :Ρ
Δημοσίευση σχολίου