Καλησπέρα Βυθέ μου. Έχω τόσο καιρό να γράψω που όταν logαρα φοβήθηκα στιγμιαία πως θα με είχες ξεγράψει και ο κωδικός μου θα ήταν invalid.
Αραχνιάσαμε δω μέσα. Κι όμως, πραγματικά δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε το κουράγιο να γράψω. Άσε που όσες ιδέες έχω μου βγαίνουν κλισέ και λέω κάαααποια στιγμή θα γράψω. Έλεγα πάλι να πάω πίσω στην παλιά μου αγάπη, βάζοντας αλτέρνατιβ και εικόνες με φωτάκια αλλά πραγματικά, αυτή τη στιγμή είμαι σε άλλη φάση. Ο καθηγητής κοινωνιολογίας μου την είπε και γω δίχως δισταγμό του την έφερα. Και συμφώνησα να του φέρω γραπτώς την ανάλυσή μου για την άποψή μου πως το σχολικό περιβάλλον δεν αποτελεί πλέον φορέα παιδείας. Μη φοβείσθε τέκνα μου, το γράφω και πορώνομαι.
Περνώντας σε κάτι πιο σημαντικό από τον σφιχτοκώλη νομικό που μας κότσαραν για καθηγητή ενός τόσο ενδιαφέροντος μαθήματος...
Νιώθω να αλλάζω. Δεν έχω σταματήσει να αλλάζω. Το ξέρω πως αυτό ισχύει για την κάθε μέρα αλλά νιώθω πολύ έντονα αυτή την αλλαγή. Δεν ξέρω τι γίνομαι. Ίσως κάτι σοβαρότερο, ωριμότερο, διαφορετικό. Με νοιάζει πολύ γιατί φοβάμαι μην γίνω κάτι άσχημο. Και δεν έχω χώρο και για άλλο αρνητικό χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά μου. Sorry guys, next time.
Βαριέμαι κάπως να γράψω τα νέα μου. Άσε που δεν είμαι και τύπος που θα γράψει τα νέα του σε στυλ: Σήμερα η Βάσω είπε ΤΗΝ ατάκα. Πήρα τόσο στο τάδε διαγώνισμα. Δεν μου αρέσει το χρώμα των νυχιών μου. Έφαγα τορτελίνια για μεσημεριανό.
Ωωστόσο, θέλω να εστιάσω την προσοχή στο παρακάτω κομμάτι. Αν πραγματικά θέλετε να μάθετε τα νέα μου, δεν έχετε παρά να ακούσετε το παρακάτω κομμάτι και να διαβάσετε με προσοχή τους στίχους. Αυτό το κομμάτι ίσως να είναι το πιο self-explanatory κομμάτι που έχω ακούσει για μένα μετά το Creep.
Συνήθως βάζω σε bold τους αγαπημένους στίχους, αλλά το κομμάτι αυτό είναι απλώς... τόσο self-explanatory όπως είπα, που θα το βάλω όλο bold.
Ιδού, οι πιο μύχιες σκέψεις μου από ένα αγαπημένο συγκρότημα.
(Σημ. 1: Meteora... χαμένες δόξες :Ρ Σημ. 2: Θα το βάλω και σε widget να το βλέπετε. Ό, τι ανάρτηση και να διαβάσετε εδώ μέσα θα είναι τελείως άχρηστη αν δεν ακούσετε μουσική και στίχους που παραθέτω. Σοβαρά τώρα.)
This is not the end, this is not the beginning Just a voice like a riot, rocking every revision But you listen to the tone and the violent rhythm Though the words sound steady, something empty's withing 'em We say yeah With fists flying up in the air Like we're holding onto something that's invisible there 'Cause we're living at the mercy of the pain and the fear Until we dead it, forget it, let it all disappear
Waiting for the end to come Wishing I had strength to stand This is not what I had planned It's out of my control Flying at the speed of light Thoughts were spinning in my head So many things were left unsaid It's hard to let you go...
I know what it takes to move on I know how it feels to lie All I wanna do is trade this life for something new Holding on to what I haven't got
Sitting in an empty room Trying to forget the past This was never meant to last I wish it wasn't so...
I know what it takes to move on I know how it feels to lie All I wanna do is trade this life for something new Holding on to what I haven't got
What was left when that fire was gone I thought it felt right but that right was wrong All caught up in the eye of the storm And trying to figure out what it's like moving on And I don't even know what kind of things I said My mouth kept moving and my mind went dead Picking up the pieces, now where to begin? The hardest part of ending is starting again.
All I wanna do is trade this life for something new Holding on to what I haven't got
This is not the end, this is not the beginning Just a voice like a riot, rocking every revision But you listen to the tone and the violent rhythm Though the words sound steady, something empty's withing 'em We say yeah With fists flying up in the air Like we're holding onto something that's invisible there 'Cause we're living at the mercy of the pain and the fear Until we dead it, forget it, let it all disappear
Ίσως καποιοι από σας να έχετε διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο των Kami Garcia και Margaret Stohl... Στην τελική έχει να κάνει με μαγεία, αλλά επικεντρώνεται αρκετά και στο ρομάντζο που παίζεται εκεί μέσα. Ο τίτλος είχε πιάσει το ενδιαφέρον μου... φυσικά και αυτό σειρά είναι (The Caster Chronicles), θα βγει το επόμενο με τίτλο Beautiful Darkness, θα ήθελα όμως να επικεντρωθώ στο πρώτο.
Όμορφα Πλάσματα... φυσικά ο όρος δεν αποδίδεται με τον προφανή τρόπο. Δεν μιλάει για την εξωτερική ομορφιά, (αν και δεν λείπει από το βιβλίο) μιλάει περισσότερο για το χάρισμα της ηρωίδας να κάνει μάγια, αλλά και για το γεγονός πως έχοντας περάσει τόσα μέσα στην κλειστή κοινωνία και όχι μόνο, έχει την επιλογή να διαλέξει ανάμεσα στο σωστό και το εύκολο. Το θάρρος και το ήθος τής δίνει δικαιωματικά τον χαρακτηρισμό "Όμορφο Πλάσμα", την κάνει άτομο αξιομνημόνευτο, προσωπικά, κι ας έχω διαβάσει το βιβλίο αρχές καλοκαιριού.
Από δω και πέρα, όποτε ανακαλύψω ένα όμορφο πλάσμα, θα το μοιράζομαι μαζί σας, κάτω από την ετικέτα "Beautiful Creatures", ίδια με τον τίτλο του βιβλίου. Θα χαιρόμουν αν με το σχόλιό σας μου αφήνατε ένα όμορφο πλάσμα που πέρασε από μπροστά σας.
Και ένα τραγουδάκι για σας. Γιατί μερικά λάθη ίσως αποδειχθούν οι σημαντικότερες επιλογές μας... Και γιατί τα λάθη μας είναι αυτά που μας καθορίζουν ως όμορφα πλάσματα.
Right right, turn off the lights, We're gonna lose our minds tonight What's the dealio?
I love when it's all too much 5am turn the radio up Where's the rock and roll?
Party crasher, penny snatcher Call me up if you want gangsta Don't be fancy, just get dancey Why so serious?
So raise your glass if you are wrong In all the right ways, all my underdogs We will never be never be anything but loud And nitty gritty dirty little freaks Won't you come on and come on and raise your glass Just come on and come on and raise your glass
Slam slam, oh hot damn What part of party don't you understand Wish you'd just freak out (freak out already) Can't stop, coming in hot I should be locked up right on the spot It's so on right now (so fuckin on right now)
(Oh shit my glass is empty, that sucks)
So if you're too school for cool And you're treated like a fool You can choose to let it go We can always, we can always Party on our own
Won't you come on and come on and raise your glass Just come on and come on and raise your glass Won't you come on and come on and raise your glass (for me) Just come on and come on and raise your glass (for me)
Σε μισώ. Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ!
Which means I still fuckin care.
What started as a whisper, Slowly turned in to a scream. Searching for an answer Where the question is unseen. I don't know where you came from And I dont know where you've gone. Old friends become old strangers Between the darkness and the dawn
Amen omen,will I see your face again? Amen omen,can I find the place within To live my life without you?
I still hear you saying "All of life is chance, And is sweetest,is sweetest when at a glance" But I live, I live a hundred lifetimes in a day. But I die a little In every breath that I take.
Amen omen,will I see your face again? Amen omen,can I find the place within To live my life without you?
I listen to a whisper, Slowly drift away. Silence is a loudest, Parting word you never say. I put I put your world Into my veins Now a voiceless sympathy Is all that remains.
Amen omen,will I see your face again? Amen omen,can I find the place within To live my life without you?
Μία φορά κι έναν καιρό... ήμουν εγώ με μισοχαλασμένο πλήκτρο του τόνου. Αρκετά εκνευριστικό βέβαια, αλλά προσπαθεί κανείς. Ήμουν λοιπόν μία φορά και έναν καιρό εγώ, που επειδή διάβασα εδώ και καιρό μία πανέμορφη ιστορία αποφάσισα να την διηγηθώ εδώ. Την εξέθεσε ο Χόρχε Μπουκάι στο "Ιστορίες να σκεφτείς".
Σ΄ ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν …Σ΄ ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά … ΄Ηταν μια φορά κι έναν καιρό μια πανέμορφη λίμνη ΄Ηταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων, κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς…Σε εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα. Κι οι δυο έβγαλαν τα ρούχα τους και, γυμνές, μπήκαν στη λίμνη. Η οργή, που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα, κι ακόμα πιο γρήγορα βγήκε από το νερό … Αλλά η οργή είναι τυφλή – ή, τέλος πάντων, δεν βλέπει ξεκάθαρα την πραγματικότητα. ΄Ετσι, γυμνή και καθαρή, φόρεσε βγαίνοντας από το νερό, το πρώτο ρούχο που βρήκε… Και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της θλίψης… Κι έτσι, ντυμένη θλίψη, η οργή έφυγε. Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και – χωρίς καμιά βιασύνη – ή, καλύτερα, χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά, βγήκε από τη λίμνη. Στην αρχή συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί. ΄Όπως όλοι ξέρουμε, αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη θλίψη, είναι να μένει γυμνή. ΄Ετσι φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα στη λίμνη: το φόρεμα της οργής. Λένε ότι από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, σκληρή, τρομερή, θυμωμένη. Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και κοιτάξουμε καλύτερη, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μια μεταμφίεση, κι ότι πίσω από την όψη της οργής, στην πραγματικότητα, κρύβεται η θλίψη.
Μην μισείτε ο ένας τον άλλον. Κατά βάθος θλιμμένοι είστε. Είμαστε.
Kαι επειδή θλίψη γυμνή δεν νοείται...
This my excavation and today is kumran Everything that happens is from now on This is pouring rain This is paralyzed I keep throwing it down two-hundred at a time It's hard to find it when you knew it When your money's gone And you're drunk as hell On your back with your racks as the stacks as your load In the back and the racks and the stacks are your load In the back with your racks and you're un-stacking your load I've twisting to the sun I needed to replace The fountain in the front yard is rusted out All my love was down In a frozen ground There's a black crow sitting across from me; his wiry legs are crossed And he's dangling my keys he even fakes a toss Whatever could it be That has brought me to this loss? On your back with your racks as the stacks as your load In the back and the racks and the stacks of your load In the back with your racks and you're un-stacking your load This is not the sound of a new man or crispy realization It's the sound of the unlocking and the lift away Your love will be Safe with me
ΥΓ1: Είπα να βάλω ρετρό και το γάμησα. Τζάμπα ψαχνετε χρονολογική σειρα στα κομματια.
