Waiting for... something

Καλησπέρα Βυθέ μου.
Έχω τόσο καιρό να γράψω που όταν logαρα φοβήθηκα στιγμιαία πως θα με είχες ξεγράψει και ο κωδικός μου θα ήταν invalid.

Αραχνιάσαμε δω μέσα.
Κι όμως, πραγματικά δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε το κουράγιο να γράψω. Άσε που όσες ιδέες έχω μου βγαίνουν κλισέ και λέω κάαααποια στιγμή θα γράψω.
Έλεγα πάλι να πάω πίσω στην παλιά μου αγάπη, βάζοντας αλτέρνατιβ και εικόνες με φωτάκια αλλά πραγματικά, αυτή τη στιγμή είμαι σε άλλη φάση.
Ο καθηγητής κοινωνιολογίας μου την είπε και γω δίχως δισταγμό του την έφερα. Και συμφώνησα να του φέρω γραπτώς την ανάλυσή μου για την άποψή μου πως το σχολικό περιβάλλον δεν αποτελεί πλέον φορέα παιδείας. Μη φοβείσθε τέκνα μου, το γράφω και πορώνομαι.

Περνώντας σε κάτι πιο σημαντικό από τον σφιχτοκώλη νομικό που μας κότσαραν για καθηγητή ενός τόσο ενδιαφέροντος μαθήματος...

Νιώθω να αλλάζω. Δεν έχω σταματήσει να αλλάζω. Το ξέρω πως αυτό ισχύει για την κάθε μέρα αλλά νιώθω πολύ έντονα αυτή την αλλαγή. Δεν ξέρω τι γίνομαι. Ίσως κάτι σοβαρότερο, ωριμότερο, διαφορετικό. Με νοιάζει πολύ γιατί φοβάμαι μην γίνω κάτι άσχημο. Και δεν έχω χώρο και για άλλο αρνητικό χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά μου. Sorry guys, next time.

Βαριέμαι κάπως να γράψω τα νέα μου. Άσε που δεν είμαι και τύπος που θα γράψει τα νέα του σε στυλ: Σήμερα η Βάσω είπε ΤΗΝ ατάκα. Πήρα τόσο στο τάδε διαγώνισμα. Δεν μου αρέσει το χρώμα των νυχιών μου. Έφαγα τορτελίνια για μεσημεριανό.

Ωωστόσο, θέλω να εστιάσω την προσοχή στο παρακάτω κομμάτι. Αν πραγματικά θέλετε να μάθετε τα νέα μου, δεν έχετε παρά να ακούσετε το παρακάτω κομμάτι και να διαβάσετε με προσοχή τους στίχους. Αυτό το κομμάτι ίσως να είναι το πιο self-explanatory κομμάτι που έχω ακούσει για μένα μετά το Creep.

Συνήθως βάζω σε bold τους αγαπημένους στίχους, αλλά το κομμάτι αυτό είναι απλώς... τόσο self-explanatory όπως είπα, που θα το βάλω όλο bold.

Ιδού, οι πιο μύχιες σκέψεις μου από ένα αγαπημένο συγκρότημα.

(Σημ. 1: Meteora... χαμένες δόξες :Ρ
Σημ. 2: Θα το βάλω και σε widget να το βλέπετε. Ό, τι ανάρτηση και να διαβάσετε εδώ μέσα θα είναι τελείως άχρηστη αν δεν ακούσετε μουσική και στίχους που παραθέτω. Σοβαρά τώρα.)

This is not the end, this is not the beginning
Just a voice like a riot, rocking every revision
But you listen to the tone and the violent rhythm
Though the words sound steady, something empty's withing 'em
We say yeah
With fists flying up in the air
Like we're holding onto something that's invisible there
'Cause we're living at the mercy of the pain and the fear
Until we dead it, forget it, let it all disappear

Waiting for the end to come
Wishing I had strength to stand
This is not what I had planned
It's out of my control
Flying at the speed of light
Thoughts were spinning in my head
So many things were left unsaid
It's hard to let you go...

I know what it takes to move on
I know how it feels to lie
All I wanna do is trade this life for something new
Holding on to what I haven't got

Sitting in an empty room
Trying to forget the past
This was never meant to last
I wish it wasn't so...

I know what it takes to move on
I know how it feels to lie
All I wanna do is trade this life for something new
Holding on to what I haven't got

What was left when that fire was gone
I thought it felt right but that right was wrong
All caught up in the eye of the storm
And trying to figure out what it's like moving on
And I don't even know what kind of things I said
My mouth kept moving and my mind went dead
Picking up the pieces, now where to begin?
The hardest part of ending is starting again.

All I wanna do is trade this life for something new
Holding on to what I haven't got

This is not the end, this is not the beginning
Just a voice like a riot, rocking every revision
But you listen to the tone and the violent rhythm
Though the words sound steady, something empty's withing 'em
We say yeah
With fists flying up in the air
Like we're holding onto something that's invisible there
'Cause we're living at the mercy of the pain and the fear
Until we dead it, forget it, let it all disappear