http://sovatizontastoustoixous.blogspot.com/
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011
Σοβατίζοντας τους τοίχους.
Τα νέα μου μπορούν να περιμένουν. Για την ώρα, σας προσκαλώ στο μπλογκ που θα σας κάνει ευτυχισμένους για το υπόλοιπο της μίζερης ζωούλας σας.
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
The best thing.
Περπατώ προς το σπίτι μου. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω να με εκτιμούν, να με θαυμάζουν, πως είμαι κάποια στην τροφική αλυσίδα που λέγεται ζωή. Ήταν πάντα λάθος μου να σκέφτομαι πως η κοινωνία και η ζωή γενικώς είναι τροφική αλυσίδα, ειδικά λόγω της πεσιμιστικής φύσης μου, μα δεν το μετανιώνω. I am trying to keep my sanity.
Περπατώ προς το σπίτι μου και παρά το γεγονός πως νιώθω να είμαι κάτι ουσιαστικό, έχω την τρομερή ανάγκη να πάρω μία βούρτσα και να ζωγραφίσω τον κόσμο γύρω μου όπως τον θέλω εγώ. Δεν θέλω λιβάδια και ευωδιαστούς ανέμους. Δεν θέλω καν να ανταλλάξω τη νύχτα με τη μέρα. Θέλω να ζωγραφίσω πρόσωπα να με περιτριγυρίζουν ώστε να μη νιώθω μόνη.
Τελικά το να παραδέχεσαι το πρόβλημά σου δεν είναι καλύτερο από το να το καταπιέζεις. Γιατί όταν το παραδέχεσαι είσαι καθημερινά αντιμέτωπος με αυτό. Περνάς βράδια σαν και αυτά που αντί να κάτσεις στο karaoke της συμφοιτήτριας που έχει γενέθλια πας σπίτι σου μια ώρα αρχύτερα. Διάολε, περνάς αμέτρητα βράδια σαν και αυτά.
Πασχίζω με ενέσεις αυτοεκτίμησης και μου βγαίνει κόκα. Κρατάει μόνο ένα τέταρτο maximum.
Κρυώνω λίγο. Φόρεσα και αμάνικο. Ακόμα και μέσα στο σπίτι, δεν έχει σημασία, θα κρυώνω. Αποφάσισα πως ο χειμώνας που τόσο λατρεύω μου κάνει κακό. Είναι και τα γαμημένα Χριστούγεννα που τα περνάς καλά μόνο αν περιτριγυρίζεσαι από φίλους, γκόμενους, συγγενείς και λοιπές γραφικές μαλακίες. Και το κρύο, πάντα το κρύο. Χρειάζομαι μόνιμο καλοκαίρι, δεν πα' να μισώ τη ζέστη, ο χειμώνας μου κάνει κακό.
Η αλήθεια είναι πως παλεύω με τις επιλογές μου. Ταλανίζομαι με την οξύθυμη φύση μου καθώς και με την (πλέον) μόνιμη αναποφασιστικότητά μου.
Η Μπέττυ κάθεται από μία γωνιά και με κοιτάζει. Κάνω μαλακίες ως συνήθως και χαμογελώντας με ρωτάει τι παίρνω. Εγώ απαντώ πως δεν χρειάζομαι ναρκωτικά για να είμαι τρελή. Οι βαρετοί τα χρειάζονται. Υποθέτω δεν θα μάθω ποτέ. [ <-- hopefully not a lie] Περπατώ σπίτι μου και κάτι μου λέει πως αυτό δεν θα είναι το τελευταίο βράδυ που περπατώ μόνη, ή που θέλω να ζωγραφίσω μια θάλασσα από πρόσωπα, ή που θα εύχομαι να είχα βρει κάτι. Οτιδήποτε.
Το θέατρο μου κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν θέλω να ανακαλύψω κι άλλο το μέσα μου, θέλω να το θάψω όσο πιο βαθιά μπορώ και να μην μιλήσω για αυτό ξανά. Δεν θέλω να ξέρω την αίσθηση οποιασδήποτε συναισθηματικά φορτισμένης εμπειρίας. Δεν θέλω να ξέρω πως ονομάζεται αυτό που νιώθω μέσα μου. Προτιμώ να μείνω με την απορία.
Μου λείπει η Μαρία. Πολύ. Στο διάολο οι πανελλαδικές. Θα σηκωθώ και θα πάω να την πάρω από κει.
Αφιερωμένο, Μ. :)
You, you used to have all the answers
And you, you still have them too.
And we, we live half in the day time
And we, we live half at night
Watch things on VCRs with me and talk about big love. I think we're superstars, you say you think we are the best thing, but you, you just know. You just do.
When Ι find myself by the sea, in another's company by the sea,
want to go out to the pier, gonna dive and have no fear, because you, you just know, you just do.
Watch things on VCRs with me and talk about big love. I think we're superstars, you say you think we are the best thing, but you, you just know. You just do.
Περπατώ προς το σπίτι μου και παρά το γεγονός πως νιώθω να είμαι κάτι ουσιαστικό, έχω την τρομερή ανάγκη να πάρω μία βούρτσα και να ζωγραφίσω τον κόσμο γύρω μου όπως τον θέλω εγώ. Δεν θέλω λιβάδια και ευωδιαστούς ανέμους. Δεν θέλω καν να ανταλλάξω τη νύχτα με τη μέρα. Θέλω να ζωγραφίσω πρόσωπα να με περιτριγυρίζουν ώστε να μη νιώθω μόνη.
Τελικά το να παραδέχεσαι το πρόβλημά σου δεν είναι καλύτερο από το να το καταπιέζεις. Γιατί όταν το παραδέχεσαι είσαι καθημερινά αντιμέτωπος με αυτό. Περνάς βράδια σαν και αυτά που αντί να κάτσεις στο karaoke της συμφοιτήτριας που έχει γενέθλια πας σπίτι σου μια ώρα αρχύτερα. Διάολε, περνάς αμέτρητα βράδια σαν και αυτά.
Πασχίζω με ενέσεις αυτοεκτίμησης και μου βγαίνει κόκα. Κρατάει μόνο ένα τέταρτο maximum.
Κρυώνω λίγο. Φόρεσα και αμάνικο. Ακόμα και μέσα στο σπίτι, δεν έχει σημασία, θα κρυώνω. Αποφάσισα πως ο χειμώνας που τόσο λατρεύω μου κάνει κακό. Είναι και τα γαμημένα Χριστούγεννα που τα περνάς καλά μόνο αν περιτριγυρίζεσαι από φίλους, γκόμενους, συγγενείς και λοιπές γραφικές μαλακίες. Και το κρύο, πάντα το κρύο. Χρειάζομαι μόνιμο καλοκαίρι, δεν πα' να μισώ τη ζέστη, ο χειμώνας μου κάνει κακό.
Η αλήθεια είναι πως παλεύω με τις επιλογές μου. Ταλανίζομαι με την οξύθυμη φύση μου καθώς και με την (πλέον) μόνιμη αναποφασιστικότητά μου.
Η Μπέττυ κάθεται από μία γωνιά και με κοιτάζει. Κάνω μαλακίες ως συνήθως και χαμογελώντας με ρωτάει τι παίρνω. Εγώ απαντώ πως δεν χρειάζομαι ναρκωτικά για να είμαι τρελή. Οι βαρετοί τα χρειάζονται. Υποθέτω δεν θα μάθω ποτέ. [ <-- hopefully not a lie] Περπατώ σπίτι μου και κάτι μου λέει πως αυτό δεν θα είναι το τελευταίο βράδυ που περπατώ μόνη, ή που θέλω να ζωγραφίσω μια θάλασσα από πρόσωπα, ή που θα εύχομαι να είχα βρει κάτι. Οτιδήποτε.
Το θέατρο μου κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν θέλω να ανακαλύψω κι άλλο το μέσα μου, θέλω να το θάψω όσο πιο βαθιά μπορώ και να μην μιλήσω για αυτό ξανά. Δεν θέλω να ξέρω την αίσθηση οποιασδήποτε συναισθηματικά φορτισμένης εμπειρίας. Δεν θέλω να ξέρω πως ονομάζεται αυτό που νιώθω μέσα μου. Προτιμώ να μείνω με την απορία.
Μου λείπει η Μαρία. Πολύ. Στο διάολο οι πανελλαδικές. Θα σηκωθώ και θα πάω να την πάρω από κει.
Αφιερωμένο, Μ. :)
You, you used to have all the answers
And you, you still have them too.
And we, we live half in the day time
And we, we live half at night
Watch things on VCRs with me and talk about big love. I think we're superstars, you say you think we are the best thing, but you, you just know. You just do.
When Ι find myself by the sea, in another's company by the sea,
want to go out to the pier, gonna dive and have no fear, because you, you just know, you just do.
Watch things on VCRs with me and talk about big love. I think we're superstars, you say you think we are the best thing, but you, you just know. You just do.
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011
It's not gonna happen.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που κλαίνε.
Μικρή όταν έβλεπα κόσμο να κλαίει αναρωτιόμουν τι είχαν πάθει, ποιος παράγοντας άλλαξε τις σταθερές τους και επέφερε τέτοια σύσπαση στο πρόσωπό τους. Δεν ήξερα από που προέρχονταν τα δάκρυα και μου φαινόταν συναρπαστικό θέαμα να βλέπω να βγαίνουν γραμμές νερού από τα μάτια τους. Πίστευα πως τα συναισθήματα είναι μαγικά, χωρίς να ξέρω καν πως ονομάζονται συναισθήματα, ούτε γιατί γίνεται τόσος ντόρος για αυτά. Ούτε καν ήξερα τι ήταν, πόσο μεγάλο ρόλο έπαιζαν στην ζωή των ανθρώπων, πόσο καθόριζαν και σημάδευαν τις ζωές τους. Εγώ όταν έκλαιγα θεωρούσα πως ακολουθούσα ένστικτο. Με χτυπούσαν, θα κλάψω.
Σύντομα μέσω της παρατήρησης άλλων αλλά και των δικών μου εμπειριών ανακάλυψα πως όταν κλαις, αυτόματα ανοίγουν πόρτες. Παραχαϊδέματα. Προνόμια. Και σιγά σιγά μπήκα στο παιχνίδι των συναισθημάτων. Μία φορά είχα γεμίσει λάδι την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου. Το πάτωμα ήταν ξύλινο και όλα γλιστρούσαν. Όταν ο πατέρας μου επέστρεψε και είδε τι είχα προξενήσει, με πλησίασε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Άλλες φορές, όταν ξαπλώναμε και οι 3, με τον αδερφό μου και ήμασταν κάτω από τα μπράτσα του πατέρα μου, εγώ έφευγα από το δικό μου και χωνόμουν ανάμεσα από τον αδερφό μου και το άλλο μπράτσο. Δεν έτρωγα από το πιάτο. Έπρεπε να φάω κατευθείαν από την πηγή, την κατσαρόλα. Τόση ήταν η περιέργειά μου, και η επιείκια των γονιών μου δεν είχε όρια. Άλλωστε, πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε να αντισταθεί σε ξανθά μεταξένια μπουκλάκια, μελένια μάτια, γαλλικές μυτούλες και γεμάτα, ροζ χειλάκια; Και από ό, τι ξέρω, ως μωρό ήμουν πιο όμορφη από ό, τι θα γίνω ποτέ.
Μετά από 18 χρόνια, η ιδέα του κλάματος συνεχίζει να μου φέρνει απορία, κυρίως μαζί με αποστροφή. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος κλαίει τόσο εύκολα. Όταν βλέπω κάποιον να κλαίει μου τη δίνει. Γιατί να κλαίει; Τι έγινε κι αν δεν τα βρίσκεις με τον κολλητό σου; Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως όσον αφορά τον συγκεκριμένο λόγο, είμαι αρκετά πίσω. Η φιλία είναι θέμα που ακόμα δεν έχω λύσει, οπότε είναι λογικό που δεν την κατανοώ πλήρως. Ωστόσο, συνέχιζε να με ενοχλεί. "Με καταλαβαίνει απόλυτα. Έχουμε περάσει τόσα μαζί." Και; Θα βρεθεί άλλος κολλητός. Δόξα τω Θεώ, 6 δις είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη. Εγώ είχα κολλητούς, το πιστεύω. Είχα φίλους τόσο κοντινούς, με τους οποίους πλέον δεν μιλάω. Και;
Που θέλω να καταλήξω; Ίσως πουθενά. Ίσως και στον πυρήνα όλης της ύπαρξής μου. Στο γιατί είμαι τόσο αυτοκαταστροφική, σαρκαστική και δίχως αυτοσεβασμό. Η διαρκής μου υποβάθμιση, οφείλεται στον εγωισμό μου. Υποθέτω πως άτομα σαν και μένα μπορούν να αγαπήσουν με τον δικό τους, "μισό" τρόπο. Η αγάπη είναι για τους αλτρουϊστές. Άτομα σαν και μένα είναι τόσο απασχολημένα με το μεγαλείο της στάχτης τους, με τις παραμικρές αλλαγές του χαρακτήρα τους, με άθλιες συνειδητοποιήσεις σαν και αυτήν εδώ που δεν έχουν χρόνο, ούτε συναίσθημα να σπαταλήσουν για αυτούς που κλαίνε γύρω τους. Βέβαια, δίνω εκεί που χρειάζεται. Εκεί που πρέπει να δώσω, εκεί που οφείλω να δώσω εκείνη την στιγμή, διότι αυτό υποτίθεται πως κάνουν οι φίλοι. Γιατί μου είναι εύκολο. Διότι αυτό που δίνω δεν είναι κάτι ουσιαστικό, δεν είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Συμβουλές μπορεί να δώσει ο καθένας. Και εγώ δίνω καλές συμβουλές, διότι το σωστό και το λάθος είναι εύκολα να τα δεις. Να πράξεις το σωστό δεν είναι. Ω ναι, έχω ερωτευτεί. Αλλά ο έρωτας είναι εγωιστικό συναίσθημα. Η αγάπη είναι κάτι πέραν των δυνατοτήτων μου. Ή τουλάχιστον, η αγάπη όπως την αισθάνονται οι υπόλοιποι. Όπως είπα, άτομα σαν και μένα δεν μπορούν να βυθιστούν σε τέτοια συναισθήματα.
Και όλα αυτά· όλη η αναισθησία, και το κλάμα πάνω από την αναισθησία (γιατί το μόνο που με απασχολεί είναι το γεγονός πως δεν με απασχολεί τίποτα) και αυτή η ψυχρή αντιμετώπιση προς τα συναισθήματα των άλλων, και η αποστροφή προς οτιδήποτε το χρωματισμένο με καλοσύνη να μου φέρνει καχυποψία, και η αποστροφή προς οτιδήποτε το χρωματισμένο με πόνο να μου προξενεί αηδία και γέλιο γιατί ο άλλος είναι αδύναμος και εγώ είμαι καλύτερη, ανώτερη από αυτόν, πάλι δεν μου λέει τίποτα. Δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Δεν είναι επικριτέο ούτε επικροτίσημο. Απλά είναι.
Και εγώ δεν έχω την ενέργεια, ούτε την θέληση, ούτε την δυνατότητα να το αλλάξω.
I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
The needle tears a hole
The old familiar sting
Try to kill it all away
But I remember everything
What have I become?
My sweetest friend
Everyone I know
Goes away in the end
You could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
I wear this crown of shit
Upon my liar's chair
Full of broken thoughts
I cannot repair
Beneath the stains of time
The feelings disappear
You are someone else
I am still right here
What have I become?
My sweetest friend
Everyone I know
Goes away in the end
You could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
If I could start again
A million miles away
I would keep myself
I would find a way
EDIT TO ADD: Το ότι είμαι ψυχρή απέναντι στα συναισθήματα των άλλων δεν σημαίνει πως δεν τα αναγνωρίζω.
Μικρή όταν έβλεπα κόσμο να κλαίει αναρωτιόμουν τι είχαν πάθει, ποιος παράγοντας άλλαξε τις σταθερές τους και επέφερε τέτοια σύσπαση στο πρόσωπό τους. Δεν ήξερα από που προέρχονταν τα δάκρυα και μου φαινόταν συναρπαστικό θέαμα να βλέπω να βγαίνουν γραμμές νερού από τα μάτια τους. Πίστευα πως τα συναισθήματα είναι μαγικά, χωρίς να ξέρω καν πως ονομάζονται συναισθήματα, ούτε γιατί γίνεται τόσος ντόρος για αυτά. Ούτε καν ήξερα τι ήταν, πόσο μεγάλο ρόλο έπαιζαν στην ζωή των ανθρώπων, πόσο καθόριζαν και σημάδευαν τις ζωές τους. Εγώ όταν έκλαιγα θεωρούσα πως ακολουθούσα ένστικτο. Με χτυπούσαν, θα κλάψω.
Σύντομα μέσω της παρατήρησης άλλων αλλά και των δικών μου εμπειριών ανακάλυψα πως όταν κλαις, αυτόματα ανοίγουν πόρτες. Παραχαϊδέματα. Προνόμια. Και σιγά σιγά μπήκα στο παιχνίδι των συναισθημάτων. Μία φορά είχα γεμίσει λάδι την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου. Το πάτωμα ήταν ξύλινο και όλα γλιστρούσαν. Όταν ο πατέρας μου επέστρεψε και είδε τι είχα προξενήσει, με πλησίασε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Άλλες φορές, όταν ξαπλώναμε και οι 3, με τον αδερφό μου και ήμασταν κάτω από τα μπράτσα του πατέρα μου, εγώ έφευγα από το δικό μου και χωνόμουν ανάμεσα από τον αδερφό μου και το άλλο μπράτσο. Δεν έτρωγα από το πιάτο. Έπρεπε να φάω κατευθείαν από την πηγή, την κατσαρόλα. Τόση ήταν η περιέργειά μου, και η επιείκια των γονιών μου δεν είχε όρια. Άλλωστε, πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε να αντισταθεί σε ξανθά μεταξένια μπουκλάκια, μελένια μάτια, γαλλικές μυτούλες και γεμάτα, ροζ χειλάκια; Και από ό, τι ξέρω, ως μωρό ήμουν πιο όμορφη από ό, τι θα γίνω ποτέ.
Μετά από 18 χρόνια, η ιδέα του κλάματος συνεχίζει να μου φέρνει απορία, κυρίως μαζί με αποστροφή. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος κλαίει τόσο εύκολα. Όταν βλέπω κάποιον να κλαίει μου τη δίνει. Γιατί να κλαίει; Τι έγινε κι αν δεν τα βρίσκεις με τον κολλητό σου; Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως όσον αφορά τον συγκεκριμένο λόγο, είμαι αρκετά πίσω. Η φιλία είναι θέμα που ακόμα δεν έχω λύσει, οπότε είναι λογικό που δεν την κατανοώ πλήρως. Ωστόσο, συνέχιζε να με ενοχλεί. "Με καταλαβαίνει απόλυτα. Έχουμε περάσει τόσα μαζί." Και; Θα βρεθεί άλλος κολλητός. Δόξα τω Θεώ, 6 δις είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη. Εγώ είχα κολλητούς, το πιστεύω. Είχα φίλους τόσο κοντινούς, με τους οποίους πλέον δεν μιλάω. Και;
Που θέλω να καταλήξω; Ίσως πουθενά. Ίσως και στον πυρήνα όλης της ύπαρξής μου. Στο γιατί είμαι τόσο αυτοκαταστροφική, σαρκαστική και δίχως αυτοσεβασμό. Η διαρκής μου υποβάθμιση, οφείλεται στον εγωισμό μου. Υποθέτω πως άτομα σαν και μένα μπορούν να αγαπήσουν με τον δικό τους, "μισό" τρόπο. Η αγάπη είναι για τους αλτρουϊστές. Άτομα σαν και μένα είναι τόσο απασχολημένα με το μεγαλείο της στάχτης τους, με τις παραμικρές αλλαγές του χαρακτήρα τους, με άθλιες συνειδητοποιήσεις σαν και αυτήν εδώ που δεν έχουν χρόνο, ούτε συναίσθημα να σπαταλήσουν για αυτούς που κλαίνε γύρω τους. Βέβαια, δίνω εκεί που χρειάζεται. Εκεί που πρέπει να δώσω, εκεί που οφείλω να δώσω εκείνη την στιγμή, διότι αυτό υποτίθεται πως κάνουν οι φίλοι. Γιατί μου είναι εύκολο. Διότι αυτό που δίνω δεν είναι κάτι ουσιαστικό, δεν είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Συμβουλές μπορεί να δώσει ο καθένας. Και εγώ δίνω καλές συμβουλές, διότι το σωστό και το λάθος είναι εύκολα να τα δεις. Να πράξεις το σωστό δεν είναι. Ω ναι, έχω ερωτευτεί. Αλλά ο έρωτας είναι εγωιστικό συναίσθημα. Η αγάπη είναι κάτι πέραν των δυνατοτήτων μου. Ή τουλάχιστον, η αγάπη όπως την αισθάνονται οι υπόλοιποι. Όπως είπα, άτομα σαν και μένα δεν μπορούν να βυθιστούν σε τέτοια συναισθήματα.
Και όλα αυτά· όλη η αναισθησία, και το κλάμα πάνω από την αναισθησία (γιατί το μόνο που με απασχολεί είναι το γεγονός πως δεν με απασχολεί τίποτα) και αυτή η ψυχρή αντιμετώπιση προς τα συναισθήματα των άλλων, και η αποστροφή προς οτιδήποτε το χρωματισμένο με καλοσύνη να μου φέρνει καχυποψία, και η αποστροφή προς οτιδήποτε το χρωματισμένο με πόνο να μου προξενεί αηδία και γέλιο γιατί ο άλλος είναι αδύναμος και εγώ είμαι καλύτερη, ανώτερη από αυτόν, πάλι δεν μου λέει τίποτα. Δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Δεν είναι επικριτέο ούτε επικροτίσημο. Απλά είναι.
Και εγώ δεν έχω την ενέργεια, ούτε την θέληση, ούτε την δυνατότητα να το αλλάξω.
I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
The needle tears a hole
The old familiar sting
Try to kill it all away
But I remember everything
What have I become?
My sweetest friend
Everyone I know
Goes away in the end
You could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
I wear this crown of shit
Upon my liar's chair
Full of broken thoughts
I cannot repair
Beneath the stains of time
The feelings disappear
You are someone else
I am still right here
What have I become?
My sweetest friend
Everyone I know
Goes away in the end
You could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
If I could start again
A million miles away
I would keep myself
I would find a way
EDIT TO ADD: Το ότι είμαι ψυχρή απέναντι στα συναισθήματα των άλλων δεν σημαίνει πως δεν τα αναγνωρίζω.
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011
Πως;
Πώς;
Πώς μπορείτε να λέτε πως ο κόσμος είναι μόνο μαύρο κι άσπρο;
Πως μπορείτε να λέτε εσείς οι δήθεν ανοιχτόμυαλοι πως υπάρχει και το γκρι;
Κάθομαι εδώ και μισή ώρα μετά από την συνειδητοποίησή μου αυτή, του πόσο γελοίο είναι να πιστεύεις κάτι τέτοιο, και ακόμα γελώ!
Άκους εκεί γκρι...
Πώς μπορείτε να λέτε πως ο κόσμος είναι μόνο μαύρο κι άσπρο;
Πως μπορείτε να λέτε εσείς οι δήθεν ανοιχτόμυαλοι πως υπάρχει και το γκρι;
Κάθομαι εδώ και μισή ώρα μετά από την συνειδητοποίησή μου αυτή, του πόσο γελοίο είναι να πιστεύεις κάτι τέτοιο, και ακόμα γελώ!
Άκους εκεί γκρι...
Ο κόσμος είναι γεμάτος χρώματα.
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011
Εντυπώσεις από τις εξετάσεις :)
Κατά τις 4 έδωσα για πρώτη φορά εξετάσεις στο Κρατικό Θεσσαλονίκης. Δεν το γράφω με ολόκληρη την ονομασία του γιατί δεν θέλω να φαίνεται σε μηχανές αναζήτησης.
Η επιτροπή μου φάνηκε ευγενική στην αρχή, κάπως... απαθής από την άλλη, καθώς προχωρούσε η εξέτασή μου. Ξεκίνησα με το δυνατό μου χαρτί, την πρώτη παράγραφο από το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι, είπα το ποίημα και τέλος το κλασσικό μου κομμάτι.
Είχα τρομερό άγχος, κάτι το οποίο από την μία καλυτέρεψε κάποια σημεία μου, ενώ χειροτέρεψε άλλα. Όπως και να χει, δεν νομίζω να περάσω.
Τα άλλα παιδιά ήταν σχετικά οκ... είχαμε καναδυό ψώνια να πω την αλήθεια, αλλά δεν στάθηκα και πολύ εκεί.
Δεν έχω πολλά να πω, αλήθεια. Θα κλείσω εδώ, παραθέτοντας το απόσπασμα που προανέφερα.
"Είμαι άρρωστος... είμαι κακός. Δεν είμαι καθόλου ευχάριστος. Νομίζω πως έχω μια αρρώστια του ήπατος. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν ξέρω που ακριβώς υποφέρω. Αν και εκτιμώ πολύ τους γιατρούς και την ιατρική, δεν πάω να με κοιτάξουν, και δεν πήγα ποτέ γιατί είμαι φοβερά προληπτικός, ή τουλάχιστον τόσο, που δεν πιστεύω στην ιατρική. (Η μόρφωσή μου δεν θα 'πρεπε να μου επιτρέπει να είμαι προληπτικός, ωστόσο είμαι.) Όχι, αν δεν φροντίζω για τον εαυτό μου, το κάνω από πείσμα μόνο. Ίσως δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Ε λοιπόν εγώ το καταλαβαίνω. Δεν θα μπορούσα βέβαια να σας εξηγήσω από που προέρχεται το πείσμα μου. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως μη φροντίζοντας να γιατρευτώ, δεν κάνω κακό σε κανένα, ούτε και στους γιατρούς. Και καλύτερα από κάθε άλλο στον κόσμο ξέρω πως μόνο τον εαυτό μου βλάπτω. Αδιάφορο΄ από πείσμα δεν γιατρεύομαι. Είναι αρρώστια του ήπατος. Ας είναι ό,τι θέλει, ας γίνει και χειρότερα ακόμη!"
Καλό βράδυ :)
ΥΓ: 18.
Η επιτροπή μου φάνηκε ευγενική στην αρχή, κάπως... απαθής από την άλλη, καθώς προχωρούσε η εξέτασή μου. Ξεκίνησα με το δυνατό μου χαρτί, την πρώτη παράγραφο από το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι, είπα το ποίημα και τέλος το κλασσικό μου κομμάτι.
Είχα τρομερό άγχος, κάτι το οποίο από την μία καλυτέρεψε κάποια σημεία μου, ενώ χειροτέρεψε άλλα. Όπως και να χει, δεν νομίζω να περάσω.
Τα άλλα παιδιά ήταν σχετικά οκ... είχαμε καναδυό ψώνια να πω την αλήθεια, αλλά δεν στάθηκα και πολύ εκεί.
Δεν έχω πολλά να πω, αλήθεια. Θα κλείσω εδώ, παραθέτοντας το απόσπασμα που προανέφερα.
"Είμαι άρρωστος... είμαι κακός. Δεν είμαι καθόλου ευχάριστος. Νομίζω πως έχω μια αρρώστια του ήπατος. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν ξέρω που ακριβώς υποφέρω. Αν και εκτιμώ πολύ τους γιατρούς και την ιατρική, δεν πάω να με κοιτάξουν, και δεν πήγα ποτέ γιατί είμαι φοβερά προληπτικός, ή τουλάχιστον τόσο, που δεν πιστεύω στην ιατρική. (Η μόρφωσή μου δεν θα 'πρεπε να μου επιτρέπει να είμαι προληπτικός, ωστόσο είμαι.) Όχι, αν δεν φροντίζω για τον εαυτό μου, το κάνω από πείσμα μόνο. Ίσως δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Ε λοιπόν εγώ το καταλαβαίνω. Δεν θα μπορούσα βέβαια να σας εξηγήσω από που προέρχεται το πείσμα μου. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως μη φροντίζοντας να γιατρευτώ, δεν κάνω κακό σε κανένα, ούτε και στους γιατρούς. Και καλύτερα από κάθε άλλο στον κόσμο ξέρω πως μόνο τον εαυτό μου βλάπτω. Αδιάφορο΄ από πείσμα δεν γιατρεύομαι. Είναι αρρώστια του ήπατος. Ας είναι ό,τι θέλει, ας γίνει και χειρότερα ακόμη!"
Καλό βράδυ :)
ΥΓ: 18.
Midori Hana - Κεφάλαιο Πρώτο
Μία από τις πάμπολλες συγγραφικές μου απόπειρες για τα σκουπίδια γιατί ξέρω πως να αρχίζω μία ιστορία αλλά όχι πως να την τελειώνω :Ρ Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο -και μοναδικό- κεφάλαιο που έχω γράψει για αυτήν εδώ. Μην εκπλαγείτε αν δεν δείτε συνέχεια :Ρ Εμπνευσμένη από την Creepy Dreamer και την εκπληκτική της ιστορία Aoi Hana, που σημαίνει μπλε λουλούδι. Ο δικός μου τίτλος σημαίνει πράσινο λουλούδι. Μιλάμε η πρωτοτυπία σκίζει. :Ρ
Λάθη θα υπάρχουν, οπότε όχι πέτρες, όχι ντομάτες.-
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
Be running up that building.
Say, If I only could, oh...
-Kate Bush
«Αριάδνη ξύπνα, δεν είμαστε στους κοιτώνες μας».
Η Σελέστ σκούντηξε την Αριάδνη η οποία έπεσε άδοξα από τον καναπέ από τον οποίο κοιμόντουσαν τα δύο κορίτσια.
«Τι στο..» ξεκίνησε να πει η Αριάδνη, αλλά διακόπηκε από μία άλλη φωνή.
«Ελπίζω να έχετε καλή δικαιολογία για το γιατί βρίσκεστε τόσο μακριά από τα κρεβάτια σας. Ίσως πάλι θα έπρεπε να ρωτήσω αν γυρίσατε καν στους κοιτώνες σας χτες το βράδυ» παρατήρησε εύστοχα η Μακ Γκόναγκαλ.
Τα δύο κορίτσια σηκώθηκαν βιαστικά μπροστά στην καθηγήτρια. Ο ήλιος φώτιζε τα χαρακτηριστικά της, ωστόσο δεν έκανε την έκφρασή της πιο ευχάριστη.
«Συγχωρέστε μας, απλώς…»
«Περνούσατε πολύ καλά;» διέκοψε η Μακ Γκόναγκαλ την Σελέστ.
«Δεν φταίει η Σελέστ, κυρία» πήρε το λόγο η Αριάδνη. «Ήμασταν στο καλωσοριστικό πάρτι του καθηγητή Σλάγκχορν…»
«Αυτό» διέκοψε η υποδιευθύντρια, «είναι προφανές».
Η Αριάδνη έστρωσε καλύτερα την φούστα του φορέματός της. «Εγώ πίεσα την Σελέστ να μείνουμε περισσότερο, ώσπου τελικά φύγαμε αλλά δεν γυρίσαμε στους κοιτώνες μας.»
Η Μακ Γκόναγκαλ είχε ένα ύφος που έλεγε πως αν ήταν στο χέρι της θα είχε σιγουρευτεί πως δεν θα έβλεπαν το φως του ήλιου για την υπόλοιπη σχολική χρονιά.
«Και αποφασίσατε πως το να κοιμηθείτε εκτός κοιτώνα με φορέματα είναι πιο ενδιαφέρον;» Ύστερα απευθύνθηκε στην Σελέστ. «Δεσποινίς Θορν, σας καθιστώ αρκετά υπεύθυνη και νηφάλια ώστε να πάρετε αμέσως τον δρόμο για το γραφείο του καθηγητή Φλίτγουικ. Δώστε του αυτό» είπε και βγάζοντας το ραβδί της παρουσίασε μία περγαμηνή με μία κοφτή κίνηση. Η Σελέστ πήρε την περγαμηνή ενώ η καθηγήτρια γύρισε προς το μέρος της Αριάδνης. «Στο μεταξύ, δεσποινίς Μπλανς, θα σας συνοδέψω στον υπεύθυνο του δικού σας κοιτώνα.» είπε και έκανε στροφή, παίρνοντας τον δρόμο για την μαρμάρινη σκάλα.
«Τα λέμε αργότερα» είπε η Αριάδνη στην Σελέστ και βιάστηκε να ακολουθήσει την καθηγήτρια.
Φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου, η Μακ Γκόναγκαλ έστριψε αριστερά και άρχισε να κατεβαίνει τη μαρμάρινη σκάλα, με την Αριάδνη από πίσω της. Ύστερα έστριψε δεξιά, παίρνοντας τον δρόμο για τα μπουντρούμια. Συνεχίζοντας τον δρόμο τους, η Αριάδνη πρόσεξε πως το κάστρο είχε αρχίσει να ξυπνά. Μαθητές τριγύριζαν ήδη στα μπουντρούμια, ξεκινώντας για την μεγάλη τραπεζαρία. Ένα ψηλό αγόρι με σκούρα μαλλιά και εξίσου σκούρα μάτια περπάτησε προς την είσοδο, φτάνοντας την Μακ Γκόναγκαλ και την Αριάδνη. Έριξε στην δεύτερη ένα έκπληκτο βλέμμα, που ωστόσο υποδήλωνε διασκέδαση με την κατάσταση. Η Αριάδνη συνάντησε στιγμιαία τα μάτια του, κουνώντας βαριεστημένα το χέρι της και συνέχισε τον δρόμο της με την Μακ Γκόναγκαλ μπροστά της.
Φτάνοντας τον προορισμό τους, η καθηγήτρια χτύπησε την πόρτα ενός γραφείου. Σύντομα ο ένοικος εμφανίστηκε με ένα γνωστό απαθές βλέμμα.
«Παρακαλώ, Μινέρβα; Σκόπευα να πάω στην τραπεζαρία.»
«Σέβερους» ξεκίνησε η Μακ Γκόναγκαλ, «η δεσποινίς Μπλανς από εδώ αποφάσισε πως το να τριγυρνά κανείς τη νύχτα και να κοιμάται εκτός κοιτώνα με επιμελήτριες άλλων κοιτώνων θεωρείται εντός κανονισμών.»
Ο Σνέιπ δεν έδειχνε να έχει προσέξει την μαθήτρια μέχρι που αναφέρθηκε. Έστρεψε τα μάτια του στην Αριάδνη καθώς τα μάτια του έγιναν χάντρες από την αυταρέσκεια.
«Μπα, τι βλέπω εδώ;» είπε, δείχνοντας με το χέρι του την εξευτελιστική εμφάνιση της Αριάδνης. Κοντό μαύρο φόρεμα, μουντζουρωμένα μελί μάτια και σκούρα μελί μαλλιά που είχαν βγει από την εποχή των σπηλαίων. Η Αριάδνη προσπάθησε να τα στρώσει αλλά ήταν αδύνατο με το αριστερό χέρι ΄ στο δεξί κρατούσε ένα μάτσο λουριά με τακούνια. «20 βαθμοί για την απρεπή εμφάνιση» είπε ο Σνέιπ. «Και άλλους δέκα επειδή είσαι επιμελήτρια.»
«Μα, κύριε καθηγητά…»
«Σιωπή! Μέσα γρήγορα» είπε, και έτεινε προς την πόρτα.
Η Αριάδνη μπήκε με βαριά βήματα και κάθισε σε μία καρέκλα απέναντι από το γραφείο.
«Ευχαριστώ, καθηγήτρια Μακ Γκόναγκαλ» τον άκουσε να λέει. «Θα σας δω στην τραπεζαρία.»
Αμέσως μετά έκλεισε ήρεμα την πόρτα, μα η Αριάδνη ήξερε καλύτερα. Ο Σνέιπ γύρισε με οργισμένα βήματα στο γραφείο του και κάθισε. Το πρόσωπό του έλαμπε από θυμό.
«Τι σκεφτόσουν; Πως έκανες τέτοια ανώριμη πράξη; Αν ήμουν διευθυντής θα σε είχα αποβάλλει εδώ και τώρα.»
«Κύριε, ήμουν θύμα ραδιουργίας» δήλωσε σοβαρά η Αριάδνη.
«Μπα; Πως κι έτσι; Κανείς έχωσε ουίσκι της φωτιάς με το ζόρι στον λαιμό σου.»
«Μα, ελάτε τώρα, πάρτι ήταν…» έκανε κουρασμένη η κοπέλα.
«Τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε. Απορώ ώρες ώρες με την επιλογή του διευθυντή να σε διορίσει επιμελήτρια. Θα πάρεις τιμωρία με τον επιστάτη μας. Μαθαίνω πως χρειάζεται αρκετή βοήθεια καθαρίζοντας την ακαταστασία του χτεσινού πάρτι» είπε και έγραψε τρεις αράδες σε μία περγαμηνή, σφραγίζοντάς την. «Θα πας αυτό στον κο. Φίλτς, ύστερα για πρωινό και μετά γραμμή στον λουτρό των επιμελητών. Ευτυχώς για σένα που είναι Σάββατο.»
Βρήκε τον Φίλτς στον δρόμο για την τραπεζαρία. Προσπερνώντας τα υπόλοιπα τραπέζια, έφτασε σε αυτό του Χάφλπαφλ και κάθισε απέναντι από το αγόρι με τα σκουρόχρωμα μαλλιά. Εκείνος την κοίταξε πάλι με ένα διασκεδαστικό, ωστόσο συγκρατημένο ύφος.
«Καφέ» ζήτησε η Αριάδνη λακωνικά.
Εκείνος, απάντησε, χωρίς να σταματήσει να χαμογελά. «Πως τον θες;»
«Μαύρο. Σαν την ψυχή μου.»
Το αγόρι συνέχισε να μιλά ενώ έβαζε καφέ σε ένα φλιτζάνι. «Καταλαβαίνεις πως δεν βρίσκεσαι στο τραπέζι σου, έτσι;»
«Είμαι επιμελήτρια, μπορώ να κάνω ό, τι γουστάρω» απάντησε με έναν αέρα η Αριάδνη.
«Αλήθεια; Τι τιμωρία σου βάλανε;» ρώτησε ευγενικά το αγόρι.
Η Αριάδνη κατσούφιασε. «Να καθαρίσω ό, τι απέμεινε από το χτεσινό πάρτι.»
«Δίκαιο ακούγεται» σχολίασε το αγόρι, προσφέροντας το φλιτζάνι στην κοπέλα.
«Όχι, άδικο είναι που εσύ φαίνεσαι καλά σήμερα το πρωί. Πως και δεν έχεις πάθει κίρρωση του ήπατος ακόμα;» είπε η Αριάδνη, πίνοντας μία μεγάλη γουλιά από τον καφέ της.
«Επειδή δεν ήπια ούτε το ένα τρίτο όσων ήπιες εσύ και η Σελέστ ξεχωριστά. Αυτό, και ότι έφυγα νωρίτερα.»
«Μάλιστα» ήπιε, κατεβάζοντας ό, τι απέμεινε από το φλιτζάνι της και σηκώθηκε.
«Φεύγεις κιόλας;» ρώτησε τάχα απογοητευμένο το αγόρι.
«Πρέπει να κάνω έλεγχο ζημιάς, Κρίστιαν. Είδες την Σελέστ, επί τη ευκαιρία;»
«Ήρθε, έφαγε και έφυγε μέσα σε τρία λεπτά» απάντησε ο Κρίστιαν. «Υπάρχει κάτι που θα ‘πρεπε να ξέρω;»
«Μας πήρε ο ύπνος σε έναν καναπέ στον τέταρτο όροφο. Κοίτα, πρέπει να φύγω, έχω να κάνω μπάνιο, να αλλάξω ρούχα και να πάω αμέσως στην τιμωρία μου. Θα σε δω στο μεσημεριανό;» ρώτησε.
«Ίσως και νωρίτερα, αν έχεις τελειώσει με την τιμωρία σου. Έι, περίμενε» είπε ο Κρίστιαν όταν η Αριάδνη έκανε να φύγει. «Πάρε δυο τοστ πριν φύγεις.»
Η κοπέλα έκανε δυο βήματα, τεντώθηκε να φτάσει τα τοστ και αφού ευχαρίστησε το αγόρι, έφυγε βιαστικά για το λουτρό των επιμελητών προτού την δει όλο το σχολείο με αυτή την εμφάνιση. Μερικοί πρόλαβαν και της έριξαν δεύτερο βλέμμα πριν φτάσει την μαρμάρινη σκάλα.
Φτάνοντας στον πέμπτο όροφο, στάθηκε μπροστά στην πόρτα των λουτρών, ψιθύρισε το σύνθημα και μπήκε μέσα κλείνοντας γρήγορα την πόρτα πίσω της. Η Σελέστ ήταν μέσα.
«Δόξα τω Θεώ» είπε η Αριάδνη.
«Χάλια ξύπνημα σήμερα. Τι έγινε στου Φλίτγουικ;» ρώτησε καθώς βυθιζόταν στο χρωματισμένο νερό του λουτρού, δημιουργώντας φυσαλίδες.
Η Σελέστ δεν έδειχνε σε καλύτερη κατάσταση από την Αριάδνη. «Τη γλύτωσα με γραπτή τιμωρία. Πρέπει να γράψω διακόσιες φορές τις Τρεις Προϋποθέσεις Ξορκιών Ευθυμίας.»
«Βαρετό, θα προτιμούσα απλά να γράψω ‘Δεν θα ξανακοιμηθώ έξω από τον κοιτώνα μου με την Αριάδνη Μπλανς’. Πολύ πιο ενδιαφέρον.»
Η Σελέστ χαμογέλασε κουρασμένα. «Εσένα τι σου έβαλαν;»
«Να μαζέψω το χάλι του χτεσινού πάρτι.»
«Σε λυπάμαι, αγαπητή μου. Προτιμώ την δική μου τιμωρία.» είπε η Σελέστ.
«Μιλάμε είμαστε και πολύ πρώτες επιμελήτριες. Θέτουμε το σωστό παράδειγμα.» είπε η Αριάδνη.
«Τι να σου πω, είμαστε καταπληκτικές. Πρώτη βδομάδα και είμαστε ήδη τιμωρία. Πως μας κάνανε επιμελήτριες;» αναρωτήθηκε η Σελέστ.
«Μας κάνανε επειδή είμαστε πανέξυπνες και διαβαστερές και σώσαμε τον κόσμο από την καταστροφή.»
«Το να σβήνεις την φωτιά που άναψε κατά λάθος ο Γιούαν Μακ Μάβυ στο τρίτο έτος δεν μετρά ούτε με το ζόρι.»
«Για σε παρακαλώ» είπε με προσποιητή προσβολή η Αριάδνη. «Θα έπρεπε να πάρουμε βραβείο για αυτό.»
«Ωχ αμάν, πρέπει να πηγαίνω» είπε ξαφνικά η Σελέστ και άρχισε να βγαίνει από την μπανιέρα στάζοντας.
«Γιατί;» ρώτησε η Αριάδνη.
«Πρέπει να κάνω την τιμωρία μου.»
«Τώρα;»
«Ναι» απάντησε η Σελέστ καθώς ντυνόταν βιαστικά. «Τα λέμε το μεσημέρι, ναι;»
«Ναι, τα λέμε» απάντησε η Αριάδνη τη στιγμή που η Σελέστ έκλεινε την πόρτα πίσω της.
Την στιγμή εκείνη δυνατός πόνος διαπέρασε το σώμα της, χιλιάδες μικροσκοπικά τρυπήματα και ένα κρύο ρίγος που ερχόταν και έφευγε. Εικόνες έρχονταν βίαια στην όρασή της και εξαφανίζονταν το ίδιο γρήγορα. Ανταριασμένος ουρανός, γεμάτος σύννεφα. Ένας άλλοτε όμορφος κήπος, ο παλιός οίκος των Μπλανς...
Όλα ήταν σκοτεινά. Μία ψηλή, λεπτή φιγούρα τυλιγμένη στα μαύρα χτύπησε την πόρτα των Μπλανς τρεις φορές. Λίγο αργότερα η πόρτα άνοιξε και από πίσω της εμφανίστηκε ένας εξίσου μαυροντυμένος άντρας. Αν και τα μαλλιά του ήταν ολόλευκα, σχεδόν ιριδίζοντα, το πρόσωπό του δεν πρόδιδε ηλικία μεγαλύτερη των εξήντα. Χωρίς λόγια, ο άντρας παραμέρισε και άφησε την γυναίκα να περάσει. Εκείνη, αφού μπήκε μέσα, κατέβασε αργά την κουκούλα της, αποκαλύπτοντας μία κατάξανθη χαίτη, λεπτά χαρακτηριστικά και σκούρα μελένια μάτια.
«Πατέρα» χαιρέτησε η γυναίκα, «είναι καιρός. Η μικρή έχει ήδη αρχίσει να χτίζει τη δύναμή της. Είναι χαρισματική.»
«Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου αγαπητή μου Ιρίς. Αυτό που με απασχολεί είναι το πώς θα χρησιμοποιήσουμε την νεαρή χωρίς να το μάθουν ο Λεωνίδας και η Ελλαδώρα. Δεν πρέπει να κινήσουμε υποψίες.»
«Ασφαλώς, απλά πιστεύω πως η στιγμή έχει φτάσει. Νιώθω την δύναμή της, μεγαλώνει και η μικρή δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Νομίζω πως πρέπει να βιαστούμε.»
«Υπομονή, Ιρίς. Η βιασύνη ποτέ δεν ωφέλησε κανένα. Θα το σκεφτώ…» είπε ο άντρας καθώς η εικόνα διαλυόταν.
Σπασμοί τράνταζαν την Αριάδνη ώσπου δεν έμεινε τίποτα, καμία εικόνα, κανένα ρίγος, καθόλου πόνος. Η Αριάδνη βυθιζόταν στο λουτρό και ούτε η Ιρίς, ούτε η Σελέστ, ούτε ο άντρας στο σπίτι μπορούσαν να την σώσουν.
Λάθη θα υπάρχουν, οπότε όχι πέτρες, όχι ντομάτες.-
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
Be running up that building.
Say, If I only could, oh...
-Kate Bush
Κεφάλαιο Πρώτο
«Αριάδνη ξύπνα, δεν είμαστε στους κοιτώνες μας».
Η Σελέστ σκούντηξε την Αριάδνη η οποία έπεσε άδοξα από τον καναπέ από τον οποίο κοιμόντουσαν τα δύο κορίτσια.
«Τι στο..» ξεκίνησε να πει η Αριάδνη, αλλά διακόπηκε από μία άλλη φωνή.
«Ελπίζω να έχετε καλή δικαιολογία για το γιατί βρίσκεστε τόσο μακριά από τα κρεβάτια σας. Ίσως πάλι θα έπρεπε να ρωτήσω αν γυρίσατε καν στους κοιτώνες σας χτες το βράδυ» παρατήρησε εύστοχα η Μακ Γκόναγκαλ.
Τα δύο κορίτσια σηκώθηκαν βιαστικά μπροστά στην καθηγήτρια. Ο ήλιος φώτιζε τα χαρακτηριστικά της, ωστόσο δεν έκανε την έκφρασή της πιο ευχάριστη.
«Συγχωρέστε μας, απλώς…»
«Περνούσατε πολύ καλά;» διέκοψε η Μακ Γκόναγκαλ την Σελέστ.
«Δεν φταίει η Σελέστ, κυρία» πήρε το λόγο η Αριάδνη. «Ήμασταν στο καλωσοριστικό πάρτι του καθηγητή Σλάγκχορν…»
«Αυτό» διέκοψε η υποδιευθύντρια, «είναι προφανές».
Η Αριάδνη έστρωσε καλύτερα την φούστα του φορέματός της. «Εγώ πίεσα την Σελέστ να μείνουμε περισσότερο, ώσπου τελικά φύγαμε αλλά δεν γυρίσαμε στους κοιτώνες μας.»
Η Μακ Γκόναγκαλ είχε ένα ύφος που έλεγε πως αν ήταν στο χέρι της θα είχε σιγουρευτεί πως δεν θα έβλεπαν το φως του ήλιου για την υπόλοιπη σχολική χρονιά.
«Και αποφασίσατε πως το να κοιμηθείτε εκτός κοιτώνα με φορέματα είναι πιο ενδιαφέρον;» Ύστερα απευθύνθηκε στην Σελέστ. «Δεσποινίς Θορν, σας καθιστώ αρκετά υπεύθυνη και νηφάλια ώστε να πάρετε αμέσως τον δρόμο για το γραφείο του καθηγητή Φλίτγουικ. Δώστε του αυτό» είπε και βγάζοντας το ραβδί της παρουσίασε μία περγαμηνή με μία κοφτή κίνηση. Η Σελέστ πήρε την περγαμηνή ενώ η καθηγήτρια γύρισε προς το μέρος της Αριάδνης. «Στο μεταξύ, δεσποινίς Μπλανς, θα σας συνοδέψω στον υπεύθυνο του δικού σας κοιτώνα.» είπε και έκανε στροφή, παίρνοντας τον δρόμο για την μαρμάρινη σκάλα.
«Τα λέμε αργότερα» είπε η Αριάδνη στην Σελέστ και βιάστηκε να ακολουθήσει την καθηγήτρια.
Φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου, η Μακ Γκόναγκαλ έστριψε αριστερά και άρχισε να κατεβαίνει τη μαρμάρινη σκάλα, με την Αριάδνη από πίσω της. Ύστερα έστριψε δεξιά, παίρνοντας τον δρόμο για τα μπουντρούμια. Συνεχίζοντας τον δρόμο τους, η Αριάδνη πρόσεξε πως το κάστρο είχε αρχίσει να ξυπνά. Μαθητές τριγύριζαν ήδη στα μπουντρούμια, ξεκινώντας για την μεγάλη τραπεζαρία. Ένα ψηλό αγόρι με σκούρα μαλλιά και εξίσου σκούρα μάτια περπάτησε προς την είσοδο, φτάνοντας την Μακ Γκόναγκαλ και την Αριάδνη. Έριξε στην δεύτερη ένα έκπληκτο βλέμμα, που ωστόσο υποδήλωνε διασκέδαση με την κατάσταση. Η Αριάδνη συνάντησε στιγμιαία τα μάτια του, κουνώντας βαριεστημένα το χέρι της και συνέχισε τον δρόμο της με την Μακ Γκόναγκαλ μπροστά της.
Φτάνοντας τον προορισμό τους, η καθηγήτρια χτύπησε την πόρτα ενός γραφείου. Σύντομα ο ένοικος εμφανίστηκε με ένα γνωστό απαθές βλέμμα.
«Παρακαλώ, Μινέρβα; Σκόπευα να πάω στην τραπεζαρία.»
«Σέβερους» ξεκίνησε η Μακ Γκόναγκαλ, «η δεσποινίς Μπλανς από εδώ αποφάσισε πως το να τριγυρνά κανείς τη νύχτα και να κοιμάται εκτός κοιτώνα με επιμελήτριες άλλων κοιτώνων θεωρείται εντός κανονισμών.»
Ο Σνέιπ δεν έδειχνε να έχει προσέξει την μαθήτρια μέχρι που αναφέρθηκε. Έστρεψε τα μάτια του στην Αριάδνη καθώς τα μάτια του έγιναν χάντρες από την αυταρέσκεια.
«Μπα, τι βλέπω εδώ;» είπε, δείχνοντας με το χέρι του την εξευτελιστική εμφάνιση της Αριάδνης. Κοντό μαύρο φόρεμα, μουντζουρωμένα μελί μάτια και σκούρα μελί μαλλιά που είχαν βγει από την εποχή των σπηλαίων. Η Αριάδνη προσπάθησε να τα στρώσει αλλά ήταν αδύνατο με το αριστερό χέρι ΄ στο δεξί κρατούσε ένα μάτσο λουριά με τακούνια. «20 βαθμοί για την απρεπή εμφάνιση» είπε ο Σνέιπ. «Και άλλους δέκα επειδή είσαι επιμελήτρια.»
«Μα, κύριε καθηγητά…»
«Σιωπή! Μέσα γρήγορα» είπε, και έτεινε προς την πόρτα.
Η Αριάδνη μπήκε με βαριά βήματα και κάθισε σε μία καρέκλα απέναντι από το γραφείο.
«Ευχαριστώ, καθηγήτρια Μακ Γκόναγκαλ» τον άκουσε να λέει. «Θα σας δω στην τραπεζαρία.»
Αμέσως μετά έκλεισε ήρεμα την πόρτα, μα η Αριάδνη ήξερε καλύτερα. Ο Σνέιπ γύρισε με οργισμένα βήματα στο γραφείο του και κάθισε. Το πρόσωπό του έλαμπε από θυμό.
«Τι σκεφτόσουν; Πως έκανες τέτοια ανώριμη πράξη; Αν ήμουν διευθυντής θα σε είχα αποβάλλει εδώ και τώρα.»
«Κύριε, ήμουν θύμα ραδιουργίας» δήλωσε σοβαρά η Αριάδνη.
«Μπα; Πως κι έτσι; Κανείς έχωσε ουίσκι της φωτιάς με το ζόρι στον λαιμό σου.»
«Μα, ελάτε τώρα, πάρτι ήταν…» έκανε κουρασμένη η κοπέλα.
«Τέλος. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε. Απορώ ώρες ώρες με την επιλογή του διευθυντή να σε διορίσει επιμελήτρια. Θα πάρεις τιμωρία με τον επιστάτη μας. Μαθαίνω πως χρειάζεται αρκετή βοήθεια καθαρίζοντας την ακαταστασία του χτεσινού πάρτι» είπε και έγραψε τρεις αράδες σε μία περγαμηνή, σφραγίζοντάς την. «Θα πας αυτό στον κο. Φίλτς, ύστερα για πρωινό και μετά γραμμή στον λουτρό των επιμελητών. Ευτυχώς για σένα που είναι Σάββατο.»
Βρήκε τον Φίλτς στον δρόμο για την τραπεζαρία. Προσπερνώντας τα υπόλοιπα τραπέζια, έφτασε σε αυτό του Χάφλπαφλ και κάθισε απέναντι από το αγόρι με τα σκουρόχρωμα μαλλιά. Εκείνος την κοίταξε πάλι με ένα διασκεδαστικό, ωστόσο συγκρατημένο ύφος.
«Καφέ» ζήτησε η Αριάδνη λακωνικά.
Εκείνος, απάντησε, χωρίς να σταματήσει να χαμογελά. «Πως τον θες;»
«Μαύρο. Σαν την ψυχή μου.»
Το αγόρι συνέχισε να μιλά ενώ έβαζε καφέ σε ένα φλιτζάνι. «Καταλαβαίνεις πως δεν βρίσκεσαι στο τραπέζι σου, έτσι;»
«Είμαι επιμελήτρια, μπορώ να κάνω ό, τι γουστάρω» απάντησε με έναν αέρα η Αριάδνη.
«Αλήθεια; Τι τιμωρία σου βάλανε;» ρώτησε ευγενικά το αγόρι.
Η Αριάδνη κατσούφιασε. «Να καθαρίσω ό, τι απέμεινε από το χτεσινό πάρτι.»
«Δίκαιο ακούγεται» σχολίασε το αγόρι, προσφέροντας το φλιτζάνι στην κοπέλα.
«Όχι, άδικο είναι που εσύ φαίνεσαι καλά σήμερα το πρωί. Πως και δεν έχεις πάθει κίρρωση του ήπατος ακόμα;» είπε η Αριάδνη, πίνοντας μία μεγάλη γουλιά από τον καφέ της.
«Επειδή δεν ήπια ούτε το ένα τρίτο όσων ήπιες εσύ και η Σελέστ ξεχωριστά. Αυτό, και ότι έφυγα νωρίτερα.»
«Μάλιστα» ήπιε, κατεβάζοντας ό, τι απέμεινε από το φλιτζάνι της και σηκώθηκε.
«Φεύγεις κιόλας;» ρώτησε τάχα απογοητευμένο το αγόρι.
«Πρέπει να κάνω έλεγχο ζημιάς, Κρίστιαν. Είδες την Σελέστ, επί τη ευκαιρία;»
«Ήρθε, έφαγε και έφυγε μέσα σε τρία λεπτά» απάντησε ο Κρίστιαν. «Υπάρχει κάτι που θα ‘πρεπε να ξέρω;»
«Μας πήρε ο ύπνος σε έναν καναπέ στον τέταρτο όροφο. Κοίτα, πρέπει να φύγω, έχω να κάνω μπάνιο, να αλλάξω ρούχα και να πάω αμέσως στην τιμωρία μου. Θα σε δω στο μεσημεριανό;» ρώτησε.
«Ίσως και νωρίτερα, αν έχεις τελειώσει με την τιμωρία σου. Έι, περίμενε» είπε ο Κρίστιαν όταν η Αριάδνη έκανε να φύγει. «Πάρε δυο τοστ πριν φύγεις.»
Η κοπέλα έκανε δυο βήματα, τεντώθηκε να φτάσει τα τοστ και αφού ευχαρίστησε το αγόρι, έφυγε βιαστικά για το λουτρό των επιμελητών προτού την δει όλο το σχολείο με αυτή την εμφάνιση. Μερικοί πρόλαβαν και της έριξαν δεύτερο βλέμμα πριν φτάσει την μαρμάρινη σκάλα.
Φτάνοντας στον πέμπτο όροφο, στάθηκε μπροστά στην πόρτα των λουτρών, ψιθύρισε το σύνθημα και μπήκε μέσα κλείνοντας γρήγορα την πόρτα πίσω της. Η Σελέστ ήταν μέσα.
«Δόξα τω Θεώ» είπε η Αριάδνη.
«Χάλια ξύπνημα σήμερα. Τι έγινε στου Φλίτγουικ;» ρώτησε καθώς βυθιζόταν στο χρωματισμένο νερό του λουτρού, δημιουργώντας φυσαλίδες.
Η Σελέστ δεν έδειχνε σε καλύτερη κατάσταση από την Αριάδνη. «Τη γλύτωσα με γραπτή τιμωρία. Πρέπει να γράψω διακόσιες φορές τις Τρεις Προϋποθέσεις Ξορκιών Ευθυμίας.»
«Βαρετό, θα προτιμούσα απλά να γράψω ‘Δεν θα ξανακοιμηθώ έξω από τον κοιτώνα μου με την Αριάδνη Μπλανς’. Πολύ πιο ενδιαφέρον.»
Η Σελέστ χαμογέλασε κουρασμένα. «Εσένα τι σου έβαλαν;»
«Να μαζέψω το χάλι του χτεσινού πάρτι.»
«Σε λυπάμαι, αγαπητή μου. Προτιμώ την δική μου τιμωρία.» είπε η Σελέστ.
«Μιλάμε είμαστε και πολύ πρώτες επιμελήτριες. Θέτουμε το σωστό παράδειγμα.» είπε η Αριάδνη.
«Τι να σου πω, είμαστε καταπληκτικές. Πρώτη βδομάδα και είμαστε ήδη τιμωρία. Πως μας κάνανε επιμελήτριες;» αναρωτήθηκε η Σελέστ.
«Μας κάνανε επειδή είμαστε πανέξυπνες και διαβαστερές και σώσαμε τον κόσμο από την καταστροφή.»
«Το να σβήνεις την φωτιά που άναψε κατά λάθος ο Γιούαν Μακ Μάβυ στο τρίτο έτος δεν μετρά ούτε με το ζόρι.»
«Για σε παρακαλώ» είπε με προσποιητή προσβολή η Αριάδνη. «Θα έπρεπε να πάρουμε βραβείο για αυτό.»
«Ωχ αμάν, πρέπει να πηγαίνω» είπε ξαφνικά η Σελέστ και άρχισε να βγαίνει από την μπανιέρα στάζοντας.
«Γιατί;» ρώτησε η Αριάδνη.
«Πρέπει να κάνω την τιμωρία μου.»
«Τώρα;»
«Ναι» απάντησε η Σελέστ καθώς ντυνόταν βιαστικά. «Τα λέμε το μεσημέρι, ναι;»
«Ναι, τα λέμε» απάντησε η Αριάδνη τη στιγμή που η Σελέστ έκλεινε την πόρτα πίσω της.
Την στιγμή εκείνη δυνατός πόνος διαπέρασε το σώμα της, χιλιάδες μικροσκοπικά τρυπήματα και ένα κρύο ρίγος που ερχόταν και έφευγε. Εικόνες έρχονταν βίαια στην όρασή της και εξαφανίζονταν το ίδιο γρήγορα. Ανταριασμένος ουρανός, γεμάτος σύννεφα. Ένας άλλοτε όμορφος κήπος, ο παλιός οίκος των Μπλανς...
Όλα ήταν σκοτεινά. Μία ψηλή, λεπτή φιγούρα τυλιγμένη στα μαύρα χτύπησε την πόρτα των Μπλανς τρεις φορές. Λίγο αργότερα η πόρτα άνοιξε και από πίσω της εμφανίστηκε ένας εξίσου μαυροντυμένος άντρας. Αν και τα μαλλιά του ήταν ολόλευκα, σχεδόν ιριδίζοντα, το πρόσωπό του δεν πρόδιδε ηλικία μεγαλύτερη των εξήντα. Χωρίς λόγια, ο άντρας παραμέρισε και άφησε την γυναίκα να περάσει. Εκείνη, αφού μπήκε μέσα, κατέβασε αργά την κουκούλα της, αποκαλύπτοντας μία κατάξανθη χαίτη, λεπτά χαρακτηριστικά και σκούρα μελένια μάτια.
«Πατέρα» χαιρέτησε η γυναίκα, «είναι καιρός. Η μικρή έχει ήδη αρχίσει να χτίζει τη δύναμή της. Είναι χαρισματική.»
«Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου αγαπητή μου Ιρίς. Αυτό που με απασχολεί είναι το πώς θα χρησιμοποιήσουμε την νεαρή χωρίς να το μάθουν ο Λεωνίδας και η Ελλαδώρα. Δεν πρέπει να κινήσουμε υποψίες.»
«Ασφαλώς, απλά πιστεύω πως η στιγμή έχει φτάσει. Νιώθω την δύναμή της, μεγαλώνει και η μικρή δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Νομίζω πως πρέπει να βιαστούμε.»
«Υπομονή, Ιρίς. Η βιασύνη ποτέ δεν ωφέλησε κανένα. Θα το σκεφτώ…» είπε ο άντρας καθώς η εικόνα διαλυόταν.
Σπασμοί τράνταζαν την Αριάδνη ώσπου δεν έμεινε τίποτα, καμία εικόνα, κανένα ρίγος, καθόλου πόνος. Η Αριάδνη βυθιζόταν στο λουτρό και ούτε η Ιρίς, ούτε η Σελέστ, ούτε ο άντρας στο σπίτι μπορούσαν να την σώσουν.
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
Πρωινό ξύπνημα.
Ωιμέ. Τι κάνω εδώ ένα τέταρτο πριν τις εννιά το πρωί;;
Μα φυσικά! Που να σας λέω όμως...
Αποφάσισα πως οι σκέψεις που κάνουμε τα πέντε-δέκα πρώτα λεπτά που έχουμε ξυπνήσει είναι τελείως μα τελείως ασύλληπτες. Εκείνα τα πέντε-δέκα πρώτα λεπτά δεν βρισκόμαστε στην μέηνστρημ σόσιαλ κοινωνιά αλλά σε κάποια σφαίρα φαντασίας άγνωστη ακόμα και για μας.
Για παράδειγμα, μόλις πριν από λίγο ολοκλήρωσα το επιχειρηματικό σχέδιο που επιβάλλει στο αρσενικό φύλο να ανεβάζει και να κατεβάζει το καπάκι της τουαλέτας πριν και μετά τη χρήση, χρησιμοποιώντας κλάσματα, τα οποία αν και τείνουν υπέρ της γυναίκας, ολοκλήρωσα ωστόσο με ένα πνεύμα ισότητας που δεν ισχύει.
Μιλάμε για απίστευτες καταστάσεις σας λέω, ασύλληπτες!
Αλλά βέβαια εγώ είμαι τρελή οπότε μικρό το κακό.
Ενόσω τα κατάλοιπα της μισοκοιμισμένης μου κατάστασης εγκαταλείπουν, καλά θα κάνω να μπω στο θέμα και γρήγορα.
Σε μιά φάση κάτι διάβαζα στο διαδίκτυο, κάπου σε σχόλια στο youtube, σε άλλο blog, κάπου τέλος πάντων, τα παρακάτω λόγια:
[...]και μετά το παίζουν δεμένοι με τους χαρακτήρες όπως την Effy και την Cassie. Εγώ έβλεπα Skins από το 2007, ναι ναι, ακριβώς, παλιοψευτοκουλτουριάρηδες.[...]
Και μια σειρά σκέψεων πυροδοτήθηκε μέσα στο ταπεινό μυαλουδάκι μου αλλά επειδή δεν θέλω να χάσω αναγνώστες (...θύμα της φήμης!) επέλεξα να θίξω το θέμα γενικά αντί να κάθομαι να βρίζω τον κάθε hipster.
Ok, έβλεπες Skins. Συγχαρητήρια, τζάμπα σερβιέτες για το υπόλοιπο της ζωής σου. Τι σε χάλασε δηλαδή που ο άλλος το βλέπει από το 2010;; Σου χαλά το κάρμα or smth? Μας κοκορεύεσαι πως δένεσαι με τους χαρακτήρες και σου την δίνει που άλλοι βλέπουν μερικά επισόδια και αμέσως δένονται. Μάντεψε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως για αυτό. Όπως επηρεάστηκες εσύ, έτσι θα επηρεαστεί και ο άλλος. Δεν σου ανήκει κιόλας η σειρά.
Γενικώς αυτό που με ενοχλεί με τους επονομαζόμενους "hipsters", συγχωρέστε μου κιόλας, μιας και δεν βρίσκω καταλληλότερη ονομασία τόσο νωρίς το πρωί είναι ότι όλη την ώρα περιφέρονται σαν αφεντικά λέγοντας πόσο τέλεια μουσική ακούνε και όταν κάτι underground γίνεται mainstream αμέσως το φασκελώνουν και λένε: "εγώ κάποτε τους άκουγα αλλά τώρα που γίναν mainstream, δε γουστάρω" και το λένε και με ένα ύφος... τι να πω. Μου αρέσει που κάποτε "η τέλεια μουσική τους" έγινε "mainstream και δεν γουστάρω" με τέτοια ευκολία. Μιλάμε τι δεμένοι που είστε με τα μουσικά σας πρότυπα, τρελαίνομαι, θέλω να σας πάρω αγκαλιά. Αυτή είναι η υποτιθέμενη πίστη σας στην μουσική σας.
Ok, ηρεμώντας, παίρνω κάτι από το αρχικό στάδιο που παρέλειψα. Υποτίθεται, υποτίθεται πάντα (θα καταλάβετε αργότερα γιατί το τονίζω) πως ο καθένας είναι ελεύθερος να ακούει ό, τι μουσική θέλει, να βλέπει ό, τι σειρά και ό, τι ταινία θέλει, να διαβάζει ή και να μην διαβάζει ό, τι βιβλίο του καπνίσει και να ντυθεί όπως του κάνει κέφι. Πιστέψτε με, ούτε εγώ τρελαίνομαι να βλέπω υπερβολικά μαυρισμένα "μουνιά" να πλατσουρίζουν από δω και από κει με ανύπαρκτα κομμάτια υφάσματος που αποκαλούν μαγιώ και να μωρουδίζουν "πότε θα πάμε να τα σπάσουμε και μειιιιιιιις;", ούτε ενθουσιάζομαι κιόλας από κάτι ντουλάπες που κυκλοφορούν και παίζουν και ρακέτες μπρος στη μάπα μου ενώ ήρθα στην θάλασσα να χαλαρώσω. Πήρα παραδείγματα βέβαια από το πρόσφατα τελειωμένο καλοκαίρι αλλά άμα προσπαθήσεις λίγο, βρίσκεις βλάκες παντού.
Το point μου είναι, δεν μπορείς με το ζόρι να τους βάλεις να ακούσουν μουσική της προκοπής όσο και να θες. Άρα συμβιβάσου. Όσο δεν σε ενοχλούν (δηλαδή να σε ψήνουν να πάτε Vogue ή Πύλη Αξιού, ή ακόμα και να σου επιβάλλουν να ακούσεις Πάολα στο διάλειμμα στο φροντιστήριο- α ρε Λ, ξύλο θες) δεν έχεις δικαίωμα να πεις και κουβέντα. Και εδώ φτάνω σε αυτό το υποτίθεται που λέγαμε πριν, γιατί μόνο αληθινά δεν είναι αυτά που είπα στην προηγούμενη παράγραφο, ότι δηλαδή μπορούμε να ακούμε ό, τι θέλουμε. Υποτίθεται πως μπορούμε, διότι αν ακούσουμε οτιδήποτε διαφορετικό σε ένα σύνολο θα φάμε δούλεμα. Τι εννοώ: σε μία παρέα που ακούει ως επί το πλείστον ό, τι δούνε στην τηλεόραση, άμα τους κάνεις λόγο για indie δεν θα σε καταλάβουν και θα σε δουλέψουν. Το ίδιο όμως ισχύει και αν αρχίσεις να σφυρίζεις Britney μπροστά στους hipsters. Με τις πέτρες θα σε πάρουν.
Άρα δεν υπάρχουν οι μεν και οι δε. Υπάρχουν νοσηρές νοοτροπίες, και υπάρχει και η ανθρώπινη βλακεία, καθώς και συμπλέγματα κατωτερότητας που οδηγούν πολύ κόσμο να ψάχνει πως να γίνει κουλ. Μουσική, δόξα τω Θεώ (δόξα τον Ύψιστο!) υπάρχει μπόλικη για όλους, μην πλακώνεστε.
Και κάτι τελευταία για τους ντεμέκ κουλ και hipsters και όλα αυτά... μόνοι σας την βάλατε την ταμπέλα πάνω σας, φάτε τα τώρα τα σκατά. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό με τις ταμπέλες βέβαια, αλλά για να μην μακρολογώ, κουλάρετε λίγο. Μα συγχωρήστε μου, δεν ξέρω αν μπορείτε βέβαια να γίνεται πιο κουλ, αλλά για να σας δώσω να καταλάβετε, όπως και ένας καλός μου φίλος είπε...
Δεν είμαστε αναγκασμενοι να μετράμε τα μεγέθη όπως μας υποδεικνύουν, αντιθέτως θα ήταν πολύ καλύτερα αν μετρούσαμε έτσι όπως θέλουμε εμείς ώστε να αποκτήσει το καθε τι διαφορετικό χαρακτήρα και σημασία...
Άρα, σας ενδιαφέρει να μετράτε το πόσο κουλ είστε ανάλογα με το επίπεδο ασημότητας του καλλιτέχνη που ακούτε, ή να έχει νόημα για εσάς αυτό που ακούτε;
ΥΓ: Να θυμηθώ να θυμώσω του αδερφού μου για τρία πράγματα γιατί χάρη του έκανα. Επιτρέπεται δηλαδή να με ξυπνάς εμένα σέρνοντας την καρέκλα, χτυπώντας ντουλάπια και ρωτώντας τη μάνα σου αν πρέπει να βάλεις κοντομάνικο ή μακρυμάνικο; 20 είσαι γαμώ το φελέκι μου. Άχρηστε, ούτε επίτηδες να το έκανες.
ΥΓ2: (Άκους εκεί ketchup song...)
ΥΓ3: Κλείνω με ένα κομμάτι που επίσης τριβέλιζε το ταπεινό μυαλουδάκι μου σήμερα όταν ξύπνησα, που, ολώς παραδόξως, ταιρίαζει λίγο και με την κατάσταση.
You were my conscience, so solid now you're like water.
And we started drowning, not like we'd sink any farther.
But I let my heart go, its somewhere down at the bottom.
But I'll get a new one and come back for the hope that you've stolen.
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Now that you're gone, the world is ours.
Oh oh oh oh, oh oh oh oh
I'm only human, I've got a skeleton in me
But I'm not the villain despite what you're always preaching
Call me a traitor, I'm just collecting your victims
They're getting stronger, I hear them calling, them calling...
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survived?
Now that you're gone, the world is ours.
Well, you thought of straight big solutions, well I liked the tension
We're not always knowing the answers, you're gonna lose it, you're gonna lose it.
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Well, now that you're gone the world is ours.
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Well, now that you're gone the world is ours.
Μα φυσικά! Που να σας λέω όμως...
Αποφάσισα πως οι σκέψεις που κάνουμε τα πέντε-δέκα πρώτα λεπτά που έχουμε ξυπνήσει είναι τελείως μα τελείως ασύλληπτες. Εκείνα τα πέντε-δέκα πρώτα λεπτά δεν βρισκόμαστε στην μέηνστρημ σόσιαλ κοινωνιά αλλά σε κάποια σφαίρα φαντασίας άγνωστη ακόμα και για μας.
Για παράδειγμα, μόλις πριν από λίγο ολοκλήρωσα το επιχειρηματικό σχέδιο που επιβάλλει στο αρσενικό φύλο να ανεβάζει και να κατεβάζει το καπάκι της τουαλέτας πριν και μετά τη χρήση, χρησιμοποιώντας κλάσματα, τα οποία αν και τείνουν υπέρ της γυναίκας, ολοκλήρωσα ωστόσο με ένα πνεύμα ισότητας που δεν ισχύει.
Μιλάμε για απίστευτες καταστάσεις σας λέω, ασύλληπτες!
Αλλά βέβαια εγώ είμαι τρελή οπότε μικρό το κακό.
Ενόσω τα κατάλοιπα της μισοκοιμισμένης μου κατάστασης εγκαταλείπουν, καλά θα κάνω να μπω στο θέμα και γρήγορα.
Σε μιά φάση κάτι διάβαζα στο διαδίκτυο, κάπου σε σχόλια στο youtube, σε άλλο blog, κάπου τέλος πάντων, τα παρακάτω λόγια:
[...]και μετά το παίζουν δεμένοι με τους χαρακτήρες όπως την Effy και την Cassie. Εγώ έβλεπα Skins από το 2007, ναι ναι, ακριβώς, παλιοψευτοκουλτουριάρηδες.[...]
Και μια σειρά σκέψεων πυροδοτήθηκε μέσα στο ταπεινό μυαλουδάκι μου αλλά επειδή δεν θέλω να χάσω αναγνώστες (...θύμα της φήμης!) επέλεξα να θίξω το θέμα γενικά αντί να κάθομαι να βρίζω τον κάθε hipster.
Ok, έβλεπες Skins. Συγχαρητήρια, τζάμπα σερβιέτες για το υπόλοιπο της ζωής σου. Τι σε χάλασε δηλαδή που ο άλλος το βλέπει από το 2010;; Σου χαλά το κάρμα or smth? Μας κοκορεύεσαι πως δένεσαι με τους χαρακτήρες και σου την δίνει που άλλοι βλέπουν μερικά επισόδια και αμέσως δένονται. Μάντεψε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως για αυτό. Όπως επηρεάστηκες εσύ, έτσι θα επηρεαστεί και ο άλλος. Δεν σου ανήκει κιόλας η σειρά.
Γενικώς αυτό που με ενοχλεί με τους επονομαζόμενους "hipsters", συγχωρέστε μου κιόλας, μιας και δεν βρίσκω καταλληλότερη ονομασία τόσο νωρίς το πρωί είναι ότι όλη την ώρα περιφέρονται σαν αφεντικά λέγοντας πόσο τέλεια μουσική ακούνε και όταν κάτι underground γίνεται mainstream αμέσως το φασκελώνουν και λένε: "εγώ κάποτε τους άκουγα αλλά τώρα που γίναν mainstream, δε γουστάρω" και το λένε και με ένα ύφος... τι να πω. Μου αρέσει που κάποτε "η τέλεια μουσική τους" έγινε "mainstream και δεν γουστάρω" με τέτοια ευκολία. Μιλάμε τι δεμένοι που είστε με τα μουσικά σας πρότυπα, τρελαίνομαι, θέλω να σας πάρω αγκαλιά. Αυτή είναι η υποτιθέμενη πίστη σας στην μουσική σας.
Ok, ηρεμώντας, παίρνω κάτι από το αρχικό στάδιο που παρέλειψα. Υποτίθεται, υποτίθεται πάντα (θα καταλάβετε αργότερα γιατί το τονίζω) πως ο καθένας είναι ελεύθερος να ακούει ό, τι μουσική θέλει, να βλέπει ό, τι σειρά και ό, τι ταινία θέλει, να διαβάζει ή και να μην διαβάζει ό, τι βιβλίο του καπνίσει και να ντυθεί όπως του κάνει κέφι. Πιστέψτε με, ούτε εγώ τρελαίνομαι να βλέπω υπερβολικά μαυρισμένα "μουνιά" να πλατσουρίζουν από δω και από κει με ανύπαρκτα κομμάτια υφάσματος που αποκαλούν μαγιώ και να μωρουδίζουν "πότε θα πάμε να τα σπάσουμε και μειιιιιιιις;", ούτε ενθουσιάζομαι κιόλας από κάτι ντουλάπες που κυκλοφορούν και παίζουν και ρακέτες μπρος στη μάπα μου ενώ ήρθα στην θάλασσα να χαλαρώσω. Πήρα παραδείγματα βέβαια από το πρόσφατα τελειωμένο καλοκαίρι αλλά άμα προσπαθήσεις λίγο, βρίσκεις βλάκες παντού.
Το point μου είναι, δεν μπορείς με το ζόρι να τους βάλεις να ακούσουν μουσική της προκοπής όσο και να θες. Άρα συμβιβάσου. Όσο δεν σε ενοχλούν (δηλαδή να σε ψήνουν να πάτε Vogue ή Πύλη Αξιού, ή ακόμα και να σου επιβάλλουν να ακούσεις Πάολα στο διάλειμμα στο φροντιστήριο- α ρε Λ, ξύλο θες) δεν έχεις δικαίωμα να πεις και κουβέντα. Και εδώ φτάνω σε αυτό το υποτίθεται που λέγαμε πριν, γιατί μόνο αληθινά δεν είναι αυτά που είπα στην προηγούμενη παράγραφο, ότι δηλαδή μπορούμε να ακούμε ό, τι θέλουμε. Υποτίθεται πως μπορούμε, διότι αν ακούσουμε οτιδήποτε διαφορετικό σε ένα σύνολο θα φάμε δούλεμα. Τι εννοώ: σε μία παρέα που ακούει ως επί το πλείστον ό, τι δούνε στην τηλεόραση, άμα τους κάνεις λόγο για indie δεν θα σε καταλάβουν και θα σε δουλέψουν. Το ίδιο όμως ισχύει και αν αρχίσεις να σφυρίζεις Britney μπροστά στους hipsters. Με τις πέτρες θα σε πάρουν.
Άρα δεν υπάρχουν οι μεν και οι δε. Υπάρχουν νοσηρές νοοτροπίες, και υπάρχει και η ανθρώπινη βλακεία, καθώς και συμπλέγματα κατωτερότητας που οδηγούν πολύ κόσμο να ψάχνει πως να γίνει κουλ. Μουσική, δόξα τω Θεώ (δόξα τον Ύψιστο!) υπάρχει μπόλικη για όλους, μην πλακώνεστε.
Και κάτι τελευταία για τους ντεμέκ κουλ και hipsters και όλα αυτά... μόνοι σας την βάλατε την ταμπέλα πάνω σας, φάτε τα τώρα τα σκατά. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό με τις ταμπέλες βέβαια, αλλά για να μην μακρολογώ, κουλάρετε λίγο. Μα συγχωρήστε μου, δεν ξέρω αν μπορείτε βέβαια να γίνεται πιο κουλ, αλλά για να σας δώσω να καταλάβετε, όπως και ένας καλός μου φίλος είπε...
Δεν είμαστε αναγκασμενοι να μετράμε τα μεγέθη όπως μας υποδεικνύουν, αντιθέτως θα ήταν πολύ καλύτερα αν μετρούσαμε έτσι όπως θέλουμε εμείς ώστε να αποκτήσει το καθε τι διαφορετικό χαρακτήρα και σημασία...
Άρα, σας ενδιαφέρει να μετράτε το πόσο κουλ είστε ανάλογα με το επίπεδο ασημότητας του καλλιτέχνη που ακούτε, ή να έχει νόημα για εσάς αυτό που ακούτε;
ΥΓ: Να θυμηθώ να θυμώσω του αδερφού μου για τρία πράγματα γιατί χάρη του έκανα. Επιτρέπεται δηλαδή να με ξυπνάς εμένα σέρνοντας την καρέκλα, χτυπώντας ντουλάπια και ρωτώντας τη μάνα σου αν πρέπει να βάλεις κοντομάνικο ή μακρυμάνικο; 20 είσαι γαμώ το φελέκι μου. Άχρηστε, ούτε επίτηδες να το έκανες.
ΥΓ2: (Άκους εκεί ketchup song...)
ΥΓ3: Κλείνω με ένα κομμάτι που επίσης τριβέλιζε το ταπεινό μυαλουδάκι μου σήμερα όταν ξύπνησα, που, ολώς παραδόξως, ταιρίαζει λίγο και με την κατάσταση.
You were my conscience, so solid now you're like water.
And we started drowning, not like we'd sink any farther.
But I let my heart go, its somewhere down at the bottom.
But I'll get a new one and come back for the hope that you've stolen.
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Now that you're gone, the world is ours.
Oh oh oh oh, oh oh oh oh
I'm only human, I've got a skeleton in me
But I'm not the villain despite what you're always preaching
Call me a traitor, I'm just collecting your victims
They're getting stronger, I hear them calling, them calling...
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survived?
Now that you're gone, the world is ours.
Well, you thought of straight big solutions, well I liked the tension
We're not always knowing the answers, you're gonna lose it, you're gonna lose it.
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Well, now that you're gone the world is ours.
I'll stop the whole world, I'll stop the whole world
From turning into a monster and eating us alive
Don't you ever wonder how we survive?
Well, now that you're gone the world is ours.
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011
Silence Is Deafening
...δεν περίμενα να με βρω εδώ σήμερα. Πραγματικά. Φρίκαρα κάπως. Μετά από αρκετό καιρό που έχω να πατήσω εδώ μέσα, είχα λίγο πολύ παραδεχτεί στον εαυτό μου πως είχα τελειώσει με την μπλογκόσφαιρα. Πήρα αυτά που ήθελα να πάρω κι έφυγα. Ωστόσο, δεν κατάλαβα πως συνέβη, αλλά βρίσκομαι εδώ. Κάτι που μου θυμίζει...
“Jace? Are you all right?”
“I don’t know,” he said in the dazed manner of someone just waking up from a dream. “I
wasn’t going to come here. I’ve been wandering around all night—I couldn’t sleep—and I
kept finding myself walking here.”
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς συνέβη, αλλά ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να γράψω. Δεν ξέρω καν τι γράφω, δεν έχω κοιτάξει δεύτερη φορά την ίδια γραμμή, φοβάμαι μην το μετανιώσω.
Κάτι έγινε σήμερα. Κάτι που δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω. Κάτι που επίσης μου θυμίζει...
“Good luck, Ron,” said Hermione, standing on tiptoe and kissing him on the cheek.
Ron seemed to come to himself slightly as they walked back across
the Great Hall. He touched the spot on his face where Hermione had
kissed him, looking puzzled, as though he was not quite sure what had
just happened.
Δεν ξέρω τι τρέχει σήμερα με τις παραθέσεις. Ίσως είναι ένα τέχνασμα για να σας ξεγελάσω, να μην γράψω πάλι... αλλά κάτι μου λέει πως σήμερα δεν είναι. Πάντα ήθελα να αναφέρω αυτά τα 2 αποσπάσματα και μου δόθηκε η ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσω και τα 2 μαζί. Η τύχη μου δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.
Ήμουν κάπως... εξαντλημένη τις τελευταίες μέρες. Σωματικά και συναισθηματικά. (Τι έκπληξις.) Μπορεί να μην είμαι καλά, είμαι όμως εδώ. Αυτό έχει σημασία. Και το οφείλω στον Σ.
Α, και κάτι ακόμα. Μ, μου λείπεις. Ξέρω πως δεν το βλέπεις αυτό, για αυτό και νιώθω τεράστια ανακούφιση που το λέω επιτέλους. Μου λείπεις όσο δεν μου έχεις λείψει ποτέ από τότε που γνωριστήκαμε. Μου λείπουν τα πάντα, οι κλήσεις στις 2 το πρωί, οι μαμάδες μας να μας ρίχνουν τρομερό βρισίδι, οι αδελφοί μας να μας πληγώνουν και εγώ να σου ανήκω ολοκληρωτικά, όπως και συ σε μένα. Και όσο κι αν πονούσε, μου λείπουν τα περσινά Χριστούγεννα.
“Jace? Are you all right?”
“I don’t know,” he said in the dazed manner of someone just waking up from a dream. “I
wasn’t going to come here. I’ve been wandering around all night—I couldn’t sleep—and I
kept finding myself walking here.”
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς συνέβη, αλλά ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να γράψω. Δεν ξέρω καν τι γράφω, δεν έχω κοιτάξει δεύτερη φορά την ίδια γραμμή, φοβάμαι μην το μετανιώσω.
Κάτι έγινε σήμερα. Κάτι που δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω. Κάτι που επίσης μου θυμίζει...
“Good luck, Ron,” said Hermione, standing on tiptoe and kissing him on the cheek.
Ron seemed to come to himself slightly as they walked back across
the Great Hall. He touched the spot on his face where Hermione had
kissed him, looking puzzled, as though he was not quite sure what had
just happened.
Δεν ξέρω τι τρέχει σήμερα με τις παραθέσεις. Ίσως είναι ένα τέχνασμα για να σας ξεγελάσω, να μην γράψω πάλι... αλλά κάτι μου λέει πως σήμερα δεν είναι. Πάντα ήθελα να αναφέρω αυτά τα 2 αποσπάσματα και μου δόθηκε η ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσω και τα 2 μαζί. Η τύχη μου δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.
Ήμουν κάπως... εξαντλημένη τις τελευταίες μέρες. Σωματικά και συναισθηματικά. (Τι έκπληξις.) Μπορεί να μην είμαι καλά, είμαι όμως εδώ. Αυτό έχει σημασία. Και το οφείλω στον Σ.
Α, και κάτι ακόμα. Μ, μου λείπεις. Ξέρω πως δεν το βλέπεις αυτό, για αυτό και νιώθω τεράστια ανακούφιση που το λέω επιτέλους. Μου λείπεις όσο δεν μου έχεις λείψει ποτέ από τότε που γνωριστήκαμε. Μου λείπουν τα πάντα, οι κλήσεις στις 2 το πρωί, οι μαμάδες μας να μας ρίχνουν τρομερό βρισίδι, οι αδελφοί μας να μας πληγώνουν και εγώ να σου ανήκω ολοκληρωτικά, όπως και συ σε μένα. Και όσο κι αν πονούσε, μου λείπουν τα περσινά Χριστούγεννα.
Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Άτιτλο(;) άντε και χρόνια πολλά.
29 του μηνός πήγε. Κλείνω 2 χρόνια ως μπλόγκερ και εκεί που δεν είχα τίποτα να κάνω, άνοιξα τη φόρμα ανάρτησης και μετά συνειδητοποίησα πως γίνεται 2 ετών ο βυθός μου. Απλά δεν ξέρω πλέον τι κάνω εδώ. Τίποτα, υποθέτω. Που να σας τα πω κιόλας.
Σε 2-3 βδομάδες δίνω για το ΚΘΒΕ. Ωραία κείμενα διάλεξα, αλλά αυτό είναι άσχετο.
Όλα άσχετα, μόνη έμεινα, κανείς δεν ακούει, αλλά καλά είμαστε. Όχι, αλήθεια.
Δεν γράφω όμως για το μπλογκ. Γράφω γιατί πήγε 29 του μηνός, που σημαίνει πως σε 3 μέρες γίνομαι 18.
Κατακλύζομαι από εικόνες βίαια σχεδόν. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται ένα μυαλό, ψυχρά υπολογιστικό να κινείται και να δρα τόσο απότομα. Υποθέτω φταίνε τα συναισθήματα. Μαλακίες είναι που λένε πως η καρδιά κ το μυαλό είναι 2 διαφορετικά πράματα. Ένα πράμα είναι, χαζός ο διαχωρισμός, κοινότυπος.
Κρίνω πάλι. Κακό αυτό. Ο Κώστας μου είπε πως αν κρίνω δεν παίζω καλά. Μα στην τελική, όλα ένα κακό παίξιμο δεν είναι; Τι κακοί ηθοποιοί που μαστε όλοι μας.
18 λοιπόν. Σας το λέω από τώρα, δεν πρόκειται να κάνω κανένα φανφαρονισμό για τα γενέθλιά μου, θα τα περάσω ήσυχα, χωρίς mindfucked αναρτήσεις. Παρτάκι θα κάνω, ή τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου 15 μέρες μετά. Θα δουμε. Αν τα σκάσει η μάνα. Και το λέω από τώρα, θέλω βιβλία. Σε όσους με διαβάσουν και θα έρθουν, ξέρετε ποιοι είστε εσείς, θέλω βιβλία. Από το Public, με κάρτα αλλαγής στάνταρ.
Άντε καληνύχτα. Χρόνια μου πολλά μπας και καταφέρω και το πάρω χαμπάρι πριν γίνει.
Και τελικά φταίνε οι Ραδιοκέφαλοι. Μούσες μου εσείς :Ρ
It's like I'm falling out of bed
From a long, weary dream
The sweetest flowers and fruits hang from trees
Falling off the giant bird that's been carrying me
It's like I'm falling out of bed
From a long and weary dream
Just exactly as I remember
Every root
Every gesture
I'm a heart in cold ground
Like I'm falling out of bed
From a long and weary dream
Finally I'm free of all the weight I've been carrying
Every woman blows her cover
In the eye of the beholder
I'm a fish now out of water
Falling off a giant bird that's been carrying me
I fell open
I laid under
At the tap out
I was just a number
I wanna slip it over
And get back under
And if you think this is over
Then you're wrong
If you think this is over
Then you're wrong
If you think this is over
Then you're wrong
(Wake me up, wake me up)
If you think this is over
Then you're wrong
(Wake me up, wake me up)
Like I'm falling out of bed
From a long, weary dream
The sweetest flowers and fruits hang from trees
When I ask you again
When I ask you again
Wake me up
ΥΓ: Πόνος vs Αδράνεια = 2-1. Και καλά κάνει.
Σε 2-3 βδομάδες δίνω για το ΚΘΒΕ. Ωραία κείμενα διάλεξα, αλλά αυτό είναι άσχετο.
Όλα άσχετα, μόνη έμεινα, κανείς δεν ακούει, αλλά καλά είμαστε. Όχι, αλήθεια.
Δεν γράφω όμως για το μπλογκ. Γράφω γιατί πήγε 29 του μηνός, που σημαίνει πως σε 3 μέρες γίνομαι 18.
Κατακλύζομαι από εικόνες βίαια σχεδόν. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται ένα μυαλό, ψυχρά υπολογιστικό να κινείται και να δρα τόσο απότομα. Υποθέτω φταίνε τα συναισθήματα. Μαλακίες είναι που λένε πως η καρδιά κ το μυαλό είναι 2 διαφορετικά πράματα. Ένα πράμα είναι, χαζός ο διαχωρισμός, κοινότυπος.
Κρίνω πάλι. Κακό αυτό. Ο Κώστας μου είπε πως αν κρίνω δεν παίζω καλά. Μα στην τελική, όλα ένα κακό παίξιμο δεν είναι; Τι κακοί ηθοποιοί που μαστε όλοι μας.
18 λοιπόν. Σας το λέω από τώρα, δεν πρόκειται να κάνω κανένα φανφαρονισμό για τα γενέθλιά μου, θα τα περάσω ήσυχα, χωρίς mindfucked αναρτήσεις. Παρτάκι θα κάνω, ή τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου 15 μέρες μετά. Θα δουμε. Αν τα σκάσει η μάνα. Και το λέω από τώρα, θέλω βιβλία. Σε όσους με διαβάσουν και θα έρθουν, ξέρετε ποιοι είστε εσείς, θέλω βιβλία. Από το Public, με κάρτα αλλαγής στάνταρ.
Άντε καληνύχτα. Χρόνια μου πολλά μπας και καταφέρω και το πάρω χαμπάρι πριν γίνει.
Και τελικά φταίνε οι Ραδιοκέφαλοι. Μούσες μου εσείς :Ρ
It's like I'm falling out of bed
From a long, weary dream
The sweetest flowers and fruits hang from trees
Falling off the giant bird that's been carrying me
It's like I'm falling out of bed
From a long and weary dream
Just exactly as I remember
Every root
Every gesture
I'm a heart in cold ground
Like I'm falling out of bed
From a long and weary dream
Finally I'm free of all the weight I've been carrying
Every woman blows her cover
In the eye of the beholder
I'm a fish now out of water
Falling off a giant bird that's been carrying me
I fell open
I laid under
At the tap out
I was just a number
I wanna slip it over
And get back under
And if you think this is over
Then you're wrong
If you think this is over
Then you're wrong
If you think this is over
Then you're wrong
(Wake me up, wake me up)
If you think this is over
Then you're wrong
(Wake me up, wake me up)
Like I'm falling out of bed
From a long, weary dream
The sweetest flowers and fruits hang from trees
When I ask you again
When I ask you again
Wake me up
ΥΓ: Πόνος vs Αδράνεια = 2-1. Και καλά κάνει.
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
Madrugada
Madrugada is a Portuguese and Spanish word meaning "dawn".
I could use a dream or a genie or a wish
To go back to a place much simpler than this
Cause after all the partyin’ and smashin’ and crashin’
And all the glitz and the glam and the fashion
And all the pandemonium and all the madness
There comes a time where you fade to the blackness
And when you’re staring at that phone in your lap
And you hoping but them people never call you back
Somebody take me back to the days
Before this was a job, before I got paid
Before it ever mattered what I had in my bank
Yeah back when I was tryin’ to get a tip at subway
And back when I was rappin’ for the hell of it
But now a days we rappin’ to stay relevant
I’m guessin that if we can make some wishes outta airplanes
Then maybe yo maybe I’ll go back to the days
Before the politics that we call the rap game
And back when ain’t nobody listened to my mix tape
And back before I tried to cover up my slang
Μόλις το έκλεισα στον μοναδικό άνθρωπο ο οποίος έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα να γίνει κολλητός μου. Είναι 14.
Από την μία βρίσκω σε αυτόν μία αθωότητα παιδική, ταιριαστή σαφώς της ηλικίας του θα 'λεγες. Φυσικό αφού είναι τόσο μικρός. Με την αθωότητα όμως πάει και η αφέλεια. Η περιέργεια, επίσης επακόλουθο. Δυστυχώς, δεν φοβάμαι για αυτόν, όπως θα έπρεπε μία σωστή φίλη. Ίσως γιατί έχω εγωισμό μόνο για μένα. Μην ξεφεύγω όμως με τον αναίσθητο χαρακτήρα μου.
Τον βλέπω που κάνει στραβοπατήματα και μου τη δίνει. Δεν θέλω να κάνει τα λάθη που έκανα και γω όταν νόμιζα πως στα 14 μου τα ήξερα όλα, ήμουν αήττητη, πανέξυπνη. Ακόμα και τώρα, που θεωρώ το μυαλό μου το μεγαλύτερο όπλο επιβίωσης, εγώ με το τεράστιο εγώ μου, άλλαξα γνώμη για μένα όταν ήμουν 14. Δεν ήμουν ούτε πανέξυπνη, ούτε αήττητη. Ή τουλάχιστον, αν είχα το μυαλό, δεν είχα την γνώση, την εμπειρία.
Πρέπει να πάθεις για να μάθεις. Δεν θέλω όμως να το μάθεις με τον άσχημο τρόπο, ακόμα και αν ο άσχημος είναι και ο μοναδικός τρόπος.
Με ενοχλούν πολλά πάνω σου, αλλά ακριβώς για αυτά σου μιλάω και μου μιλάς, και το ξέρεις αυτό. Αν δεν συμμερίζεσαι τα γούστα μου, το δέχομαι. Αν δεν σου αρέσει ο χαρακτήρας μου, το 'χω αντέξει και από χειρότερους. Αν δεν επικοινωνούμε λόγω ηλικίας, το καταλαβαίνουμε και οι δύο. Εσύ όμως δεν καταλαβαίνεις το γιατί.
Δεν έχω μιλήσει σε κάποιον άμεσα μέσω του μπλογκ μου αλλά έχω χάσει το στοιχείο έκπληξης προς τον εαυτό μου εδώ και καιρό, οπότε δεν εκπλήσσομαι.
Θες να φας τα μούτρα σου; Θες μερικά χρόνια μετά να μετανιώνεις; Να κάνεις κάποιες πράξεις τώρα; πράξεις, τα αντίκτυπα των οποίων θα νιώσεις χρόνια μετά; Δική σου επιλογή. Δουλειά μου είναι να σε προειδοποιήσω, να σε προστατέψω. Άλλο πράγμα που ποτέ δεν έχω κάνει για κανέναν πέρα από τον κώλο μου χωρίς κίνητρο. Ναι, σου ακούγομαι κλισέ, και είμαι, γιατί έτσι είναι τα πράματα. Υπάρχει λόγος που πράγματα ειπώνονται τόσες φορές. Ισχύουν.
Πάλι για μένα μιλάω... ίσως γιατί αν σου εξηγήσω εμένα, θα καταλάβεις. Ίσως γιατί όταν εξηγώ, αντλώ την γνώση μου από εμένα, όχι από κάποια δακρύβρεχτη, ξένη ιστορία. Ναι, αυτό θα 'ναι.
Καλό ξημέρωμα. Α, και μην ξαναπιείς... τόσο.
I could use a dream or a genie or a wish
To go back to a place much simpler than this
Cause after all the partyin’ and smashin’ and crashin’
And all the glitz and the glam and the fashion
And all the pandemonium and all the madness
There comes a time where you fade to the blackness
And when you’re staring at that phone in your lap
And you hoping but them people never call you back
Somebody take me back to the days
Before this was a job, before I got paid
Before it ever mattered what I had in my bank
Yeah back when I was tryin’ to get a tip at subway
And back when I was rappin’ for the hell of it
But now a days we rappin’ to stay relevant
I’m guessin that if we can make some wishes outta airplanes
Then maybe yo maybe I’ll go back to the days
Before the politics that we call the rap game
And back when ain’t nobody listened to my mix tape
And back before I tried to cover up my slang
Μόλις το έκλεισα στον μοναδικό άνθρωπο ο οποίος έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα να γίνει κολλητός μου. Είναι 14.
Από την μία βρίσκω σε αυτόν μία αθωότητα παιδική, ταιριαστή σαφώς της ηλικίας του θα 'λεγες. Φυσικό αφού είναι τόσο μικρός. Με την αθωότητα όμως πάει και η αφέλεια. Η περιέργεια, επίσης επακόλουθο. Δυστυχώς, δεν φοβάμαι για αυτόν, όπως θα έπρεπε μία σωστή φίλη. Ίσως γιατί έχω εγωισμό μόνο για μένα. Μην ξεφεύγω όμως με τον αναίσθητο χαρακτήρα μου.
Τον βλέπω που κάνει στραβοπατήματα και μου τη δίνει. Δεν θέλω να κάνει τα λάθη που έκανα και γω όταν νόμιζα πως στα 14 μου τα ήξερα όλα, ήμουν αήττητη, πανέξυπνη. Ακόμα και τώρα, που θεωρώ το μυαλό μου το μεγαλύτερο όπλο επιβίωσης, εγώ με το τεράστιο εγώ μου, άλλαξα γνώμη για μένα όταν ήμουν 14. Δεν ήμουν ούτε πανέξυπνη, ούτε αήττητη. Ή τουλάχιστον, αν είχα το μυαλό, δεν είχα την γνώση, την εμπειρία.
Πρέπει να πάθεις για να μάθεις. Δεν θέλω όμως να το μάθεις με τον άσχημο τρόπο, ακόμα και αν ο άσχημος είναι και ο μοναδικός τρόπος.
Με ενοχλούν πολλά πάνω σου, αλλά ακριβώς για αυτά σου μιλάω και μου μιλάς, και το ξέρεις αυτό. Αν δεν συμμερίζεσαι τα γούστα μου, το δέχομαι. Αν δεν σου αρέσει ο χαρακτήρας μου, το 'χω αντέξει και από χειρότερους. Αν δεν επικοινωνούμε λόγω ηλικίας, το καταλαβαίνουμε και οι δύο. Εσύ όμως δεν καταλαβαίνεις το γιατί.
Δεν έχω μιλήσει σε κάποιον άμεσα μέσω του μπλογκ μου αλλά έχω χάσει το στοιχείο έκπληξης προς τον εαυτό μου εδώ και καιρό, οπότε δεν εκπλήσσομαι.
Θες να φας τα μούτρα σου; Θες μερικά χρόνια μετά να μετανιώνεις; Να κάνεις κάποιες πράξεις τώρα; πράξεις, τα αντίκτυπα των οποίων θα νιώσεις χρόνια μετά; Δική σου επιλογή. Δουλειά μου είναι να σε προειδοποιήσω, να σε προστατέψω. Άλλο πράγμα που ποτέ δεν έχω κάνει για κανέναν πέρα από τον κώλο μου χωρίς κίνητρο. Ναι, σου ακούγομαι κλισέ, και είμαι, γιατί έτσι είναι τα πράματα. Υπάρχει λόγος που πράγματα ειπώνονται τόσες φορές. Ισχύουν.
Πάλι για μένα μιλάω... ίσως γιατί αν σου εξηγήσω εμένα, θα καταλάβεις. Ίσως γιατί όταν εξηγώ, αντλώ την γνώση μου από εμένα, όχι από κάποια δακρύβρεχτη, ξένη ιστορία. Ναι, αυτό θα 'ναι.
Καλό ξημέρωμα. Α, και μην ξαναπιείς... τόσο.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
Where is my mind..?
I walk through rusted leaves. I wield my toes to crush them over and keep moving towards the direction I am supposed to follow. Dark clouds cover the sky's lenghts. Although there still is light, I fear the worst.
The wind moves the leaves on the trees as much as the rusted ones. I stumble on them with my dress. My hair are mazy, a handful of leaves locked in the long curls. I feel cold, helpless. But still, I am sure of what I am doing. I have walked these woods since the beginning of time, since humans could never imagine a place like this in their heads; the beauty of the nature, the mystery of the woods, the clearness of the sky. Beauty I would soon be unable to remember myself.
While walking, I can feel the spirits of my ancestors, a race much better, much stronger, much calmer than the Dark Age that followed them. People-sized beings with gigantic power and enormous amount of knowledge. What an honor to be accompanied by such superior existances on my last journey. I see no sign of them. I merely feel them. What a feeling, though.
Suddenly, the wind blows harder, pushing me to a slight different direction. This is it, I think. It has finally come to an end. The wind keeps blowing harder and by now I am on the verge of losing my balance. I feel no fear now. I know what I am expecting. I am almost.... happy. A sweet numbness has taken over me.
Finally, I reach my destination. A small glade appears as I reach closer. A woman stands at the opposite edge. I move to reach her but she raises a hand and moves towards me. We meet in the middle. The wind has seazed.
I turn to look at her. We are identicals, as expected, with a difference or two. Her dress is black, opposite to my white one. Also, her eyes and hair are black as well, while mine are light brown. I remember my third father of the Dark Age telling me that I have the color of honey in me, and that it was revealed on my features. The woman standing opposite to me was different, pitch-black, blank, almost.
Her eyes sparkled, still blank, depthless. A contradiction. She smiled a beautiful smile and her gaze fell directly on me. Another contradiction, since I was under the impression she was looking at me from the moment I entered the glade.
I was the first to speak. "I am here."
She didn't respond immediately. Instead, she rose her head to the sky. It was dark now, something I hadn't noticed. I stared at the moon.
"You have indeed", she answered. I turned to look at her. "I hoped you would."
"You know I would. It is, after all, your job to know."
"You cannot escape your fate", she responded.
"I didn't want any of this to happen. I never wished for it. I dreaded it", I hurried, before she moved to do what she was about to do.
"Oh, I know. Nobody ever does. The ones that have are truelly fit for the place you fear you may go", she said in a serene tone, still smiling.
"Do you know? Where I am to go?" I asked quickly. I was afraid, but calm. I didn't know how it was managed. Maybe it was happening because I was around her.
She didn't answer my question. "Close your eyes, Morning Star" she said.
I did as instructed. All my senses were heightened. I could feel the brisk wind blowing back again. I could smell the dampness in the ground. I could hear my breath, fast and shallow, and hers almost inaudible.
I couldn't bear the pending. I peeked at her, and she gave me one last, tranquil smile and then I felt no more.
The wind moves the leaves on the trees as much as the rusted ones. I stumble on them with my dress. My hair are mazy, a handful of leaves locked in the long curls. I feel cold, helpless. But still, I am sure of what I am doing. I have walked these woods since the beginning of time, since humans could never imagine a place like this in their heads; the beauty of the nature, the mystery of the woods, the clearness of the sky. Beauty I would soon be unable to remember myself.
While walking, I can feel the spirits of my ancestors, a race much better, much stronger, much calmer than the Dark Age that followed them. People-sized beings with gigantic power and enormous amount of knowledge. What an honor to be accompanied by such superior existances on my last journey. I see no sign of them. I merely feel them. What a feeling, though.
Suddenly, the wind blows harder, pushing me to a slight different direction. This is it, I think. It has finally come to an end. The wind keeps blowing harder and by now I am on the verge of losing my balance. I feel no fear now. I know what I am expecting. I am almost.... happy. A sweet numbness has taken over me.
Finally, I reach my destination. A small glade appears as I reach closer. A woman stands at the opposite edge. I move to reach her but she raises a hand and moves towards me. We meet in the middle. The wind has seazed.
I turn to look at her. We are identicals, as expected, with a difference or two. Her dress is black, opposite to my white one. Also, her eyes and hair are black as well, while mine are light brown. I remember my third father of the Dark Age telling me that I have the color of honey in me, and that it was revealed on my features. The woman standing opposite to me was different, pitch-black, blank, almost.
Her eyes sparkled, still blank, depthless. A contradiction. She smiled a beautiful smile and her gaze fell directly on me. Another contradiction, since I was under the impression she was looking at me from the moment I entered the glade.
I was the first to speak. "I am here."
She didn't respond immediately. Instead, she rose her head to the sky. It was dark now, something I hadn't noticed. I stared at the moon.
"You have indeed", she answered. I turned to look at her. "I hoped you would."
"You know I would. It is, after all, your job to know."
"You cannot escape your fate", she responded.
"I didn't want any of this to happen. I never wished for it. I dreaded it", I hurried, before she moved to do what she was about to do.
"Oh, I know. Nobody ever does. The ones that have are truelly fit for the place you fear you may go", she said in a serene tone, still smiling.
"Do you know? Where I am to go?" I asked quickly. I was afraid, but calm. I didn't know how it was managed. Maybe it was happening because I was around her.
She didn't answer my question. "Close your eyes, Morning Star" she said.
I did as instructed. All my senses were heightened. I could feel the brisk wind blowing back again. I could smell the dampness in the ground. I could hear my breath, fast and shallow, and hers almost inaudible.
I couldn't bear the pending. I peeked at her, and she gave me one last, tranquil smile and then I felt no more.
I was swimmin´ in the Carribean
Animals would hide behind the rocks.
Except the little fish
But he told me east was west
Tryin' to talk
With your feet in the air , and your head on the ground
Try this trick and spin it! Yeahh!
Your head will collapse, but there's nothing in it
And you'll ask yourself?
Where is my mind?
Where is my mind?
Where is my mind?
Way out, in the water see it swimmin´?
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011
If I were...
Μία ιδέα από ένα άλλο μπλογκ... μου κίνησε το ενδιαφέρον. Σας καλώ όλους να κάνετε το ίδιο. Προσθέστε, αφαιρέστε, κρατήστε ό, τι θέλετε. :)
If I were a month, I’d be September.
If I were a day of the week, I’d be Sunday.
If I were a time of day, I’d be the early dawn.
If I were a planet, I’d be Pluto.
If I were a historical figure, I’d be John Wilmot.-
If I were a sea animal, I’d be a jellyfish.
If I were a liquid, I’d be rosewater.
If I were a direction, I’d be north.
If I were a piece of furniture, I’d be a secreter. Or the hugest bed of all.
If I were a gemstone, I’d be an amethyst.
If I were a tree, I’d be a walnut tree.
If I were a flower, I’d be an evening primrose.
If I were a tool, I’d be a blade.
If I were a kind of weather, I’d be a typhoon.
If I were an emotion, I’d be sorrow.
If I were a state of mind, I 'd be insanity.
If I were a musical instrument, I’d be the cello.
If I were a color, I’d be royal blue.
If I were a fruit, I’d be a peach.
If I were a sound, I’d be the rustling leaves. Or an unbearable noise.
If I were an element, I’d be a Higgs particle :P
If I were a car, I’d be a 60's beetle.
If I were a cartoon, I'd be the Coyotte.
If I were a food, I’d be a mud pie.
If I were a place, I’d be a forest full of secrets. Or a magic theatre scene.
If I were a material, I’d be raw silk.
If I were a taste, I’d be a bittersweet taste.
If I were a scent, I’d be cinnamon.
If I were a body part, I’d be the eyes. Or the mouth.
If I were a music genre, I would be folk.
If I were a fictional character, I 'd be Lenna Duchannes.
If I were a marshal art, I would be the Roman wrestling.
If I were a demon, I would be Aggramon.
If I were an Angel, I have no idea what I would be.
If I were an acrobatic, I would be the wheel.
If I were a building, I would be a victorian abbey.
If I were a believer, I would be a Wiccan.
If I were an item, I would be a zippo lighter.
If I were a Caster, I would have torn the moon apart.
If I were a painting I would be of no recognition.
If I were a form of art, I would be poetry.
If I were a person, I wouldn't be me.
If I were a month, I’d be September.
If I were a day of the week, I’d be Sunday.
If I were a time of day, I’d be the early dawn.
If I were a planet, I’d be Pluto.
If I were a historical figure, I’d be John Wilmot.-
If I were a sea animal, I’d be a jellyfish.
If I were a liquid, I’d be rosewater.
If I were a direction, I’d be north.
If I were a piece of furniture, I’d be a secreter. Or the hugest bed of all.
If I were a gemstone, I’d be an amethyst.
If I were a tree, I’d be a walnut tree.
If I were a flower, I’d be an evening primrose.
If I were a tool, I’d be a blade.
If I were a kind of weather, I’d be a typhoon.
If I were an emotion, I’d be sorrow.
If I were a state of mind, I 'd be insanity.
If I were a musical instrument, I’d be the cello.
If I were a color, I’d be royal blue.
If I were a fruit, I’d be a peach.
If I were a sound, I’d be the rustling leaves. Or an unbearable noise.
If I were an element, I’d be a Higgs particle :P
If I were a car, I’d be a 60's beetle.
If I were a cartoon, I'd be the Coyotte.
If I were a food, I’d be a mud pie.
If I were a place, I’d be a forest full of secrets. Or a magic theatre scene.
If I were a material, I’d be raw silk.
If I were a taste, I’d be a bittersweet taste.
If I were a scent, I’d be cinnamon.
If I were a body part, I’d be the eyes. Or the mouth.
If I were a music genre, I would be folk.
If I were a fictional character, I 'd be Lenna Duchannes.
If I were a marshal art, I would be the Roman wrestling.
If I were a demon, I would be Aggramon.
If I were an Angel, I have no idea what I would be.
If I were an acrobatic, I would be the wheel.
If I were a building, I would be a victorian abbey.
If I were a believer, I would be a Wiccan.
If I were an item, I would be a zippo lighter.
If I were a Caster, I would have torn the moon apart.
If I were a painting I would be of no recognition.
If I were a form of art, I would be poetry.
If I were a person, I wouldn't be me.
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
Having someone to talk to.
Αν και περιοδικά σκέφτομαι πως κάποια πράγματα έχουν περισσότερη σημασία από ό, τι φαίνεται να έχουν, συνεχίζω να το ξεχνάω εφόσον παραμένω σωστή κυνική.
Το να έχεις κάποιον να μιλάς και να ξαλαφρώνεις... ναι, ακούγεται κλισέ, τετριμμένη ατάκα, αλλά τουλάχιστον δεν σε κάνει να θέλεις να κλάψεις... όσο ήθελες πριν. Προσπαθώ να βρω έναν πιο... περίτεχνο τρόπο να το πω, ωστόσο προτιμώ να είμαι ο λιγότερο μαλάκας εαυτός μου αυτή τη στιγμή και να μπω στην θέση του εφήβου που έχω το δικαίωμα να είμαι.
Σύντομη και αυτή η καταχώρησή μου μεν, περιεκτική δε.
Σε ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου, νονά. Τίποτα άλλο. Είσαι από τους ανθρώπους για τους οποίους είναι περιττό να πλέξεις εγκώμιο.
Το να έχεις κάποιον να μιλάς και να ξαλαφρώνεις... ναι, ακούγεται κλισέ, τετριμμένη ατάκα, αλλά τουλάχιστον δεν σε κάνει να θέλεις να κλάψεις... όσο ήθελες πριν. Προσπαθώ να βρω έναν πιο... περίτεχνο τρόπο να το πω, ωστόσο προτιμώ να είμαι ο λιγότερο μαλάκας εαυτός μου αυτή τη στιγμή και να μπω στην θέση του εφήβου που έχω το δικαίωμα να είμαι.
Σύντομη και αυτή η καταχώρησή μου μεν, περιεκτική δε.
Σε ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου, νονά. Τίποτα άλλο. Είσαι από τους ανθρώπους για τους οποίους είναι περιττό να πλέξεις εγκώμιο.
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011
I am afraid we're not in Kansas anymore.
Όχι, δεν είμαστε. Και κάτι μου λέει πως δεν παίζει να βρεθούμε κει ξανά.
Στις πανελλαδικές πάτωσα. Και μισώ που το παραδέχομαι, αλλά με πειράζει, όχι όμως για τον σωστό λόγο. Με πειράζει που άτομα μαλακισμένα όπως ο Χρήστος και η Λίνα περνάνε, επειδή αυτοί διάβασαν και γω όχι. Άρα τα κίνητρά μου, πάλι εγωιστικά, γεμάτα κακία και μίσος.
Αλλάζει ποτέ ο άνθρωπος;Η σύνθεσή του; Ο χαρακτήρας του; Η ουσία; Το περίβλημα αλλάζει, και, κυκλικά, γίνονται ορισμένες λειάνσεις που αναπόφευκτα τροποποιούν τον χαρακτήρα, τον κάνουν πιο δεκτικό, πιο εξημερωμένο, πιο ομαλό και άχρωμο. Πιο... μη εκπλήξιμο. Βαρετό.
Με την ουσία όμως τι γίνεται; Με τα χαρακτηριστικά των έσω; Τι γίνεται με αυτά; Με τις διακυμάνσεις που ανά διαστήματα ονομάζουμε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως "καλοσύνη", "σαρκασμός", "ανοιχτομυαλία", "ρομαντισμός", ευγένεια", γουατέβερ.
Αλλάζουν αυτά; Χάνονται; Αντικαθιστώνται; Αναπτύσσονται; Μεγαλώνουν; Ελευθερώνονται σε διαφορετικές περιπτώσεις από αυτές που ελευθερώνονταν κάποτε; Κι αν αλλάζουν, πως; Με εμπειρίες; Οι άνθρωποι μας αλλάζουν; Εμείς αλλάζουμε αν το θέλουμε;
Δεν το πολυπιστεύω. Ακόμα και τώρα. Ακόμα και με ανθρώπους γύρω μου με τους οποίους αλληλεπιδρώ, με γεγονότα να συμβαίνουν...
Φέρομαι αλτρουϊστικά με τους φίλους μου, γνωρίζοντας πως ο τρόπος αυτός που τους φέρομαι είναι εκτός του χαρακτήρα μου. Δεν είμαι ευτυχισμένη γιατί θέλω οι φίλοι μου να είναι εντάξει και να μην επιβαρύνονται από τον δύσκολο χαρακτήρα μου. Γνωρίζουν άραγε ποια είμαι;
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι τόσο κακιά όσο μπορώ, επειδή δεν αντέχω άλλο. Ορίστε, χάνω την μοναδική μου ιδιότητα. Όλοι έχουμε κλισέ. Πρέπει να είσαι κάτι, κάποιος. Ένα ουσιαστικό, αλλιώς δεν υπάρχεις. Ο καθένας μας είναι και καλά "διαφορετικός" στο πλαίσιο των σαχλών ζεν μαθημάτων ζωής. Εσύ είσαι διαφορετικός επειδή είσαι ο "κουλ", εσύ ο "ρομαντικός", εσύ ο "γκέι", εσύ ο "κακός", εσύ ο "μαλάκας", εσύ το "καλό παιδί". Ε λοιπόν, εγώ είμαι η κακιά της παρέας. Αυτή που θα σου την πει γιατί δεν μιλάει αλλιώς.
Για αλλού ξεκίνησα και αλλού έφτασα. Ακόμα δεν την έχω βρει την άκρη, ιδού το αποτέλεσμα χρόνων και χρόνων σκέψης. Χέσε με.
Και κάθομαι και αναρωτιέμαι τι σκοπό είχα σήμερα καθώς έκατσα να γράψω. Όλο αυτό πάλι με οδηγεί στους πιο δαιδαλώδεις διαδρόμους. Και καμία όρεξη δεν έχω να συνεχίσω να ανεβάζω φωτογραφίες της Dorothy με τα παπούτσια της. Όχι τίποτα άλλο, δεν με βγάζει πουθενά. Καλός και ο μάγος του Οζ, καλή και η Dorothy, αλλά νομίζω πως τα παπούτσια ταιριάζουν απείρως περισσότερο στα ριγέ πόδια της Wicked Witch of the East.
Καλό σας βράδυ.
ΥΓ: Μην ακούσω "έλα μωρέ, δεν πειράζει, δίνεις του χρόνου, γλυκιά μου, καλή μου, κλπ κλπ κλπ". Θα πέσει ξύλο. Θα σας βρω και θα πέσει ξύλο.
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
Fuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuck! Fuck, fuck, fuck, fuck, FUCKKKK
Ο Γιωργάκης ο πρωθυπουργός φταίει.
Το νιώθω σου λέω.
Πρώτη μέρα δουλειά σήμερα. Και τελευταία.
Δεν είπα τίποτα σε κανέναν μη μου το γρουσουζέψουν. Και να τα μας.
"Πολύ καλή στην δουλειά της, εργατική, φιλότιμη κλπ" αλλά!
Μικρή.
Dude, I 'm 18. Ε, νταξ, οκ, μικρή, αλλά όχι και παιδί. Ο_Ο
Ο Γιωργάκης φταίει. Το ΝΙΩΘΩ ΣΟΥ ΛΕΩ.
Να μην τις χάσεις τις εκλογές (που θαααρθουν, δε γίνεται). Να τις κερδίσεις ξανά να φας το αβγό στο κώλο.
Εντωμεταξύ ποστάρω από το πιο σπαστικό/ντεμέκ εναλλακτικό/ανατομικό πληκτρολόγιο έβερ. Ο ξάδερφός μου φταίει, αλλά φταίει και ο Γιωργάκης. Για όλα αυτός φταίει. Για την καμμένη λάμπα, τις άγαμες μέρες, για όλα αυτός φταίει. Έτσι επειδή γουστάρω να φταίει αυτός.
Άκυρα των τελευταίων ημερών που δεν πόσταρα επειδή είμαι μία άζωη:
Η παράσταση (δεν έχω πει λέξη για το θέατρο ρε πούστη μου :|) βγαίνει τέλεια. 29-30 του μηνός. Βασικά όμως δεν λέω που, γιατί έχω ένα θέμα πλέον με τα προσωπικά δεδομένα. Λυπάμαι. Να πω μόνο πως χαίρομαι απίστευτα που επιτέλους θα παίξω ξανά. Παίρνεις τεράααστια ικανοποίηση.
Αποφάσισα πως αγαπώ folk, περισσότερο κι από άλλα είδη μάλιστα.
Συνεχίζω να γράφω φαν φικ. Αν αξιωθώ να το τελειώσω, θα το ποστάρω.
ΦΤΙΑΧΝΩ ΦΟΡΟΥΜ. Τρέμετε.
Ο Μιχάλης παίζει να γίνει και κολλητός μου Ο_Ο
Εμ, αυτά.
Μουσική να βάλω; Βασικά μπαίνω στον πειρασμό να βάλω φολκ αλλά δεν θα σας νταουνιάσω.
If I'm a bad person, you don't like me
Well I guess I'll make my own way
It's a circle
A mean cycle
I can't excite you anymore
Where's your gavel? Your jury?
What's my offense this time?
You're not a judge but if you're gonna judge me
Well sentence me to another life
Don't wanna hear your sad songs
I don't wanna feel your pain
When you swear it's all my fault
Cause you know we're not the same(no)
We're not the same(no)
Oh we're not the same
Yeah the friends who stuck together
We wrote our names in blood
But I guess you can't accept that the change is good(hey)
It's good(hey)
It's good
Well you treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
You treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
This is the best thing that could've happened
Any longer and I wouldn't have made it
It's not a war no, it's not a rapture
I'm just a person but you can't take it
The same tricks that, that once fooled me
They won't get you anywhere
I'm not the same kid from your memory
Well now I can fend for myself
Don't wanna hear your sad songs
I don't wanna feel your pain
When you swear it's all my fault
Cause you know we're not the same(no)
We're not the same(no)
Oh we're not the same
Yeah we used to stick together
We wrote our names in blood
But I guess you can't accept that the change is good(hey)
It's good(hey)
It's good
Well you treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
You treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
Well you treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
You treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
Το νιώθω σου λέω.
Πρώτη μέρα δουλειά σήμερα. Και τελευταία.
Δεν είπα τίποτα σε κανέναν μη μου το γρουσουζέψουν. Και να τα μας.
"Πολύ καλή στην δουλειά της, εργατική, φιλότιμη κλπ" αλλά!
Μικρή.
Dude, I 'm 18. Ε, νταξ, οκ, μικρή, αλλά όχι και παιδί. Ο_Ο
Ο Γιωργάκης φταίει. Το ΝΙΩΘΩ ΣΟΥ ΛΕΩ.
Να μην τις χάσεις τις εκλογές (που θαααρθουν, δε γίνεται). Να τις κερδίσεις ξανά να φας το αβγό στο κώλο.
Εντωμεταξύ ποστάρω από το πιο σπαστικό/ντεμέκ εναλλακτικό/ανατομικό πληκτρολόγιο έβερ. Ο ξάδερφός μου φταίει, αλλά φταίει και ο Γιωργάκης. Για όλα αυτός φταίει. Για την καμμένη λάμπα, τις άγαμες μέρες, για όλα αυτός φταίει. Έτσι επειδή γουστάρω να φταίει αυτός.
Άκυρα των τελευταίων ημερών που δεν πόσταρα επειδή είμαι μία άζωη:
Η παράσταση (δεν έχω πει λέξη για το θέατρο ρε πούστη μου :|) βγαίνει τέλεια. 29-30 του μηνός. Βασικά όμως δεν λέω που, γιατί έχω ένα θέμα πλέον με τα προσωπικά δεδομένα. Λυπάμαι. Να πω μόνο πως χαίρομαι απίστευτα που επιτέλους θα παίξω ξανά. Παίρνεις τεράααστια ικανοποίηση.
Αποφάσισα πως αγαπώ folk, περισσότερο κι από άλλα είδη μάλιστα.
Συνεχίζω να γράφω φαν φικ. Αν αξιωθώ να το τελειώσω, θα το ποστάρω.
ΦΤΙΑΧΝΩ ΦΟΡΟΥΜ. Τρέμετε.
Ο Μιχάλης παίζει να γίνει και κολλητός μου Ο_Ο
Εμ, αυτά.
Μουσική να βάλω; Βασικά μπαίνω στον πειρασμό να βάλω φολκ αλλά δεν θα σας νταουνιάσω.
If I'm a bad person, you don't like me
Well I guess I'll make my own way
It's a circle
A mean cycle
I can't excite you anymore
Where's your gavel? Your jury?
What's my offense this time?
You're not a judge but if you're gonna judge me
Well sentence me to another life
Don't wanna hear your sad songs
I don't wanna feel your pain
When you swear it's all my fault
Cause you know we're not the same(no)
We're not the same(no)
Oh we're not the same
Yeah the friends who stuck together
We wrote our names in blood
But I guess you can't accept that the change is good(hey)
It's good(hey)
It's good
Well you treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
You treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
This is the best thing that could've happened
Any longer and I wouldn't have made it
It's not a war no, it's not a rapture
I'm just a person but you can't take it
The same tricks that, that once fooled me
They won't get you anywhere
I'm not the same kid from your memory
Well now I can fend for myself
Don't wanna hear your sad songs
I don't wanna feel your pain
When you swear it's all my fault
Cause you know we're not the same(no)
We're not the same(no)
Oh we're not the same
Yeah we used to stick together
We wrote our names in blood
But I guess you can't accept that the change is good(hey)
It's good(hey)
It's good
Well you treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
You treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
Ignorance is your new best friend
Well you treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
You treat me just like another stranger
Well it's nice to meet you sir
I guess I'll go
I best be on my way out
Σάββατο 4 Ιουνίου 2011
Gett-HO, bitch!
Uh, today I was actually called boring for not posting any new entries from May 24. Bitch, I haven't been posting for months, NOW u find it boring?
Seiriously.
So, I am actually posting something merely interesting for the sake of the bitch named Kafrantais. Talkin to you, you ugly fuckhead xD
And I am posting in english for the sake of another bitch named Alex Scragg, who chose to make fun of me in front of his family by saying that I think his dad is hot :S
Uh, ok bitches. That's for you.
I really got nothing but lame Chuck Norris jokes, so:
1. Όταν ο Τσακ Νόρις πήρε το καλάμι του και πήγε για ψάρεμα στη Σκωτία, αποκάλυψε το μυστήριο του Λοχ Νες και πήρε το ζωάκι που ψάρεψε στο ενυδρείο του για να κάνει παρέα στο Μόμπι Ντικ και την Όρκα. Φήμες θέλουν να έχει βαλσαμωμένο και τον Ζακ Κουστώ.
2. Ο Τσακ Νόρις δεν κοιμάται. Περιμένει.
3. Ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.
4. Ο Τσακ Νόρις δεν φοράει ρολόι, γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.
5. Ο Τσακ Νόρις έδωσε στη Μόνα Λίζα το διάσημο χαμόγελό της.
6. Ο Τσακ Νόρις ανακάλυψε μια νέα θεωρία της σχετικότητας που συμπεριλάμβανε πολλαπλά σύμπαντα όπου ο Τσακ Νόρις είναι ακόμα σκληρότερος από αυτό (E=m*Τσακ Νόρις²). Όταν ανακαλύφθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και δημοσιεύθηκε, ο Τσακ Νόρις του έριξε γυριστή κλωτσιά στη μάπα. Σήμερα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι γνωστός ως Στήβεν Χώκινγκ...
7. Ο Πλούτωνας είναι στην πραγματικότητα μερικοί Βρετανοί στρατιώτες απ' την Αμερικανική Επανάσταση σε τροχιά γύρω απ' τον Ήλιο από τότε που ο Τσακ τους απογείωσε με την κλωτσάρα του.
8. Αν γράψετε τη λέξη "Τσακ Νόρις" στο Scrabble, θα νικάτε πάντα.
9. Ο Τσακ χρησιμοποιεί και τα 7 γράμματα στο Scrabble. Κάθε φορά.
10. Τι περνάει απ' το μυαλό όλων των θυμάτων του Τσακ Νόρις πριν πεθάνουν; Το παπούτσι του.
11. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να νικήσει στο 'Σκορ 4' σε μόνο 3 κινήσεις.
12. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έφαγε μια τούρτα πριν προλάβουν να του πουν οι φίλοι του ότι ήταν μια στριπτιζού μέσα.
13. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διαιρέσει με το 0.
14. Εν αρχήν ην το τίποτα... Ύστερα, ο Τσακ Νόρις κλώτσησε αυτό το τίποτα με γυριστή κλωτσιά στα μούτρα και του είπε "Άει χάσου". Αυτή είναι η ιστορία του σύμπαντος.
15. Ο Τσακ Νόρις χρειάζεται 10 λεπτά για να δει το "60 Minutes".
16. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να αγγίξει τον MC Hammer.
17. Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την βαρύτητα μιας μαύρης τρύπας, εκτός από τον Τσακ Νόρις. Ο Τσακ Νόρις τις τρώει και λέει ότι έχουν γεύση κοτόπουλο.
18. Όταν ο Μπρους Μπάννερ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Χαλκ. Όταν ο Χαλκ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Τσακ Νόρις.
19. Ο Τσακ Νόρις πήρε την άδεια οδήγησης στην ηλικία των 16. Δευτερολέπτων.
20. Όταν ο Τσακ Νόρις κάνει διαίρεση, δεν υπάρχει υπόλοιπο. Ποτέ.
21. Η πρώτη δουλειά του Τσακ Νόρις ήταν εφημεριδοπώλης. Δεν υπήρξαν επιζώντες.
22. Το 70% του βάρους των ανθρώπων είναι νερό. Το 70% του βάρους του Τσακ Νόρις είναι το σύστημα αναπαραγωγής του.
23. Ο Ζαν-Κλωντ Βαν Νταμ κάποτε έδειρε τον Τσακ Νόρις. Τότε τον ξύπνησε από το όνειρό του μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.
24. Ο Τσακ Νόρις δεν σερφάρει στο Internet, έχει κάθε ιστοσελίδα αποθηκευμένη στο μυαλό του. Κάνει refresh ανοιγοκλείνοντας τα μάτια.
25. Έχει ειπωθεί ότι αν κοιτάξεις στα μάτια τον Τσακ Νόρις θα μάθεις το μέλλον σου. Δυστυχώς, το μέλλον όλων είναι πάντα το ίδιο:
θάνατος από μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.
26. Λέγεται πως βλέποντας στα μάτια του Τσακ Νόρις, θα δεις το μέλλον σου... Εσένα στη σχάρα με πατάτες και τζατζίκι.
27. Ο Τσακ Νόρις αποφασίζει ποια μέρα πέφτει η Τσικνοπέμπτη.
28. Ο Τσακ Νόρις δεν "βλέπει νεκρούς". Φτιάχνει νεκρούς.
29. Η Γη δεν περιστρέφεται απλά γύρω από τον άξονά της, αλλά γυρνά κάτω από τα πόδια του Τσακ Νόρις καθώς αυτός τρέχει.
30. O Τσακ Νόρις έχει ήδη τετραγωνίσει τον κύκλο.
31. O Θεός συγχωρεί, ο Τσακ Νόρις ποτέ.
32. Ο Τσακ Νόρις έχει φτιάξει κύκλο με μόλις 300 μοίρες.
33. Μια φορά, ο Τσακ Νόρις αισθάνθηκε ότι κρυώνει. Από τότε αύξησε την θερμοκρασία της Γης, με τα γνωστά περιβαλλοντικά επακόλουθα.
34. Μια φορά σε ένα σόου του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ο Τσακ Νόρις τον εξαφάνισε.
35. Ο Τσακ Νόρις όταν κοιμάται δεν βλέπει όνειρα, τα όνειρα βλέπουν τον Τσακ Νόρις.
36. Ο Τσακ Νόρις δεν κάνει πους-απς. Σπρώχνει τη Γη προς τα κάτω.
37. Αν νομίζεις ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική, τότε πρέπει να δεις τι θα γίνει όταν της ρίξει γυριστή κλωτσιά ο Τσακ Νόρις.
38. Ο Τσακ Νόρις δεν ακούει μουσική. Η μουσική ακούει τον Τσακ Νόρις (για να μη φάει γυριστή κλωτσιά).
39. Ο Τσακ Νόρις εξαφάνισε τον Τζων Αυλακιώτη. Με στριφογυριστή κλωτσιά στη μούρη.
40. Ο Τσακ Νόρις δεν πιστεύει στον Θεό. Ο Θεός πιστεύει στον Τσακ Νόρις.
41. Ο Θεός μπορούσε να δημιουργήσει τον κόσμο σε επτά ημέρες. Ο Τσακ του έδωσε έξι.
42. Ο Τσακ Νόρις έχει πάει στον Άρη. Γι’ αυτό δεν υπάρχει ζωή εκεί.
43. Μια φορά ένας τυφλός πάτησε το παπούτσι του Τσακ Νόρις. Αυτός του είπε: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Ο Τσακ Νόρις!» Μόλις το άκουσε, ο τυφλός θεραπεύτηκε, αλλά το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν το πόδι του Τσακ να έρχεται προς τα μούτρα του.
44. Όταν ο μπαμπούλας πάει να κοιμηθεί, πρώτα βλέπει αν είναι στην ντουλάπα του ο Τσακ Νόρις.
45. Ο Τσακ Νόρις έδιωξε τον Neo από την Zion με μια στριφογυριστή κλωτσιά, και τώρα αυτός είναι ο «Εκλεκτός».
46. Αν η πέτρα νικάει το ψαλίδι, το χαρτί την πέτρα, και το ψαλίδι το χαρτί, τι τα νικάει και τα 3; Ο Τσακ Νόρις.
47. Ο Τσακ Νόρις είναι ο πραγματικός πατέρας του Λούκιου Σκάιγουόκερ
48. Ο Τσακ Νόρις συνηθίζει να δωρίζει αίμα στον Ερυθρό Σταυρό. Απλά ποτέ δεν είναι το δικό του.
49. Ο Τσακ Νόρις δεν έχει ανοιγοκλείσει τα μάτια του ποτέ. ΠΟΤΕ.
50. Ο Τσακ Νόρις πήρε 100% στις εξετάσεις του, γιατί έγραψε σε όλες τις ερωτήσεις την απάντηση «Τσακ Νόρις»
51. Το σπίτι του Τσακ Νόρις δεν έχει πόρτες. Περνάει από τους τοίχους.
52. Κάποιοι λένε πως ο Θεός υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό είναι ψέμα: ο ΤΣΑΚ ΝΟΡΙΣ δημιούργησε τον Θεό.
53. Δεν υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι. Ο Τσακ Νόρις κάνει δισκοβολία.
54. Ο Τσακ μπορεί να μιλήσει Braille.
55. Ο Τσακ αναφέρεται στον εαυτό του στο τέταρτο πρόσωπο.
56. Όταν ο Τσακ γυμνάζεται το μηχάνημα δυναμώνει.
57. Το νερό βράζει πιο γρήγορα όταν το κοιτάει ο Τσακ.
58. Ο Τσακ Νόρις δεν αφήνει μηνύματα. Αφήνει προειδοποιήσεις.
59. Ο Τσακ μήνυσε το NBC ισχυριζόμενος ότι το Law and Order είναι λογότυπα για το δεξί και το αριστερό πόδι του.
60. Ο Τσακ Νόρις δεν διαβάζει βιβλία. Απλά τα κοιτάει από πάνω ως κάτω μέχρι να πάρει τις πληροφορίες που θέλει.
61. Μπορεί κάτι να μοιάζει με κοτόπουλο, να έχει γεύση κοτόπουλου, και να είναι κοτόπουλο, αλλά αν ο Τσακ Νόρις πει ότι είναι χοιρινό, τότε είναι χοιρινό.
62. Οι καουμπόικες μπότες κάποιων καουμπόηδων είναι φτιαγμένες από αληθινό δέρμα. Οι καουμπόικες μπότες του Τσακ Νόρις είναι φτιαγμένες από αληθινούς καουμπόηδες.
63. Ο Τσακ Νόρις είχε αρχικά επιλεγεί για τον ρόλο του Τζακ Μπάουερ στο 24. Ωστόσο τα γυρίσματα ματαιώθηκαν, όταν ο Τσακ σκότωσε όλους τους τρομοκράτες, ασφάλισε τα πυρηνικά, έσωσε τον πρόεδρο και τον κόσμο σε 12 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα.
64. Ο Τζακ Μπάουερ ισχυρίστηκε πως κάποτε σκότωσε 100 άτομα και μετά του τελείωσαν οι σφαίρες. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έριξε 100 σφαίρες και μετά του τελείωσαν τα άτομα.
65. Ο Τσακ Νόρις είναι πιο γρήγορος από κάθε υπολογιστή. Πρώτα εμφανίζει τα αποτελέσματα και μετά διαβάζει τα δεδομένα.
66. Η θεωρία της εξέλιξης είναι μια απάτη. Ο Τσακ Νόρις αποφασίζει ποιος θα επιβιώσει.
67. O Τσακ Νόρις μπορεί να στραγγαλίσει κάποιον με το καλώδιο ενός ασύρματου τηλεφώνου
68. Οι Ιταλοί έχτισαν τον πύργο της Πίζας προς τιμήν του Τσακ Νόρις. Ο Τσακ όμως δεν έμεινε ευχαριστημένος...
69. O Τσακ Νόρις μόλις γεννήθηκε πήδηξε την πρώτη νοσοκόμα που είδε. Ήταν ο πρώτος της... ήταν η τρίτη του.
70. Όταν ο Τσακ Νόρις κοιτάζει τα πορτοκάλια, αυτά γίνονται χυμός.
71. Η δύναμη της στριφογυριστής κλοτσιάς του Τσακ Νόρις είναι παγκόσμια σταθερά σύμφωνα με το S.I.
72. Η Σαχάρα έγινε έρημος όταν μια φορά ο Τσακ Νόρις δίψασε.
73. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να φτιάξει οκτάπορτο στο τάβλι...
74. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να κάνει ματ στο σκάκι με δύο κινήσεις και ροκέ με μία.
75. Ο Τσακ Νόρις πήγε στο σινεμά να δει το "Number 23". Ο αριθμός αυτός καταργήθηκε...
76. Ο Λούκυ Λουκ πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του. Ο Τσακ Νόρις δεν έχει σκιά...
77. Όταν ο Τσακ Νόρις συνάντησε τους 4 Ντάλτον, τους σκότωσε με μια στριφογυριστή κλωτσιά...και τους 5...
78. Φήμες θέλουν τον Τσακ Νόρις να σκοτώνει τον Voldemort στο 7ο βιβλίο του Χάρι Πότερ με μια στριφογυριστή κλωτσιά.
79. Ο Τσακ Νόρις γνωρίζει 32 τρόπους να σε σκοτώσει με ένα καλαμάκι του φραπέ.
80. Ο Τσακ Νόρις ξυρίζεται κάθε φορά που νιώθει οίκτο...
81. Ο Τσακ Νόρις ποτέ δεν πήγε στο βουνό. Το βουνό πήγε στον Τσακ Νόρις.
82. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να βάλει τρίποντο από τη γραμμή των βολών...
83. Ο Τσακ Νόρις είναι ο μόνος τραγουδιστής που μπορεί να βγάλει δίσκο χωρίς να πρέπει να συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας.
84. Ο Τσακ Νόρις έχει αποκρυπτογραφήσει την Γραμμική Α'.
85. Ο Τσακ Νόρις δεν χρησιμοποιεί τρίφτη για να βάλει τυρί στη μακαρονάδα του. Έχει τα γένια του.
86. Δεν είναι τυφώνας. Ο Τσακ φταρνίστηκε...
87. Ο Τσακ Νόρις ποτέ δεν γεμίζει το όπλο του. Απλά το κρατά και οι σφαίρες μπαίνουν από την παλάμη του.
88. Ο Τσακ Νόρις στο σκάκι είτε έχει λευκά, είτε μαύρα πιόνια, παίζει πάντα πρώτος. Αλλιώς ο αντίπαλος έχει βγει ήδη ματ..
89. Μια φορά σε μια παρτίδα Poker και αφού στο τραπέζι βρίσκονταν πολλά εκατομμύρια, ένας αντίπαλος του Τσακ Νόρις του αποκαλύπτει πως κρατάει καρέ του άσσου... ο Τσακ Νόρις χαμογελά και του δείχνει το Φλος Ρουαγιάλ που κρατούσε...
90. Όταν διαιρεί ο Τσακ Νόρις, δεν υπάρχει ποτέ υπόλοιπο.
91. Ο Τσακ Νόρις έπαιξε 3 φορές μονό με τον Michael Jordan. Τόσες φορές αποσύρθηκε από το ΝΒΑ.
92. Η πιθανότητα να καταφέρει κάτι ο Τσακ Νόρις είναι ίση με 2.
93. Η γάτα του Σρέντιγκερ έχει 50% πιθανότητες να ζήσει. Η γάτα του Τσακ Νόρις καμία.
94. Το κύριο προϊόν που εξάγει η επιχείρηση Τσακ Νόρις είναι πόνος...
95. Ο Τσακ Νόρις "πάει" με δύο ταχύτητες. Περπατάει, σκοτώνει...
96. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να φάει μόνο ένα (Lays).
97. Ο Τζέημς Μποντ έχει πάρει άδεια να σκοτώνει. Από τον Τσακ Νόρις...
98. Στο Χαιλάντερ έχει ειπωθεί πως στο τέλος μπορεί να υπάρξει μόνο ένας. Ο Τσακ Νόρις ευτυχώς δεν έχει εμφανιστεί ακόμα...
99. Ο Τσακ Νόρις ΜΠΟΡΕΙ να γλείψει τον αγκώνα του.
100. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να παίξει στα drums το "Painkiller", στα 877 bpm, φυσικά χωρίς διπέταλο...
101. Ο Τσακ Νόρις πιάνει ψάρια με τα χέρια, αφού πρώτα τα κυνηγήσει μέχρι αυτά να εξαντληθούν.
102. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να "σπάσει" στο μπιλιάρδο χωρίς να χρησιμοποιήσει τη λευκή μπάλα... ούτε καν τη στέκα!!
103. Όταν όλες οι μπαταρίες εξαντλούνται, η Duracell συνεχίζει...όταν και η Duracell εξαντλείται τότε συνεχίζει ο Τσακ Νόρις
104. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να κερδίσει 6αρι στο λόττο με 5 νούμερα.
105. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διασπάσει το άτομο... με τα δόντια του.
106. Τα αναβολικά φτιάχνονται από τον ιδρώτα του Τσακ Νόρις.
107. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να κάνει ΜΑΤ με μια κίνηση.
108. O Τσακ Νόρις έχει πτυχίο Νηπιαγωγού απ' το Πολυτεχνείο Κρήτης, καθώς και πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού απ' τη Φιλοσοφική.
109. Μία μέρα ο Τσακ Νόρις δεν είχε κάρτα να μιλήσει με το αίσθημα. Πήρε ένα καλώδιο και έφτιαξε το Ιντερνετς.
110. Το τρένο δεν υπάρχει πια. Το πάτησε ο Τσακ Νόρις.
111. O Τσακ Νόρις ξέρει που είναι ο μικρός Alex.
112. O αγαπημένος ηθοποιός του Τσακ Νόρις είναι... ο Τσακ Νόρις
113. Όταν εφαρμόζεις την μέθοδο των τριών, ο ένας από τους τρεις είναι πάντα ο Τσακ Νόρις.
114. ο Τσακ Νόρις είναι ο πραγματικός υπαίτιος για τον θάνατο της μικρής Αννούλας.
115. Ο Τσακ Νόρις είναι ιδέα. Και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ.
116. Ο Τσακ Νόρις είναι ο μοναδικός άνθρωπος που του επιτρέπεται να μιλάει για το Fight Club.
117. O Τσακ Νόρις δεν νικάει ποτέ. Οι άλλοι απλώς δεν κερδίζουν.
118. Ο Τσακ Νόρις ξέρει τι σημαίνει η λέξη "Ζαβαρακατρανέμια".
119. Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι η ενέργεια που υπήρξε κατά τη διάρκεια του Big Bang είναι περίπου ίση με 1 ΣΚτΤΝ
(Στριφογυριστή Κλωτσιά του Τσακ Νόρις)
120. Σε ένα συνηθισμένο υπνοδωμάτιο υπάρχουν 1,242 πράγματα που ο Τσακ Νόρις μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σε σκοτώσει, συμπεριλαμβάνοντας και το ίδιο το δωμάτιο.
121. Ένας τρόπος υπάρχει να λυθούν κάποια Σουντόκου. Να γράψεις ΤΣΑΚΝΟΡΙΣ οριζόντια ή κάθετα.
122. Όποτε εφαρμόζεις κάποιον μαθηματικό τύπο, ο τύπος αυτός είναι ο Τσακ Νόρις
123. Ο Πρώτoς Νόμος της Θερμοδυναμικής λέει πως η ενέργεια δεν μπορεί ούτε να καταστραφεί ούτε να δημιουργηθεί. Εκτός κι αν συναντήσει τον Τσακ Νόρις.
124. Για τον Τσακ Νόρις δεν ισχυει ο δευτερος νομος της Θερμοδυναμικής. O Τσακ Νόρις μειωνει την εντροπια του συμπαντος.
125. O Τσακ Νόρις εχει φτασει στην ακρη της γης. Και μετά γύρισε πίσω.
126. Πετρελαιοκηλίδα στη θάλασσα; Αιτία: Ο Τσακ Νόρις εκανε υπτιο και δεν είδε το τανκερ.
127. Οταν ο δράκουλας πηγε να δαγκωσει τον Τσακ Νορις στον λαιμο εσπασε τα δοντια του...
128. Ο Τσακ Νόρις είναι τόσο γρήγορος που μπορεί να κλειδώσει ένα συρτάρι με το κλειδί μέσα στο συρτάρι
129. Ο Τσακ Νόρις δεν ξυρίζεται, ακονίζει το ξυράφι στα γένια του
130. Μια φορά ο Τσακ Νόρις κλώτσησε ένα άλογο στο πηγούνι. Οι απόγονοι του είναι γνωστοί ως καμηλοπαρδάλεις
131. O Τσακ Νόρις ξέρει το τελευταίο δεκαδικό του π.
132. Στην ηλικία των 7, μια φορά που ο Τσακ Νόρις έπαιζε πιανο πάτησε μια λαθος νότα. Ετσι γεννήθηκε η jazz...
133. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να καθαρίσει φασολάκια και φακές ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ φορώντας γάντια του μποξ.
134. Ο Τσακ Νόρις ξέρει που τελειώνει το Σύμπαν.
135. Ο Τσακ Νόρις ξέρει που βρίσκεται το νησί των Αγνοούμενων.
136. Η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι ανάλογη του Τσακ Νόρις.
137. Ο Τσακ Νόρις δεν ρωτάει ποτέ κανένα παιδί "ποιανού είσαι" γιατί γνωρίζει ήδη την απάντηση.
138. Η δύναμη των στριφογυριστών κλωτσιών του Τσακ Νόρις έχει ως μονάδα μέτρησης τα Ρίχτερ.
139. Ο Τσακ Νόρις κατασκεύασε το Matrix.
140. O Τσακ Νόρις έχει υπολογίσει την Απόλυτη Ερώτηση της Ζωής, του Σύμπαντος και των Πάντων.
141. Η αγορά βρίσκεται σε ισορροπία αν και μόνο αν η προσφορά ισούται της ζήτησης από τον Τσακ Νόρις.
142. Ένας σύντομος ορισμός του marketing είναι "η εκπλήρωση των αναγκών του Τσακ Νόρις με σκοπό το κέρδος (=την επιβίωση)"
143. Ο Τσακ Νόρις είναι ο πατέρας των παιδιών του Ζεββεδαίου.
144. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να λύσει τον Γόρδιο δεσμό.
145. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να βάλει γκολ πριν σφυρίξει ο διαιτητής την σέντρα.
146. Ο πρώτος που γεύτηκε την στριφογυριστή κλωτσιά του Τσακ Νόρις ήταν η μάνα του διότι τόλμησε να τον βυζάξει γάλα αντί για μπύρα.
147. Ο Τσακ Νόρις μπορει να χειροκροτήσει με το ένα χέρι.
148. Το φέγγάρι στην πραγματικότητα ήταν ένας μετεωρίτης που θα χτυπούσε την Γη. Δεν είχε υπολογήσει όμως την στριφογυριστή κλωτσιά του Τσακ. Έκτοτε το φεγγάρι είναι ο δορυφόρος της Γης.
149. Ο Τσακ Νόρις έπαιξε μια φορά Ρωσική Ρουλέτα με γεμάτο οπλο και, φυσικά, ΚΕΡΔΙΣΕ.
150. Όταν ο Τσακ Νόρις θελήσει ενα αυγό, τότε ανοίγει στη μέση την κότα.
151. Δεν υπάρχουν όπλα Μαζικής Καταστροφής στο Ιράκ. Ο Τσακ Νορις ζει στην Οκλαχομα.
152. Το συμπαν διαστέλεται συνεχώς για να χωρέσει τον Τσακ Νορις.
153. Ερώτηση: Πόσο χρόνο χρειάζεται ο Τσακ Νόρις για να αλλάξει μια λάμπα;
Απάντηση: Καθόλου. Ο Τσακ Νόρις προτιμά να σκοτώσει το σκοτάδι.
154. Μεγάλη επιτυχία του Νότη Σφακιανάκη είναι διασκευή ενος τραγουδιού-ύμνου στον Τσακ Νόρις! Φυσικά, μιλάμε για το "Μια κλωτσιά σου μόνο φτάνει".
155. Η λέξη ΤΣΑΚΝΟΡΙΣ είναι απο τις ελάχιστες που διαβάζονται και αντιστρόφως. Μην το δοκιμάσεις, γίνεται.
156. Όπου δεν υπαρχει δικαιοσύνη, υπάρχει ο Τσακ Νόρις.
157. Οι πορδές του Τσακ Νόρις ζουν σε 24 (τουλάχιστον) διαστάσεις. Βλ. Θεωρία Πορδών - String theory
158. Ο Τσακ Νόρις σκοτώνει τα κουνούπια που τον δάγκωσαν για να παρει το αίμα του πίσω...
159. Ο Τσακ Νόρις δεν ξέρει SAP. Ξέρει όμως FAP.
160. Ο Τσακ Νόρις αποφάσισε πότε θα τελείωσει ο Πόλεμος των Άστρων!!!
161. Ο Τσακ Νόρις κάποτε πήγε να κοινωνήσει και σκότωσε τον παπά αμέσως μετά γιατί αυτός είπε "μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού". Και ο Τσακ Νόρις δεν είναι δούλος κανενός.
162. Ο Τσακ Νόρις βλάπτει το κάπνισμα.
163. Ο Τσακ Νορις είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει sex με τη Cytherea για τρεις ώρες και αυτή να μη βγάλει ΟΥΤΕ ΜΙΑ σταγόνα!!!
164. O Τσακ Νόρις βάζει όλες τις μπάλες του μπιλιάρδου με το σπάσιμο.
165. Λέγεται ότι όταν ο Γκράχαμ Μπελ εφηύρε το τηλέφωνο, δήλωσε ότι η εφεύρεσή του θα είχε μόνο ευεργετικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Όταν ο Τσακ Νόρις το έμαθε, γέλασε και ίδρυσε τον ΟΤΕ.
166. Οι κότες έκαναν το αυγό... όταν είδαν τον Τσακ Νορις.
167. Για τον Τσακ Νόρις ο Τρίτος Νόμος του Νεύτωνα δεν ισχυει. Δεν υπάρχει αντίδραση στην δραση του Τσακ, ούτε ισόποση ούτε αντίρροπη...
168. Ο Τσακ Νόρις είναι Αυτό Που Θέλουν Οι Γυναίκες.
169. Οι σφαίρες δεν πετυχαίνουν τον Τσακ Νόρις. Τον βλέπουν και αλλάζουν κατεύθυνση.
170. O Τσακ Νόρις μπορεί να τριχοτομήσει μια γωνία.
171. Η αγαπημένη έκφραση του Τσακ Νόρις είναι η εξής: " Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμένα που τα ξέρω!"
172. Ο χριστός δεν αναστήθηκε...Απλά ο Τσακ Νόρις του έδωσε μια 2η ευκαιρία.
173. Προσοχή:Μην αποκαλέσετε ποτέ μα ποτέ τον Τσακ Νόρις <Θεό>...Ειναι προσβολή.
174. Όταν ο Θεός είπε <Εγέννετο φώς>,ο Τσακ του είπε <πες και κανένα σε παρακαλώ>.
175. Δεν υπάρχουν ανάπηροι άνθρωποι.Μόνο άνθρωποι που έχουν νιώσει την οργή του Τσακ Νόρις.
176. Ο Ηρακλής είναι το παιδί του Τσακ Νορις με τη Ζηνα και ταυτόχρονα η Ζηνα το παιδί του Τσακ Νόρις με τον Ηρακλή.
177. O Τσακ νορις ευθυνεται για το φαινομενο του Global Warming
178. Μια φορά όταν ο Τσακ Νόρις έπαιζε ποδόσφαιρο, έριξε στριφογυριστή κλωτσιά σε έναν αντίπαλο και ο διαιτητής προσπάθησε να τον αποβάλλει. Ο Τσακ Νόρις του έδειξε την κόκκινη κάρτα και συνέχισε τον αγώνα.
179. Ο Τσακ Νόρις πάντα κερδίζει το χρυσό στους Ολυμπιακούς σε όλα τα αθλήματα. Κάθε χρόνο.
180. Το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες πρόσφατα μετονομάστηκε σε "Τσακ Νορρις: Η Αυτοβιογραφία"
181. Οι Παραολυμπιακοί αρχικά ξεκίνησαν σαν δραστηριότητα των προηγούμενων αντιπάλων του Τσακ Νορρις.
182. Ο Τσακ Νόρις έχασε την παρθενιά του πριν τον πατέρα του
183. Η σκιά του Λουκι Λουκ γευτηκε πριν χρόνια τη στριφογυριστή κλοτσιά του Τσακ και από τότε έχει ένα delay
184. Ο Τσακ Νορις μπορει να χωρεσει 2 καρπουζια στην μια μασχαλη
185. Ο μόνος τρόπος για να σβήσει η φωτιά είναι να φτύσει ο Τσακ Νόρις
186. Ο Τσακ Νόρις σκότωσε τον τελευταίο Trollerator αυτοκτονώντας. Ως αθάνατος όμως... επέζησε.
187. Ο Τσακ Νόρις είναι ο μεγαλύτερος Jedi Μάστορας και εκπαιδευτής του Johnny SkyWalker
188. Ο Τσακ Νόρις πήγε στα Burger King και ζήτησε ένα Big Mac. Του το έφεραν...
189. Ο Τσακ Νόρις όταν εκσπερματώνει,δεν βγάζει σπερμα.Βγάζει υγρο πύρ.
190. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να βρεί μέρος που δεν υπάρχει μύθος(η μπίρα)
191. Ο τσακ Νόρις μπορεί να φέρει διπλές με ένα ζάρι...
192. Ο Τσακ Νόρις μια φόρα βρέθηκε σε μάχη με μαχαίρια... Τα μαχαίρια ΕΧΑΣΑΝ!
193. Ο Τσακ Νόρις ξέρει ΠΟΥ πάει ο Καραμήτρος.
194. Τι βρήκε ο Γκράχαμ Μπελ μόλις ανακάλυψε το τηλέφωνο;
- Δύο αναπάντητες από τον Τσακ Νόρις.
195. Όταν ο Θεός έδωσε στον Μωυσή τις 10 εντολές χαραγμένες σε πέτρινες πλάκες, ο Chuck Norris τις είχε ήδη σε flashάκι..
196. Ο Τσακ Νόρις ξέρει πόσο κάνει εμμέσως - σαφώς.
197. Ο Τσακ Νορις λεει ελα ντε και το ντε ερχεται
198. Γιατί ο πλανήτης Άρης δεν κατοικείται; Γιατί ο Τσακ Νόρρις είναι Παοκτζής.
199. Μια φορά έκανε μπάνιο ο Τσακ Νόρρις και ήταν Δευτέρα. Από τότε γιορτάζουμε την Καθαρά Δευτέρα.
200. Ο Τσάκ Νόρις έχει μόνο ένα χέρι. Το πάνω χέρι.
201. O Tσακ νορις εχει πιει internet cafe
202. Ο Τσακ Νορις κούναγε τη κούνια που τον κούναγε
203. Ο Τσακ Νορις δεν φοράει γυαλιά ηλίου. Ο ήλιος φοράει γυαλιά Τσακ Νορις!
I didn't read them, I was too bored.
Goodnight boys :)
Oh, and one more thing.
Seiriously.
So, I am actually posting something merely interesting for the sake of the bitch named Kafrantais. Talkin to you, you ugly fuckhead xD
And I am posting in english for the sake of another bitch named Alex Scragg, who chose to make fun of me in front of his family by saying that I think his dad is hot :S
Uh, ok bitches. That's for you.
I really got nothing but lame Chuck Norris jokes, so:
1. Όταν ο Τσακ Νόρις πήρε το καλάμι του και πήγε για ψάρεμα στη Σκωτία, αποκάλυψε το μυστήριο του Λοχ Νες και πήρε το ζωάκι που ψάρεψε στο ενυδρείο του για να κάνει παρέα στο Μόμπι Ντικ και την Όρκα. Φήμες θέλουν να έχει βαλσαμωμένο και τον Ζακ Κουστώ.
2. Ο Τσακ Νόρις δεν κοιμάται. Περιμένει.
3. Ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.
4. Ο Τσακ Νόρις δεν φοράει ρολόι, γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.
5. Ο Τσακ Νόρις έδωσε στη Μόνα Λίζα το διάσημο χαμόγελό της.
6. Ο Τσακ Νόρις ανακάλυψε μια νέα θεωρία της σχετικότητας που συμπεριλάμβανε πολλαπλά σύμπαντα όπου ο Τσακ Νόρις είναι ακόμα σκληρότερος από αυτό (E=m*Τσακ Νόρις²). Όταν ανακαλύφθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και δημοσιεύθηκε, ο Τσακ Νόρις του έριξε γυριστή κλωτσιά στη μάπα. Σήμερα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι γνωστός ως Στήβεν Χώκινγκ...
7. Ο Πλούτωνας είναι στην πραγματικότητα μερικοί Βρετανοί στρατιώτες απ' την Αμερικανική Επανάσταση σε τροχιά γύρω απ' τον Ήλιο από τότε που ο Τσακ τους απογείωσε με την κλωτσάρα του.
8. Αν γράψετε τη λέξη "Τσακ Νόρις" στο Scrabble, θα νικάτε πάντα.
9. Ο Τσακ χρησιμοποιεί και τα 7 γράμματα στο Scrabble. Κάθε φορά.
10. Τι περνάει απ' το μυαλό όλων των θυμάτων του Τσακ Νόρις πριν πεθάνουν; Το παπούτσι του.
11. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να νικήσει στο 'Σκορ 4' σε μόνο 3 κινήσεις.
12. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έφαγε μια τούρτα πριν προλάβουν να του πουν οι φίλοι του ότι ήταν μια στριπτιζού μέσα.
13. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διαιρέσει με το 0.
14. Εν αρχήν ην το τίποτα... Ύστερα, ο Τσακ Νόρις κλώτσησε αυτό το τίποτα με γυριστή κλωτσιά στα μούτρα και του είπε "Άει χάσου". Αυτή είναι η ιστορία του σύμπαντος.
15. Ο Τσακ Νόρις χρειάζεται 10 λεπτά για να δει το "60 Minutes".
16. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να αγγίξει τον MC Hammer.
17. Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την βαρύτητα μιας μαύρης τρύπας, εκτός από τον Τσακ Νόρις. Ο Τσακ Νόρις τις τρώει και λέει ότι έχουν γεύση κοτόπουλο.
18. Όταν ο Μπρους Μπάννερ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Χαλκ. Όταν ο Χαλκ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Τσακ Νόρις.
19. Ο Τσακ Νόρις πήρε την άδεια οδήγησης στην ηλικία των 16. Δευτερολέπτων.
20. Όταν ο Τσακ Νόρις κάνει διαίρεση, δεν υπάρχει υπόλοιπο. Ποτέ.
21. Η πρώτη δουλειά του Τσακ Νόρις ήταν εφημεριδοπώλης. Δεν υπήρξαν επιζώντες.
22. Το 70% του βάρους των ανθρώπων είναι νερό. Το 70% του βάρους του Τσακ Νόρις είναι το σύστημα αναπαραγωγής του.
23. Ο Ζαν-Κλωντ Βαν Νταμ κάποτε έδειρε τον Τσακ Νόρις. Τότε τον ξύπνησε από το όνειρό του μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.
24. Ο Τσακ Νόρις δεν σερφάρει στο Internet, έχει κάθε ιστοσελίδα αποθηκευμένη στο μυαλό του. Κάνει refresh ανοιγοκλείνοντας τα μάτια.
25. Έχει ειπωθεί ότι αν κοιτάξεις στα μάτια τον Τσακ Νόρις θα μάθεις το μέλλον σου. Δυστυχώς, το μέλλον όλων είναι πάντα το ίδιο:
θάνατος από μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.
26. Λέγεται πως βλέποντας στα μάτια του Τσακ Νόρις, θα δεις το μέλλον σου... Εσένα στη σχάρα με πατάτες και τζατζίκι.
27. Ο Τσακ Νόρις αποφασίζει ποια μέρα πέφτει η Τσικνοπέμπτη.
28. Ο Τσακ Νόρις δεν "βλέπει νεκρούς". Φτιάχνει νεκρούς.
29. Η Γη δεν περιστρέφεται απλά γύρω από τον άξονά της, αλλά γυρνά κάτω από τα πόδια του Τσακ Νόρις καθώς αυτός τρέχει.
30. O Τσακ Νόρις έχει ήδη τετραγωνίσει τον κύκλο.
31. O Θεός συγχωρεί, ο Τσακ Νόρις ποτέ.
32. Ο Τσακ Νόρις έχει φτιάξει κύκλο με μόλις 300 μοίρες.
33. Μια φορά, ο Τσακ Νόρις αισθάνθηκε ότι κρυώνει. Από τότε αύξησε την θερμοκρασία της Γης, με τα γνωστά περιβαλλοντικά επακόλουθα.
34. Μια φορά σε ένα σόου του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, ο Τσακ Νόρις τον εξαφάνισε.
35. Ο Τσακ Νόρις όταν κοιμάται δεν βλέπει όνειρα, τα όνειρα βλέπουν τον Τσακ Νόρις.
36. Ο Τσακ Νόρις δεν κάνει πους-απς. Σπρώχνει τη Γη προς τα κάτω.
37. Αν νομίζεις ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική, τότε πρέπει να δεις τι θα γίνει όταν της ρίξει γυριστή κλωτσιά ο Τσακ Νόρις.
38. Ο Τσακ Νόρις δεν ακούει μουσική. Η μουσική ακούει τον Τσακ Νόρις (για να μη φάει γυριστή κλωτσιά).
39. Ο Τσακ Νόρις εξαφάνισε τον Τζων Αυλακιώτη. Με στριφογυριστή κλωτσιά στη μούρη.
40. Ο Τσακ Νόρις δεν πιστεύει στον Θεό. Ο Θεός πιστεύει στον Τσακ Νόρις.
41. Ο Θεός μπορούσε να δημιουργήσει τον κόσμο σε επτά ημέρες. Ο Τσακ του έδωσε έξι.
42. Ο Τσακ Νόρις έχει πάει στον Άρη. Γι’ αυτό δεν υπάρχει ζωή εκεί.
43. Μια φορά ένας τυφλός πάτησε το παπούτσι του Τσακ Νόρις. Αυτός του είπε: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Ο Τσακ Νόρις!» Μόλις το άκουσε, ο τυφλός θεραπεύτηκε, αλλά το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν το πόδι του Τσακ να έρχεται προς τα μούτρα του.
44. Όταν ο μπαμπούλας πάει να κοιμηθεί, πρώτα βλέπει αν είναι στην ντουλάπα του ο Τσακ Νόρις.
45. Ο Τσακ Νόρις έδιωξε τον Neo από την Zion με μια στριφογυριστή κλωτσιά, και τώρα αυτός είναι ο «Εκλεκτός».
46. Αν η πέτρα νικάει το ψαλίδι, το χαρτί την πέτρα, και το ψαλίδι το χαρτί, τι τα νικάει και τα 3; Ο Τσακ Νόρις.
47. Ο Τσακ Νόρις είναι ο πραγματικός πατέρας του Λούκιου Σκάιγουόκερ
48. Ο Τσακ Νόρις συνηθίζει να δωρίζει αίμα στον Ερυθρό Σταυρό. Απλά ποτέ δεν είναι το δικό του.
49. Ο Τσακ Νόρις δεν έχει ανοιγοκλείσει τα μάτια του ποτέ. ΠΟΤΕ.
50. Ο Τσακ Νόρις πήρε 100% στις εξετάσεις του, γιατί έγραψε σε όλες τις ερωτήσεις την απάντηση «Τσακ Νόρις»
51. Το σπίτι του Τσακ Νόρις δεν έχει πόρτες. Περνάει από τους τοίχους.
52. Κάποιοι λένε πως ο Θεός υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό είναι ψέμα: ο ΤΣΑΚ ΝΟΡΙΣ δημιούργησε τον Θεό.
53. Δεν υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι. Ο Τσακ Νόρις κάνει δισκοβολία.
54. Ο Τσακ μπορεί να μιλήσει Braille.
55. Ο Τσακ αναφέρεται στον εαυτό του στο τέταρτο πρόσωπο.
56. Όταν ο Τσακ γυμνάζεται το μηχάνημα δυναμώνει.
57. Το νερό βράζει πιο γρήγορα όταν το κοιτάει ο Τσακ.
58. Ο Τσακ Νόρις δεν αφήνει μηνύματα. Αφήνει προειδοποιήσεις.
59. Ο Τσακ μήνυσε το NBC ισχυριζόμενος ότι το Law and Order είναι λογότυπα για το δεξί και το αριστερό πόδι του.
60. Ο Τσακ Νόρις δεν διαβάζει βιβλία. Απλά τα κοιτάει από πάνω ως κάτω μέχρι να πάρει τις πληροφορίες που θέλει.
61. Μπορεί κάτι να μοιάζει με κοτόπουλο, να έχει γεύση κοτόπουλου, και να είναι κοτόπουλο, αλλά αν ο Τσακ Νόρις πει ότι είναι χοιρινό, τότε είναι χοιρινό.
62. Οι καουμπόικες μπότες κάποιων καουμπόηδων είναι φτιαγμένες από αληθινό δέρμα. Οι καουμπόικες μπότες του Τσακ Νόρις είναι φτιαγμένες από αληθινούς καουμπόηδες.
63. Ο Τσακ Νόρις είχε αρχικά επιλεγεί για τον ρόλο του Τζακ Μπάουερ στο 24. Ωστόσο τα γυρίσματα ματαιώθηκαν, όταν ο Τσακ σκότωσε όλους τους τρομοκράτες, ασφάλισε τα πυρηνικά, έσωσε τον πρόεδρο και τον κόσμο σε 12 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα.
64. Ο Τζακ Μπάουερ ισχυρίστηκε πως κάποτε σκότωσε 100 άτομα και μετά του τελείωσαν οι σφαίρες. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έριξε 100 σφαίρες και μετά του τελείωσαν τα άτομα.
65. Ο Τσακ Νόρις είναι πιο γρήγορος από κάθε υπολογιστή. Πρώτα εμφανίζει τα αποτελέσματα και μετά διαβάζει τα δεδομένα.
66. Η θεωρία της εξέλιξης είναι μια απάτη. Ο Τσακ Νόρις αποφασίζει ποιος θα επιβιώσει.
67. O Τσακ Νόρις μπορεί να στραγγαλίσει κάποιον με το καλώδιο ενός ασύρματου τηλεφώνου
68. Οι Ιταλοί έχτισαν τον πύργο της Πίζας προς τιμήν του Τσακ Νόρις. Ο Τσακ όμως δεν έμεινε ευχαριστημένος...
69. O Τσακ Νόρις μόλις γεννήθηκε πήδηξε την πρώτη νοσοκόμα που είδε. Ήταν ο πρώτος της... ήταν η τρίτη του.
70. Όταν ο Τσακ Νόρις κοιτάζει τα πορτοκάλια, αυτά γίνονται χυμός.
71. Η δύναμη της στριφογυριστής κλοτσιάς του Τσακ Νόρις είναι παγκόσμια σταθερά σύμφωνα με το S.I.
72. Η Σαχάρα έγινε έρημος όταν μια φορά ο Τσακ Νόρις δίψασε.
73. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να φτιάξει οκτάπορτο στο τάβλι...
74. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να κάνει ματ στο σκάκι με δύο κινήσεις και ροκέ με μία.
75. Ο Τσακ Νόρις πήγε στο σινεμά να δει το "Number 23". Ο αριθμός αυτός καταργήθηκε...
76. Ο Λούκυ Λουκ πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του. Ο Τσακ Νόρις δεν έχει σκιά...
77. Όταν ο Τσακ Νόρις συνάντησε τους 4 Ντάλτον, τους σκότωσε με μια στριφογυριστή κλωτσιά...και τους 5...
78. Φήμες θέλουν τον Τσακ Νόρις να σκοτώνει τον Voldemort στο 7ο βιβλίο του Χάρι Πότερ με μια στριφογυριστή κλωτσιά.
79. Ο Τσακ Νόρις γνωρίζει 32 τρόπους να σε σκοτώσει με ένα καλαμάκι του φραπέ.
80. Ο Τσακ Νόρις ξυρίζεται κάθε φορά που νιώθει οίκτο...
81. Ο Τσακ Νόρις ποτέ δεν πήγε στο βουνό. Το βουνό πήγε στον Τσακ Νόρις.
82. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να βάλει τρίποντο από τη γραμμή των βολών...
83. Ο Τσακ Νόρις είναι ο μόνος τραγουδιστής που μπορεί να βγάλει δίσκο χωρίς να πρέπει να συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας.
84. Ο Τσακ Νόρις έχει αποκρυπτογραφήσει την Γραμμική Α'.
85. Ο Τσακ Νόρις δεν χρησιμοποιεί τρίφτη για να βάλει τυρί στη μακαρονάδα του. Έχει τα γένια του.
86. Δεν είναι τυφώνας. Ο Τσακ φταρνίστηκε...
87. Ο Τσακ Νόρις ποτέ δεν γεμίζει το όπλο του. Απλά το κρατά και οι σφαίρες μπαίνουν από την παλάμη του.
88. Ο Τσακ Νόρις στο σκάκι είτε έχει λευκά, είτε μαύρα πιόνια, παίζει πάντα πρώτος. Αλλιώς ο αντίπαλος έχει βγει ήδη ματ..
89. Μια φορά σε μια παρτίδα Poker και αφού στο τραπέζι βρίσκονταν πολλά εκατομμύρια, ένας αντίπαλος του Τσακ Νόρις του αποκαλύπτει πως κρατάει καρέ του άσσου... ο Τσακ Νόρις χαμογελά και του δείχνει το Φλος Ρουαγιάλ που κρατούσε...
90. Όταν διαιρεί ο Τσακ Νόρις, δεν υπάρχει ποτέ υπόλοιπο.
91. Ο Τσακ Νόρις έπαιξε 3 φορές μονό με τον Michael Jordan. Τόσες φορές αποσύρθηκε από το ΝΒΑ.
92. Η πιθανότητα να καταφέρει κάτι ο Τσακ Νόρις είναι ίση με 2.
93. Η γάτα του Σρέντιγκερ έχει 50% πιθανότητες να ζήσει. Η γάτα του Τσακ Νόρις καμία.
94. Το κύριο προϊόν που εξάγει η επιχείρηση Τσακ Νόρις είναι πόνος...
95. Ο Τσακ Νόρις "πάει" με δύο ταχύτητες. Περπατάει, σκοτώνει...
96. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να φάει μόνο ένα (Lays).
97. Ο Τζέημς Μποντ έχει πάρει άδεια να σκοτώνει. Από τον Τσακ Νόρις...
98. Στο Χαιλάντερ έχει ειπωθεί πως στο τέλος μπορεί να υπάρξει μόνο ένας. Ο Τσακ Νόρις ευτυχώς δεν έχει εμφανιστεί ακόμα...
99. Ο Τσακ Νόρις ΜΠΟΡΕΙ να γλείψει τον αγκώνα του.
100. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να παίξει στα drums το "Painkiller", στα 877 bpm, φυσικά χωρίς διπέταλο...
101. Ο Τσακ Νόρις πιάνει ψάρια με τα χέρια, αφού πρώτα τα κυνηγήσει μέχρι αυτά να εξαντληθούν.
102. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να "σπάσει" στο μπιλιάρδο χωρίς να χρησιμοποιήσει τη λευκή μπάλα... ούτε καν τη στέκα!!
103. Όταν όλες οι μπαταρίες εξαντλούνται, η Duracell συνεχίζει...όταν και η Duracell εξαντλείται τότε συνεχίζει ο Τσακ Νόρις
104. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να κερδίσει 6αρι στο λόττο με 5 νούμερα.
105. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διασπάσει το άτομο... με τα δόντια του.
106. Τα αναβολικά φτιάχνονται από τον ιδρώτα του Τσακ Νόρις.
107. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να κάνει ΜΑΤ με μια κίνηση.
108. O Τσακ Νόρις έχει πτυχίο Νηπιαγωγού απ' το Πολυτεχνείο Κρήτης, καθώς και πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού απ' τη Φιλοσοφική.
109. Μία μέρα ο Τσακ Νόρις δεν είχε κάρτα να μιλήσει με το αίσθημα. Πήρε ένα καλώδιο και έφτιαξε το Ιντερνετς.
110. Το τρένο δεν υπάρχει πια. Το πάτησε ο Τσακ Νόρις.
111. O Τσακ Νόρις ξέρει που είναι ο μικρός Alex.
112. O αγαπημένος ηθοποιός του Τσακ Νόρις είναι... ο Τσακ Νόρις
113. Όταν εφαρμόζεις την μέθοδο των τριών, ο ένας από τους τρεις είναι πάντα ο Τσακ Νόρις.
114. ο Τσακ Νόρις είναι ο πραγματικός υπαίτιος για τον θάνατο της μικρής Αννούλας.
115. Ο Τσακ Νόρις είναι ιδέα. Και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ.
116. Ο Τσακ Νόρις είναι ο μοναδικός άνθρωπος που του επιτρέπεται να μιλάει για το Fight Club.
117. O Τσακ Νόρις δεν νικάει ποτέ. Οι άλλοι απλώς δεν κερδίζουν.
118. Ο Τσακ Νόρις ξέρει τι σημαίνει η λέξη "Ζαβαρακατρανέμια".
119. Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι η ενέργεια που υπήρξε κατά τη διάρκεια του Big Bang είναι περίπου ίση με 1 ΣΚτΤΝ
(Στριφογυριστή Κλωτσιά του Τσακ Νόρις)
120. Σε ένα συνηθισμένο υπνοδωμάτιο υπάρχουν 1,242 πράγματα που ο Τσακ Νόρις μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σε σκοτώσει, συμπεριλαμβάνοντας και το ίδιο το δωμάτιο.
121. Ένας τρόπος υπάρχει να λυθούν κάποια Σουντόκου. Να γράψεις ΤΣΑΚΝΟΡΙΣ οριζόντια ή κάθετα.
122. Όποτε εφαρμόζεις κάποιον μαθηματικό τύπο, ο τύπος αυτός είναι ο Τσακ Νόρις
123. Ο Πρώτoς Νόμος της Θερμοδυναμικής λέει πως η ενέργεια δεν μπορεί ούτε να καταστραφεί ούτε να δημιουργηθεί. Εκτός κι αν συναντήσει τον Τσακ Νόρις.
124. Για τον Τσακ Νόρις δεν ισχυει ο δευτερος νομος της Θερμοδυναμικής. O Τσακ Νόρις μειωνει την εντροπια του συμπαντος.
125. O Τσακ Νόρις εχει φτασει στην ακρη της γης. Και μετά γύρισε πίσω.
126. Πετρελαιοκηλίδα στη θάλασσα; Αιτία: Ο Τσακ Νόρις εκανε υπτιο και δεν είδε το τανκερ.
127. Οταν ο δράκουλας πηγε να δαγκωσει τον Τσακ Νορις στον λαιμο εσπασε τα δοντια του...
128. Ο Τσακ Νόρις είναι τόσο γρήγορος που μπορεί να κλειδώσει ένα συρτάρι με το κλειδί μέσα στο συρτάρι
129. Ο Τσακ Νόρις δεν ξυρίζεται, ακονίζει το ξυράφι στα γένια του
130. Μια φορά ο Τσακ Νόρις κλώτσησε ένα άλογο στο πηγούνι. Οι απόγονοι του είναι γνωστοί ως καμηλοπαρδάλεις
131. O Τσακ Νόρις ξέρει το τελευταίο δεκαδικό του π.
132. Στην ηλικία των 7, μια φορά που ο Τσακ Νόρις έπαιζε πιανο πάτησε μια λαθος νότα. Ετσι γεννήθηκε η jazz...
133. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να καθαρίσει φασολάκια και φακές ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ φορώντας γάντια του μποξ.
134. Ο Τσακ Νόρις ξέρει που τελειώνει το Σύμπαν.
135. Ο Τσακ Νόρις ξέρει που βρίσκεται το νησί των Αγνοούμενων.
136. Η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι ανάλογη του Τσακ Νόρις.
137. Ο Τσακ Νόρις δεν ρωτάει ποτέ κανένα παιδί "ποιανού είσαι" γιατί γνωρίζει ήδη την απάντηση.
138. Η δύναμη των στριφογυριστών κλωτσιών του Τσακ Νόρις έχει ως μονάδα μέτρησης τα Ρίχτερ.
139. Ο Τσακ Νόρις κατασκεύασε το Matrix.
140. O Τσακ Νόρις έχει υπολογίσει την Απόλυτη Ερώτηση της Ζωής, του Σύμπαντος και των Πάντων.
141. Η αγορά βρίσκεται σε ισορροπία αν και μόνο αν η προσφορά ισούται της ζήτησης από τον Τσακ Νόρις.
142. Ένας σύντομος ορισμός του marketing είναι "η εκπλήρωση των αναγκών του Τσακ Νόρις με σκοπό το κέρδος (=την επιβίωση)"
143. Ο Τσακ Νόρις είναι ο πατέρας των παιδιών του Ζεββεδαίου.
144. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να λύσει τον Γόρδιο δεσμό.
145. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να βάλει γκολ πριν σφυρίξει ο διαιτητής την σέντρα.
146. Ο πρώτος που γεύτηκε την στριφογυριστή κλωτσιά του Τσακ Νόρις ήταν η μάνα του διότι τόλμησε να τον βυζάξει γάλα αντί για μπύρα.
147. Ο Τσακ Νόρις μπορει να χειροκροτήσει με το ένα χέρι.
148. Το φέγγάρι στην πραγματικότητα ήταν ένας μετεωρίτης που θα χτυπούσε την Γη. Δεν είχε υπολογήσει όμως την στριφογυριστή κλωτσιά του Τσακ. Έκτοτε το φεγγάρι είναι ο δορυφόρος της Γης.
149. Ο Τσακ Νόρις έπαιξε μια φορά Ρωσική Ρουλέτα με γεμάτο οπλο και, φυσικά, ΚΕΡΔΙΣΕ.
150. Όταν ο Τσακ Νόρις θελήσει ενα αυγό, τότε ανοίγει στη μέση την κότα.
151. Δεν υπάρχουν όπλα Μαζικής Καταστροφής στο Ιράκ. Ο Τσακ Νορις ζει στην Οκλαχομα.
152. Το συμπαν διαστέλεται συνεχώς για να χωρέσει τον Τσακ Νορις.
153. Ερώτηση: Πόσο χρόνο χρειάζεται ο Τσακ Νόρις για να αλλάξει μια λάμπα;
Απάντηση: Καθόλου. Ο Τσακ Νόρις προτιμά να σκοτώσει το σκοτάδι.
154. Μεγάλη επιτυχία του Νότη Σφακιανάκη είναι διασκευή ενος τραγουδιού-ύμνου στον Τσακ Νόρις! Φυσικά, μιλάμε για το "Μια κλωτσιά σου μόνο φτάνει".
155. Η λέξη ΤΣΑΚΝΟΡΙΣ είναι απο τις ελάχιστες που διαβάζονται και αντιστρόφως. Μην το δοκιμάσεις, γίνεται.
156. Όπου δεν υπαρχει δικαιοσύνη, υπάρχει ο Τσακ Νόρις.
157. Οι πορδές του Τσακ Νόρις ζουν σε 24 (τουλάχιστον) διαστάσεις. Βλ. Θεωρία Πορδών - String theory
158. Ο Τσακ Νόρις σκοτώνει τα κουνούπια που τον δάγκωσαν για να παρει το αίμα του πίσω...
159. Ο Τσακ Νόρις δεν ξέρει SAP. Ξέρει όμως FAP.
160. Ο Τσακ Νόρις αποφάσισε πότε θα τελείωσει ο Πόλεμος των Άστρων!!!
161. Ο Τσακ Νόρις κάποτε πήγε να κοινωνήσει και σκότωσε τον παπά αμέσως μετά γιατί αυτός είπε "μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού". Και ο Τσακ Νόρις δεν είναι δούλος κανενός.
162. Ο Τσακ Νόρις βλάπτει το κάπνισμα.
163. Ο Τσακ Νορις είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει sex με τη Cytherea για τρεις ώρες και αυτή να μη βγάλει ΟΥΤΕ ΜΙΑ σταγόνα!!!
164. O Τσακ Νόρις βάζει όλες τις μπάλες του μπιλιάρδου με το σπάσιμο.
165. Λέγεται ότι όταν ο Γκράχαμ Μπελ εφηύρε το τηλέφωνο, δήλωσε ότι η εφεύρεσή του θα είχε μόνο ευεργετικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Όταν ο Τσακ Νόρις το έμαθε, γέλασε και ίδρυσε τον ΟΤΕ.
166. Οι κότες έκαναν το αυγό... όταν είδαν τον Τσακ Νορις.
167. Για τον Τσακ Νόρις ο Τρίτος Νόμος του Νεύτωνα δεν ισχυει. Δεν υπάρχει αντίδραση στην δραση του Τσακ, ούτε ισόποση ούτε αντίρροπη...
168. Ο Τσακ Νόρις είναι Αυτό Που Θέλουν Οι Γυναίκες.
169. Οι σφαίρες δεν πετυχαίνουν τον Τσακ Νόρις. Τον βλέπουν και αλλάζουν κατεύθυνση.
170. O Τσακ Νόρις μπορεί να τριχοτομήσει μια γωνία.
171. Η αγαπημένη έκφραση του Τσακ Νόρις είναι η εξής: " Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμένα που τα ξέρω!"
172. Ο χριστός δεν αναστήθηκε...Απλά ο Τσακ Νόρις του έδωσε μια 2η ευκαιρία.
173. Προσοχή:Μην αποκαλέσετε ποτέ μα ποτέ τον Τσακ Νόρις <Θεό>...Ειναι προσβολή.
174. Όταν ο Θεός είπε <Εγέννετο φώς>,ο Τσακ του είπε <πες και κανένα σε παρακαλώ>.
175. Δεν υπάρχουν ανάπηροι άνθρωποι.Μόνο άνθρωποι που έχουν νιώσει την οργή του Τσακ Νόρις.
176. Ο Ηρακλής είναι το παιδί του Τσακ Νορις με τη Ζηνα και ταυτόχρονα η Ζηνα το παιδί του Τσακ Νόρις με τον Ηρακλή.
177. O Τσακ νορις ευθυνεται για το φαινομενο του Global Warming
178. Μια φορά όταν ο Τσακ Νόρις έπαιζε ποδόσφαιρο, έριξε στριφογυριστή κλωτσιά σε έναν αντίπαλο και ο διαιτητής προσπάθησε να τον αποβάλλει. Ο Τσακ Νόρις του έδειξε την κόκκινη κάρτα και συνέχισε τον αγώνα.
179. Ο Τσακ Νόρις πάντα κερδίζει το χρυσό στους Ολυμπιακούς σε όλα τα αθλήματα. Κάθε χρόνο.
180. Το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες πρόσφατα μετονομάστηκε σε "Τσακ Νορρις: Η Αυτοβιογραφία"
181. Οι Παραολυμπιακοί αρχικά ξεκίνησαν σαν δραστηριότητα των προηγούμενων αντιπάλων του Τσακ Νορρις.
182. Ο Τσακ Νόρις έχασε την παρθενιά του πριν τον πατέρα του
183. Η σκιά του Λουκι Λουκ γευτηκε πριν χρόνια τη στριφογυριστή κλοτσιά του Τσακ και από τότε έχει ένα delay
184. Ο Τσακ Νορις μπορει να χωρεσει 2 καρπουζια στην μια μασχαλη
185. Ο μόνος τρόπος για να σβήσει η φωτιά είναι να φτύσει ο Τσακ Νόρις
186. Ο Τσακ Νόρις σκότωσε τον τελευταίο Trollerator αυτοκτονώντας. Ως αθάνατος όμως... επέζησε.
187. Ο Τσακ Νόρις είναι ο μεγαλύτερος Jedi Μάστορας και εκπαιδευτής του Johnny SkyWalker
188. Ο Τσακ Νόρις πήγε στα Burger King και ζήτησε ένα Big Mac. Του το έφεραν...
189. Ο Τσακ Νόρις όταν εκσπερματώνει,δεν βγάζει σπερμα.Βγάζει υγρο πύρ.
190. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να βρεί μέρος που δεν υπάρχει μύθος(η μπίρα)
191. Ο τσακ Νόρις μπορεί να φέρει διπλές με ένα ζάρι...
192. Ο Τσακ Νόρις μια φόρα βρέθηκε σε μάχη με μαχαίρια... Τα μαχαίρια ΕΧΑΣΑΝ!
193. Ο Τσακ Νόρις ξέρει ΠΟΥ πάει ο Καραμήτρος.
194. Τι βρήκε ο Γκράχαμ Μπελ μόλις ανακάλυψε το τηλέφωνο;
- Δύο αναπάντητες από τον Τσακ Νόρις.
195. Όταν ο Θεός έδωσε στον Μωυσή τις 10 εντολές χαραγμένες σε πέτρινες πλάκες, ο Chuck Norris τις είχε ήδη σε flashάκι..
196. Ο Τσακ Νόρις ξέρει πόσο κάνει εμμέσως - σαφώς.
197. Ο Τσακ Νορις λεει ελα ντε και το ντε ερχεται
198. Γιατί ο πλανήτης Άρης δεν κατοικείται; Γιατί ο Τσακ Νόρρις είναι Παοκτζής.
199. Μια φορά έκανε μπάνιο ο Τσακ Νόρρις και ήταν Δευτέρα. Από τότε γιορτάζουμε την Καθαρά Δευτέρα.
200. Ο Τσάκ Νόρις έχει μόνο ένα χέρι. Το πάνω χέρι.
201. O Tσακ νορις εχει πιει internet cafe
202. Ο Τσακ Νορις κούναγε τη κούνια που τον κούναγε
203. Ο Τσακ Νορις δεν φοράει γυαλιά ηλίου. Ο ήλιος φοράει γυαλιά Τσακ Νορις!
I didn't read them, I was too bored.
Goodnight boys :)
Oh, and one more thing.
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Unfortunately, I am so... over you now.
Παράξενοι τελικά οι άνθρωποι. Σκοτώνουν για το τίποτα. Χρησιμοποιούν. Χρησιμοποιούνται. Αγαπούν με σθένος, μισούν παθιασμένα... Την μία στιγμή είναι φίλοι σου και την άλλη σου μιλούν με αξιοθαύμαστο μίσος... και εκπλήσσεσαι γιατί τους ήξερες. Και σε ήξεραν. Περνούσατε μαζί τα βράδια λέγοντας τους φόβους και τα όνειρά σας στον άλλο. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Όχι σήμερα. Είμαι απλώς... σαστισμένη. Ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη. Νόμιζα πως πλέον οι άνθρωποι δεν θα αποτελούσαν έκπληξη... τι λάθος που έκανα.
Διάβασα πριν από δυο τρεις μέρες ένα βιβλίο που είχα διαβάσει ξανά, αλλά είναι τόσο όμορφο... ονομάζεται "Το σώμα" της Στέφενι Μάιερ. Και απορώ. Πως γίνεται μία γυναίκα να γράφει μία τετραλογία μέτρια, (κάποια μέρα θα το αναλύσω αυτό) και μετά να γράφει ένα τέτοιο αριστούργημα; Δεν θα γράψω τι συμβαίνει στο βιβλίο τώρα, αλλά ήθελα να αναφερθώ σε αυτό. Μην αφήσετε το Λυκόφως να σας αποτρέψει από το να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Η ηρωίδα είναι ένα από τα πιο καλά, τα πιο αγνά άτομα στον πλανήτη. Μακάρι να ήταν υπαρκτή. Δεν θα υπήρχε καλύτερη φίλη, καλύτερη σύντροφος, καλύτερος άνθρωπος από αυτήν.
Περνώντας κάπως απότομα οφείλω να ομολογήσω στα νέα μου... δεν είναι και τα καλύτερα. Οι πανελλαδικές ήρθαν κι έφυγαν, με μέτρια αποτελέσματα πιστεύω... Όπως και να χει, θα περιμένω να τα δω και μόνη μου πριν σκεφτώ τις επιλογές μου. Όσον αφορά τα προσωπικά μου, πρόσφατα συνέβησαν κάποια γεγονότα τα οποία ευθύνονται για το πρώτο μέρος της ανάρτησής μου. Τουλάχιστον, έχω να παρηγορώ τον εαυτό μου για πολλά. :)
Να σας πω την αλήθεια, σήμερα σκεφτόμουν να κάνω μία ανάρτηση για νέα αρχή αλλά δεν βρίσκω λόγο. Αν το έκανα άλλωστε, πάλι θα έκανα τρεις μήνες να γράψω, απλά και μόνο για να έχω κάτι να απογοητέψω τον εαυτό μου.
Αυτό το καλοκαίρι προμυνήεται ήσυχο... κάτι ακόμα καλύτερο, όμορφο. Κανονικό. Όπως το θέλω εγώ. Μόλις τώρα συνειδητοποιώ πόσο χρόνο σπατάλησα στα λάθος άτομα, τα ακραία, και δεν έδωσα σημασία σε πραγματικούς φίλους, σε κανονικά, απλά άτομα που το μόνο που μου ζήτησαν ήταν ένα ζευγάρι πρόθυμα αυτιά και χείλη για να ακούω και να μιλάω μαζί τους. Να μοιράζομαι μαζί τους. Να ανακαλύπτω μαζί τους. Να μαθαίνω.
Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ήρεμη αυτή τη στιγμή. Σε καλό μου βγήκε και δεν μετανιώνω τίποτα. Ούτε πρόκειται όμως να ανακυκλώσω παλιά λόγια. Προχωράω μπροστά. Μπορείτε να μείνετε εσείς στα παλιά, να έχετε εμένα να βρίζετε, να συνεχίσετε αυτό που θεωρείτε σωστό. Δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ όπως πέρσι. Κακώς το έκανα.
Από την άλλη όμως, γνώρισα καινούρια άτομα... νέες προσωπικότητες, νέες ιδέες, νέους φίλους. Φίλος, μεγάλη λέξη τελικά. Ίσως είναι άδικο, από την στιγμή που ποτέ δεν πρόκειται να γίνω μια καλή, μία ασφαλής φίλη για κάποιον, να ζητάω φίλους. Έμαθα να μην τους ζητάω, αλλά τελευταία φαίνεται πως δεν μπορώ να το αποφύγω. Διάολε, αν αποτύχω, θα χω τουλάχιστον νέο υλικό για να με βρίζω :)
Αυτά για την ώρα. Ξαναλέω, το καλοκαίρι μου φαίνεται πως θα είναι ενδιαφέρον, γεμάτο μουσική, ταινίες, βιβλία, θέατρο, deviantART και tumblrs. Και όλα τα συναφή :)
Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Από σήμερα κιόλας θα αρχίσω να ξαναπερνάω σε σας να βλέπω τα νέα σας :)
...όχι, δεν ξέχασα να βάλω μουσική :D
Νέο κόλλημα οι Panic! At The Disco. Θα γράψω έπος ποστ για αυτούς σύντομα. Για την ώρα, ένα κομμάτι τους που πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση το πούστικο, από το πιο πρόσφατο δίσκο τους, Vices and Virtues.
You got these little things that you've been running from
You either love it or I guess you don't
You're such a pretty thing to be running from anyone a vision with nowhere to go
So tell me right now ya think you're ready for it
I wanna know why you got me going so lets go
Well take it outta here
I think I'm ready to leap I'm ready to live
I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
You got these little things you wanted something for em
You'll either get it or guess you won't what does it really mean
To get nothing from anyone there's a million ways it could go
So tell me right now ya think your ready for it
I wanna know
Why you got me going so lets go
Well take it outta here
I think I'm ready to leave I'm ready to live
I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready I think I know
I'm ready I know I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready
I think I know
I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
I'm ready to go
(I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready I think I know
I'm ready I know I think I'm ready I think I know I'm ready I know I think I'm ready
I think I know) (Get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
I'm ready to go (get me out of my mind, get me out of my mind)
I'm ready to go (ohh uoohhhhhh [x2])
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Οκ, με μισώ.
Σήμερα αποφάσισα πως είμαι πράγματι, το χειρότερο άτομο στον κόσμο. Εκτός από τους εγκληματίες, νομίζω πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ελεεινό πλάσμα από μένα.
Δεν το λέω ούτε με αυτολύπηση, ούτε με αυτοκαταστροφή. Ό, τι κάνω, δεν το κάνω με καλό κίνητρο. Και αποφάσισα πως με μισώ. Όλα αυτά που λένε, αγάπα τον εαυτό σου, οι μλκίες σου σε κάνουν αυτό που είσαι, είναι ΛΑΘΟΣ. Οι μαλακίες μου είναι χειρότερες από ό, τι μπορεί να αντέξει ο οποιοσδήποτε. Ούτε γω, ούτε οι γονείς μου, ούτε οι πιο κοντινοί μου φίλοι. Κανείς.
Δεν το λέω ούτε με αυτολύπηση, ούτε με αυτοκαταστροφή. Ό, τι κάνω, δεν το κάνω με καλό κίνητρο. Και αποφάσισα πως με μισώ. Όλα αυτά που λένε, αγάπα τον εαυτό σου, οι μλκίες σου σε κάνουν αυτό που είσαι, είναι ΛΑΘΟΣ. Οι μαλακίες μου είναι χειρότερες από ό, τι μπορεί να αντέξει ο οποιοσδήποτε. Ούτε γω, ούτε οι γονείς μου, ούτε οι πιο κοντινοί μου φίλοι. Κανείς.
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
Τρίτη 26 Απριλίου 2011
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.-
Αυτή την περίοδο ΌΛΑ είναι ασυμμάζευτα. Γενικώς η κατάσταση δε συμμαζεύεται, γράφω, σβήνω, ξαναγράφω, βαριέμαι να σβήσω τα προηγούμενα και τα παρατώ.
Πόσο με μισώ κάτι τέτοιες ώρες xD
Ναι, κάνω την χαρούμενη, έστω. Οπότε παίξτε το και σεις πως όλα είναι καλά. (Y)
α) Κάψιμο.
β) Αγαπώ όοοοολον τον κόσμο τελευταία.
γ) Τα πάντα φαίνονται ροζ, γαλάζια, μωβ και κίτρινα, με βούλες στο φόντο κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ.
δ) JACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACE
JACEJACEJACE
ε) Τίποτα.
στ) Οι απελπισμένες προσπάθειες για last minute διάβασμα είναι αυτό ακριβώς. ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΕΣ.
η) Βαριέμαι.
θ) Panic! At The Disco <3
ι) Paramore <3
ια) THIRTY SECONDS TO MARS <3 <3 <3
ιβ) Μου την σπάει αυτός ο τρόπος αρίθμησης.
ιγ) Το Gossip Girl τελικά έχει και γαμώ τα OST. Σχεδόν περνάει το TVD αλλά το Skins δεν το φτάνει. Το αμερικάνικο όμως ίσως.
ιδ) Βαριέμαιιιιιι. Φέρτε μου κανά βιβλίο.
ιε) Headbanging on wall aaaaaall over again.
ιστ) Το ξέρω, την στιγμή που θα πατήσω post entry θα θυμηθώ όσα ήθελα να γράψω και θα νευριάσω πάλι. ΤΟ ΞΕΡΩ.
Πόσο με μισώ κάτι τέτοιες ώρες xD
Ναι, κάνω την χαρούμενη, έστω. Οπότε παίξτε το και σεις πως όλα είναι καλά. (Y)
α) Κάψιμο.
β) Αγαπώ όοοοολον τον κόσμο τελευταία.
γ) Τα πάντα φαίνονται ροζ, γαλάζια, μωβ και κίτρινα, με βούλες στο φόντο κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ.
δ) JACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACEJACE
JACEJACEJACE
JACEJACEJACE
JACE
ε) Τίποτα.
στ) Οι απελπισμένες προσπάθειες για last minute διάβασμα είναι αυτό ακριβώς. ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΕΣ.
η) Βαριέμαι.
θ) Panic! At The Disco <3
ι) Paramore <3
ια) THIRTY SECONDS TO MARS <3 <3 <3
ιβ) Μου την σπάει αυτός ο τρόπος αρίθμησης.
ιγ) Το Gossip Girl τελικά έχει και γαμώ τα OST. Σχεδόν περνάει το TVD αλλά το Skins δεν το φτάνει. Το αμερικάνικο όμως ίσως.
ιδ) Βαριέμαιιιιιι. Φέρτε μου κανά βιβλίο.
ιε) Headbanging on wall aaaaaall over again.
ιστ) Το ξέρω, την στιγμή που θα πατήσω post entry θα θυμηθώ όσα ήθελα να γράψω και θα νευριάσω πάλι. ΤΟ ΞΕΡΩ.
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Περί κατ' επιλογήν ανύπαρκτης ερωτικής ζωής μου λόγω ανασφάλειας και φόβου απόρριψης...
...αποφάσισα πως δεν έχει σημασία. Για αυτό και δεν του λέω τίποτα.
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Grotesque.
I have a dream...
No. Not that kind of dream. Μία απλή μεταφορά είναι, λόγω της πρόσφατης αλλαγής ενός μικρού δεδομένου, μίας μικρής μεταβολής ενός ασήμαντου γεγονότος.
Παράξενο πως μερικές φορές κάποια πράγματα αλλάζουν τα δεδομένα στην ζωή σου. Ακούγομαι κλισέ, ωστόσο μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά πως τα πράγματα για μένα άλλαξαν. Ένα πράγμα τουλάχιστον.
Έχω ακούσει για φιλίες ανυπέρβλητες, άφθαρτες από τον χρόνο. Συγκρίνοντάς τες σύντομα με τις δικές μου (δεν υπήρχαν και πολλά να συγκρίνεις, ωστόσο η συντομία ευθύνεται στον πρακτικό πλέον τρόπο σκέψης μου) δεν έβρισκα τίποτα το παρόμοιο.
Έχεις χάσει ποτέ έναν φίλο και μετά από καιρό, ακόμα να σκέφτεσαι τι κάνει; που είναι; αν είναι καλά χωρίς εσένα; Το χωρίς εσένα βέβαια ήταν μία μάλλον εγωιστική σκέψη, κάτι που αποδεικνύει το πόσο κακή φίλη είμαι. Δεν θα σε κουράσω με την καταστροφολογία μου απόψε, μην ανησυχείς. Απλά σκέψεις περνάνε σήμερα από το μυαλό μου με εκνευριστική ταχύτητα και απότομη κίνηση.
Καλό βράδυ. Ακόμα δεν μπορώ να γράψω όπως έγραφα κάποτε αλλά καλό βράδυ. Ίσως, όπως είπα, να είμαι επισκέπτης ακόμα και στο ίδιο μου το σπίτι. Βάρος μεγάλο οι σκέψεις και μερικές φορές κυριολεκτικά θέλω να κάνω το κεφάλι μου θρύψαλα χτυπώντας το στον τοίχο.
Ψιτ, και που 'σαι; Πάρε εσύ τηλέφωνο. Αν πάρω εγώ θα νομίζω πως δεν είναι αλήθεια...
No clouds in my storms
Let it rain, I hydroplane in the bank
Comin' down with the Dow Jones
When the clouds come we gone
We Rocafella
She fly higher than weather
And she rocks it better
You know me
An anticipation for precipitation, stacks chips for the rainy day
Jay, rain man is back with little Miss Sunshine
Rihanna where you at
You had my heart, and we'll never be world apart
Maybe in magazines, but you'll still be my star
Baby cause in the dark, we can't see shiny cars
And that's when you need me there
With you I'll always share
Because
Chorus
When the sun shine
We'll shine together
Told you I'll be here forever
Said I'll always be your friend
Took an oath imma stick it out 'till the end
Now that it's raining more than ever
Know that we still have each other
You can stand under my umbrella
You can stand under my umbrella
Under my umbrella
Under my umbrella
Under my umbrella
Fancy things, will never come in between
You're part of my entity, here for infinity
When the world has took it's part
When the world has dealt it's cards
If the hand is hard,
together we'll mend your heart
Because...
Chorus
You can run into my arms
It's okay don't be alarmed
Come into me
There's no distance in between our love
So go on and let the rain pour
I'll be all you need and more
Because...
Chorus
It's raining
Ooo baby it's raining
Baby come into me
Come into me
It's raining
Ooo baby it's raining
You can always come into me
Come into me
It's pouring rain
Ooo baby come into me
YΓ: Το πρώτο μου Όμορφο Πλάσμα, χωρίς να χρειαστεί να πω λέξη για αυτό.
No. Not that kind of dream. Μία απλή μεταφορά είναι, λόγω της πρόσφατης αλλαγής ενός μικρού δεδομένου, μίας μικρής μεταβολής ενός ασήμαντου γεγονότος.
Παράξενο πως μερικές φορές κάποια πράγματα αλλάζουν τα δεδομένα στην ζωή σου. Ακούγομαι κλισέ, ωστόσο μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά πως τα πράγματα για μένα άλλαξαν. Ένα πράγμα τουλάχιστον.
Έχω ακούσει για φιλίες ανυπέρβλητες, άφθαρτες από τον χρόνο. Συγκρίνοντάς τες σύντομα με τις δικές μου (δεν υπήρχαν και πολλά να συγκρίνεις, ωστόσο η συντομία ευθύνεται στον πρακτικό πλέον τρόπο σκέψης μου) δεν έβρισκα τίποτα το παρόμοιο.
Έχεις χάσει ποτέ έναν φίλο και μετά από καιρό, ακόμα να σκέφτεσαι τι κάνει; που είναι; αν είναι καλά χωρίς εσένα; Το χωρίς εσένα βέβαια ήταν μία μάλλον εγωιστική σκέψη, κάτι που αποδεικνύει το πόσο κακή φίλη είμαι. Δεν θα σε κουράσω με την καταστροφολογία μου απόψε, μην ανησυχείς. Απλά σκέψεις περνάνε σήμερα από το μυαλό μου με εκνευριστική ταχύτητα και απότομη κίνηση.
Καλό βράδυ. Ακόμα δεν μπορώ να γράψω όπως έγραφα κάποτε αλλά καλό βράδυ. Ίσως, όπως είπα, να είμαι επισκέπτης ακόμα και στο ίδιο μου το σπίτι. Βάρος μεγάλο οι σκέψεις και μερικές φορές κυριολεκτικά θέλω να κάνω το κεφάλι μου θρύψαλα χτυπώντας το στον τοίχο.
Ψιτ, και που 'σαι; Πάρε εσύ τηλέφωνο. Αν πάρω εγώ θα νομίζω πως δεν είναι αλήθεια...
No clouds in my storms
Let it rain, I hydroplane in the bank
Comin' down with the Dow Jones
When the clouds come we gone
We Rocafella
She fly higher than weather
And she rocks it better
You know me
An anticipation for precipitation, stacks chips for the rainy day
Jay, rain man is back with little Miss Sunshine
Rihanna where you at
You had my heart, and we'll never be world apart
Maybe in magazines, but you'll still be my star
Baby cause in the dark, we can't see shiny cars
And that's when you need me there
With you I'll always share
Because
Chorus
When the sun shine
We'll shine together
Told you I'll be here forever
Said I'll always be your friend
Took an oath imma stick it out 'till the end
Now that it's raining more than ever
Know that we still have each other
You can stand under my umbrella
You can stand under my umbrella
Under my umbrella
Under my umbrella
Under my umbrella
Fancy things, will never come in between
You're part of my entity, here for infinity
When the world has took it's part
When the world has dealt it's cards
If the hand is hard,
together we'll mend your heart
Because...
Chorus
You can run into my arms
It's okay don't be alarmed
Come into me
There's no distance in between our love
So go on and let the rain pour
I'll be all you need and more
Because...
Chorus
It's raining
Ooo baby it's raining
Baby come into me
Come into me
It's raining
Ooo baby it's raining
You can always come into me
Come into me
It's pouring rain
Ooo baby come into me
YΓ: Το πρώτο μου Όμορφο Πλάσμα, χωρίς να χρειαστεί να πω λέξη για αυτό.
Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011
Μακριά, στην Ισπανία... Όλε! :Ρ
Μακριά στην Ισπανία, όλε
Που χει ψηλά βουνά
και θάλασσα πλατιά
ο ήλιος λαμπερός
και το κρασί γλυκό
κιθάρες τραγουδούν
και τα πουλιά πετούν
Μακριά στην Ισπανία, όλε!
Καλησπέρα πανέμορφα πλάσματα της μπλογκόσφαιρας. Όπως βλέπετε τελευταία συνεχίζω να σπάω την υπόσχεση που 'δωσα να γράφω συχνότερα (όχι, δεν ξεχνάω τις υποσχέσεις μου, ειδικά αν δεν τις κρατάω) ωστόσο συνειδητοποίησα τουλάχιστον γιατί συμβαίνει αυτό. Τελευταία παίζει να 'χω ήπια μορφή κατάθλιψης, μιας και οι διαταραχές μου στον ύπνο, τη διατροφή και την διάθεση εντείνονται αλλά δεν μασάω. Είμαι σε φάση "σιγά μην αρχίσω να χαπακώνομαι", "όχι που θα τους κάνω την χάρη", "σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ \m/".
Υποθέτω πως καίγεστε να μάθετε γιατί έβαλα το παραπάνω άσμα ασμάτων αλλά γράφω τόσο όμορφα που έχετε απορροφηθεί από την αρτιότητα της γραφής μου. Ναι, το νιώθω. Δεν χρειάζεται να το αρνείστε. Μακριά στην Ισπανία, λοιπόν, πέφτει και η Καταλονία με πρωτεύουσα..; Την Βαρκελώνη, τον προορισμό που επιλέξαμε για εφταήμερη. Λίγο το γεγονός πως η έλλειψη σοβαρής προσωπικής ζωής, υποψίας κατάθλιψης και προετοιμασίας για μία λάμψη εφταήμερης χαράς αν όχι ευτυχίας, δεν έκατσα να γράψω. Επίσης έχω αρχίσει να υποπτεύομαι πως και το ίντερνετ το βαρέθηκα. Μάλλον επισκέπτης είμαι και δω, όπως παντού άλλωστε. Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο θέατρο... στο ίδιο μου το σπίτι. Πνεύμα ανησυχίας :Ρ Έ ρε γλέντια...
Η ώρα είναι δώδεκα παρά τρία και στη μία έρχεται ο πατέρας μου. Δύο παρά τέταρτο έχουμε ραντεβού στο σχολείο και τεσσεράμιση έχει πτήση. Και ναι, παίζει να καταφέρω να βάλω στην τριπλή θέση εμένα, την Λίζα και τον Κρίστιαν. Να εξηγήσω.
Όπως κάθε ευηπόληπτο φύκι της κοινωνίας, διαβάζω βιβλία ασταμάτητα. Το 'ριξα στα βαμπίρια πάλι, μα τω θεώ όμως, φάση έχουν. Το Vampire Academy έχει να κάνει με βαμπίρ θνητά, βαμπίρ αθάνατα και μισά βαμπίρ-μισά ανθρώπους. Η Rose είναι της τελευταίας κατηγορίας και κολλητή με μία της πρώτης κατηγορίας, την Λίζα. Προσωπικά πάντα ένιωθα να ταυτίζομαι με την Rose. Και εδώ μπαίνει και το εξωτερικό στοιχείο. Περισσότερο βέβαια μοιάζουμε στο πρόσωπο παρά στο σώμα :Ρ Η Λίζα είναι ΙΔΙΑ η φίλη μου η Μαρία για αυτό και την λέω Λίζα. Αλλά η πραγματικά αξιοσημείωτη ομοιότητα είναι αυτή του Γιάννη (κολλητός του Καφράνταη, τον έχω αναλύσει και αυτό το παιδί) με τον Κρίστιαν. Όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία αυτά και δει τον Γιάννη δεν θα διαφωνήσει. Για αυτό και τα φετινά μας μπλουζάκια είχαν ανάλογα ονόματα και λογότυπα:
Rose: Ι fucked your boyfriend :P
Lissa: <-They want to sleep with me->
Christian: Heaven does not accept me and hell thinks I'll take over
Και θεέ μου, πόσο τραγικά αστείο είναι :Ρ
Πέρα από όλα αυτά έκανα το διάβασμά μου: Πικάσσο, Νταλί, Μιρό, Γκαουντί. Να 'ναι καλά η μαμά που πήγε πέρσι και αγόρασε όλα τα σουβενίρ και τα βιβλία και εγώ μπορώ να γίνω όσο τσιγκούνα γουστάρω :Ρ
Τέλος, να σημειώσω τις τελευταίες δραστηριότητές μου: Mortal Instruments, Caster Chronicles, Fallen Series, The Hunger Games, Εχθροί εξ αίματος-Αρκάς. Το τελευταίο θέλω να το ανεβάσω με την θεατρική ομάδα οπώς και δήποτε.-
Επίσης το πισί μου κυριολεκτικά χέζει ταινίες μπροστά μου. Έχω δει όλες τις φετινές, τα πάντα μιλάμε. Η Πόρτμαν το άξιζε το Όσκαρ με τα χίλια. Τo Black Swan πάει κατευθείαν, όχι απλά στα αγαπημένα μου, αλλά ξεπερνάει και το the notebook. Από soundtracks πάλι ξεσκιστήκαμε, κυριολεκτικά. Mansel, Desplat, Rahman, γενικώς. Επίσης στα αγαπημένα OST το σόσιαλ νέτγουορκ. Από Α' αντρικού το ξέραμε πως ο Φέρθ θα το πάρει, και φυσικά και το άξιζε αλλά και πάλι χαλάστηκα που δεν το πήρε ο Φράνκο. Για Β' αντρικό καλός ο Bale, αλλά ο Rush ασυναγώνιστος. Αυτάαααα :Ρ
Κατά τα άλλα συνεχίζω να κατεβάζω pdf που πιθανότατα δεν θα διαβάσω ποτέ, συνεχίζω να ακούω μουσική που δεν προλαβαίνω να ακούσω όσο θα ήθελα, συνεχίζω να κατεβάζω ταινίες που θα μπουν σε αναμονή.
Αυτά τα συνταρακτικά μου νέα, και ναι, χάνομαι σε λογοτεχνικούς κόσμους για να μην ασχοληθώ με τα δικά μου. Νέα κάψα η φωτογραφία και ο κινηματογράφος, για την ώρα ταινίες μικρού μήκους. Ωωω, πόσο εναλλακτική και ίντι ροκ είμαι.
Μακριά, μακριά στην Ισπανία μπας και μου φύγει η κάψα να φωτογραφίσω πόρνες, να κάνω τριπλή σχέση και να δοκιμάσω καλό κρασί ακούγοντας ισπανικές κιθάρες ωσάν την ταινιάρα Vicky Christina Barcelona.
ΥΓ1: Πάνο, στο ορκίζομαι, αν το διαβάζεις αυτό θα πέσει ξύλο αν ξανακάνεις ρηχές σκέψεις για τον Γούντι Άλλεν.-
ΥΓ2: Έχω τρελή όρεξη. Απλά ευελπιστώ να μην μου φύγει.
ΥΓ3: Γενικώς τώρα νιώθω καλά. Πραγματικά προσπαθώ, όχι να σκέφτομαι θετικά, αλλά τουλάχιστον χωρίς καταστροφολογία. Ο κυνισμός πάντως δεν φεύγει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)