Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

I am afraid we're not in Kansas anymore.


Όχι, δεν είμαστε. Και κάτι μου λέει πως δεν παίζει να βρεθούμε κει ξανά.








Στις πανελλαδικές πάτωσα. Και μισώ που το παραδέχομαι, αλλά με πειράζει, όχι όμως για τον σωστό λόγο. Με πειράζει που άτομα μαλακισμένα όπως ο Χρήστος και η Λίνα περνάνε, επειδή αυτοί διάβασαν και γω όχι. Άρα τα κίνητρά μου, πάλι εγωιστικά, γεμάτα κακία και μίσος.




Αλλάζει ποτέ ο άνθρωπος;
Η σύνθεσή του; Ο χαρακτήρας του; Η ουσία; Το περίβλημα αλλάζει, και, κυκλικά, γίνονται ορισμένες λειάνσεις που αναπόφευκτα τροποποιούν τον χαρακτήρα, τον κάνουν πιο δεκτικό, πιο εξημερωμένο, πιο ομαλό και άχρωμο. Πιο... μη εκπλήξιμο. Βαρετό.
Με την ουσία όμως τι γίνεται; Με τα χαρακτηριστικά των έσω; Τι γίνεται με αυτά; Με τις διακυμάνσεις που ανά διαστήματα ονομάζουμε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως "καλοσύνη", "σαρκασμός", "ανοιχτομυαλία", "ρομαντισμός", ευγένεια", γουατέβερ.
Αλλάζουν αυτά; Χάνονται; Αντικαθιστώνται; Αναπτύσσονται; Μεγαλώνουν; Ελευθερώνονται σε διαφορετικές περιπτώσεις από αυτές που ελευθερώνονταν κάποτε; Κι αν αλλάζουν, πως; Με εμπειρίες; Οι άνθρωποι μας αλλάζουν; Εμείς αλλάζουμε αν το θέλουμε;






Δεν το πολυπιστεύω. Ακόμα και τώρα. Ακόμα και με ανθρώπους γύρω μου με τους οποίους αλληλεπιδρώ, με γεγονότα να συμβαίνουν...
Φέρομαι αλτρουϊστικά με τους φίλους μου, γνωρίζοντας πως ο τρόπος αυτός που τους φέρομαι είναι εκτός του χαρακτήρα μου. Δεν είμαι ευτυχισμένη γιατί θέλω οι φίλοι μου να είναι εντάξει και να μην επιβαρύνονται από τον δύσκολο χαρακτήρα μου. Γνωρίζουν άραγε ποια είμαι;




Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι τόσο κακιά όσο μπορώ, επειδή δεν αντέχω άλλο. Ορίστε, χάνω την μοναδική μου ιδιότητα. Όλοι έχουμε κλισέ. Πρέπει να είσαι κάτι, κάποιος. Ένα ουσιαστικό, αλλιώς δεν υπάρχεις. Ο καθένας μας είναι και καλά "διαφορετικός" στο πλαίσιο των σαχλών ζεν μαθημάτων ζωής. Εσύ είσαι διαφορετικός επειδή είσαι ο "κουλ", εσύ ο "ρομαντικός", εσύ ο "γκέι", εσύ ο "κακός", εσύ ο "μαλάκας", εσύ το "καλό παιδί". Ε λοιπόν, εγώ είμαι η κακιά της παρέας. Αυτή που θα σου την πει γιατί δεν μιλάει αλλιώς.



Για αλλού ξεκίνησα και αλλού έφτασα.
Ακόμα δεν την έχω βρει την άκρη, ιδού το αποτέλεσμα χρόνων και χρόνων σκέψης. Χέσε με.

Και κάθομαι και αναρωτιέμαι τι σκοπό είχα σήμερα καθώς έκατσα να γράψω. Όλο αυτό πάλι με οδηγεί στους πιο δαιδαλώδεις διαδρόμους. Και καμία όρεξη δεν έχω να συνεχίσω να ανεβάζω φωτογραφίες της Dorothy με τα παπούτσια της. Όχι τίποτα άλλο, δεν με βγάζει πουθενά. Καλός και ο μάγος του Οζ, καλή και η Dorothy, αλλά νομίζω πως τα παπούτσια ταιριάζουν απείρως περισσότερο στα ριγέ πόδια της Wicked Witch of the East.

Καλό σας βράδυ.




ΥΓ: Μην ακούσω "έλα μωρέ, δεν πειράζει, δίνεις του χρόνου, γλυκιά μου, καλή μου, κλπ κλπ κλπ". Θα πέσει ξύλο. Θα σας βρω και θα πέσει ξύλο.

14 σχόλια:

Creepy Dreamer είπε...

Δε θα σου πω πράγματα που δε θες να ακούσεις. Θα σου πω απλά ότι όλοι αλλάζουμε, αλλά ο πυρηνας μένει ίδιος.
Και αν είναι να σε αγαπήσει καποιος θα σε αγαπησει. Και ας εισαι κακια.
Τα λέμε :*

Creep είπε...

Σε ευχαριστώ. Αλήθεια :)

D.Angel είπε...

Ελα μωρέεεεε...
Εγώ έχω αλλάξει τόσες φορές
διαδρομες στη ζωή μου κι έχω
φτάσει τα 34 κι ακόμα σκέφτομαι
από που ξεκίνησα, τι σκατά έκανα
και τι άλλο έχω να κάνω!
Χέσε μέσα! Δεν αλλάζει ο άνθρωπος
Σκέψου θετικά και χαμογέλα
Καλύτερα να σκεφτόμαστε έτσι
παρά να είμαστε σα μαλακισμένα σε νιρβάνα!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Καλώς σε βρήκα και πάλι!

Creep είπε...

^Σ'αγαπώ.-

Τα νέα σου και γρήγορα! Τι κάνεις; Γενικώς, πες τα όλα.

Μην χαθούμε!! :D

Εκείνος είπε...

Δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό που πραγματικά είναι, έτσι δε λένε;

Για τις εξετάσεις μην το παίρνεις κατάκαρδα. Οι αγώνες είναι πολλοί, αν χαθεί κι ένας δεν τρέχει τίποτα.

Καλό που-σου-κου!!

Liz είπε...

Εσύ είσαι διαφορετικός επειδή είσαι ο "κουλ", εσύ ο "ρομαντικός", εσύ ο "γκέι", εσύ ο "κακός", εσύ ο "μαλάκας", εσύ το "καλό παιδί".

Μα φυσικά και δεν είσαι διαφορετικός όταν έχεις ήδη μια ταμπέλα πάνω σου. Κοίτα, εγώ δεν πιστεύω πως είμαστε διαφορετικοί οπότε δεν είμαι το καλύτερο άτομο για να μιλήσει πάνω σε αυτό το θέμα.

Νυχτερινή Πένα είπε...

Οι πανελλήνιες δεν αποτελούν το α και το ω, δεν είναι πανάκεια ούτε η αμγική λύση. Αν θέλεις να περάσεις σε κάποια σχολή μπορείς να διαβάσεις - επειδή το θες και όχι για αν την πεις σε κάποιον - και να ξαναδώσεις, αλλιώςυπάρχουν πολλές άλλες επιλογές.
Πάντα εχεις επιλογές να το θυμάσαι, κανένας δρόμος δεν είναο μονόδρομος αν δεν τον αφήσεις εσύ να γίνει.
Καληνύχτα Creep.

D.Angel είπε...

Πήζω στη ζέστη με τις διακοπές
της ΔΕΗ και φυσικά μου δένει τα
χέρια και δεν λειτουργεί το μοτέρ
χωρίς ρεύμα! A/C δεν έχω
νερό κρύο δεν έχω!
Δεν πάνε να γ@@θούν όλα!!!!
Πάω θαλασσα να στανιάρω!
Χα χα χα χα χα

Kisses

KitsosMitsos είπε...

Το θέμα είναι να βρεις αυτό που αγαπάς να κάνεις. Άσχετα από τις όποιες πανελλήνιες και εξετάσεις. Αυτό και μόνο.

*bourbouli8ra* είπε...

Dear Creep..
Δε θα μπω στον κόπο να σου πω ότι την επόμενη φορά θα είναι καλύτερα και άλλα τέτοια χαζά! Θα σου πω μόνο μια φράση που μου λέει η μάνα μου από τη μέρα που γεννήθηκα: "Κάθε εμπόδιο για καλό.." Ό,τι κι αν γίνει να ξέρεις ότι μπορεί τώρα να σε στεναχωρεί, αλλά στο μέλλον θα αποδειχτεί πως είχε κ τα καλά του! Όσο για την "κακή" σου πλευρά.. Για μένα, προτιμώ τα άτομα που σου τη λένε, παρά τα άτομα που σου χαϊδεύουν τα αυτιά..

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΟΥ.ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ.ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΤΟΥΒΛΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΥΧΗ ΒΟΥΝΟ.ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ.ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ.ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟ.ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΥΤΟ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ.

Ανώνυμος είπε...

Και ναι, είμαι απελπιστικά πίσω στο να απαντάω τα σχόλια. Σας ευχαριστώ ωστόσο για το ενδιαφέρον. Καλό σας βράδυ :)
Κριπ.-

Ανώνυμος είπε...

Γενικά πιστεύω στην αέναη κίνηση των πραγμάτων άρα και στην αλλαγή, όπου κι αν συναντάται αυτή. Οπότε ναι, νομίζω πως όλοι αλλάζουμε, εξελισσόμαστε - πόσο βαρετό θα ήταν να μην συνέβαινε αυτό. Το αν φαίνεται αυτή η αλλαγή προς τα έξω και σε ποιους αυτό είναι ένα άλλο, τελείως προσωπικό θέμα.

Η ζωή είναι ένα τεράστιο RPG, όλοι έχουν φτιάξει τον χαρακτήρα τους και παίζουν πίσω από αυτόν. Αλλά όσο κοντά κι αν φτάνουν οι χαρακτήρες σε αυτό που είναι οι πραγματικοί παίχτες, ποτέ κανένας δεν είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιος. Κοινώς, κανείς δεν μπορεί να ξέρει απόλυτα κανέναν.

Όσο για την άκρη... Τι να σου πω, ούτε κι εγώ την έχω βρει ακόμη. :)

Φιλιά!

Creep είπε...

Συνοψίζεις όσα σκέφτομαι εδώ και καιρό :)