Εντυπώσεις από τις εξετάσεις :)

Κατά τις 4 έδωσα για πρώτη φορά εξετάσεις στο Κρατικό Θεσσαλονίκης. Δεν το γράφω με ολόκληρη την ονομασία του γιατί δεν θέλω να φαίνεται σε μηχανές αναζήτησης.

Η επιτροπή μου φάνηκε ευγενική στην αρχή, κάπως... απαθής από την άλλη, καθώς προχωρούσε η εξέτασή μου. Ξεκίνησα με το δυνατό μου χαρτί, την πρώτη παράγραφο από το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι, είπα το ποίημα και τέλος το κλασσικό μου κομμάτι.

Είχα τρομερό άγχος, κάτι το οποίο από την μία καλυτέρεψε κάποια σημεία μου, ενώ χειροτέρεψε άλλα. Όπως και να χει, δεν νομίζω να περάσω.

Τα άλλα παιδιά ήταν σχετικά οκ... είχαμε καναδυό ψώνια να πω την αλήθεια, αλλά δεν στάθηκα και πολύ εκεί.

Δεν έχω πολλά να πω, αλήθεια. Θα κλείσω εδώ, παραθέτοντας το απόσπασμα που προανέφερα.


"Είμαι άρρωστος... είμαι κακός. Δεν είμαι καθόλου ευχάριστος. Νομίζω πως έχω μια αρρώστια του ήπατος. Μα δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν ξέρω που ακριβώς υποφέρω. Αν και εκτιμώ πολύ τους γιατρούς και την ιατρική, δεν πάω να με κοιτάξουν, και δεν πήγα ποτέ γιατί είμαι φοβερά προληπτικός, ή τουλάχιστον τόσο, που δεν πιστεύω στην ιατρική. (Η μόρφωσή μου δεν θα 'πρεπε να μου επιτρέπει να είμαι προληπτικός, ωστόσο είμαι.) Όχι, αν δεν φροντίζω για τον εαυτό μου, το κάνω από πείσμα μόνο. Ίσως δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Ε λοιπόν εγώ το καταλαβαίνω. Δεν θα μπορούσα βέβαια να σας εξηγήσω από που προέρχεται το πείσμα μου. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως μη φροντίζοντας να γιατρευτώ, δεν κάνω κακό σε κανένα, ούτε και στους γιατρούς. Και καλύτερα από κάθε άλλο στον κόσμο ξέρω πως μόνο τον εαυτό μου βλάπτω. Αδιάφορο΄ από πείσμα δεν γιατρεύομαι. Είναι αρρώστια του ήπατος. Ας είναι ό,τι θέλει, ας γίνει και χειρότερα ακόμη!"




Καλό βράδυ :)



ΥΓ: 18.