Παγωμένη στον χρόνο

Σε μία περίοδο στην οποία, σαν νέος άνθρωπος που είμαι, θα έπρεπε να προχωράω, παρατηρώ πως μένω παγωμένη στον χρόνο.

Και ενώ υποτίθεται πως έχω προχωρήσει, πως είμαι καλά, μα δεν είμαι.

Γιατί ακόμα νοιάζομαι για σένα;

Γιατί δεν μπορώ να στεριώσω κάπου;

Θυμάμαι τότε που η αδιαφορία σου με σκότωνε.
Τότε που ήμουν τόσο... γελοία απέναντί σου.
Και δεν θέλω να το διαβάσεις αυτό...
Θυμάμαι τότε που σκοτωνόμασταν μεταξύ μας, και στο τέλος με συγχώρεσες.
Κι όμως, ακόμα εννοούσα αυτά που είχα πει όταν μαλώσαμε.

Γιατί σου φέρομαι διαφορετικά από όλους τους άλλους;

Απλώνω το κεφάλι μου στην βάση της πολυθρόνας και κοιτάω πλάγια έξω από το παράθυρο.

Έχει αέρα εδώ. Και ήλιο. Κλείνω τα μάτια μου και ακούω την μουσική που έβαλα.

Αφήνω το κεφάλι μου πάνω στο γραφείο και κοιτάω το μικρό κενό ανάμεσα στα μάτια μου και το ξύλο. Και απλά κάθομαι εκεί για ώρα.

Δεν ανησυχώ που το νιώθω αυτό, ενώ θα έπρεπε.
Το πέρασα αυτό το σημείο.

Τώρα απλά νιώθω κούραση. Βαρέθηκα να νιώθω έτσι για σένα ενώ δεν θα έπρεπε.

Κουράστηκα να το νιώθω αυτό. Βαρέθηκα. Με κρατά μακρυά από αυτό που πραγματικά χρειάζομαι.

Μπορώ χωρίς εσένα. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.
Γιατί όμως ακόμα σε θέλω;

Δεν νιώθω καμία ανάγκη να βρίσκομαι δίπλα σου. Κι όμως, θέλω.

Δεν μου λείπεις, αλλά θέλω να σου μιλάω.

Απλά κουράστηκα να σε θέλω. Δεν θέλω να σε θέλω. Δεν θέλω να σε θαυμάζω. Είναι κουραστικό, ενώ προσπαθώ να είμαι καλά με αυτόν που είμαι, να νιώθω πως σε θέλω ακόμα, έστω και λίγο.



Σ΄έχω βρει και σε χάνω
δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία

όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου

σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ΄αγαπάω μην τρέχεις
είσ΄ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό,τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ΄αταξία

Έχεις γίνει συνήθεια
και το μόνιμο θέμα
σου δανείζω αλήθεια
να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν΄αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία

στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ΄αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει και σε χάνω

ΥΓ: Το τραγούδι με εκφράζει σχεδόν απόλυτα. Τις εξαιρέσεις τις βλέπετε στο κείμενό μου.
ΥΓ2: Ούτε γω με καταλαβαίνω. Δεν χρειάζετε να μου δώσετε συμβουλές.
ΥΓ3: Γιατί δακρύζω...;