Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Νυστάζω...

Θέλω να κοιμηθώ. Χωρίς πλάκα, δεν καταλαβαίνω γιατί γράφω.
Βασικά, ψέματα, ξέρω γιατί γράφω, αλλά δεν καταλαβαίνω. Δεν θα βγάλω και τίποτα από αυτό.
Είμαι τόσο κουρασμένη. Λογικό, θα μου πείτε, είναι τέσσερις και τέταρτο. Απλά... δεν θέλω να πέσω στο κρεβάτι, μιάς και ξέρω πως τον επόμενο καιρό η ώρα του ύπνου δεν θα είναι ακριβώς η αγαπημένη αυτή ώρα που θα σφαλίσω τα μάτια μου και θα κοιμηθώ σαν αρνάκι χωρίς να ροχαλίζω, ενθυμούμενη πως ο πρώην μου ροχαλίζει.
Ναι κυρίες και κύριοι, σεβαστό κοινό μου, χώρισα.
Οπότε η ώρα του ύπνου θα είναι η δύσκολη ώρα που θα στριφογυρίζω προσπαθώντας να μην σκέφτομαι. Να μην τον σκέφτομαι. Να μην σκέφτομαι πως πάνω στο ίδιο ακριβώς κρεβάτι τον έχω κρατήσει και τον έχω δει να κοιμάται, ίσως ακόμα και να ονειρεύεται.
Δεν λυπάμαι. Ίσως είμαι αρκετά κυνική, και κακιά του στυλ το-κακό-θριαμβεύει-αλλά-ποτέ-δεν-βρίσκει-γαλήνη.
Από την άλλη βέβαια λυπάμαι αφόρητα πολύ. Συνειδητοποίησα πως όταν κλαίω για αυτόν είμαι ανεξέλεγκτη. Η μαζόχω μέσα μου το απολαμβάνει, μόνο που θα αρχίσω να χάνω την φωνή μου. :Ρ
Από την άλλη βέβαια υποσχέθηκα να μην κάνω καμιά μαλακία όπως να μεθύσω ή να καπνίσω, αλλά φαντάζομαι πως αυτό συμπεριλαμβάνει μέσα και την άμεση επιβίωσή μου. :Ρ
Βασικά όχι, δεν το υποσχέθηκα... αλλά και πάλι.
Καταραμένη εφηβεία. :)

Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ξέρω τι θα κάνω, τι θέλω να κάνω, τι πρέπει να κάνω, τι μπορώ να κάνω... τι έχω να κάνω.

Λένε πως πρέπει να χάσεις κάτι για να καταλάβεις την αξία του.

I say boulshit.

Όταν το χάνεις, καταλαβαίνεις την απώλεια. Την αξία απλά την ξαναθυμάσαι, γιατί σε βολεύει.

Whatever.

Αυτή την στιγμή είμαι εντελώς ουδέτερη. Δεν έχω πάρει χαμπάρι τι μου γίνεται και thank god που έτσι είναι τα πράγματα για τώρα. Πριν έκλαιγα σαν μωρό μπροστά του. Οποία αισχύνης. :Ρ (το γραψα σωστά δεν το γραψα, στα αρχίδια μου τα ερμαφρόδιτα. :Ρ)


Υποθέτω θα περάσω μία μακρά περίοδο ξηρασίας, η οποία θα είναι εμφανέστατη στο μπλογκ μου. Κάποτε έλεγα τα λίγα που δεν μπορούσα να πω αλλού, εδώ. Τώρα θα λέω την κάθε φρικιαστική λεπτομέρεια της καθημερινότητάς μου. Ή απλά θα γράφω από μαζοχισμό, κυνισμό, πόνο... γουατέβερ. Προλάβετε φίλοι μου και φύγετε πρωτό χρειαστεί να σχολιάζετε πάνω στην βαρετή μου ζωή. :Ρ

Προειδοποιώ όμως, πως έχω τάξει στους ιστολόγους "Άνεμος" και "Δικέφαλος Κόσμος" aka "Sirius" πως θα γράψω το fan-fiction που έβγαλα όταν μιλούσα με τον Δικέφαλο (αμέσως αφού χώρισα, φανταστείτε καφρίλα). Έχει να κάνει με τα πορνοδιαστροφικά όργια που γινόντουσαν στο Χόγκουαρτς, ανάμεσα στους 4 ιδρυτές.

Ή ίσως απλά αφηγηθώ τα γεγονότα, δεν έχω γράψει ξανά φανφικ, τουλάχιστον ούτε καν αξιοπρεπές ώστε να το δημοσιοποιήσω. :Ρ
Ούτε φαντάζομαι θα είναι και η καλύτερη περίοδος.

Μέχρι λοιπόν να ξανακούσετε από μένα και τον εαυτό μου, πάρτε να χετε.



Merely the sound of your voice
Made me believe that you were her
Just like the river disturbs
My inner peace
Once I believed I could find
Just a trace of her beloved soul
Once I believed she was all
Then she smothered my beliefs

One cold winter's night
I may follow her voice to the river

Somewhere in time
I will find you and haunt you again
Like the wind sweeps the earth
Somewhere in time
When no virtues are left to defend
You fall in deep

How could that first time recurr
When memories linger on and on
What made me think you were her
Helena is dead to all
Nothing can bring her to life
Don't pretend that I'll be loving you
Once I believed she was gone
I'm corrupted from within

Leave me for now and forever
Leave while you can

Somewhere in time
I will find you and haunt you again
Like the wind sweeps the earth
Somewhere in time
When no virtues are left to defend
You fall in deep

I was a liar in every debate
I grew the forces that fuelled your hate
When the cold in my heart leaves
It comes to an end
And quietly I'll go to sleep

[Roy]
Follow me into the light
Leave me tonight
I've gone too far to begin all anew
With someone like you

[Simone]
Like ice on a lake of tears
I'll take you through
Life fades in anew
With someone like you

24 σχόλια:

Rea είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Rea είπε...

μην στεναχωριεσαι, κ αυτα μεσα στο προγραμμα ειναι. καλα μαλακιες λεω τωρα, δεν γινεται να μην στεναχωριεσαι. απλα να χεις σε μια μικρη ακρη του μυαλου σου οτι μεσα στην αμεση επιβιωση μας βρισκεται κ η ικανοτητα να προχωραμε μπροστα :)

Όταν το χάνεις, καταλαβαίνεις την απώλεια. Την αξία απλά την ξαναθυμάσαι, γιατί σε βολεύει.
^^μεγαλη αληθεια :/

λοιπον, περιμενω με ανυπομονησια το funfiction σου καθως και τρομαχτικα ανουσιες λεπτομερειες της καθημερινοτητας σου, τυπου "σημερα ξυπνησα κ για πρωινο ηπια σκετο καφε" μπλα μπλα μπλα ;ρ

next_day είπε...

δεν μπορώ να σου πώ να μην λυπάσαι, να μην στεναχωριέσαι, να μην το σκέφτεσαι..
Πρέπει να το ζήσεις, όσο πιο πολύ μπορείς, με όλους τους τρόπους και με όλα τα συναισθήματα... Μόνο έτσι θα προχωρήσεις...
Και εδώ να γράφεις ότι θές... και εμείς θα είμαστε εδώ! Μην προσπαθείς να μας διώξεις! δεν θα τα καταφέρεις!! χαχαχα(σατανικό γέλιο!!)

*Κορίνα* είπε...

Σε νοιώθω... Θα κλάψεις, θα ξανακλάψεις, πολύ... Θυμάμαι όταν είχα χωρίσει, έκλαιγα παντου, ακόμα και την ώρα που έκανα μπάνιο, κλάταγα το ντους και έπεφτε το νερό πάνω μου κ εγώ σκεφτόμουν τον πρώην μου κ έκλαιγα.. Ακούγεται τραγικό, αλλά αν το σκέφτείς καλύτερα είναι γελοίο!
Μην γίνεις σαν κ εμένα, please... Τώρα τον βλέπω κ απλά δεν νοιώθω τίποτα, ίσως να σκέφτομαι το κλάμα που έριξα για την πάρτη του πριν από 3 χρόνια και να αναρωτιέμαι...: Άξιζε?
Μπορεί να αργήσει, αλλά θα σου περάσει.. Όλοι το 'εχουμε περάσει.
Φιλιά.. και συμπαράσταση! :)

Creep είπε...

Καλή μου Ρέα, απλά εκείνη η στιγμή ήταν μουδιασμένη.
Το ότι πονάω είναι το μόνο σίγουρο. Και δεν το βλέπω να ξεφεύγω από την κατάσταση για καιρό.
Δεν έχω καμία ικανότητα να προχωράω μπροστά. Και αυτό είναι που θα με γαμήσει. :/
Το φανφικ είναι εντελώς διαστροφικό και διεστραμμένο, δεν ξέρω αν θα το ποστάρω. :Ρ
Γουάτεβερ.
Σε ευχαριστώ πολύ. :)

Creep είπε...

Next day μου, και γω αυτής της άποψης είμαι.
Αλλά μόνο και μόνο επειδή είμαι μαζόχω και με βολεύει να λέω πως είναι απόδειξη πως είμαι άνθρωπος με συναισθήματα. :Ρ
Καλό απόγευμα...

Creep είπε...

Αν είναι αληθινό, αξίζει. Για αυτό δεν έχω καμία αμφιβολία και το πιστεύω τρανά.
Η αλήθεια είναι πως έχω κλάψει και στο μπάνιο, αλλά να φανταστείς όταν πέφτει νερό στο πρόσωπό μου σταματούν τα δάκρυα. :Ρ
Ναι, δεν είμαι καθόλου καλά. :Ρ
Να μην γίνω σαν και σένα; Απλά και μόνο επειδή αγάπησες και πόνεσες δεν σε κάνει κάτι ασήμαντο.
Φιλάκι. :)

Creep είπε...

Και κάτι άλλο.
Είναι κάποιος που όλο γράφει σχόλιο και μετά το διαγράφει. :Ρ
Θες να πεις κάτι φίλε μου; Πες το. :Ρ

ypnos είπε...

Μη πιεις, μη καπνισεις.. Ιδιως το δευτερο καθως το πρωτο ειναι εφημερο.
Παρε ενα κουβα παγωτο και ξεσπασε πανω του μεχρι να λιωσει. Καταψυξη και παλι απο την αρχη.

Και.. επειδη ακομα δεν μπορεις να διανοηθεις την ακρη του γκρεμου δε σημαινει πως οφειλεις να βαδιζεις σε λαθος μονοπατι ;)

Wake up, leave the bullshit και live.



ΥΓ μου πηρε 2 χρονια να κοιμηθω νυχτα, καθως ημουν στη φαση "οποιος φοβαται την αυγη, τη νυχτα ξαγρυπνα". Ομως πλεον ροχαλιζω σαν πουλακι. Ολα ειναι θεμα καιρου.
ΥΓ 1 μακρια απο creepy σκεψεις γιατι θα σου τραβηξω το αυτι.
ΥΓ 2 Καλοκαιριασε τελικα..

Rohanne είπε...

Περαστικά ρε :( Αν και δεν ξέρω τι άλλο να πω, δεν έχω βρεθεί σε αντίστοιχη θέση :Ρ
Επίσης το παγωτό που προτείνει ο Ύπνος είναι μια καλή λύση.
Το φάνφικ θέλω να το διαβάσω κι εγώ. Αν δεν το ανεβάσεις στείλτο μου :Ρ

ΥΓ: Χαίρομαι που σ' άκουσα ριιιιι

D.Angel είπε...

Ελαααααα
Δεν θέλω τέτοιααααα
Αντε ν ανεβαίνουμε είπα!!!!
Σμουατς

Creep είπε...

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά... :Ρ
Δεν ξέρω γιατί, αλλά για κάποιο λόγο όταν βλέπω σχόλιό σου, όποιο και αν είναι το περιεχόμενο, μου αρέσει που σε βλέπω να σχολιάζεις. Είναι παράξενο. :Ρ
Το παγωτό θα ήταν τέλεια λύση αν ήμουν συλφίδα, μόνο που είμαι ολίγον τι τόφαλος. :Ρ
Αλλά πιθανότατα θα γίνω λίγο ακόμα. :Ρ
Ας ελπίσω πως θα αποφύγω τις κακές συνήθειες...
Από κει και πέρα, πρέπει να σκεφτώ. Οφείλω στον εαυτό μου κάποιες απολογίες, και αφού καταλάβω τι θέλω... πράττω.
Σε ευχαριστώ πολύ. :)
Καλό σου βράδυ...

*Κορίνα* είπε...

Φυσικά και δεν με κάνει κάτι ασήμαντο, εγώ δεν θα γίνω ποτέ ασήμαντη (ψώνιοοοοο!).
Δεν εννοούσα αυτό όμως, απλά ήθελα να πώ οτι κλαίγοντας για αυτά που έχασες, χάνεις αυτά που έχεις μπροστά σου, και δεν είναι σωστό για κανέναν!
Φιλάκια, καλό βραδυ!

Creep είπε...

Κάτσε να το ολοκληρώσω πρώτα και μετά στο στέλνω. :Ρ
Εσύ καμμένο μου είσαι τυχερή. Απολαμβάνεις τα ανεξάντλητα όρια της καφρίλας χωρίς να ανησυχείς για έρωτες και αηδίες.
Σε ικετεύω, μην ερωτευτείς, θα χάσω κάθε ιδανικό στην ζωή μου. :Ρ
ΥΓ: Εγώ περισσότερο. Και στο ορκίζομαι, μα τω Θεώ, αν δεν σε πάρω τηλέφωνο να γαμηθούμε στα γέλια, να μην σώσω να τον ξαναδώ... :Ρ
Καλό βράδυ. :D

Creep είπε...

D. Angel μου... θα προχωρήσω όταν νιώσω έτοιμη. Κάτι που μάλλον θα μου πάρει καιρό... :/
Φιλάκι. :*

Creep είπε...

Χμ, Κορίνα, ξες τι; Ίσως να μην πρόσεξες πόσο μελοδραματική είμαι. :Ρ
Τουλάχιστον αυτή την στιγμή, δεν βλέπω κάτι που έχω μπροστά μου ώστε να το χάσω. :Ρ
Νιώθεις; :Ρ
Καληνύχτα... :)

elena porcupine είπε...

Αχ!Μικρούλα μου!Ξέρεις πόσο πόνο έχεις ακόμα ν' αντιμετωπίσεις?Τώρα σου φαίνονται όλα βουνό.Μα πίστεψέ με δεν είναι τίποτα...Θα ξαναερωτευτείς, θα ξαναγαπήσεις, θα ξαναπληγωθείς μέχρι να μην αντέχεις άλλο πια!Είναι μακρύς ο δρόμος!Μην κάνεις καμιά βλακεία!Θα το θυμάσαι μια ζωή...Πονάς, άρα είσαι ζωντανή!Κλάψε να λυτρωθείς...Και μέσα σ΄όλα, χαμογέλα...Θα νιώσεις υπέροχα όταν το καταφέρεις αυτό!Μια αγκαλιά να σε κάνω να περάσουν όλα...Κι εμένα μη με βλέπεις έτσι...πληγωμένη του κερατά είμαι!Αλλά αισιοδοξώ κι αντέχω!Σε φιλώ γλυκά...Ό,τι μα ό,τι χρειαστείς θα 'μαι εδώ...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καταρχάς..καλημέρα κοριτσάκι !Τ ιβλέπω..ήρθα στη κατάλληλη στιγμή..για να κάνω την ανασκόπιση των γεφγονότων... 16 χρόνων , σίγουρα όμορφη με τα νειάτα στεφάνι φωτός στο πρόσωπο σου και κάνει τ;..κλαίει για μια αγαπημένη υπόθεση που ..έκλεισε! Καρδούλα μου..θα έρθουν τόσα τέτοια ερωτικά συναντήματα στη ζωή σου και κάθε φορά το ένα θα είναι καλύτερο απο το άλλο γιατί θα πατάς επάνω στη γνώση του προηγούμενου.Τότε ..κάποια στιγμή θα δεις καλή μου τη .. μισή σου λεμονόκουπα ( που έλεγε η γιαγιά μου) να κυλά μπροστάσ ου, την πλησιάζεις, σε πλησιάζει..και το λεμόνι βρίσκει το ταίρι του και γίνεται ΕΝΑ. Τότε κοιτάς πίσω σου και όλα σου φαίνονται αστεία ..γιατίο το μόνο που θα υπαρχει για σένα θα είναι το αύριο.Χαμογέλα γλυκιά μου..ήρθε μια Αχτίδα στο δωμάτιο σου..δεν σε ξυπνώ ..σου χαιδεύω τα μαλλιά και σου λέω οτι όταν θα ξυπνήσεις δενθέλω δάκρυα..χαμόγελο και μη ξεχνάς ..σήμερα είναι μια νέα μέρα.

Sinner είπε...

Μην το αφήνεις να σε πάρει από κάτω! Τα καλύτερα πάντα έρχονται ρε χαζό. :)

Οπότε πάμε για καλύτερααα!

Socrates Stamatatos είπε...

Ξέχνα τα όλα ξέφυγε λίγο χωρίς βέβαια να το ξεφτιλίσεις.....Μεγάλη κουβέντα το ξέρω αλλά....

Creep είπε...

Καλή μου Έλενα...
σήμερα ξύπνησα με ευχάριστη διάθεση και ξαφνιάστηκα.
Θα κρατήσω την σημερινή μου διάθεση λοιπόν και δεν θα σκεφτώ για το θέμα...
Σε ευχαριστώ που πέρασες. Θα τα πούμε. ;)

Creep είπε...

Αχ, Αχτίδα μου... τι όμορφα λόγια.
Μου έφτιαξες την μέρα κι άλλο. :)
Σε ευχαριστώ πολύ. Για τις συμβουλές και για όλα.
Πολλά φιλιά. :)

Creep είπε...

Ανθή το πάμε για καλύτερα δεν με εκφράζει. :/ Και θα στο αιτιολογήσω αυτό κάποια μέρα. :)
Toodles!

Creep είπε...

Ευχαριστώ, Σωκράτη. :)