I love the way you lie...

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie

I can't tell you what it really is
I can only tell you what it feels like
And right now there's a steel knife in my windpipe
I can't breathe but I still fight all I can fight
As long as the wrong feels right it's like I'm in flight

High off of love, drunk from my hate
It's like I'm huffin' paint and I love her
The more I suffer, I suffocate
Right before I'm about to drown, she resuscitates
Me, she fuckin' hates me and I love it, Wait!
Where you going? I'm leaving you.
No you ain't. Come back. We're running right back

Here we go again, it's so insane
'Cause when it's going good, it's going great
I'm Superman with the wind in his back
She's Lois Lane, but when it's bad, it's awful
I feel so ashamed, I snapped, "Who's that dude?"
I don't even know his name
I laid hands on her, I'll never stoop so low again
I guess I don't know my own strength

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
I love the way you lie

You ever love somebody so much,
you could barely breathe when you with 'em?
You meet, and neither one of you even know what hit 'em
Got that warm fuzzy feeling, yeah, them chills, used to get 'em
Now you gettin' fuckin' sick of lookin' at 'em
You swore you'd never hit 'em, never do nothing to hurt 'em
Now you're in each other's face spewing venom in your words when you spit 'em
You push, pull each other's hair, scratch, claw, bit 'em
Throw 'em down, pin 'em, so lost in the moments when you're with 'em

It's the fate that took over, it controls you both
So they say, you're best to go your separate ways
Guess that they don't know you 'cause today,
That was yesterday, yesterday is over, it's a different day
Sound like broken records playing over
But you promised her, next time you'd show restraint
You don't get another chance
Life is no Nintendo game, but you lied again
Now you get to watch her leave out the window
Guess that's why they call it "window pane"

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
I love the way you lie

Now I know we said things, did things that we didn't mean
And we fall back into the same patterns, same routine
But your temper's just as bad as mine is
You're the same as me
When it comes to love you're just as blinded

Baby, please come back, it wasn't you, Baby, it was me.
Maybe our relationship isn't as crazy as it seems
Maybe that's what happens when a tornado meets a volcano
All I know is I love you too much to walk away though
Come inside, pick up your bags off the sidewalk
Don't you hear sincerity in my voice when I talk?
Told you this is my fault, look me in the eyeball
Next time I'm pissed, I'll aim my fist at the drywall
Next time? There won't be no next time
I apologize, even though I know it's lies
I'm tired of the games, I just want her back. I know I'm a liar
If she ever tries to fuckin' leave again,
I'ma tie her to the bed and set this house on fire
I'm just gonna

Just gonna stand there and watch me burn
Well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
Well that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
I love the way you lie


Την καλησπέρα μου. Πρώτη φορά ξεκινώ με τραγούδι. Θα σας πω αργότερα περί τίνος πρόκειται. Απλά ήθελα να το ακούσω άλλη μία φορά. Και μετά ξανά. Και ξανά. Και ξανά...

Γύρισα από την βαθύτατα θρησκευτική κατασκήνωση, με πέντε δώρα, έναν σταυρό, και μερικά καλοδιαλεγμένα σχόλια παραπάνω. Πέρα από το γεγονός πως η μισή μου μέρα καταναλωνόταν στην ίδια την κατανάλωση (φίλε, όταν γύρισα απλά ήθελα να φάω ό, τι πιο πρόχειρο και junk υπάρχει, δευτερόλεπτο δεν μας άφησαν να πεινάσουμε) πέρασα πολύ καλά μπορώ να πω. Και αυτό γιατί έκανα παρέα με ένα μάτσο θρησκόληπτα φτωχαδάκια. (<--- και μη φτωχαδάκια but that's hardly the point). Κλασσικά εγώ ανέλαβα την αρχισύνταξη της εφημερίδας αν και ήθελα να πάω θέατρο, θα ζήσουμε όμως. Κλασσικά πάντα. Αρχίζω και καταλαβαίνω την Blair και την Gossip Girl. Φαντάζομαι είναι μεγαλύτερη ευχαρίστηση το να βγάζεις τα αγόρια της κατασκήνωσης (που ήρθαν για φάρσα) ένα μάτσο πυρολάτρεις-σατανιστές-κομπλεξικούς και λοιπές ιστορίες πράγματα, με πρόφαση μόνο ένα πανό που κάψανε από το να παίζεις στο θεατρικό. Όχι πως ήταν άσχημο το δεύτερο. Η Ελίζα έδωσε ρεσιτάλ ως Πάρης σε αναζήτηση ωραίας Ελένης, ακόμα και ΧΩΡΙΣ την καθοδήγησή μου, την οποία βέβαια ζήτησε αλλά εγώ ως καλό παιδάκι που γίνομαι όταν βρίσκομαι κοντά σε σταυρούς (όλοι ξέρουμε πως αν αγγίξει το δέρμα ενός βρικόλακα θα αρχίσει να καίγεται) δεν πρόλαβα να δώσω. Πέρα από αυτό πέρασα τέλεια. Πάλι ήμουν στην μεγαλύτερη ομάδα που σημαίνει ένα ταξίδι στο ποτάμι και βόλτα στην πόλη. Φώτοζ παρακαλώ (σε άκυρη σειρά γιατί βαριέμαι να τα βάζω στην σωστή) :

Εδώ η νέα μόδα... οι κοπέλες του μορφωτικού ντυμένες με τις βαλίτσες τους στο νεξτ τοπ μόντελ της κατασκήνωσης. Ως γνήσια κάφρος εγώ τους καραέβρισα, λέγοντας πως η επίδειξη σαρκός με τέτοια μέσα είναι ανεπίτρεπτη στην ενορία μας (2 προσκεκλημένοι γονείς με επαίνεσαν να δεις :Ρ). Θεες, θεες, αλλά η ομάδα μας καλύτερη. Β)

Η αγαπημένη μου φώτο, μιας και εδώ παίζει να βρίσκονται τα 3 αγαπημένα μου άτομα. Από τα δεξιά η κολλητή μου η Ιωάννα (θηλυκή εκδοχή του Jake αλλά και γκόμενά του- μέχρι και στην κατασκήνωση είδα όνειρο πως η Ιωάννα τα χει μαζί του, άσε), η Ελίζα (ναι, η καταπληκτική ηθοποιός) και η Ειρήνη, η περίεργη μίξη ενός βαθιά θρησκευόμενου αλλά και καμμένου μυαλού. Θεά όμως.-

Ίσα, ίσα. Εδώ είμαι γω. :Ρ Εκτός από τον τοίχο έβαψα και το χέρι της Ιωάννας. Ξέχασα να αναφέρω πως είχαμε περιοδική λειψυδρία και ακριβώς αφού έβαψα το χέρι της κόπηκε το νερό. :Ρ Όχι πως αυτό εμπόδισε και εμένα να βάψω το δικό μου για να αφήσω το αποτύπωμά μου. :Ρ

Κόκκινο χέρι στέλνει χαιρετισμό προς χλωμό πρόσωπο. :Ρ

Από τα αριστερά: Γεωργία (προσωπική μασέρ), Ειρήνη, Παρασκευή (κοντή με μπούκλες. Και έχει και... :Ρ), Δανάη που κρύβεται πίσω από την Μία και Μοναδικότατη, Θεά και τελειότατη ομαδάρχισσά μας Δέσποινα Τσακμάκα. :Ρ Ε, και μετά είμαι γω. :Ρ

Η βαλίτσα της Ιωάννας. Αντάξια βαλίτσας Τζέικ. :Ρ Το θεώρησα μεγάλη σπατάλη αν άφηνα αυτή την φώτο ανεκμετάλλευτη. :Ρ

Όλη η 1η (και θεική) ομάδα. Εγώ, Ιωάννα (να κάνουμε κλαμπ στο pathfinder να φοράει φορέματα πιο συχνά), Χρυσή (μιλάμε για καταπληκτική κοπέλα και με γούστο στην μουσική, από τις λίγες εκεί μέσα) Παρασκευή (κλάσσικά παραμένει κοντή με μπούκλες :Ρ) Κατερίνα (η μανταμίτσα της υπόθεσης, όταν στο έξαθλο της έφυγε η παντούφλα είχαμε ξεραθεί στα γέλια με την Ειρήνη και της χώναμε τρελό δούλεμα :Ρ) κάτω κλασσικά η ασήμαντη Δέσποινα, η Έφη (άλλο ψώνιο και αυτή, στην αρχή δεεεεεεεεεν, αλλά μετά το συμπάθησα το κορίτσι :Ρ), Ειρήνη και τέλος Ελίζα. (Επίσης να κάνουμε κλαμπ στο Pathfinder ώστε να την πείσουμε να σταματήσει να φουσκώνει κι άλλο τα μαλλιά της. :Ρ)

Δολοφόνος με παντόφλα και πετσέτα, η Έφη και η Χρυσή σπεύδουν να σώσουν την βαλίτσα της Δέσποινας από μία άτυχη μελισσούλα που μπήκε στον δρόμο της αδυσώπητης πρώτης ομάδας. :Ρ

Εδώ είναι η Στεφανία. Από τις μορφωτικιές είναι και έκανε το κακό μπαλαντέρ σε ένα παιχνίδι με χρώματα. 2 φορές πήγε οικειοθελώς για να με σβήσει, είχα ξεσκιστεί να τρέχω. :Ρ

Χρυσή, Ελίζα, Δέσποινα, Παρασκευή, Κατερίνα. Και μετά λένε εμένα κολλημένες με τον υπολογιστή. Πουλάκια μου...

Ξέχασα να αναφέρω πως η Έφη και η Ειρήνη είναι κολλητές. Τέτοια αγάπη μεταξύ τους, πρώτη φορά βλέπω. :Ρ

Ετούτη εδώ είναι η ζουμερή, ζουπηχτή, πεντανόστιμη κρέπα που αγοράσαμε για την γιατρό μας όταν κατεβήκαμε στην πόλη και μετά στο νοσοκομείο της πόλης για να της την φέρουμε.

Α ναι, και κείνη η κοπελιά με τα μπλε η γιατρός είναι. :Ρ

Αυτάαααααα. :Ρ

Ουπς, ξέχασα τα σχόλια. :Ρ

Πήγαμε σε μιά φάση στη μονή και μου λέει ο Γέροντας (βλέποντας την Πεντάλφα στον λαιμό μου):

[Αργά αργά και με χαμηλή φωνή]
-Παιδί μου... τι είναι αυτό το σύμβολο που φοράς στον λαιμό σου;
-Μία πεντάλφα, γέροντα.
-Αυτό είναι Εβραικό σύμβολο, παιδί μου!
[Και με κοιτά με ένα ύφος σοφό. :Ρ)
-Α, όχι γέροντά μου, είναι μία πεντάλφα.
-Μα εγώ ξέρω πως είναι σύμβολο των Εβραίων... [η φωνή του χάνεται σιγά σιγά:Ρ)
Εγώ δεν απάντησα, σαν καλό παιδάκι. :Ρ

Αυτά για την κατασκήνωση. Από κει και πέρα... ίσως κάνω κάποια στιγμή ανάρτηση για κάτι που με προβληματίζει.

Καλό σας βράδυ.

ΥΓ: Το τραγούδι το έβαλα για 2 λόγους. 1) επειδή η Ελίζα και η Έφη μου το κόλλησαν (καταπληκτική η εκδοχή τους τραγουδώντας τον Έμινεμ :Ρ) και 2)... δεν είμαι σίγουρη. Μου θυμίζει την κατασκήνωση αλλά είναι ένα κομμάτι διαφορετικό από τα άλλα... άσε που ταιριάζει και στην περίπτωσή μου.

Οπότε θα με συγχωρήσετε. Θα το βάλω άλλη μία φορά να παίζει, να μου θυμίζει...:

I can't tell you what it really is, I can only tell you what it feels like...



Just gonna stand there and watch me burn... well that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry... well that's alright because I love the way you lie...
I love the way you lie.