Εσωτερικός μονόλογος

Το έχεις νιώσει ποτέ; Ναι, αυτό. Πέντε λεπτά προσπαθείς να βρεις πως να ξεκινήσεις και δεν μπορείς. Το ονομάζω overflow, it's when you feel attacked by thoughts, feelings, ralationships, responsibilities... people, in the end.

Anyways, σκεφτόμουν πάλι το ναρκωτικό μου. Ναι, ίσως τελικά πρέπει πάντα να έχω μία ειρωνική στάση για όλα για να καταφέρω να επιβιώσω σε αυτό το σώμα. Διότι όλα μου φαίνονται μάταια, η ζωή, η ύπαρξη, η τέχνη, η ύλη... όλα μάταια και πάνω από όλα προσφέρονται σε ένα χρυσό πιάτο- ή, για να είμαι εντός θέματος- σε σύριγγα με το λαμπερό εκείνο υγρό που ονομάζεται κυνισμός. Και η έλλειψη πονάει, φίλε μου, πόσο πονάει. Γιατί όταν ειρωνεύεσαι τα πάντα, σαρκάζεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, και τίποτα δεν σου φαίνεται ρηχότερο και ματαιότερο, τότε αλλάζεις σκοπιά, αποκαλύπτεις τα συναισθήματά σου, τρως τα μούτρα σου και σκέφτεσαι πως ήταν καλύτερα όταν δεν ένιωθες, όταν ο έρωτας σου φαινόταν μία δικαιολογία για να μη νιώθεις μόνος, η αγνή οργή ψεύτικος τσαμπουκάς για να κερδίσεις προσοχή, η φιλία μία σχέση αμφίδρομης εκμετάλλευσης. Τότε, φίλε μου... τότε πιάνεις πάλι τη σύριγγα και φτου και από την αρχή, να κρύψεις πόσο αγάπησες, πόσο πολύ οργίστηκες, πόσους φίλους έχασες...

Πονάει ο κυνισμός. Είναι μία μικροπρεπής, απογοητευτική μα δυνατή άμυνα. Πονάει και η έλλειψή του. Αδιέξοδο.

I saw a saviour
A saviour come my way
I thought I'd see it
at the cold light of day
but now I realize that
Im only for me

if only I could see
You turn myself to me
and recognize the poison in my heart
there is no other place
no one else I face
the remedy will agree with how I feel

Here am I with plenty
What more can I say?
for I am guilty
for the voice that I obey
too scared to sacrifice
A choice chosen for me

Σημείωση: Τις ευχαριστίες μου στον Αλέξανδρο Α. και στον Κυριάκο από τα βάθη του βυθού μου, των οποίων το εισαγωγικό σημείωμα για το επερχόμενό τους άλμπουμ μου έδωσαν το σημερινό έναυσμα.