Οκ, θελω να γραψω στα αγγλικα μα βαριεμαι. Επιπλεον, σημερα βρισκομαι σε ξενο υπολογιστη και χαλιεμαι λιγο... Διπλα μου, η μικροτερη μου ξαδερφη, η Δημητρα.
Αυτο μου θυμιζει τον λογο για τον οποιο εκατσα σε ξενο υπολογιστη, εκτος απο το να μαλακιστω με τα φιλαρακια μου στο msn και να ακουσω μουσικη στο youtube.
Σημερα λοιπον... βασικα χτες. Χτες γιορταζαν οι Δημητρηδες και οι Δημητρες. Στην Θεσσαλονικη ειναι και προστατης της πολης μας ο Αγ. Δημητριος. therefore, χρονια πολλα στον Δημητρη-Μερλιν, στον Δημητρη-Χασκυ-Γητεμενο Καισαρ (τα σπαει το νεο nick, αγορι μου Β) ), στον Δημητρη σκετο και φυσικα, στην Δημητρα την ξαδερφη μου. Και σε ολους τους Δημητρηδες και Δημητρες.
....Πραγματικα, δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω. Ισως απλα εψαχνα αφορμη να τον ξαναφερω στην σκεψη μου, να τον ξαναγραψω σε ενα κειμενο μου εστω. :)
Well, yeah babe, I need to get layed. XD
Καλη σας μερα κυριοι. :)
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
Αυριο εχει meeting...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα. Αυριο εχει meeting. Τι μου ρθε τωρα, αχαχαχαχαχαχαχαχαχα.
Πως το πεταξα, ελεος. Τελικα ειμαι τρελλη.
Μια υπενθυμιση στον εαυτο μου.
Να συναντηθουμε αυριο. Μην το ξεχασεις. Χαχαχαχαχαχαχα.
Ελεος. Δεν θυμαμαι τι ηθελα να γραψω.
Α, ναι. Που λες, φιλε μου, αυριο, θα βγουμε μια φωτο ελεος. Jumboελεος. Θα κοιταμε σαν τρελλοι, με τη γλωσσα εξω. Χαχαχα.
Οκ, μου φυγε η τρελλα.
Βασικα.... λυπαμαι πολυ που ετυχαν ετσι τα πραγματα σημερα και δεν ηρθες. Και μαλιστα για το ατυχημα. God, μου κοπηκε η ανασα αν λεει! Κοιτα να γινεις καλα, και κοψε τις βλακειες. Χαχαχαχαχα.
Οκ.
Τελειωσε και αυτο. Ολα καλα.
Καληνυχτες ρε.
Ειμαι τρελλη απο οτι φαινεται. Οτι να ναι.
Πως το πεταξα, ελεος. Τελικα ειμαι τρελλη.
Μια υπενθυμιση στον εαυτο μου.
Να συναντηθουμε αυριο. Μην το ξεχασεις. Χαχαχαχαχαχαχα.
Ελεος. Δεν θυμαμαι τι ηθελα να γραψω.
Α, ναι. Που λες, φιλε μου, αυριο, θα βγουμε μια φωτο ελεος. Jumboελεος. Θα κοιταμε σαν τρελλοι, με τη γλωσσα εξω. Χαχαχα.
Οκ, μου φυγε η τρελλα.
Βασικα.... λυπαμαι πολυ που ετυχαν ετσι τα πραγματα σημερα και δεν ηρθες. Και μαλιστα για το ατυχημα. God, μου κοπηκε η ανασα αν λεει! Κοιτα να γινεις καλα, και κοψε τις βλακειες. Χαχαχαχαχα.
Οκ.
Τελειωσε και αυτο. Ολα καλα.
Καληνυχτες ρε.
Ειμαι τρελλη απο οτι φαινεται. Οτι να ναι.
Damned and banned. Always...
Καποιοι ανθρωποι απλα ΔΕΝ υπαρχουν. Δεν καταλαβαινουν Χριστο. Εχουν ως μονη ασχολια να κανουν κλικες κα να σιχτιριζουν κοσμο, προσπαθωντας να σε κανουν χαλια. Περιττο να πω πως η σημερινη μου διαθεση με εχει πορστετευσει. Και τα γλυκα τους λογια δε με αγγιζουν. Καθομαι λοιπον ξανα, damned and banned απο τις μαυρες καρδιες τους. Τωρα θα μου πεις.... τι σε νοιαζει?
Εννοια σου. Με νοιαζει. Γτ μου καταστρεφουν την ψυχολογια της κακιας, προσπαθωντας να το παιξουν.... δεν ξερω, προσπαθωντας να το παιξουν ανωτεροι. Καποτε μια κοπελια ειχε πει πως ειχε βαρεθει να νομιζει ο κοσμος πως η σικ αγενεια ειναι δειγμα ανωτερου πνευματικου κοσμου κλπ κλπ.
Βλεπω τωρα και αυτην, και την υπολοιπη κλικα με τα μαλακισμενα φιλαρακια της, προσπαθωντας να αγγιξουν εμενα, πολυ απλα, γτ κανω οτι γουσταρω, χωρις να δωσω λογαριασμο.
Βασικα δεν εχω κανει και τπτ κακο. Τις παρεες μου γω τις προσεχω. Δεν κανω φιλους μου σκουπιδια. Δεν ειμαι τετοια εγω. Διασκεδαστικο το να ριχνει κανεις μπηχτες, ε? Φυσικα. Αλλα καποια στιγμη.... βαριεσαι να παιζεις το παιχνιδι τους, κανοντας τους τη χαρη. Βαριεσαι να ασχολεισαι με το κιτς που αποπεμπουν, νομιζοντας πως ενα Β) σου κανει και καλα κουλ αναρτηση. Οκ, ελεος. Πειτε τις μλκιες σας, αλλα κρατηστε με εξω απο αυτο. Ετσι και αλλιως, καποια στιγμη θα φαγωθειτε μεταξυ σας. Τα μαθαμε, ελατε τωρα. Μεταξυ μας. Με τετοιες κλικες ειναι μαθηματικα βεβαιο. Και ξερετε ποσο μισω τα μαθηματικα. Τι να κανουμε ομως.
Αντε Μπαιζ. Get a life. Δεν ειναι ολα ενα τετραγωνο με κλικ, εμοτικον και ιστοσελιδες. Βρειτε φιλους for god sake. Αμα δεν ηξερα τι κουμασια που ειστε θα σας λυπομουν. Τωρα, ουτε να φτυσω δεν αντεχω πανω σας. Θα βρωμισει το σαλιο μου.
Τελικα η Κονι επεστρεψε. Μουαχαχαχαχαχα.
Edit: Γτ damned and banned? Πολυ απλα, επειδη θελω να ειμαι μεσα στα πραματα και σεις μου τη σπασατε αγρια. Νιωθω ασχημα μονο που δεν ειμαι μελος των κακων. Χχαχαχαχαχα. Τρελη. Θυμαστε? Μη μου δινεται σημασια.
Εννοια σου. Με νοιαζει. Γτ μου καταστρεφουν την ψυχολογια της κακιας, προσπαθωντας να το παιξουν.... δεν ξερω, προσπαθωντας να το παιξουν ανωτεροι. Καποτε μια κοπελια ειχε πει πως ειχε βαρεθει να νομιζει ο κοσμος πως η σικ αγενεια ειναι δειγμα ανωτερου πνευματικου κοσμου κλπ κλπ.
Βλεπω τωρα και αυτην, και την υπολοιπη κλικα με τα μαλακισμενα φιλαρακια της, προσπαθωντας να αγγιξουν εμενα, πολυ απλα, γτ κανω οτι γουσταρω, χωρις να δωσω λογαριασμο.
Βασικα δεν εχω κανει και τπτ κακο. Τις παρεες μου γω τις προσεχω. Δεν κανω φιλους μου σκουπιδια. Δεν ειμαι τετοια εγω. Διασκεδαστικο το να ριχνει κανεις μπηχτες, ε? Φυσικα. Αλλα καποια στιγμη.... βαριεσαι να παιζεις το παιχνιδι τους, κανοντας τους τη χαρη. Βαριεσαι να ασχολεισαι με το κιτς που αποπεμπουν, νομιζοντας πως ενα Β) σου κανει και καλα κουλ αναρτηση. Οκ, ελεος. Πειτε τις μλκιες σας, αλλα κρατηστε με εξω απο αυτο. Ετσι και αλλιως, καποια στιγμη θα φαγωθειτε μεταξυ σας. Τα μαθαμε, ελατε τωρα. Μεταξυ μας. Με τετοιες κλικες ειναι μαθηματικα βεβαιο. Και ξερετε ποσο μισω τα μαθηματικα. Τι να κανουμε ομως.
Αντε Μπαιζ. Get a life. Δεν ειναι ολα ενα τετραγωνο με κλικ, εμοτικον και ιστοσελιδες. Βρειτε φιλους for god sake. Αμα δεν ηξερα τι κουμασια που ειστε θα σας λυπομουν. Τωρα, ουτε να φτυσω δεν αντεχω πανω σας. Θα βρωμισει το σαλιο μου.
Τελικα η Κονι επεστρεψε. Μουαχαχαχαχαχα.
Edit: Γτ damned and banned? Πολυ απλα, επειδη θελω να ειμαι μεσα στα πραματα και σεις μου τη σπασατε αγρια. Νιωθω ασχημα μονο που δεν ειμαι μελος των κακων. Χχαχαχαχαχα. Τρελη. Θυμαστε? Μη μου δινεται σημασια.
Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009
Μια αλλη...
Σημερα ειμαι μια αλλη. Ετσι νιωθω, ετσι αισθανομαι.
Σημερα δεν ειμαι η Κονι. Ουτε το παιδι ηφαιστειο. Ειμαι η Κωνστανς.
Εκεινο το ατομο... με ενα αισθημα γαληνης και προσκαιρης μελαγχολιας. Σημερα ειμαι μια αλλη.
Δεν ξερω τι φταιει.
Η lounge μουσικη που ακουω?
Ο υπερβολικα ελαφρυς καφες που στρογγυλοκαθεται στην κουπα μου?
Μπα.
Η μερα φταιει. Η χτεσινη εφτανε τα ορια του σκατα.
Η σημερινη με βρηκε καπως χαλια. Ιδιαιτερα χαλια. Αλλα δεν θελω να μιλησω για αυτο σημερα.
Σημερα ειμαι μια αλλη, και συνεπαγεται η αναρτηση να ειναι αλλη. Διαφορετικη.
Η διαθεση μου... ειναι πολυ παραξενη. Απο τη μια μελαγχολια, απο την αλλη.... ειναι ωραια μελαγχολια. Οχι σα να θελω να... να μεινω στην θλιψη μου η κατι τετοιο. Εχει μεσα και εναν ανεξηγητο ερωτισμο, μαλλον απο το lounge.
Σημερα λοιπον...
Bad hair day. Ακυρο, μα ετσι ξεκινησε. Χα.
Σημερα περιμενα... μια επισκεψη.
Μεχρι να μαθω νεα, ειχα βγει βολτα με την μητερα μου. Και αντικρυσαμε ενα ωραιο μαγαζι. Και βρηκα lounge μουσικη. Για καποιο λογο, ηθελα τοσο πολυ να παρω ενα cd. Αλλα δεν το καλα. Θα ενιωθα παραξενα αν το κανα. Λυπαμαι ομως τοσο πολυ που τελικα δεν το αγορασα. Σαν να εγινα κοτα. Χα.
Τελικα, εντελως συμπτωσιακα (δεν θυμαμαι τη σωστη λεξη, ελεος) επεσα πανω σε ενα μπλογκ μιας φιλης, που εχει Yiruma. Δεν ξερω αν το θεωρειτε εσεις lounge, αλλα καποια κομματια ειναι.
Πρεπει ομως να συνεχισω με την μερα μου. Φοβαμα πως θα χασω την διαθεση μου αυτη, και θα ξαναγινω η Κονι, το παιδι ηφαιστειο, και δε θα θυμαμαι τπτ.
Ηπιαμε καφε... μετα απο αρκετο καιρο που ειχα να δω μαγαζια, το κεντρο... να δω κοσμο. Και θυμηθηκα την παλια μου επιθυμια, να βρω ενα καλο στυλ για το δωματιο μου. Ειναι πολλα τα στυλ που μου αρεσουν, πιστευω θα το εχετε νιωσει και σεις.
Συνεχιζω ομως.
Και ηπιαμε καφε, ειδαμε τις ομορφιες της πολης μας. Ειδα δλδ. Η μητερα μου μιλουσε με την φιλη της.
Εγω στην κοσμαρα μου. Περιμενα τηλεφωνο, απο την επισκεψη που λεγαμε. Αχ.
Γυρισαμε αργοτερα σπιτι, και ανοιξα τον υπολογιστη. Εψαχνα νεο template, μια φιλη με βοηθουσε.
Σημερα ειμαι καποια αλλη τελικα.
Αλλα απο οτι φαινεται... δε μου αρεσει και τοσο. Σαν να θελω να ξαναβυθιστω στο βυθο μου. Σα να μην επρεπε να ανεβω να παρω ανασα. Σα να μην ειχα τετοιο δικαιωμα.
Ενα instant message ηρθε στο μσν.
Συγνωμη που δεν ηρθα Κονι. Τρακαρα.
Η ανασα μου κοπηκε.
Ηθελα εκεινη τη στιγμη να τον βρω, να δω αν ειναι καλα. Χα. Η ηρεμια παιρνει στροφες και φουντωνω λιγο. Τον πλακωσα στις ερωτησεις. Μονο 4 ραμματα? ΜΟΝΟ? Θεε μου.
Τελικα αυτη η μερα ειναι πολυ παραξενη.
Αργοτερα λοιπον... με την φιλη μου αυτη, που λεγαμε πριν, μαλωσαμε. Δεν μαλωσαμε. Μαλλον εγω εκανα την μλκια, υποθετω. Ναι. Αλλα... δεν ηταν το γτ προκειται. Για ενα βιβλιο. Ηταν η πραξη μου, να παω να μιλησω για κατι δικο της, εστω και ασημαντο, σε... σε εναν, που πλεον δεν υπαρχει στην ζωη της.
Εχασα την λιγη εμπιστοσυνη που μου ειχε. Το λιγη, ειναι δικη μου διαπιστωση. Ειναι πολυ κλειστος ανθρωπος. Δεν το χα καταλαβει. Τελικα δεν μοιαζουμε τοσο οσο πιστευα. Η τουλαχιστον οσο ηθελα να πιστευω.
Ακομα δεν ξερω τι κανω εδω, γραφοντας για την μερα μου. Εχασα ηδη την διαθεση μου. Γαμημενη εφηβεια. Γαμημενες ορμονες. Αυτο ειναι ομως που με κανει περισσοτερο εφηβη. Η επιγνωση του γεγονοτος.
Νομιζω πως το κειμενο δεν πηγε οπως ηθελα. στην αρχη ηταν καλο. Τελος παντων.
Δε θα βαλω εικονα.
Δε θα βαλω βιντεο.
Σημερα ειμαι μια αλλη.
Σημερα, η μερα ηταν αλλη απο μονη της.
Σημερα, ειμαι η Κωνστανς, με την μελαγχολια, την ηρεμια και γαληνη.
Σημερα ειμαι οντως μια αλλη.
ΥΓ: Οσοι απο σας μου εχετε κρατησει κακια... βρισκω τωρα το θαρρος, ως Κωνστανς, να ζητησω να μην την κρατησετε αλλο. Λυπαμαι αν προξενησα πονο, αηδια, ασχημα συναισθηματα. I do seem to care about people's opinions of me after all...
Για αυτο και θελω να ζητησω το σχολιο σας. Την προσοχη σας. Τελικα με νοιαζει.
Ζηταω συγνωμη... σε οσους δε με συμπαθουν-αγαπουν πια.
Ελπιζω μονο... οταν ξαναγινω αυριο πρωι μαλλον, η Κονι, η κακομαθημενη drama queen... μη με κρινετε πολυ αυστηρα. Φιλια πολλα. Περιμενω τα σχολια σας.
Edit: Τελικα δεν αντεξα. Θα βαλω και τραγουδι και εικονα.
edit2: Τελικα η μερα ειναι πολυ αλλιωτικη. Δε θελω να τελειωσει, θελω να μεινω η Κωνστανς. Δε θελω να γινω ξανα η Κονι. Δε θελω αυριο να σιχαινομαι το κειμενο. Κρατηστε με στο σημερα. Σας παρακαλω.
Σημερα δεν ειμαι η Κονι. Ουτε το παιδι ηφαιστειο. Ειμαι η Κωνστανς.
Εκεινο το ατομο... με ενα αισθημα γαληνης και προσκαιρης μελαγχολιας. Σημερα ειμαι μια αλλη.
Δεν ξερω τι φταιει.
Η lounge μουσικη που ακουω?
Ο υπερβολικα ελαφρυς καφες που στρογγυλοκαθεται στην κουπα μου?
Μπα.
Η μερα φταιει. Η χτεσινη εφτανε τα ορια του σκατα.
Η σημερινη με βρηκε καπως χαλια. Ιδιαιτερα χαλια. Αλλα δεν θελω να μιλησω για αυτο σημερα.
Σημερα ειμαι μια αλλη, και συνεπαγεται η αναρτηση να ειναι αλλη. Διαφορετικη.
Η διαθεση μου... ειναι πολυ παραξενη. Απο τη μια μελαγχολια, απο την αλλη.... ειναι ωραια μελαγχολια. Οχι σα να θελω να... να μεινω στην θλιψη μου η κατι τετοιο. Εχει μεσα και εναν ανεξηγητο ερωτισμο, μαλλον απο το lounge.
Σημερα λοιπον...
Bad hair day. Ακυρο, μα ετσι ξεκινησε. Χα.
Σημερα περιμενα... μια επισκεψη.
Μεχρι να μαθω νεα, ειχα βγει βολτα με την μητερα μου. Και αντικρυσαμε ενα ωραιο μαγαζι. Και βρηκα lounge μουσικη. Για καποιο λογο, ηθελα τοσο πολυ να παρω ενα cd. Αλλα δεν το καλα. Θα ενιωθα παραξενα αν το κανα. Λυπαμαι ομως τοσο πολυ που τελικα δεν το αγορασα. Σαν να εγινα κοτα. Χα.
Τελικα, εντελως συμπτωσιακα (δεν θυμαμαι τη σωστη λεξη, ελεος) επεσα πανω σε ενα μπλογκ μιας φιλης, που εχει Yiruma. Δεν ξερω αν το θεωρειτε εσεις lounge, αλλα καποια κομματια ειναι.
Πρεπει ομως να συνεχισω με την μερα μου. Φοβαμα πως θα χασω την διαθεση μου αυτη, και θα ξαναγινω η Κονι, το παιδι ηφαιστειο, και δε θα θυμαμαι τπτ.
Ηπιαμε καφε... μετα απο αρκετο καιρο που ειχα να δω μαγαζια, το κεντρο... να δω κοσμο. Και θυμηθηκα την παλια μου επιθυμια, να βρω ενα καλο στυλ για το δωματιο μου. Ειναι πολλα τα στυλ που μου αρεσουν, πιστευω θα το εχετε νιωσει και σεις.
Συνεχιζω ομως.
Και ηπιαμε καφε, ειδαμε τις ομορφιες της πολης μας. Ειδα δλδ. Η μητερα μου μιλουσε με την φιλη της.
Εγω στην κοσμαρα μου. Περιμενα τηλεφωνο, απο την επισκεψη που λεγαμε. Αχ.
Γυρισαμε αργοτερα σπιτι, και ανοιξα τον υπολογιστη. Εψαχνα νεο template, μια φιλη με βοηθουσε.
Σημερα ειμαι καποια αλλη τελικα.
Αλλα απο οτι φαινεται... δε μου αρεσει και τοσο. Σαν να θελω να ξαναβυθιστω στο βυθο μου. Σα να μην επρεπε να ανεβω να παρω ανασα. Σα να μην ειχα τετοιο δικαιωμα.
Ενα instant message ηρθε στο μσν.
Συγνωμη που δεν ηρθα Κονι. Τρακαρα.
Η ανασα μου κοπηκε.
Ηθελα εκεινη τη στιγμη να τον βρω, να δω αν ειναι καλα. Χα. Η ηρεμια παιρνει στροφες και φουντωνω λιγο. Τον πλακωσα στις ερωτησεις. Μονο 4 ραμματα? ΜΟΝΟ? Θεε μου.
Τελικα αυτη η μερα ειναι πολυ παραξενη.
Αργοτερα λοιπον... με την φιλη μου αυτη, που λεγαμε πριν, μαλωσαμε. Δεν μαλωσαμε. Μαλλον εγω εκανα την μλκια, υποθετω. Ναι. Αλλα... δεν ηταν το γτ προκειται. Για ενα βιβλιο. Ηταν η πραξη μου, να παω να μιλησω για κατι δικο της, εστω και ασημαντο, σε... σε εναν, που πλεον δεν υπαρχει στην ζωη της.
Εχασα την λιγη εμπιστοσυνη που μου ειχε. Το λιγη, ειναι δικη μου διαπιστωση. Ειναι πολυ κλειστος ανθρωπος. Δεν το χα καταλαβει. Τελικα δεν μοιαζουμε τοσο οσο πιστευα. Η τουλαχιστον οσο ηθελα να πιστευω.
Ακομα δεν ξερω τι κανω εδω, γραφοντας για την μερα μου. Εχασα ηδη την διαθεση μου. Γαμημενη εφηβεια. Γαμημενες ορμονες. Αυτο ειναι ομως που με κανει περισσοτερο εφηβη. Η επιγνωση του γεγονοτος.
Νομιζω πως το κειμενο δεν πηγε οπως ηθελα. στην αρχη ηταν καλο. Τελος παντων.
Δε θα βαλω εικονα.
Δε θα βαλω βιντεο.
Σημερα ειμαι μια αλλη.
Σημερα, η μερα ηταν αλλη απο μονη της.
Σημερα, ειμαι η Κωνστανς, με την μελαγχολια, την ηρεμια και γαληνη.
Σημερα ειμαι οντως μια αλλη.
ΥΓ: Οσοι απο σας μου εχετε κρατησει κακια... βρισκω τωρα το θαρρος, ως Κωνστανς, να ζητησω να μην την κρατησετε αλλο. Λυπαμαι αν προξενησα πονο, αηδια, ασχημα συναισθηματα. I do seem to care about people's opinions of me after all...
Για αυτο και θελω να ζητησω το σχολιο σας. Την προσοχη σας. Τελικα με νοιαζει.
Ζηταω συγνωμη... σε οσους δε με συμπαθουν-αγαπουν πια.
Ελπιζω μονο... οταν ξαναγινω αυριο πρωι μαλλον, η Κονι, η κακομαθημενη drama queen... μη με κρινετε πολυ αυστηρα. Φιλια πολλα. Περιμενω τα σχολια σας.
Edit: Τελικα δεν αντεξα. Θα βαλω και τραγουδι και εικονα.
edit2: Τελικα η μερα ειναι πολυ αλλιωτικη. Δε θελω να τελειωσει, θελω να μεινω η Κωνστανς. Δε θελω να γινω ξανα η Κονι. Δε θελω αυριο να σιχαινομαι το κειμενο. Κρατηστε με στο σημερα. Σας παρακαλω.
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Anger! Betrayal! Jealousy!
Ζηλεια. Τι ειναι η ζηλεια? Να ποθησεις αυτο που δεν εχει ο αλλος? Ευλογη απαντηση. Σε μια περιοδο οπου ζηλευω τοσο(!), αν και δεν ξερω πως μου ηρθε, θελω να σας δωσω τουτο δω το κομματακι, να θυμιζει και σε σας, και σε μενα, πως απαξ και ποθησεις τοσο πολυ κατι.... Θα στραφει εναντιον σου. Φιλικη συμβουλη. ;)
First there is desire
Then... passion!
Then... suspicion!
Jealosy! Anger! Betrayel!
Where love is for the highest bidder,
There can be no trust.
Without trust,.
There is no love!
Jealosy.
Yes, jealosy...
Will drive you (echos)
MAD!
Roxanne
You don't have to put on that red light
Walk the streets for money
You don't care if it's wrong or if it is right
Roxanne
You don't have to wear that dress tonight
Roxanne
You don't have to sell your body to the night
(Christian, Ewan McGregor)
His eyes upon your face
His hand upon your hand
His lips caress your skin
It's more than I can stand
(Roxanne)
Why does my heart cry?
(Roxanne)
Feelings I can't fight
You're free to leave me, but just don't deceive me
And please believe me when I say I love you
Yo que te quiero tanto, qué voy a hacer
Me dejaste, me dejaste
En un tango
El alma se me fue
Se me fue el corazon
Ya no tengo ganas de vivir
Porque no te puedo convencer
Que no te vendas Roxanne
(Roxanne, you don't have to put on that red light)
Why does my heart cry?
(Roxanne, you don't have to wear that dress tonight)
Feelings I can't fight
(Roxanne, you don't have to put on that red light)
(Roxanne, you don't have to wear that dress tonight)
Roxanne (screaming)
Roxanne (screaming)
First there is desire
Then... passion!
Then... suspicion!
Jealosy! Anger! Betrayel!
Where love is for the highest bidder,
There can be no trust.
Without trust,.
There is no love!
Jealosy.
Yes, jealosy...
Will drive you (echos)
MAD!
Roxanne
You don't have to put on that red light
Walk the streets for money
You don't care if it's wrong or if it is right
Roxanne
You don't have to wear that dress tonight
Roxanne
You don't have to sell your body to the night
(Christian, Ewan McGregor)
His eyes upon your face
His hand upon your hand
His lips caress your skin
It's more than I can stand
(Roxanne)
Why does my heart cry?
(Roxanne)
Feelings I can't fight
You're free to leave me, but just don't deceive me
And please believe me when I say I love you
Yo que te quiero tanto, qué voy a hacer
Me dejaste, me dejaste
En un tango
El alma se me fue
Se me fue el corazon
Ya no tengo ganas de vivir
Porque no te puedo convencer
Que no te vendas Roxanne
(Roxanne, you don't have to put on that red light)
Why does my heart cry?
(Roxanne, you don't have to wear that dress tonight)
Feelings I can't fight
(Roxanne, you don't have to put on that red light)
(Roxanne, you don't have to wear that dress tonight)
Roxanne (screaming)
Roxanne (screaming)
Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009
Untitled no. 2 (Θα το κανω τριλογια να γελαμε)
Καθομαι λοιπον, ξανα, για να γραψω κατι που με απασχολει. Θα θελα να γινει το πρωι, κατα τις 5. Για να ειναι καπως μαγικο. :) Δεν.... Δεν μπορω. Σταματα.
Οκ, παμε παλι.
Μερικες φορες, κανεις μαλακιες στη ζωη σου. Μεγαλες. Κρινοντας απο τη δικη μου μικρη εμπειρια... εχω κανει αρκετες.
Μιλαω για μενα, την Κονι. Ειμαι ακραιο ατομο. Στην τελικη, ειμαι πολυ ακραια.
Εχω τα καλα μου. Εχω και τα κακα μου. Δεν γνωριζω ποια πλευρα υπερισχυει. Αυτο με απασχολει. Καθως μεγαλωνω, τοσο γρηγορα, φανταζει, διαβαζω τα κειμενα μου τα παλια, και γελαω με τη χαζομαρα μου. Γελαω με το ποσο ηλιθια φανταζουν τα κειμενα μου σε μενα. Οι ιδιες μου οι σκεψεις.
Κομπλαρω παλι.
Παμε ξανα.
Σημερα, μου την εδωσε να παω να δω ενα μπλογκ που ανηκει σε εναν.... πολυ καλο παλιο φιλο. Δεν ξερω γτ, αλλα το συγκεκριμενο μπλογκ, ειναι απλα υπεροχο. Αν και λιγα τα κειμενα, εχουν ποιοτητα. Διακρινονται. Οταν τα διαβαζω... λεω, ωπ. Να ενα τυπακι με επιπεδο. Αλλα αυτο φυσικα το ηξερα και απο πριν. Και ξεχναω προς στγμην, πως ολοι εσεις, μπορειτε ανενοχλητοι να πατε να το δειτε, και να κανετε οτι θελετε. Να λαβετε μια απαντηση απο τον ... συγγραφεα. :) Εγω ομως ποτε δε θα λαβω απαντηση. Ωρες ωρες, ζηλευω, που ολοι εσεις εκει εξω, μπορειτε να πατε, και να του πειτε 2 κουβεντες. Εγω ομως ποτε. Γιατι πολυ απλα, εχω χασει καθε δικαιωμα πανω του. Και ο τυπος αυτος.... ειναι απο τους λιγους τυπους που λυπαμαι που εχασα. Ενας πολυ καλος φιλος. Καποτε.
Νιωθω πως βρισκομαι παλι στη φουσκα μου. Δεν επικοινωνω σε κανενα. Και για να γινουμε και ποιο... του στυλ βυθος, νιωθω πως βρισκομαι σε γυαλα. Παρατηρω τον καθενα σας. Απο μακρυα. Δεν μπορω να σας αγγιξω. Ποσο λιγο ομως με μελει. Με νοιαζει μονο να μπορω να αγγιξω αυτον.
Ωρες ωρες, με καιει η ζηλια τοσο!!!.... Που κλεινομαι γυρω μου, και δε μιλαω σε κανενα. Χεζομαι για τον οποιονδηποτε που μου μιλησει. Απλα εκεινος.... εκεινος. Μου λειπει τοσο. Οταν ημουν μεσα στα σκοταδια που ακομα βρισκομαι.... τοτε ηταν που μου εδειξε την καλη πλευρα. Κι ας μην την ακολουθησα. Και ας την αντεκρουα μελοδραματικα. Τοσο μελοδραματικα... που ωρες ωρες, οταν εβλεπα ολες μας τις συνομιλιες, για να δω τι πηγε λαθος, για να αναπολησω ισως της ελαχιστες βδομαδες που καναμε παρεα..... ημουν ετοιμη να βαρεσω το κεφαλι μου στο τοιχο με τις μαλακιες που καθομουν και του ελεγα.
Και παλι, κομπλαρω.
Και τωρα, κλαιω. Χα.
Θα μπορουσα να γραψω 100 φορες με κεφαλαια, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ, ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ.
Το προβλημα ειναι... βασικα ειναι πολλα.
1ον:Στα ματια του, γινομαι παλι μελοδραματικη. Κατα ενα μεγαλο βαθμο ισχυει.
2ον: Αυτος, και οι φιλοι του, μαλλον θα πιστευουν πως γλυφω. Ισως και να ισχυει, ξερετε. Δεν εχω ιδεα πως θα μου φαινεται το κειμενο το πρωι. Ποτε δεν ξερω.
3ον: Στην απειροελαχιστη περιπτωση που του βαρεσει ποτε να μπει εδω α) μπορει να εχω ηδη διαγραψει το κειμενο, β) δε θα με πιστεψει με την καμια και γ) και βασικοτερο... Το μονο που του αρεσε πανω μου, ηταν ο αυθορμητισμος μου. Δεν ειχαμε κοινα. Δεν ειχα κατι ενδιαφερον να του προσφερω, δεν ειχα την ψυχη ραμμενη στα μετρα του. Δεν λεω πως... πως γινονται αυτα. Απλα εννοω πως... δεν ταιριαζαμε ως φιλοι. Ποτε δε θα ταιριαζαμε μαλλον.
Απλα θελω να πω πως..... παλι κομπλαρω. Γιατι γαμωτη μου?
Ζηλευω λοιπον. Ζηλευω τοσο. Ζηλευω που μικροτερης σημασιας ατομα (κοινως αποδεκτος αυτος ο ορος, οχι ομως για μενα οσον αφορα το ατομο στο οποιο μου ηρθε το παραδειγμα) μπορουν και εχουν προσβαση σε αυτον, μπορουν να περνανε ωρα μαζι. Λενε ατακες. Γελουν. Πραγματα που εγω ποτε δε θα μπορεσω να κανω με το ατομο αυτο.
Τελικα δεν ειχαμε μια υγειη σχεση. Μιλουσαμε μονο για τη δραματικη εμενα, για το καλο και το κακο.
Δεν ξερω αν εκανα καλα που τα εβγαλα ολα αυτα. Ισως να μπει και να ικανοποιηθει που τελικα εξευτελιστηκα στα ματια του. Ισως και αυτο να θελε. Ωχ, αμα το δει αυτο....
:) Χαμογελω. Χωρις λογο. Ουτε με εχει καταλαβει η δυστυχια μου.
Δεν σημαινα και πολλα για εκεινον, αν και ηξερε πως θα εκανα τα παντα για αυτον. Ηξερε πως ημουν εκει. Οχι, δεν τον κατηγορω. :) Ισως μια μικρη αδιαφορια, λογω του βαρετου χαρακτηρα μου να την εδειξε.
Το υπεραναλυσα τελικα. Αλλα δεν εχω τα κοτσια να το διαγραψω. Δεν εχω τα κοτσια. Συγχωρα με.
Ισως και να μαι δειλη τελικα. Οτι ακραιο εκανα, να το εκανα απο αναισθησια.
Να και το μελοδραματικο που λεγαμε.... Ωραιος στιχος ομως.
Οκ, παμε παλι.
Μερικες φορες, κανεις μαλακιες στη ζωη σου. Μεγαλες. Κρινοντας απο τη δικη μου μικρη εμπειρια... εχω κανει αρκετες.
Μιλαω για μενα, την Κονι. Ειμαι ακραιο ατομο. Στην τελικη, ειμαι πολυ ακραια.
Εχω τα καλα μου. Εχω και τα κακα μου. Δεν γνωριζω ποια πλευρα υπερισχυει. Αυτο με απασχολει. Καθως μεγαλωνω, τοσο γρηγορα, φανταζει, διαβαζω τα κειμενα μου τα παλια, και γελαω με τη χαζομαρα μου. Γελαω με το ποσο ηλιθια φανταζουν τα κειμενα μου σε μενα. Οι ιδιες μου οι σκεψεις.
Κομπλαρω παλι.
Παμε ξανα.
Σημερα, μου την εδωσε να παω να δω ενα μπλογκ που ανηκει σε εναν.... πολυ καλο παλιο φιλο. Δεν ξερω γτ, αλλα το συγκεκριμενο μπλογκ, ειναι απλα υπεροχο. Αν και λιγα τα κειμενα, εχουν ποιοτητα. Διακρινονται. Οταν τα διαβαζω... λεω, ωπ. Να ενα τυπακι με επιπεδο. Αλλα αυτο φυσικα το ηξερα και απο πριν. Και ξεχναω προς στγμην, πως ολοι εσεις, μπορειτε ανενοχλητοι να πατε να το δειτε, και να κανετε οτι θελετε. Να λαβετε μια απαντηση απο τον ... συγγραφεα. :) Εγω ομως ποτε δε θα λαβω απαντηση. Ωρες ωρες, ζηλευω, που ολοι εσεις εκει εξω, μπορειτε να πατε, και να του πειτε 2 κουβεντες. Εγω ομως ποτε. Γιατι πολυ απλα, εχω χασει καθε δικαιωμα πανω του. Και ο τυπος αυτος.... ειναι απο τους λιγους τυπους που λυπαμαι που εχασα. Ενας πολυ καλος φιλος. Καποτε.
Νιωθω πως βρισκομαι παλι στη φουσκα μου. Δεν επικοινωνω σε κανενα. Και για να γινουμε και ποιο... του στυλ βυθος, νιωθω πως βρισκομαι σε γυαλα. Παρατηρω τον καθενα σας. Απο μακρυα. Δεν μπορω να σας αγγιξω. Ποσο λιγο ομως με μελει. Με νοιαζει μονο να μπορω να αγγιξω αυτον.
Ωρες ωρες, με καιει η ζηλια τοσο!!!.... Που κλεινομαι γυρω μου, και δε μιλαω σε κανενα. Χεζομαι για τον οποιονδηποτε που μου μιλησει. Απλα εκεινος.... εκεινος. Μου λειπει τοσο. Οταν ημουν μεσα στα σκοταδια που ακομα βρισκομαι.... τοτε ηταν που μου εδειξε την καλη πλευρα. Κι ας μην την ακολουθησα. Και ας την αντεκρουα μελοδραματικα. Τοσο μελοδραματικα... που ωρες ωρες, οταν εβλεπα ολες μας τις συνομιλιες, για να δω τι πηγε λαθος, για να αναπολησω ισως της ελαχιστες βδομαδες που καναμε παρεα..... ημουν ετοιμη να βαρεσω το κεφαλι μου στο τοιχο με τις μαλακιες που καθομουν και του ελεγα.
Και παλι, κομπλαρω.
Και τωρα, κλαιω. Χα.
Θα μπορουσα να γραψω 100 φορες με κεφαλαια, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ, ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ.
Το προβλημα ειναι... βασικα ειναι πολλα.
1ον:Στα ματια του, γινομαι παλι μελοδραματικη. Κατα ενα μεγαλο βαθμο ισχυει.
2ον: Αυτος, και οι φιλοι του, μαλλον θα πιστευουν πως γλυφω. Ισως και να ισχυει, ξερετε. Δεν εχω ιδεα πως θα μου φαινεται το κειμενο το πρωι. Ποτε δεν ξερω.
3ον: Στην απειροελαχιστη περιπτωση που του βαρεσει ποτε να μπει εδω α) μπορει να εχω ηδη διαγραψει το κειμενο, β) δε θα με πιστεψει με την καμια και γ) και βασικοτερο... Το μονο που του αρεσε πανω μου, ηταν ο αυθορμητισμος μου. Δεν ειχαμε κοινα. Δεν ειχα κατι ενδιαφερον να του προσφερω, δεν ειχα την ψυχη ραμμενη στα μετρα του. Δεν λεω πως... πως γινονται αυτα. Απλα εννοω πως... δεν ταιριαζαμε ως φιλοι. Ποτε δε θα ταιριαζαμε μαλλον.
Απλα θελω να πω πως..... παλι κομπλαρω. Γιατι γαμωτη μου?
Ζηλευω λοιπον. Ζηλευω τοσο. Ζηλευω που μικροτερης σημασιας ατομα (κοινως αποδεκτος αυτος ο ορος, οχι ομως για μενα οσον αφορα το ατομο στο οποιο μου ηρθε το παραδειγμα) μπορουν και εχουν προσβαση σε αυτον, μπορουν να περνανε ωρα μαζι. Λενε ατακες. Γελουν. Πραγματα που εγω ποτε δε θα μπορεσω να κανω με το ατομο αυτο.
Τελικα δεν ειχαμε μια υγειη σχεση. Μιλουσαμε μονο για τη δραματικη εμενα, για το καλο και το κακο.
Δεν ξερω αν εκανα καλα που τα εβγαλα ολα αυτα. Ισως να μπει και να ικανοποιηθει που τελικα εξευτελιστηκα στα ματια του. Ισως και αυτο να θελε. Ωχ, αμα το δει αυτο....
:) Χαμογελω. Χωρις λογο. Ουτε με εχει καταλαβει η δυστυχια μου.
Δεν σημαινα και πολλα για εκεινον, αν και ηξερε πως θα εκανα τα παντα για αυτον. Ηξερε πως ημουν εκει. Οχι, δεν τον κατηγορω. :) Ισως μια μικρη αδιαφορια, λογω του βαρετου χαρακτηρα μου να την εδειξε.
Το υπεραναλυσα τελικα. Αλλα δεν εχω τα κοτσια να το διαγραψω. Δεν εχω τα κοτσια. Συγχωρα με.
Ισως και να μαι δειλη τελικα. Οτι ακραιο εκανα, να το εκανα απο αναισθησια.
Να και το μελοδραματικο που λεγαμε.... Ωραιος στιχος ομως.
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Χελλοου? Ζεις ή κλανεις?
Μερικες φορες, οταν μιλαω στο msn, σκεφτομαι τι να κανει ο μαλακας ο απεναντι μου. Και τοτε τον ρωταω: "Ζεις ή κλανεις?"
Η φραση αυτη για την πλακα μας σημαινει προφανως, αν παρακολουθεις αυτα που σου λεω. Σε γενικες γραμμες ομως για μενα, εχει μια βαθυτερη εννοια. Ακομα δεν ξερω πως μου ηρθε να κατσω να το αναλυσω αυτο. Ισως γτ νιωθω τελικα την ελλειψη εμπνευσης και θελω να γραψω κατι. Το υποσχεθηκα κιολας. Πφφφφ, βαρεθηκα. Ισως τελικα να το διαγραψω. Αλλα πως θα το μαθετε?
Εστω.
Μιλουσα λοιπον για την βαθυτερη εννοια που εχει για μενα. Και σκεφτομαι πως το ζεις ή κλανεις, ως τοσο αστεια εκφραση, μπορει να εχει σημασια. Αν ζεις ή αν θαβεις μυγες και δεν κανεις τιποτα. Αν τα ξυνεις, αν εφαρμοζεις τη φιλοσοφια του ταβανιου, αν εισαι τοσο αναισθητος που καταντας ωχαδερφικος. Αν τελικα η ζωη εχει καταντησει αφορητα μονοτονη και καθημερινη και ατελης και αθλια, που θες μοναχα να τα παρατησεις ολα και να σηκωθεις να φυγεις απο τον πλανητη. Οπως ελεγε και η divine Εστελλα, σταματηστε τη γη, να κατεβω. Ακομα δεν ξερω τι κανω εδω, ενω μου εχουν μεινει 3 λεπτα μοναχα. Ισως ο στοχος μου ειναι να σε βαλω σε σκεψεις εσενα που διαβαζεις. Ισως να διαγραψω το κειμενο ως μια αποτυχια. Ισως παλι, να βρεις 2 λεπτα για την Connie και να γραψεις ενα γαμημενο σχολιο. Ας ειναι. Θα το ποσταρω. Και τα συμπερασματα δικα σας.... :)
ΥΓ: Καντε μου ρε σεις μια χαρη να ταισετε τα ψαρακια μου. 10 τα εχω. Φαινονται παντα πεινασμενα. Φιλια πολλα.
Η φραση αυτη για την πλακα μας σημαινει προφανως, αν παρακολουθεις αυτα που σου λεω. Σε γενικες γραμμες ομως για μενα, εχει μια βαθυτερη εννοια. Ακομα δεν ξερω πως μου ηρθε να κατσω να το αναλυσω αυτο. Ισως γτ νιωθω τελικα την ελλειψη εμπνευσης και θελω να γραψω κατι. Το υποσχεθηκα κιολας. Πφφφφ, βαρεθηκα. Ισως τελικα να το διαγραψω. Αλλα πως θα το μαθετε?
Εστω.
Μιλουσα λοιπον για την βαθυτερη εννοια που εχει για μενα. Και σκεφτομαι πως το ζεις ή κλανεις, ως τοσο αστεια εκφραση, μπορει να εχει σημασια. Αν ζεις ή αν θαβεις μυγες και δεν κανεις τιποτα. Αν τα ξυνεις, αν εφαρμοζεις τη φιλοσοφια του ταβανιου, αν εισαι τοσο αναισθητος που καταντας ωχαδερφικος. Αν τελικα η ζωη εχει καταντησει αφορητα μονοτονη και καθημερινη και ατελης και αθλια, που θες μοναχα να τα παρατησεις ολα και να σηκωθεις να φυγεις απο τον πλανητη. Οπως ελεγε και η divine Εστελλα, σταματηστε τη γη, να κατεβω. Ακομα δεν ξερω τι κανω εδω, ενω μου εχουν μεινει 3 λεπτα μοναχα. Ισως ο στοχος μου ειναι να σε βαλω σε σκεψεις εσενα που διαβαζεις. Ισως να διαγραψω το κειμενο ως μια αποτυχια. Ισως παλι, να βρεις 2 λεπτα για την Connie και να γραψεις ενα γαμημενο σχολιο. Ας ειναι. Θα το ποσταρω. Και τα συμπερασματα δικα σας.... :)
ΥΓ: Καντε μου ρε σεις μια χαρη να ταισετε τα ψαρακια μου. 10 τα εχω. Φαινονται παντα πεινασμενα. Φιλια πολλα.
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Θελω να σου πω
Θελω να σου πω τοσα πολλα.
Θελω να σου πω τα παντα.
Θελω, θελω, θελω!
Θελω να σου πω...
Ειμαι... ισως μια δυστυχισμενη χωρις λογο. Αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι δεν εχω φιλους. Απο την πολη μου τουλαχιστον. Θα πεις, βγες εξω, γνωρισε κοσμο. Χα.
Θα θελα να χα καποιον σοβαρο λογο για να μαι ετσι. Δεν νομιζω να μετρας τους μαλακες. Ουτε φυσικα θα θελα ολο αυτο να ναι προιον εφηβηκων ορμονων. Θα το χα βαρεθει ηδη. Θα ηταν απογητευση για τον εαυτο μου.
Θελω να σου πω. Τελειωνει ομως η σελιδα στο τετραδιο των αρχαιων. Και φοβαμαι να γυρισω γτ φοβαμαι τη λευκη κολλα. Τι να κανω?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μου πηρε λιγη ωρα μεχρι να το αποφασισω. Τελικα γυρισα το φυλλο και συνεχιζω.
Τι να σου πω ομως? Θελω τοσα να σου πω και κολλαω.
Το μυαλο μου, υπερφορτωμενο απο οσα θελω να σου πω. Το μυαλο μου αδειο αφου θεωρητικα, δεν εχω τιποτα να πω. Δεν μπορω να δωσω μορφη στις σκεψεις μου.
Δε θυμαμαι να σου πω καποια καλη αναμνηση. Θα ταν ψεμα ομως να σου πω πως δεν εχω ευχαριστες οικογενειακες εμπειριες. Οι γονεις μου με αγαπανε και ας μην το νιωθω. Γνωριζω πως με αγαπανε, αλλα ποτε δεν ενιωσα πως το καταλαβα. Εχω φτασει στο συμπερασμα πως ισως να μαι ορφανη, οχι επειδη οι γονεις μου εχουν λειψει απο τη ζωη μου, αλλα γτ εγω επελεξα να λειψω απο τη δικη τους. Το στυλο τελειωνει, το ιδιο και η 2η σελιδα, κατι που με κανει να πιστευω πως δεν ειναι γραφτο να σου πω...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παρα τον φοβο μου, ξαναγυρναω αλλη μια σελιδα. Πρεπει να ξες, υπολογισα λαθος σε πολλα. Στις σελιδες πχ. Εγραφα στην τελευταια και τωρα παω αναποδα. Οπως και γω η ιδια. Ποτε δε με θεωρησα φυσιολογικη, λαβ. Πρεπει να ξες, υπολογισα λαθος.
Τον υπερτιμησα, περιμενοντας πως εκεινος θα ναι ο σωτηρας μου. Τι μεσσιανισμος.
Στην τελικη ομως, αυτος με εραψε, αυτος με σηκωσε, αυτος ο ιδιος με ξαναριξε, αφου ειδε τι σπασμενο παιχνιδι που ειμαι. Κι ας τα πλοκαμια μου ηταν γεματα αγαπη για αυτον. Λατρεια.
Και τωρα καθομαι εδω, με τα απομειναρια της συνειδησης μου, στα 16 μου, να προσπαθω να ψαρεψω τις αρετες που εριξα απο το πλοιο μου, οταν το ταξιδι ειχε φορτουνες. Με αποτελεσμα να μεινω με τις αμαρτιες που θεωρω πλεον αρετες. Την ασεβεια, την υπεροψια, την αλαζονεια. Ολες πλεον αρετες. Δικες μου. Δεν το θελω πια ομως, λαβ. Θελει κοτσια για να εισαι ο κακος της υποθεσης. Θελει κοτσια για να σαι ο γελοιος. Θελω να αλλαξω, ακομα και αν αυτο συνεπαγεται να παρατησω τη μοναξια μου, τη μονη μου πλεον αμυνα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Εντωμεταξυ, αλλαξα σελιδα, αλλα η μελανη του στυλου κατεβαινει απειλητικα. Και συ, στοιχημα πως θες ακομα να μαθεις τοσα για την κοπελια που σε κανει και χαμογελας. Αναρωτιεμαι τι εστι αγαπη, λαβ. Αν απο οσα μου ειπε, κατι με εβαλε σε σκεψεις, ειναι αυτο, λαβ. Ο ορισμος της αγαπης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το στυλο τελειωσε και σου γραφω με μολυβι. Καποιος μαλλον δε θελει να το γραψω το κειμενο αυτο. Κι ομως, αν θυμασαι.... "Only then that I began to realize that [...] fighting against fate, is an act of surrender...". Ολοι οι αλλοι κανουν επαναληψη, γραφουμε σε λιγο. Εγω ομως αδιαφορω. Για τα παντα. Με κοιτουν παραξενα, λογω της ελλειψης αγχους μου. Την επομενη, τελευταια ωρα γραφουμε, και εγω προσμενω τη λυτρωτικη επιστροφη. Τη στιγμη που θα σου μιλησω, τη στιγμη που θα πληκτρολογησω τις λεξεις αυτες...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κουδουνι πρεπει να χτυπησε, μαλλον για αυτο ειμαι μονη στην ταξη, με σβηστο το φως. Κι ομως γραφω. Τελικα τα παρατησα και γυρισα σπιτι, σχεδον τρεχοντας. Και ξανανοιγω το τετραδιο μου....
Οι τουφες πεφτουν στα ματια μου, χωριζοντας με σαν βελο απο το κειμενο, απο τις σκεψεις μου, απο εσενα τον ιδιο. Γραφω, ενω δεν εχω κατι να πω. Τελικα....
Εστω. Ας ειναι.
__________________
Στον lowlife καφρο, με περισση αγαπη.
Θελω να σου πω τα παντα.
Θελω, θελω, θελω!
Θελω να σου πω...
Ειμαι... ισως μια δυστυχισμενη χωρις λογο. Αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι δεν εχω φιλους. Απο την πολη μου τουλαχιστον. Θα πεις, βγες εξω, γνωρισε κοσμο. Χα.
Θα θελα να χα καποιον σοβαρο λογο για να μαι ετσι. Δεν νομιζω να μετρας τους μαλακες. Ουτε φυσικα θα θελα ολο αυτο να ναι προιον εφηβηκων ορμονων. Θα το χα βαρεθει ηδη. Θα ηταν απογητευση για τον εαυτο μου.
Θελω να σου πω. Τελειωνει ομως η σελιδα στο τετραδιο των αρχαιων. Και φοβαμαι να γυρισω γτ φοβαμαι τη λευκη κολλα. Τι να κανω?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μου πηρε λιγη ωρα μεχρι να το αποφασισω. Τελικα γυρισα το φυλλο και συνεχιζω.
Τι να σου πω ομως? Θελω τοσα να σου πω και κολλαω.
Το μυαλο μου, υπερφορτωμενο απο οσα θελω να σου πω. Το μυαλο μου αδειο αφου θεωρητικα, δεν εχω τιποτα να πω. Δεν μπορω να δωσω μορφη στις σκεψεις μου.
Δε θυμαμαι να σου πω καποια καλη αναμνηση. Θα ταν ψεμα ομως να σου πω πως δεν εχω ευχαριστες οικογενειακες εμπειριες. Οι γονεις μου με αγαπανε και ας μην το νιωθω. Γνωριζω πως με αγαπανε, αλλα ποτε δεν ενιωσα πως το καταλαβα. Εχω φτασει στο συμπερασμα πως ισως να μαι ορφανη, οχι επειδη οι γονεις μου εχουν λειψει απο τη ζωη μου, αλλα γτ εγω επελεξα να λειψω απο τη δικη τους. Το στυλο τελειωνει, το ιδιο και η 2η σελιδα, κατι που με κανει να πιστευω πως δεν ειναι γραφτο να σου πω...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παρα τον φοβο μου, ξαναγυρναω αλλη μια σελιδα. Πρεπει να ξες, υπολογισα λαθος σε πολλα. Στις σελιδες πχ. Εγραφα στην τελευταια και τωρα παω αναποδα. Οπως και γω η ιδια. Ποτε δε με θεωρησα φυσιολογικη, λαβ. Πρεπει να ξες, υπολογισα λαθος.
Τον υπερτιμησα, περιμενοντας πως εκεινος θα ναι ο σωτηρας μου. Τι μεσσιανισμος.
Στην τελικη ομως, αυτος με εραψε, αυτος με σηκωσε, αυτος ο ιδιος με ξαναριξε, αφου ειδε τι σπασμενο παιχνιδι που ειμαι. Κι ας τα πλοκαμια μου ηταν γεματα αγαπη για αυτον. Λατρεια.
Και τωρα καθομαι εδω, με τα απομειναρια της συνειδησης μου, στα 16 μου, να προσπαθω να ψαρεψω τις αρετες που εριξα απο το πλοιο μου, οταν το ταξιδι ειχε φορτουνες. Με αποτελεσμα να μεινω με τις αμαρτιες που θεωρω πλεον αρετες. Την ασεβεια, την υπεροψια, την αλαζονεια. Ολες πλεον αρετες. Δικες μου. Δεν το θελω πια ομως, λαβ. Θελει κοτσια για να εισαι ο κακος της υποθεσης. Θελει κοτσια για να σαι ο γελοιος. Θελω να αλλαξω, ακομα και αν αυτο συνεπαγεται να παρατησω τη μοναξια μου, τη μονη μου πλεον αμυνα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Εντωμεταξυ, αλλαξα σελιδα, αλλα η μελανη του στυλου κατεβαινει απειλητικα. Και συ, στοιχημα πως θες ακομα να μαθεις τοσα για την κοπελια που σε κανει και χαμογελας. Αναρωτιεμαι τι εστι αγαπη, λαβ. Αν απο οσα μου ειπε, κατι με εβαλε σε σκεψεις, ειναι αυτο, λαβ. Ο ορισμος της αγαπης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το στυλο τελειωσε και σου γραφω με μολυβι. Καποιος μαλλον δε θελει να το γραψω το κειμενο αυτο. Κι ομως, αν θυμασαι.... "Only then that I began to realize that [...] fighting against fate, is an act of surrender...". Ολοι οι αλλοι κανουν επαναληψη, γραφουμε σε λιγο. Εγω ομως αδιαφορω. Για τα παντα. Με κοιτουν παραξενα, λογω της ελλειψης αγχους μου. Την επομενη, τελευταια ωρα γραφουμε, και εγω προσμενω τη λυτρωτικη επιστροφη. Τη στιγμη που θα σου μιλησω, τη στιγμη που θα πληκτρολογησω τις λεξεις αυτες...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κουδουνι πρεπει να χτυπησε, μαλλον για αυτο ειμαι μονη στην ταξη, με σβηστο το φως. Κι ομως γραφω. Τελικα τα παρατησα και γυρισα σπιτι, σχεδον τρεχοντας. Και ξανανοιγω το τετραδιο μου....
Οι τουφες πεφτουν στα ματια μου, χωριζοντας με σαν βελο απο το κειμενο, απο τις σκεψεις μου, απο εσενα τον ιδιο. Γραφω, ενω δεν εχω κατι να πω. Τελικα....
Εστω. Ας ειναι.
__________________
Στον lowlife καφρο, με περισση αγαπη.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Letter
Well my love, I am trying to make sense of things; of how I was and how I am now. I have always believed our first duty is to ourselves, to live life to the full. But I have also been haunted by another conviction. That everything is preordeigned, lying in await; and time is running out.
I've seem to have charged through my life in a kind of panic. And looking back I feel I have achieved little beyond our friendship. Yours and mine, and Mia's.
And one day I woke and found out I had lost the two people I cared for most. Only then that I began to realize that we can't lice alone and loof from the world. And that to believe that we can't fight against fate is an act of surrender.
You were right, when you said that I once cared about your opinion of me; but wrong in thinking that I ever stopped caring.
I love you
________________________________
Το κειμενο αυτο ειναι ενα γραμμα απο την Γκιλντα Μπες την οποια ενσαρκωνει η Σαρλιζ Θερον στην ταινια Head in the Clouds παραγωγης του 2006. Οταν πρωτοακουσα το γραμμα αυτο, το ερωτευτηκα. Για καποιο λογο το λατρευω. Το αφιερωνω, λοιπον σε αυτους που με αγαπανε και με σκεφτονται ακομα και μεχρι τις 4 τα ξημερωματα και μου κρατουν παρεα.
I've seem to have charged through my life in a kind of panic. And looking back I feel I have achieved little beyond our friendship. Yours and mine, and Mia's.
And one day I woke and found out I had lost the two people I cared for most. Only then that I began to realize that we can't lice alone and loof from the world. And that to believe that we can't fight against fate is an act of surrender.
You were right, when you said that I once cared about your opinion of me; but wrong in thinking that I ever stopped caring.
I love you
________________________________
Το κειμενο αυτο ειναι ενα γραμμα απο την Γκιλντα Μπες την οποια ενσαρκωνει η Σαρλιζ Θερον στην ταινια Head in the Clouds παραγωγης του 2006. Οταν πρωτοακουσα το γραμμα αυτο, το ερωτευτηκα. Για καποιο λογο το λατρευω. Το αφιερωνω, λοιπον σε αυτους που με αγαπανε και με σκεφτονται ακομα και μεχρι τις 4 τα ξημερωματα και μου κρατουν παρεα.
Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009
Κιβωτος των στοχασμων
Ο τιτλος αυτος ενδεικνυται σχεδον στην περιπτωση μου. Ολοι λιγο πολυ γνωριζουμε. Τουλαχιστον οι... αμετρητοι αναγνωστες μου. Προκειται για την θρυλικη (κατ εμε) μικρη δεξαμενη, η οποια περιεχει ενα περιεχομενο, ουτε καπνος ουτε νερο ομως... ασημι χρωματος. Ειναι οι σκεψεις μας. Οι σκεψεις μου. Θελω ομως να πω. Θελω να μιλησω για αυτες. Θελω να μιλησω για αυτες στους φιλους μου. Δε βρισκω ομως πως. Οταν παω να τους δωσω μορφη εξω απο το στομα μου, παιρνουν μια αθλια μορφη, σαχλη. Δε ξερω πως το νιωθουν οι αλλοι. Απλα θελω να πω για μενα, πριν ξεχασω τι θελω να προσπαθησω τουλαχιστον να πω.
Βλεπω λοιπον τελευταια πως εχω αποκτησει κατι φιλους. Εσας. Και τελευταια ολο κα δενομαι μαζι τους. Τοσοι πολλοι και διαφορετικοι. Φυσικο ειναι βεβαια. Απλα... Απλα.... ποσο κολλαω! προσπαθω να πω τι σκεφτομαι αλλα ουτε γω εχω καταλαβει. Προσπαθω να καταλαβω τι θελω να πω και δε μπορω. Απελπιζομαι ρε. Απογοητευομαι.
Ας παρω ομως το θεμα αλλου.
Θελω τοσα να σας πω. Και ομως ποσο ανικανη ειμαι να τα εκφρασω.Και δεν ξερω απο τι να ξεκινησω. Απο το γεγονος οτι εγω θα εβαζα το χερι μου στη φωτια για σας? Ενω δε θα το καν για τον αδερφο μου? Οτι αν με ζητουσες εσυ εκει, ναι εσυ, θα ερχομουν αμεσως? 700 χλμ για σενα, ναι.
Εχω αρχισει και συγχιζομαι. Πρεπει να αλλαξω την κατευθυνση του point για να πω αυτο που προσπαθω να πω.
Ακολουθουν 2 συνομιλιες μου για να δωσω να καταλαβετε.
Σ***ς (γτ θελει ανωνυμια μαλλον): ... Και για να σου φυγει η απορια, σε κανω παρεα γτ σε συνηθησα.
Εγω: Σου κολλουσα. Ακομα δεν ξερω γτ. Δε σου βρισκω τπτ περα απο καποια ομοια στοιχεια μας.
(Και το χιουμορ)
Σ:Εγω σε μισω.
(Εκει ενιωσα ενα τσιμπημα)
Ε:Ειλικρινα ή πλακα?
Σ:Και δεν εχουμε κανενα κοινο στειχειο. Ειμαι ακριβως το αντιθετο απο οτι δειχνω.
Ε:Βριζομαστε και ειμαστε ψωνια. Απαντησε μου για πριν.
Σ: Δεν ειμαι ψωνιο. Ασε τι λεω εδω. Εξω δε μιλαω. Σε μισω σε μισω σε μισωωωωωωωω!
(Οκ εδω τρομαξα)
Ε:Γτ?
Σ:Γτ νομιζεις οτι με ξερεις και με εχεις ψυχολογησει ενω δεν ξες τπτ για μενα.
Ε: Ξερω πως εισαι ανασφαλης. Για αυτο βγαζεις αλλο εαυτο στο μσν.
Σ:Λαθος. Το κανω γτ θελω να μεινω ξενος εκει. Να μη με ξερει κανεις.
Ε:Εχεις σκεφτει ποτε να με αφησεις να σε μαθω? Το χεις σκεφτει ποτε σου?
Σ:Μπαα.
Ε:Κριμα. Δε με εμπιστευεσαι? Μπορω να σε τηλ? Θελω να σου πω.
(Εδω μου λες οτι νυσταζεις ωρε βουρλο και συνεχιζω).
Ειμαι δυστυχισμενη οταν δε σου μιλαω. Οταν δε μιλαω στη Ρεα, στη Μαρια. Δεν εχω φιλους. Δεν εχω νιωσει φιλια για κανεναν εδω πανω. Θα τσακιζομουν ομως αν μου ελεγες Κοννι σε χρειαζομαι. Αν παθαινε κατι η Ρεα ή η Μαρια. Αν μου το ζητουσε εκεινος...
Σ:Δεν εχω λογια.
Ε:Ουτε γω. Δε σε ξερω. Γεγονος. Ουτε σε σεβομαι. Κι ομως εχω νιωσει περισσοτερα για σενα απο οσα εχω νιωσει για ατομα εδω.
Σ:Ουτε εγω σε σεβομαι.
(Εδω εισαι για σκοτωμα. Αλλα αν σε σκοτωνα δεν θα απαντουσες)
Ε:Απο ολα αυτα αυτο εχεις να πεις? Θα το κανω κειμενο το σημερινο θεμα.
(Και αυτο κανω.)
Σ:Κανε το.
Ε:Ειναι τοσα αυτα που θελω να σου πω...
Σ:Λεγε.
Ε:Δεν μπορω να δωσω μορφη στις σκεψεις μου.
Σ: Να μπορεσεις.
Ε:Κολλαω. Δεν ξερω τι θελω να σου πω.
Περιττο να σας πω πως δεν μενουμε στην ιδια πολη. Nιωθω ηδη το κειμενο να χανει το θεμα του.
****************
Εγω: Ρεα? Εχεις 2 λεπτα για μενα?
Ρεα:Ναι ρε! Λεγε!
Ε:Πως εισαι μικρη?
(Σε ειπα μικρη για να νιωσω ανωτεροτητα ωστε να με μαζεψω καπως. Αλλα δε φανηκες να ενοχλεισαι...)
Ρ:Αρκετα καλα. :D Πες τι εχεις. ^__^
(πως με νιωθεις Ρεα)
Ε:Χαιρομαι. Προσπαθω να αυτοκυριαρχησω πανω μου αλλα δε μπορω.
Ρ:Γτ? Τι επαθες?
Ε:Μεταμεσονυκτιες ταβανολογιες Ρεα μου. Τα πα και στον Σιμο.
Ρ: Πες μου.
(Εδω νομιζω οτι ανησυχησες Ρεα.)
Ε:Ειμαι δυστυχισμενη οταν δε σου μιλαω. Οταν δε μιλαω στο Σιμο, στη Μαρια. Δεν εχω φιλους. Δεν εχω νιωσει φιλια για κανεναν εδω πανω. Θα τσακιζομουν ομωςαν μου ελεγες Κοννι σε χρειαζομαι. Αν παθαινε κατι ο Σιμος ή η Μαρια. Αν μου το ζητουσε εκεινος...
(Αυτο το κανα cp να ξες.:) )
Ρ:Εκεινος? Ο Δ?
(Ναι, ο Δημητρης, για να καταλαβαινετε και οι υπολοιποι.)
Ε:Ναι. αλλα μην κολλας εκει.
Ρ:Αχα... Πεσε για υπνο Κοννι. ^__^
Ε:Πλακα μου κανεις?
Ρ:Οχι. Αντε για υπνο. Θα σκεφτεσαι καλυτερα οταν ξυπνησεις.
Ε:Αυτο ειναι το πιο λαθος πραγμα που εχω ακουσει απο σενα. Θέλω να το σκεφτω τωρα.
Ρ:Και τι θελεις να σκεφτεις?
Ε:Γτ θα εβαζα το χερι μου στη φωτια για σενα αλλα οχι για τον ιδιο μου τον αδερφο, Ρεα.
Ρ:Λαθος σου. Σου εχω πει πολλες φορες να μη με εμπιστευεσαι.
Ε:Ρεα γινεσαι δραματικη. Δε σε σεβομαι. Γεγονος. Θα τσακιζομουν ομως αν ελεγες Κοννι σε χρειαζομαι. Το θεωρεις υγιες? Ορθο?
(Ρεα οντως γινεσαι δραματικη)
Ρ:Και εγω το ιδιο θα εκανα. Αλλα οχι. Δεν ειναι.
(Δεν το θεωρεις ορθο απο οτι καταλαβα)
Ε:Εχουμε συμβιβαστει με μια υποτυπωδη μορφη επικοινωνιας, Ρεα. Στην πραγματικοτητα δεν
εχουμε κατι σοβαρο σαν φιλες. Η κοινωνια το αποδοκιμαζει αυτο. Αναρωτιεμαι αν γνωριζομαστε καν.
Ρ:Whatever... Ειχα και γω μια σκασιλα για την κοινωνια. Και ελεγα σμρ γτ δεν μπορω να ηρεμισω...? Αυτο πρεπει να ειναι. XD Λεγε που θες να καταληξεις.
(Εδω με χαλα το νεαροτερο της ηλικιας σου.:) )
Ε:Σε αυτο Ρεα. Δεν ειναι αστειο. Σε οποιον πεις οτι εχεις πνευματικη διδυμη απο το μσν θα σε αποδοκιμασει. Αναρωτιεμαι αν γνωριζομαστε καν, Ρεα. Εκει καταληγω.
Ρ:Αν αυτο σε βοηθαει κατσε να αναρωτιεσαι.
(Και εδω παρεξηγησες)
Ε: Δεν το λεω για εμπιστοσυνη μεταξυ μας Ρεα. Μη θυμωνεις. Αναρωτιεμαι ομως αν ειναι σωστο αυτο. Αν εμπιστευομαι τη Ρεα ή μια κοπελα που ισως και να μη γνωριζω γτ αποφασισε να ακολουθησει ενα προτυπο συμπεριφορας και οχι να βγαλει ολο της τον ευατο.
Ρ:Φυσικα και δεν εχω βγαλει ολο τον εαυτο μου! Στο ειχα πει. Σου ειχαι πει πως ποτε δε θα το κανω αυτο.
(Εδω ειναι που απελιπιζομαι. Γτ μαλλον ολοι μας φοβομαστε να μην πληγωθουμε. Ποσο σαχλο ομως μου ακουγεται. Το ρημα αυτο... Πως μπορω να πιστεψω σε κατι που θεωρω σαχλο?)
Ε:Γτ Ρεα? Ποιος ο λογος. Να μην εκτεθεις δλδ? Δεν εχω καταλαβει.
Ρ:Γτ ακομα ψαχνω ποια ειμαι. Πως θα σου δειξω αν δεν ξερω?
Ε:Αυτο που εισαι τωρα Ρεα μου. Αυτο θελω. Αυτα που σκεφτεσαι τωρα θελω. Θελω οταν σου μιλαω να μην περιμενω την απαντηση με βαση το προτυπο που επελεξες να ακολουθησεις στο μσν. Θελω να απαντας με βαση την αντιδραση σου Ρεα. Το ενστικτο σου. Τα αντανακλαστικα σου.
Ρ: Αυτο κανω.
Ε:Δεν βλεπω πως. Θα μπω σε μιση ωρα να γραψω.
Ρ:Τι εννοεις δε βλεπω πως?
Ε:Δε νιωθω οτι απαντας βασει των ενστικτων σου. Αλλα βασει του προτυπου που επελεξες στο μσν.
Ρ:Δεν ακολουθω προτυπο.
Ε: Η ιδια ειπες πως δεν εχεις δειξει τον πραγματικο σου εαυτο. Αρα ακολουθεις προτυπο.
***************************
Εστειλα και 2 σμς στην πολυαγαπημενη φιλη (με την οποια τα βρηκα τελικα οου γιεα)
1: Μαλλον θα κοιμασαι. Κακως σου στελνω τωρα. Μεταμεσονυκτιες ταβανολογιες Μαρια μου. Αμα το δεις αυριο αυτο... Σε φιλω. Αμα το δεις το βραδυ δλδ τωρα... Δε χρειαζεται να απαντησεις. Απλα. Απλα θα τα πουμε αυριο.
(Στο απλα κομπιασα πολυ. Σα να προσπαθουσα να βγαλω ολα οσα ηθελα να πω, για τη σχεση μας, για τον κοσμο, την αγαπη... τοσα πολλα πραματα. Ηθελα να ζητησω συγνωμη αν την ειχα φερει ποτε σε δυσκολη θεση, συγνωημη αν της εκανα κατι. Ηθελα να της πω ποσο λυπομουν που τα πραγματα ηρθαν ετσι με εναν παλιο της φιλο, ποσο θα θελα οι 3 μας να γελαμε μαζι. Παραλιγο να βαλω τα κλαμματα. Τα δακρυα ομως δεν ηρθαν. Ο πονος εξιλεωνει λενε. Το πιστευω και αυτο. Αφου λοιπον ενιωσα πως επρεπε να εξηγηθω καπως καλυτερα, της εστειλα και 2ο σμς)
2:Ποσο απογοητευομαι οταν δε μπορω να εκφραστω! Θα το παρω απο το απλα λοιπον. Απλα. Σε αγαπω. Δεν ξερω αν αυτο ηθελα να πω. Ταιριαζει ομως.
(Δε νομιζεις?)
Εκει σταματω γτ μπαινω στο μπλογκ μου να γραψω. Ουτε με τη Ρεα μενουμε στην ιδια πολη.
**********************
Ολα οσα ειπα τα υποστηριζω και τα πιστευω. Απλα εχασα πιστευω το νοημα και η αναρτηση μου δεν πηγε οπως θα θελα. Απλα σκεφτομαι πως θα μπορουσα να νοιαστω περισσοτερο για εναν, σχεδον ξενο απο πολλες αποψεις, περισσοτερο απο το ιδιο μου το αιμα.
Therefore, θελω να υποβαλλω τα σεβη μου κυριες και κυριοι γτ θελω... απλα θελω... θελω να τα πω. Πριν τα ξεχασω, πριν μου φυγει η εμπνευση, η καψα, οι ορμονες. Δεν ξερω. Θελω να τα πω.
Και ξεκιναω.
Σε ολα τα κοριτσια (Φλερ258, Μρς Λουπιν, Ανθιαν και αλλες πολλες)
Ειστε ολες γλυκουλες και σας εχω λατρεψει
Αρτσι και Ειρηνη χαιρομαι που σας γνωριζω. Ειστε κατι σπανιο.
Σε κατι αγορακια ψιτ κατα κει (Λεοναϊντους, σιβιριαν και αλλοι πολλοι, ονοματα δε λεμε οικογενειες δε θιγουμε) Εχετε ολοι σας ταπεραμεντο. Διαφορετικη και πιο υγιη νοοτροπια.
Και καποια προσωπικα.
Κουαρκ: Η νοτα λογικης που μετατρεπεται σε σατανιαρικη μελωδια. Και καλα κανεις.
Σοφια, Εκατη, Ρεα, Γιαννα: Πειτε μου που πουλατε ποιοητητα και ταπεραμεντο σας. Πληρωνω οσο οσο.
Λιζα:I know you don't want me. Ουτε γω. εχεις φαση ομως.
Νικος: Χιουμορ στα υψη απο τον Χαφλη Παφλη.
Σιμος:Δε σε ξερω. Θελω ομως να σε μαθω. Μην παρατιεσαι.
Ρεα:Δεν ξερω γτ. Επικοινωνουμε ομως περισσοτερο απο τον οποιονδηποτε. Εισαι ενα πανεξυπνο πλασμα και χαιρομαι που σε γνωριζω.
Νατασσα:Ενα νεο ατομο στη ζωη μου. Βλεπω μια ωραια φιλια να ξεκινα. Κρατω ομως ακομα καποιες επιφυλαξεις.
Νικολ: Απλα Νικολ. Δε χρειαζεται αναλυση στους οριτζιναλ. Λαβ γιου.
Μαρια:....... Ελαχιστοι την εχουν καταλαβει. Κομπιαζω να μιλησω για εσενα, ματια μου. Εισαι ανεκτιμητη. Μονο χαλαρωσε. Ισως και να εγινε καλα που χωρισαν οι δρομοι σας... δεν ξερω τι να σου πω. Απλα χαιρομαι πολυ που σε γνωριζω. Και θα κατεβω και Αθηνα. :)
Νεα κυκλοφορια in my block=Βασιλης:Λαβ <3.> Οχι, μη μιλας.: Εγω εδιωξα το Ρενο απο την εταιρια.
Βλεπω λοιπον τελευταια πως εχω αποκτησει κατι φιλους. Εσας. Και τελευταια ολο κα δενομαι μαζι τους. Τοσοι πολλοι και διαφορετικοι. Φυσικο ειναι βεβαια. Απλα... Απλα.... ποσο κολλαω! προσπαθω να πω τι σκεφτομαι αλλα ουτε γω εχω καταλαβει. Προσπαθω να καταλαβω τι θελω να πω και δε μπορω. Απελπιζομαι ρε. Απογοητευομαι.
Ας παρω ομως το θεμα αλλου.
Θελω τοσα να σας πω. Και ομως ποσο ανικανη ειμαι να τα εκφρασω.Και δεν ξερω απο τι να ξεκινησω. Απο το γεγονος οτι εγω θα εβαζα το χερι μου στη φωτια για σας? Ενω δε θα το καν για τον αδερφο μου? Οτι αν με ζητουσες εσυ εκει, ναι εσυ, θα ερχομουν αμεσως? 700 χλμ για σενα, ναι.
Εχω αρχισει και συγχιζομαι. Πρεπει να αλλαξω την κατευθυνση του point για να πω αυτο που προσπαθω να πω.
Ακολουθουν 2 συνομιλιες μου για να δωσω να καταλαβετε.
Σ***ς (γτ θελει ανωνυμια μαλλον): ... Και για να σου φυγει η απορια, σε κανω παρεα γτ σε συνηθησα.
Εγω: Σου κολλουσα. Ακομα δεν ξερω γτ. Δε σου βρισκω τπτ περα απο καποια ομοια στοιχεια μας.
(Και το χιουμορ)
Σ:Εγω σε μισω.
(Εκει ενιωσα ενα τσιμπημα)
Ε:Ειλικρινα ή πλακα?
Σ:Και δεν εχουμε κανενα κοινο στειχειο. Ειμαι ακριβως το αντιθετο απο οτι δειχνω.
Ε:Βριζομαστε και ειμαστε ψωνια. Απαντησε μου για πριν.
Σ: Δεν ειμαι ψωνιο. Ασε τι λεω εδω. Εξω δε μιλαω. Σε μισω σε μισω σε μισωωωωωωωω!
(Οκ εδω τρομαξα)
Ε:Γτ?
Σ:Γτ νομιζεις οτι με ξερεις και με εχεις ψυχολογησει ενω δεν ξες τπτ για μενα.
Ε: Ξερω πως εισαι ανασφαλης. Για αυτο βγαζεις αλλο εαυτο στο μσν.
Σ:Λαθος. Το κανω γτ θελω να μεινω ξενος εκει. Να μη με ξερει κανεις.
Ε:Εχεις σκεφτει ποτε να με αφησεις να σε μαθω? Το χεις σκεφτει ποτε σου?
Σ:Μπαα.
Ε:Κριμα. Δε με εμπιστευεσαι? Μπορω να σε τηλ? Θελω να σου πω.
(Εδω μου λες οτι νυσταζεις ωρε βουρλο και συνεχιζω).
Ειμαι δυστυχισμενη οταν δε σου μιλαω. Οταν δε μιλαω στη Ρεα, στη Μαρια. Δεν εχω φιλους. Δεν εχω νιωσει φιλια για κανεναν εδω πανω. Θα τσακιζομουν ομως αν μου ελεγες Κοννι σε χρειαζομαι. Αν παθαινε κατι η Ρεα ή η Μαρια. Αν μου το ζητουσε εκεινος...
Σ:Δεν εχω λογια.
Ε:Ουτε γω. Δε σε ξερω. Γεγονος. Ουτε σε σεβομαι. Κι ομως εχω νιωσει περισσοτερα για σενα απο οσα εχω νιωσει για ατομα εδω.
Σ:Ουτε εγω σε σεβομαι.
(Εδω εισαι για σκοτωμα. Αλλα αν σε σκοτωνα δεν θα απαντουσες)
Ε:Απο ολα αυτα αυτο εχεις να πεις? Θα το κανω κειμενο το σημερινο θεμα.
(Και αυτο κανω.)
Σ:Κανε το.
Ε:Ειναι τοσα αυτα που θελω να σου πω...
Σ:Λεγε.
Ε:Δεν μπορω να δωσω μορφη στις σκεψεις μου.
Σ: Να μπορεσεις.
Ε:Κολλαω. Δεν ξερω τι θελω να σου πω.
Περιττο να σας πω πως δεν μενουμε στην ιδια πολη. Nιωθω ηδη το κειμενο να χανει το θεμα του.
****************
Εγω: Ρεα? Εχεις 2 λεπτα για μενα?
Ρεα:Ναι ρε! Λεγε!
Ε:Πως εισαι μικρη?
(Σε ειπα μικρη για να νιωσω ανωτεροτητα ωστε να με μαζεψω καπως. Αλλα δε φανηκες να ενοχλεισαι...)
Ρ:Αρκετα καλα. :D Πες τι εχεις. ^__^
(πως με νιωθεις Ρεα)
Ε:Χαιρομαι. Προσπαθω να αυτοκυριαρχησω πανω μου αλλα δε μπορω.
Ρ:Γτ? Τι επαθες?
Ε:Μεταμεσονυκτιες ταβανολογιες Ρεα μου. Τα πα και στον Σιμο.
Ρ: Πες μου.
(Εδω νομιζω οτι ανησυχησες Ρεα.)
Ε:Ειμαι δυστυχισμενη οταν δε σου μιλαω. Οταν δε μιλαω στο Σιμο, στη Μαρια. Δεν εχω φιλους. Δεν εχω νιωσει φιλια για κανεναν εδω πανω. Θα τσακιζομουν ομωςαν μου ελεγες Κοννι σε χρειαζομαι. Αν παθαινε κατι ο Σιμος ή η Μαρια. Αν μου το ζητουσε εκεινος...
(Αυτο το κανα cp να ξες.:) )
Ρ:Εκεινος? Ο Δ?
(Ναι, ο Δημητρης, για να καταλαβαινετε και οι υπολοιποι.)
Ε:Ναι. αλλα μην κολλας εκει.
Ρ:Αχα... Πεσε για υπνο Κοννι. ^__^
Ε:Πλακα μου κανεις?
Ρ:Οχι. Αντε για υπνο. Θα σκεφτεσαι καλυτερα οταν ξυπνησεις.
Ε:Αυτο ειναι το πιο λαθος πραγμα που εχω ακουσει απο σενα. Θέλω να το σκεφτω τωρα.
Ρ:Και τι θελεις να σκεφτεις?
Ε:Γτ θα εβαζα το χερι μου στη φωτια για σενα αλλα οχι για τον ιδιο μου τον αδερφο, Ρεα.
Ρ:Λαθος σου. Σου εχω πει πολλες φορες να μη με εμπιστευεσαι.
Ε:Ρεα γινεσαι δραματικη. Δε σε σεβομαι. Γεγονος. Θα τσακιζομουν ομως αν ελεγες Κοννι σε χρειαζομαι. Το θεωρεις υγιες? Ορθο?
(Ρεα οντως γινεσαι δραματικη)
Ρ:Και εγω το ιδιο θα εκανα. Αλλα οχι. Δεν ειναι.
(Δεν το θεωρεις ορθο απο οτι καταλαβα)
Ε:Εχουμε συμβιβαστει με μια υποτυπωδη μορφη επικοινωνιας, Ρεα. Στην πραγματικοτητα δεν
εχουμε κατι σοβαρο σαν φιλες. Η κοινωνια το αποδοκιμαζει αυτο. Αναρωτιεμαι αν γνωριζομαστε καν.
Ρ:Whatever... Ειχα και γω μια σκασιλα για την κοινωνια. Και ελεγα σμρ γτ δεν μπορω να ηρεμισω...? Αυτο πρεπει να ειναι. XD Λεγε που θες να καταληξεις.
(Εδω με χαλα το νεαροτερο της ηλικιας σου.:) )
Ε:Σε αυτο Ρεα. Δεν ειναι αστειο. Σε οποιον πεις οτι εχεις πνευματικη διδυμη απο το μσν θα σε αποδοκιμασει. Αναρωτιεμαι αν γνωριζομαστε καν, Ρεα. Εκει καταληγω.
Ρ:Αν αυτο σε βοηθαει κατσε να αναρωτιεσαι.
(Και εδω παρεξηγησες)
Ε: Δεν το λεω για εμπιστοσυνη μεταξυ μας Ρεα. Μη θυμωνεις. Αναρωτιεμαι ομως αν ειναι σωστο αυτο. Αν εμπιστευομαι τη Ρεα ή μια κοπελα που ισως και να μη γνωριζω γτ αποφασισε να ακολουθησει ενα προτυπο συμπεριφορας και οχι να βγαλει ολο της τον ευατο.
Ρ:Φυσικα και δεν εχω βγαλει ολο τον εαυτο μου! Στο ειχα πει. Σου ειχαι πει πως ποτε δε θα το κανω αυτο.
(Εδω ειναι που απελιπιζομαι. Γτ μαλλον ολοι μας φοβομαστε να μην πληγωθουμε. Ποσο σαχλο ομως μου ακουγεται. Το ρημα αυτο... Πως μπορω να πιστεψω σε κατι που θεωρω σαχλο?)
Ε:Γτ Ρεα? Ποιος ο λογος. Να μην εκτεθεις δλδ? Δεν εχω καταλαβει.
Ρ:Γτ ακομα ψαχνω ποια ειμαι. Πως θα σου δειξω αν δεν ξερω?
Ε:Αυτο που εισαι τωρα Ρεα μου. Αυτο θελω. Αυτα που σκεφτεσαι τωρα θελω. Θελω οταν σου μιλαω να μην περιμενω την απαντηση με βαση το προτυπο που επελεξες να ακολουθησεις στο μσν. Θελω να απαντας με βαση την αντιδραση σου Ρεα. Το ενστικτο σου. Τα αντανακλαστικα σου.
Ρ: Αυτο κανω.
Ε:Δεν βλεπω πως. Θα μπω σε μιση ωρα να γραψω.
Ρ:Τι εννοεις δε βλεπω πως?
Ε:Δε νιωθω οτι απαντας βασει των ενστικτων σου. Αλλα βασει του προτυπου που επελεξες στο μσν.
Ρ:Δεν ακολουθω προτυπο.
Ε: Η ιδια ειπες πως δεν εχεις δειξει τον πραγματικο σου εαυτο. Αρα ακολουθεις προτυπο.
***************************
Εστειλα και 2 σμς στην πολυαγαπημενη φιλη (με την οποια τα βρηκα τελικα οου γιεα)
1: Μαλλον θα κοιμασαι. Κακως σου στελνω τωρα. Μεταμεσονυκτιες ταβανολογιες Μαρια μου. Αμα το δεις αυριο αυτο... Σε φιλω. Αμα το δεις το βραδυ δλδ τωρα... Δε χρειαζεται να απαντησεις. Απλα. Απλα θα τα πουμε αυριο.
(Στο απλα κομπιασα πολυ. Σα να προσπαθουσα να βγαλω ολα οσα ηθελα να πω, για τη σχεση μας, για τον κοσμο, την αγαπη... τοσα πολλα πραματα. Ηθελα να ζητησω συγνωμη αν την ειχα φερει ποτε σε δυσκολη θεση, συγνωημη αν της εκανα κατι. Ηθελα να της πω ποσο λυπομουν που τα πραγματα ηρθαν ετσι με εναν παλιο της φιλο, ποσο θα θελα οι 3 μας να γελαμε μαζι. Παραλιγο να βαλω τα κλαμματα. Τα δακρυα ομως δεν ηρθαν. Ο πονος εξιλεωνει λενε. Το πιστευω και αυτο. Αφου λοιπον ενιωσα πως επρεπε να εξηγηθω καπως καλυτερα, της εστειλα και 2ο σμς)
2:Ποσο απογοητευομαι οταν δε μπορω να εκφραστω! Θα το παρω απο το απλα λοιπον. Απλα. Σε αγαπω. Δεν ξερω αν αυτο ηθελα να πω. Ταιριαζει ομως.
(Δε νομιζεις?)
Εκει σταματω γτ μπαινω στο μπλογκ μου να γραψω. Ουτε με τη Ρεα μενουμε στην ιδια πολη.
**********************
Ολα οσα ειπα τα υποστηριζω και τα πιστευω. Απλα εχασα πιστευω το νοημα και η αναρτηση μου δεν πηγε οπως θα θελα. Απλα σκεφτομαι πως θα μπορουσα να νοιαστω περισσοτερο για εναν, σχεδον ξενο απο πολλες αποψεις, περισσοτερο απο το ιδιο μου το αιμα.
Therefore, θελω να υποβαλλω τα σεβη μου κυριες και κυριοι γτ θελω... απλα θελω... θελω να τα πω. Πριν τα ξεχασω, πριν μου φυγει η εμπνευση, η καψα, οι ορμονες. Δεν ξερω. Θελω να τα πω.
Και ξεκιναω.
Σε ολα τα κοριτσια (Φλερ258, Μρς Λουπιν, Ανθιαν και αλλες πολλες)
Ειστε ολες γλυκουλες και σας εχω λατρεψει
Αρτσι και Ειρηνη χαιρομαι που σας γνωριζω. Ειστε κατι σπανιο.
Σε κατι αγορακια ψιτ κατα κει (Λεοναϊντους, σιβιριαν και αλλοι πολλοι, ονοματα δε λεμε οικογενειες δε θιγουμε) Εχετε ολοι σας ταπεραμεντο. Διαφορετικη και πιο υγιη νοοτροπια.
Και καποια προσωπικα.
Κουαρκ: Η νοτα λογικης που μετατρεπεται σε σατανιαρικη μελωδια. Και καλα κανεις.
Σοφια, Εκατη, Ρεα, Γιαννα: Πειτε μου που πουλατε ποιοητητα και ταπεραμεντο σας. Πληρωνω οσο οσο.
Λιζα:I know you don't want me. Ουτε γω. εχεις φαση ομως.
Νικος: Χιουμορ στα υψη απο τον Χαφλη Παφλη.
Σιμος:Δε σε ξερω. Θελω ομως να σε μαθω. Μην παρατιεσαι.
Ρεα:Δεν ξερω γτ. Επικοινωνουμε ομως περισσοτερο απο τον οποιονδηποτε. Εισαι ενα πανεξυπνο πλασμα και χαιρομαι που σε γνωριζω.
Νατασσα:Ενα νεο ατομο στη ζωη μου. Βλεπω μια ωραια φιλια να ξεκινα. Κρατω ομως ακομα καποιες επιφυλαξεις.
Νικολ: Απλα Νικολ. Δε χρειαζεται αναλυση στους οριτζιναλ. Λαβ γιου.
Μαρια:....... Ελαχιστοι την εχουν καταλαβει. Κομπιαζω να μιλησω για εσενα, ματια μου. Εισαι ανεκτιμητη. Μονο χαλαρωσε. Ισως και να εγινε καλα που χωρισαν οι δρομοι σας... δεν ξερω τι να σου πω. Απλα χαιρομαι πολυ που σε γνωριζω. Και θα κατεβω και Αθηνα. :)
Νεα κυκλοφορια in my block=Βασιλης:Λαβ <3.> Οχι, μη μιλας.: Εγω εδιωξα το Ρενο απο την εταιρια.
Αναρωτιεμαι τελικα για τους φιλους μου. Αναρωτιεμαι διαρκως. Αδιαλλειπτως.
Συγνωμη για οσους ξεχασα. Το μυαλο μου ειναι σε απεργια. Θελω να δωσω 1-2 τραγουδια για σας.
Για εσας που δεν αντεχετε να με ακουτε.
Ετσι Ειμαι Εγω-Ηρω.
Και γενικα:
1000 σιωπες-Τσαλιγοπουλου.
Γιατι με αγαπησες-Αρβανιτακη.
Αν τα ψαχνατε στο youtube και τα ακουγατε, θα σημαινε πολλα για μενα. Σας ευχαριστω και καλησπερα σας.
Υπεροχη θεα, δε νομιζετε?
_________________________
Τελικα δε νομιζω να εστιασα καπου. Απλα ηθελα να το βγαλω απο μεσα μου. Δεν εχω ιδεα πως θα μου φαινεται το κειμενο αυριο. Να προσεχετε.:)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)