Μια αλλη...

Σημερα ειμαι μια αλλη. Ετσι νιωθω, ετσι αισθανομαι.
Σημερα δεν ειμαι η Κονι. Ουτε το παιδι ηφαιστειο. Ειμαι η Κωνστανς.
Εκεινο το ατομο... με ενα αισθημα γαληνης και προσκαιρης μελαγχολιας. Σημερα ειμαι μια αλλη.
Δεν ξερω τι φταιει.
Η lounge μουσικη που ακουω?
Ο υπερβολικα ελαφρυς καφες που στρογγυλοκαθεται στην κουπα μου?
Μπα.
Η μερα φταιει. Η χτεσινη εφτανε τα ορια του σκατα.
Η σημερινη με βρηκε καπως χαλια. Ιδιαιτερα χαλια. Αλλα δεν θελω να μιλησω για αυτο σημερα.
Σημερα ειμαι μια αλλη, και συνεπαγεται η αναρτηση να ειναι αλλη. Διαφορετικη.
Η διαθεση μου... ειναι πολυ παραξενη. Απο τη μια μελαγχολια, απο την αλλη.... ειναι ωραια μελαγχολια. Οχι σα να θελω να... να μεινω στην θλιψη μου η κατι τετοιο. Εχει μεσα και εναν ανεξηγητο ερωτισμο, μαλλον απο το lounge.
Σημερα λοιπον...
Bad hair day. Ακυρο, μα ετσι ξεκινησε. Χα.
Σημερα περιμενα... μια επισκεψη.
Μεχρι να μαθω νεα, ειχα βγει βολτα με την μητερα μου. Και αντικρυσαμε ενα ωραιο μαγαζι. Και βρηκα lounge μουσικη. Για καποιο λογο, ηθελα τοσο πολυ να παρω ενα cd. Αλλα δεν το καλα. Θα ενιωθα παραξενα αν το κανα. Λυπαμαι ομως τοσο πολυ που τελικα δεν το αγορασα. Σαν να εγινα κοτα. Χα.
Τελικα, εντελως συμπτωσιακα (δεν θυμαμαι τη σωστη λεξη, ελεος) επεσα πανω σε ενα μπλογκ μιας φιλης, που εχει Yiruma. Δεν ξερω αν το θεωρειτε εσεις lounge, αλλα καποια κομματια ειναι.
Πρεπει ομως να συνεχισω με την μερα μου. Φοβαμα πως θα χασω την διαθεση μου αυτη, και θα ξαναγινω η Κονι, το παιδι ηφαιστειο, και δε θα θυμαμαι τπτ.
Ηπιαμε καφε... μετα απο αρκετο καιρο που ειχα να δω μαγαζια, το κεντρο... να δω κοσμο. Και θυμηθηκα την παλια μου επιθυμια, να βρω ενα καλο στυλ για το δωματιο μου. Ειναι πολλα τα στυλ που μου αρεσουν, πιστευω θα το εχετε νιωσει και σεις.
Συνεχιζω ομως.
Και ηπιαμε καφε, ειδαμε τις ομορφιες της πολης μας. Ειδα δλδ. Η μητερα μου μιλουσε με την φιλη της.
Εγω στην κοσμαρα μου. Περιμενα τηλεφωνο, απο την επισκεψη που λεγαμε. Αχ.
Γυρισαμε αργοτερα σπιτι, και ανοιξα τον υπολογιστη. Εψαχνα νεο template, μια φιλη με βοηθουσε.
Σημερα ειμαι καποια αλλη τελικα.
Αλλα απο οτι φαινεται... δε μου αρεσει και τοσο. Σαν να θελω να ξαναβυθιστω στο βυθο μου. Σα να μην επρεπε να ανεβω να παρω ανασα. Σα να μην ειχα τετοιο δικαιωμα.
Ενα instant message ηρθε στο μσν.
Συγνωμη που δεν ηρθα Κονι. Τρακαρα.
Η ανασα μου κοπηκε.
Ηθελα εκεινη τη στιγμη να τον βρω, να δω αν ειναι καλα. Χα. Η ηρεμια παιρνει στροφες και φουντωνω λιγο. Τον πλακωσα στις ερωτησεις. Μονο 4 ραμματα? ΜΟΝΟ? Θεε μου.
Τελικα αυτη η μερα ειναι πολυ παραξενη.
Αργοτερα λοιπον... με την φιλη μου αυτη, που λεγαμε πριν, μαλωσαμε. Δεν μαλωσαμε. Μαλλον εγω εκανα την μλκια, υποθετω. Ναι. Αλλα... δεν ηταν το γτ προκειται. Για ενα βιβλιο. Ηταν η πραξη μου, να παω να μιλησω για κατι δικο της, εστω και ασημαντο, σε... σε εναν, που πλεον δεν υπαρχει στην ζωη της.
Εχασα την λιγη εμπιστοσυνη που μου ειχε. Το λιγη, ειναι δικη μου διαπιστωση. Ειναι πολυ κλειστος ανθρωπος. Δεν το χα καταλαβει. Τελικα δεν μοιαζουμε τοσο οσο πιστευα. Η τουλαχιστον οσο ηθελα να πιστευω.
Ακομα δεν ξερω τι κανω εδω, γραφοντας για την μερα μου. Εχασα ηδη την διαθεση μου. Γαμημενη εφηβεια. Γαμημενες ορμονες. Αυτο ειναι ομως που με κανει περισσοτερο εφηβη. Η επιγνωση του γεγονοτος.
Νομιζω πως το κειμενο δεν πηγε οπως ηθελα. στην αρχη ηταν καλο. Τελος παντων.
Δε θα βαλω εικονα.
Δε θα βαλω βιντεο.
Σημερα ειμαι μια αλλη.
Σημερα, η μερα ηταν αλλη απο μονη της.
Σημερα, ειμαι η Κωνστανς, με την μελαγχολια, την ηρεμια και γαληνη.
Σημερα ειμαι οντως μια αλλη.
ΥΓ: Οσοι απο σας μου εχετε κρατησει κακια... βρισκω τωρα το θαρρος, ως Κωνστανς, να ζητησω να μην την κρατησετε αλλο. Λυπαμαι αν προξενησα πονο, αηδια, ασχημα συναισθηματα. I do seem to care about people's opinions of me after all...
Για αυτο και θελω να ζητησω το σχολιο σας. Την προσοχη σας. Τελικα με νοιαζει.
Ζηταω συγνωμη... σε οσους δε με συμπαθουν-αγαπουν πια.
Ελπιζω μονο... οταν ξαναγινω αυριο πρωι μαλλον, η Κονι, η κακομαθημενη drama queen... μη με κρινετε πολυ αυστηρα. Φιλια πολλα. Περιμενω τα σχολια σας.
Edit: Τελικα δεν αντεξα. Θα βαλω και τραγουδι και εικονα.




edit2: Τελικα η μερα ειναι πολυ αλλιωτικη. Δε θελω να τελειωσει, θελω να μεινω η Κωνστανς. Δε θελω να γινω ξανα η Κονι. Δε θελω αυριο να σιχαινομαι το κειμενο. Κρατηστε με στο σημερα. Σας παρακαλω.