Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Self explanatory

Κωνσταντίνα.

Μετά από 17 χρόνια εμπειρίας, εκ των οποίων τα 12 τα πέρασα γράφοντας, το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι το όνομά μου.

Τι ειρωνία, Θεέ μου.

Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω στην ζωή μου. Ορίστε, το ξεφούρνισα.

Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή και ρωτούσα φιλοσοφικά και υπαρξιακά τύπου: Ποιοί είμαστε, από που ερχόμαστε κλπ, δεν τα ρωτούσα για να εκφράσω την απορία μου απλώς, αλλά επειδή ήθελα απάντηση, ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη. Για κάποιο λόγο ο πελαργός μου φαινόταν κάπως.

Γνώση ήθελα. Γνώση και τέχνη. Με έχει φάει η ψύχωσή μου να μάθω όσα περισσότερα γίνεται, βιβλία, ταινίες, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, τέχνη γενικά, επιστήμες, σχολές, ρεύματα, ιστορία πολιτικής, ιστορία τέχνης, ιστορία γενικά, ξένες γλώσσες, κοινωνιολογία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, νομική και επιχειρηματολογία, μαγειρική, θρησκεύματα και δόγματα, ψυχολογία, γεωγραφία, λαογραφία, τα πάντα.

Πρόσφατα συνειδητοποίησα πως αυτή η ζωή είναι υπερβολικά ενδιαφέρουσα για να χάνω τον καιρό μου χωρίς να μαθαίνω για αυτήν και προπάντως να την ζω. Τα συναισθήματα, η σκέη, οι ανθρώπινες σχέσεις, τα κοινωνικά φαινόμενα, τα χρώματα, το φως, το σκοτάδι, η ηθική, η υπαρξιακή ανάλυση... όλα, τόσο έντονα, τόσο ενδιαφέροντα.
Οι φίλοι.
Οι έρωτες.
Η αναζήτηση του εγώ μέσα από τη ζωή.

Νιώθω πως άργησα να αρχίσω να ψάχνομαι. Ναι, μπορεί να είχα μία χ, ψ καλλιέργεια (όλοι δεν έχουν;) ηθική, πνευματική και καλλιτεχνική (το 1ο πάει στράφι λόγω χαρακτήρα, το 2ο και το 3ο επίσης, επειδή θεωρούσα τους ανθρώπους των βιβλίων βαρετούς-άλλη ειρωνία και αυτή, για δες με τώρα) αλλά ως επί το πλείστον ότι έμαθα το έμαθα μόνη μου. Από την μία χαίρομαι και περηφανεύομαι με ένα ηλίθιο cocky χαμόγελο, αφού ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα μου, από την άλλη όμως εύχομαι να είχα μάθει και μερικά πράγματα από τους γονείς μου. Διότι έτσι ίσως να είχα κερδίσει χρόνο στην παιδεία μου, αλλά και ίσως να είχα έτσι δημιουργήσει τον αντίστοιχο σεβασμό που απαιτεί το πρόσωπο του γονέα καθώς και σεβασμό γενικώς, πράγμα που ποτέ μου δεν κατάφερα έστω να βρω την θέληση να μάθω ( ο σεβασμός είναι κατανοητός σε αυτούς που φοβούνται, η ηθική πάλι, μάταια και περιττή).

Είμαι 17 χρονών και από τώρα πανικοβάλλομαι στην σκέψη του να ξέρω λιγότερα από τον διπλανό μου, του να μην ξέρω αρκετά, να μην τα ξέρω όλα, του να πεθάνω αδαής, του να γεράσω και να μην μπορώ πλέον να είμαι όπως είμαι, αυθάδης, είρωνας, ρομαντική, σκεπτόμενη, βαθιά συναισθηματική μα και ψυχρή όταν το θέλω, καλή, κακιά, όλα αυτά και πολύ περισσότερα ακριβώς επειδή θα έχω γεράσει, θα "έχω ζήσει την ζωή μου" και πλέον δεν θα μπορώ να δρω, να ζω, αλλά μόνο να παρατηρώ. Άλλο ένα πράγμα που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου.

Είμαι νέα. Είμαι 17. Στην ηλικία μου θα έπρεπε να πιστεύω πως θα ζήσω για πάντα.
Ωστόσο, γιατί φοβάμαι;

Περισσότερο όμως με βασανίζει η σκέψη του να γίνω όλα όσα κοροϊδεύω. Να γίνω μία άνετη φοιτήτρια σαν όλες τις άλλες και στα 40 μου να κάνω το παιδί μου νευρωτικό για να περάσει κάπου, να μην επικοινωνώ μαζί του και με την νεολαία (γιατί η νεολαία και μόνο η νεολαία είναι το μέλλον του κόσμου).
Χμ, αυτό είναι. Θέλω να είμαι το μέλλον του κόσμου.

Όταν τα σκέφτομαι αυτά ή όταν ασχολούμαι με όλα αυτά που έγραψα πριν, νιώθω να βρίσκομαι κοντά σε κάτι, σε αυτό που θέλω περισσότερο από όλα, χωρίς να ξέρω πως να το ονομάσω αυτό, αλλά να μην μπορώ να το αγγίξω.

Στην ζωή μου λοιπόν θέλω να γίνω το μέλλον του κόσμου. Θέλω να μάθω τα πάντα. Δεν θα λεγα όχι στο να γίνω τράπεζα (Νικολέτα με έβαλες σε σκέψεις :Ρ). Όλοι τη λατρεύουν σα θεά και την μισούν την ίδια στιγμή, είναι πλουσιότερη όλων και έχει το δικαίωμα να τους παίζει όλους στα δάχτυλά της και να χαμογελάει ειρωνικά όταν έρχονται με ψαρωμένο ύφος όλοι να της ζητήσουν λεφτά, όλοι εξαρτώνται από αυτήν. Κι άλλο στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας μου. Νομίζω ότι είμαι θεά. Νομίζω.
Κάποτε τον εξευτελισμό μου μέσω του ρεαλιστικού τρόπου γραφής μου τον έβλεπα ακριβώς έτσι: εξευτελισμό. Τώρα το θεωρώ στοιχείο ανωτερώτητας και χαίρομαι που μπορώ να την πω στα μούτρα μου έτσι.

Ωστόσο, επαγγελματικά θέλω να γίνω καλλιτέχνις, με όλη τη σημασία της λέξης.

Κάτι που με κάνει να καταριέμαι την ώρα και την στιγμή που γεννήθηκα με μυαλό.

Μακάρι να είχα γεννηθεί... άντρας, μία μετριότητα σε όλα, να έβγαζα μία τέχνη, μία μέτρια σχολή, να άνοιγα μία επιχείρηση και να ζούσα την ζωή μου, αγαθός άνθρωπος καθώς θα μουν, με την πεποιήθηση πως η μόνη οδός για την ευτυχία είναι η οικογένεια. Και εκεί να έμενα προσκολλημένη για πάντα, στην ασφάλεια της μετριότητάς μου, των ηθικών φραγμών μου.



Μήνες με βασανίζουν αυτές οι σκέψεις και δεν είχα το κουράγιο, τον χρόνο, την δύναμη να κάτσω και να τις αποτυπώσω. Δεν ήξερα τι εντύπωση θα δώσω, και πλέον, ούτε με νοιάζει. Θα με νοιάξει όταν πατήσω δημοσίευση ανάρτησης, θα το μετανιώσω, αλλά δεν θα την αλλάξω.

Ας περάσουμε σε κάτι τελευταία, από κείνα τα μικρά κείμενα με λίγες λέξεις, που τα γράφουν κάτι ρομαντικοί μετέωροι. Τα ποιήματα.

ΤΑ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑ
Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
-Γιώργης Παυλόπουλος


Γιατί όμως η πόρτα κλείνει για όσους μπόρεσαν να δουν στο βάθος;

Σήμερα θα κλείσω με 2 κομμάτια. Και τα 2 μεγάλης σημασίας για μένα, το 2ο όμως το αγάπησα από τότε που βγήκε.






Δημοσίευση Ανάρτησης.

30 σχόλια:

Rohanne είπε...

Ρε συ, πρέπει να είσαι η χαμένη αδελφή μου :|
Έχω κι εγώ φάσεις που πιστεύω πως είμαι μετριότητα και που φοβάμαι. Όμως ταυτόχρονα ξέρω ότι είμαι καλύτερη από τους άλλους (άρα είμαι και ψώνιο :Ρ) και πως αν θελήσω κάτι θα το καταφέρω.
Τελικά μόνο οι μετριότητες ζουν ευτυχισμένοι? Οι υπόλοιποι, αυτοί που δε συμβιβάζονται, είναι καταδικασμένοι στη μοναξιά και στη μιζέρια? Ή σε μια ευτυχία μέσα από την τέχνη?
Γουάου. Φιλοσόφησα απόψε. Δεν θα το ξανακάνω, ορκίζομαι :Ρ
Καληνύχτες!

ypnos είπε...

Να τα μαθεις ολα! Να ξεσκισεις και τον γειτονα στις γνωσεις! Να τα μαθεις, να τα επαναλαβεις και να ξεπερασεις τους μεγα θεωρητικους!
Κι απο ζωη? ;)

Οταν συνδυασεις γνωση και εμπειρια τοτε να εισαι σιγουρη οτι εζησες μια πολυ καλη και γεματη ζωη :)

Κι ακομα 17 εισαι.. αντε βγες να παρεις λιγο αερα το πρωι κι ασε τις γνωσεις για αργοτερα ;)

Οσον αφορα τη μετριοτητα του αντρα, σε πληροφορω οτι θα ηθελα παρα πολυ να ειχα γεννηθει γυναικα. Σε πολλες περιπτωσεις οι αντρες πεομαχουν και εξειδικευονται σε παλινδρομικες κινησεις ενω υποχωρουν τα παντα, ολες οι θεσεις κι ολες οι αμυνες, μπροστα σε ενα ωραιο στηθος. Sad but true.
Κι οχι μην αρχισεις δια τους αγωνες που οδηγησαν στη χειραφετηση κτλ κτλ :p

Καλο ΣΚ να εχουμε!



ΥΓ Καποτε αυτοι που τελειωναν τη Διοικηση Επιχειρησεων πιστευαν οτι με το πτυχιο θα τους δωθει κι απο μια επιχειρηση να διοικησουν.. Σημερα, κλεινουν ακομα κι οι κερδοφορες.. Καμμια διακριση στο φυλο, στα χρονια, στη πειρα ή στη ποιοτητα. Αυτο το κοσμο, δυστυχως, θα κληρονομησεις μαζι με τα παιδια μας σε αυτη τη χωρα :)

Roza. είπε...

Ξερεις κατι Κοννι;
Τουλαχιστον ζεις.
Μπορει να μην ξερεις ποια ακριβως εισαι..
Αλλα εχεις την ωριμοτητα και την δυναμη να ψαξεις τον εαυτό σου.
Κι αυτοο ειναι σημαντικο. (:

Όσο για τα τραγουδια..
To Solitary ground, ενα απο τα αγαπημενα μου... (L)

Burning the bridges... (L)

Creep είπε...

Όταν εγώ στα λέω, ούφο, εσύ μου μιλάς νορβηγικά για arcane magic και ιστορίες. :Ρ

Ξες όμως τι; Οι μετριότητες ζουν ευτυχισμένοι μέσα στην άγνοιά τους. Όπως έλεγε εκείνος ο συγγραφέας στον Γιούγκερμαν στο ομώνυμο μυθιστόρημα (:Ρ), ο Γιούγκερμαν ήταν πια καιρός να ξυπνήσει.

Αυτό είναι. Οι μετριότητες και οι βλαμμένοι και οι ανώριμοι πεθαίνουν ήδη κοιμισμένοι και αδαείς. Δεν γνωρίζουν, ζουν και πεθαίνουν μέσα στην άγνοια. Και η άγνοια, εκτός από ευλογία (γιατί η ανθρώπινη σκέψη είναι ευχή και κατάρα) είναι και ασφάλεια. ;)

Να φιλοσοφείς συχνότερα.- :|
Στο μπλογκ μου τουλάχιστον σου το επιτρέπω Β)

Καλή σου νύχτα! :D

PS: Απαιτώ λίστα όσων ανιμ έχεις δει. Πρέπει από κάπου να ξεκινήσω. :Ρ

Creep είπε...

Βλάκα ο γείτονας είναι ΠΑΟΚτσής, και από κείνους τους παοκτσήδες τους φόλα μεταλάδες! :Ρ
Και οι ακριβώς από δίπλα νοικιαστές (του δικού μου μελλοντικού σπιτιού Β) ) είναι πολύ ψαγμένοι τύποι, τις προάλλες συζητούσαμε για βιβλία και μου δωσε ένα η κοπέλα. :Ρ

Έτσι μου φαίνεται και μένα... τις προάλλες ξαναδιάβαζα τον μικρό πρίγκηπα και θυμήθηκα εκείνο που είπε ένας τύπος από κάποιον από τους πλανήτες που επισκέφθηκε ο μικρός πρίγκηπας: Είναι πολύ σοφός αυτός που έχει καταφέρει να δικάσει τον εαυτό του...

Ένιγουέι, όσον αφορά αυτό που είπες για την καλή και γεμάτη ζωή... δεν με ενδιαφέρει μόνο η ποσότητα. Ούτε μόνο η ποιότητα. Θέλω να καταφέρω να ζήσω μία ζωή υπεράνω όρων ποσότητας και ποιότητας. Θέλω κάτι που να υπερβαίνει ακόμα και τα στάνταρ μου.
Αδύνατο, πως να στο πω...

Το πρωί ρε έχει φροντιστήριο, τραγικότατη ειρωνία η συμβουλή σου; :Ρ

Κι άλλη ειρωνία! Σήμερα στο φροντιστήριο είχαμε διαγώνισμα όλη την ενότητα για την χειραφέτηση, μουαχαχαχαχα. Β)

Αλλά δεν θα στην πω (ένα cp είναι τόσο καλά που την έμαθα Β) ) υπό τον όρο να με καλέσεις στην εκπομπή σου να μου πάρεις συνέντευξη ως κουλτουριάρα-μαθήτρια-με-άποψη και να σου πω και ένα τραγουδάκι ον έαρ. Β)

Φυσικά εσύ απλά θα κάνεις την γλάστρα, είσαι το μέσο μου για την αναγνώριση, μην σου περάσουν τίποτα διαστροφικές σκέψεις πως σε έχω για φίλο μου. Β)

:DDDDDDDDDDDDDDDDDD

ΥΓ: +9999999. :Ρ

Creep είπε...

Ξέρω κάτι. Απλά ρώτα με τί. :Ρ

Χμ... δεν ζω. Παρατηρώ. Ακόμα. :/

Θα πω ότι ζω όταν νιώσω πως ζω. Όταν νιώσω γεμάτη. Ίσως λόγω αυτής της νοοτροπίας να πω ότι ζω όταν έζησα. Όταν θα μαι 80 και θα πω: Εγώ στην ζωή δεν έμεινα αμέτοχη. Την έζησα ως το τέλος. Αλλά και τότε που θα το λέω, πάλι θα παρατηρώ. :/
Ίσως να μην ξέρω τι είμαι. Ξέρω όμως τον χαρακτήρα μου.

Enjoy the music.
But never forget to enjoy the silence. Words are meaningless and forgettable when all you ever needed was there on your arms... :)

ypnos είπε...

Ενταξει λοιπον.

Εγραψα.



ΥΓ εσυ φταις για ολα!
ΥΓ1 Οντως κακη η συμβουλη. Φροντιστηριο?! Τι μου θυμιζεις..

Creep είπε...

Ου, μόλις το δα ρε και καταχάρηκα. Σχόλιο αναμένεται άμεσα. Β)

:DDD

ΥΓ Ναι ρε, εγώ φταίω για όλα. Β)
(So you can blame it on me... set your guilt free honey- η μουσική μου μιλάει απόψε.)
ΥΓ1 Σου θυμίζω μία συνηθή μέρα των μαθητικών σου χρόνων: Ο Δημητράκης με το μαλλί τόσο λαδωμένο σα γλυμμένο από αγελάδα (από κάπου έπρεπε να αντιγράψει στιλάκι ο Πάτινσον) ωσάν ντελικάτο νυχτολούλουδο, ακόμα μπουμπούκι επερπατούσε δια να φτάσει στο φροντιστήριο, τον ναό της γνώσης που του προσέφερε τα εφόδια για την εύκολη εισαγωγή του...

ypnos είπε...

Περιμενε για να βγει και το καταλληλο video καθως το Youtube κανει κολπα ;)

-d

ΥΓ1 Στο πολυ περιπου, ναι γιατι οχι. Στην εξαγωγη να δεις πανηγυρια ;)

Creep είπε...

Όχι, ΔΕΝ θέλω να δω! Τα θέλω τα μάτια μου. :Ρ

3, 2, 1, action!

Ο Τζίμης (νέο παράγωγο του ονόματός του) μόλις αποφοίτησε. Φραπές στο ένα χέρι, κινητό στο άλλο, φορτωμένος 25 κιλά μαγκιά (ίσα ρε τσακ μπας, θα σου πέσουν τα αρχίδια) βγαίνει από την περίφημη σχολή του με τον τίτλο στο χέρι νομίζοντας πως κάτι κατάφερε...

Μα δεν γράφω υπέροχα; Ε; Ε; Ε;

Νυχτερινή Πένα είπε...

Καλημέρα Creep. Η γνώση καλή μου φίλη είναι μια δια βίου αναζήτηση. Όσα και να μάθεις ποτέ δεν θα εξαντληθεί, πάντα θα υπάρχουν και άλλα, αυτή είναι η ομορφιά της εξ' άλλου. Ποτέ δεν θα βαρεθείς.
Συνέχισε να αναζητάς τη γνώση, την καλλιεργεια του εαυτού σου, συνέχισε να αναζητάς απαντήσεις, αυτό σε ξεχωρίζει από τους πολλούς. Οι περισσότεροι, άνδρες και γυναίκες, βολεύονται σε μια ζωή ήσυχη χωρίς καμία επίδίωξη. το φύλλο δεν παίζει ρολο, ρόλο παίζει αυτό που έχεις μέσα στο κεφάλι σου.
Συνέχισε λοιπόν να αναζητάς και να μαθαινεις. Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις όπως έλεγε ενας παλιότερος συγγραφέας.
Όσο για την πόρτα... Ορίστε ένα κλειδί.
Imagination is the key
into lands of fantasy,
close your eyes and you will see
in your mind there' s the key.
Φιλιά.

Prisoned Soul είπε...

Είμαι 17 χρονών (βασικά 18 σε 3ς μήνες) και δεν ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου.

Ορίστε δεν είσαι η μόνη... πολλά απ' όσα έγραψες με εκφράζουν, γι αυτό τα λόγια τα υπόλοιπα περιττά.

Marsy είπε...

Aυτό είναι ένα από τα κείμενα που μπορούν να μου τινάξουν τα νεύρα στον αέρα. Ίσως γιατί εσυ η ίδια μπορεις να το κάνεις αυτό:ρ

Ξέρεις, την πραγματική γνώση σου την προσφέρουν τα βιώματα και το μυαλό μαζί. Μερικοί από τους πιο ηλίθιους ανθρώπους που υπάρχουν έχουν ένα κάρο μεταπτυχιακά.

Εκτός αυτού αγαπητή Κόννι, δεν το βρίσκω σωστό να τρέχεις σαν τρελή για να κυνηγάς τη γνώση. Μια μέρα θα απογοητευτείς από το πόσα λίγα ξέρεις και δε θα έχεις καταλάβει και τίποτε. Το θέμα είναι να διαβάζεις βιβλία επειδή σου αρέσουν τα βιβλία. Επειδή μπορείς να ταξιδέψεις μέσα τους. Να ακούς μουσική επειδή έτσι νιώθεις και όχι για να ξέρεις έναν τραγουδιστή παραπάνω.

Πολλά από όσα σου είπα ίσως και να τα λέω στον εαυτό μου, γιατί καμια φορά χάνω το νόημα;)

Συνεχίζω να σε μισω, κάθε μέρα περισσότερο, στο λέω να χαρεις Πρικτόνι:*

Αγάπη είπε...

Δεν ξέρεις τι θες να κάνεις στη ζωή σου; Σοβαρά το λες αυτό; Γιατί εγώ μόλις τώρα διάβασα ένα κείμενο μιας κοπέλας που ξέρει ΑΚΡΙΒΩΣ τι θέλει. Να μαθαίνει. Για πάντα.

Μακάρι να είχαν κι άλλοι αυτή τη δίψα για μάθηση κι αυτό το ενδιαφέρον για ό,τι υπάρχει, είτε φαίνεται, είτε όχι. Οι περισσότεροι προτιμούν να μένουν στην άγνοιά τους υιοθετώντας την πεποίθηση που κρύβει η φράση "ignorance is bliss" (κάποιες φορές ισχύει, indeed). Εσύ όμως δεν είσαι έτσι και το λες και μόνη σου. Θέλεις να ξέρεις, να μαθαίνεις, να γνωρίζεις.

Καλά κάνεις και θέλεις να ξέρεις. Ό,τι μαθαίνει κανείς, καλό είναι. Δεν υπάρχει άχρηστη γνώση. Ακόμα και οι στήλες στα περιοδικά με τίτλο "η άχρηστη πληροφορία της ημέρας" παρέχουν πληροφορίες που μόνο άχρηστες δεν είναι. ;)

Φιλιά!

Υ.Γ.: Είσαι ήδη το μέλλον του κόσμου!

Lilith είπε...

Μην προβληματίζεσαι τόσο πολύ.
Δεν ταιριάζει με τα 17 σου χρόνια.
20 και 30 χρόνια από σήμερα, θα κακίζεις τον εαυτό σου που δεν επέτρεψες στην Κωνσταντίνα να είναι χαλαρή τότε που μπορούσε.
Πολύ λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν τι θέλουν να κάνουν στα 17 τους.
Κατά τη γνώμη μου, έχεις ένα 20% πιθανότητα να διαλέξεις το σωστό.
Αν το κάνεις, καλώς. Αν δεν το κάνεις, δεν χάθηκε κι ο κόσμος.
Θα το κάνεις αργότερα. :)

Φιλιά!

Fleur είπε...

Βασικα θα συμφωνησω με την Μαρσυ.
Απο τα βιβλια μπορεις να μαθεις πολλα.Αλλα την αληθινη γνωση θα την βρεις απο βιωματα της ζωης.Μονη σου.Χωρις να στην επιδειξη καποιον βιβλιο.:P
Γενικα η γνωση κανει καλο.Αλλα με μετρο.;)

Συμφωνω σ'αυτο που λες,οτι φοβασαι να μην γινεις οσα κοροιδευεις.
Και εγω το φοβαμαι πολλες φορες αυτο.:|

Φιλακιααα Σοκονιιι!!!

Ανώνυμος είπε...

Γλυκό μου κορίτσι!
Πολύ προβληματίζεσαι και δεν κάνει!
Χαλάρωσε λίγο! Εγώ τι να πω που έφτασα 34 και ακόμα δεν έχω βγάλει ακρη ε;;;;; Το παίζω σε διπλό ταμπλό!
Αφού η μαμά δεν μ εκανε άντρα τι να κάνω;;; Κάνω μια δουλειά (αντί για τράπεζα) για να βγάζω τα έξοδά μου και να ζω αξιοπρεπώς και ταυτόχρονα κάνω και τα ταττοο για να γουστάρω!
Δύο σε ένα! Στην Ελλάδα ζούμε!
Φιλιά πολλά κοριτσάκι!
Σμουατςςςςςς

Μια χαρά τα λέει η Λίλιθ
Κι εγώ μαζί της!

D.Angel

Creep είπε...

Καλησπέρα Πένα μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές, και ναι, το θυμάμαι το τρίπτυχο live-learn-love. Το είχα γράψει και κάπου στην κατασκήνωση.
Σε ευχαριστώ και για το κλειδάκι. ;) :)

Creep είπε...

Θα φοβόμουν πραγματικά αν δεν ήμουν, Sweet Truth :)
Καλό απόγευμα...

Creep είπε...

Απλά ξέρω τα κουμπιά σου, Μάρσι. :Ρ

Αυτοί οι πτυχιούχοι είναι που με εξοργίζουν γριά.

Ναι, αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Διαβάζω βιβλία και ακούω μουσική ακριβώς επειδή μου αρέσουν και θέλω να μάθω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα. Μόνο που το λάθος είναι η βιασύνη. Άλλωστε, όπως είπε ο Καβάφης, το ταξίδι μετρά, όχι ο προορισμός. Άσε που ο δικός μου προορισμός είναι κάτι που δεν μπορώ να αγγίξω γιατί είναι απύθμενο. :Ρ

Καλά κάνεις και τα λες και στον εαυτό σου. Είσαι ρεαλίστρια έτσι. :)

Και γω σε μισώ βρωμιάρα σκατόγρια. Πολλά φιλάκια :********

Creep είπε...

Αγάπη μου, όπως είπα στο ακριβώς από πάνω σχόλιο ο δικός μου προορισμός είναι κάτι που δεν μπορώ να αγγίξω γιατί είναι απύθμενο. Ίσως για αυτό δεν ξέρω αν είμαι σίγουρη τι θέλω. Γιατί δεν θα μάθω ποτέ, αφού είναι κάτι απύθμενο. :Ρ
Κάπως παράξενο αυτό.

Σε ευχαριστώ. Και καλό υπόλοιπο Σουκου. ;)

Creep είπε...

Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω να περάσω καλά, ο κόσμος να χαλάσει. Που θα πάει, το πανεπιστήμιο είναι κοντα... :Ρ

20%; Μόνο; Γιατί, αν επιτρέπεται; Πες μου το σκεπτικό σου, είμαι περίεργη.

Τα λέμε. :)

Creep είπε...

Ξες Μαράκι, ο Παράσχος όταν ανέλυε το ερώτημα "τι εστί ποίησις" είπε πως για να γράψεις ποίηση θέλεις εμπειρία. Πρέπει να έχεις ζήσει μία γεμάτη ζωή για να καταφέρεις να γράψεις 2 γραμμές, διότι τα συναισθήματα τα έχεις από μικρός. Αυτό που σου λείπει είναι η εμπειρία. Και συμφωνώ απόλυτα για αυτό, γιατί όσες φορές και να διαβάζουμε ή να ακούμε για καταστάσεις ποτέ δεν θα τις κατανοήσουμε πλήρως αν δεν τις περάσουμε.
Οπότε ναι, το πιστεύω αυτό για την εμπειρία και την ζωή.

Καλό απόγευμα μικρούλα μου. :)

Creep είπε...

Καλώς τηνα την πέρδικα. :Ρ

Τα τατού σου, στο χω πει είναι τέχνη.-

Το πα και πριν, που θα πάει, θα ρθει το πανεπιστήμιο και θα καφρίσω ανενόχλητη. :Ρ

Όταν είπες 2πλο ταμπλό βλάκα νόμιζα πως ήσουν με 2 τύπους, σα δε ντρέπεσαι. :@ :Ρ

Lilith είπε...

Τα 17 που θυμάμαι εγώ, ήταν ένα μείγμα από επανάσταση, λάθος (όπως αποδείχθηκε) έρωτες, λάθος (όπως αποδείχθηκε) όνειρα και την αίσθηση ότι η ζωή είναι άπειρη.
Νόμιζα ότι ήξερα πολλά, αλλά (όπως αποδείχθηκε) δεν ήξερα και τόσα και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ήξερα ποια ήμουν και τι έπρεπε να κάνω για να γίνω ευτυχισμένη.
Από την προσωπική μου παρατήρηση στον κόσμο γύρω μου, είναι μικρό το ποσοστό που δεν βρίσκεται σ' αυτή την πλάνη.
Αν ανήκεις σ' αυτό το μικρό ποσοστό, είσαι τυχερή.
Οπότε και δεν χρειάζεται ν' αγχώνεσαι.
Φυσικά, το αν έχω δίκιο θα το διαπιστώσεις σε 20-30 χρόνια όπως είπα. :)

Creep είπε...

Ενδιαφέρουσα οπτική Λίλιθ. :)

Sinner είπε...

Κάπου συμπάσχουμε.
Obviously, who am I? :|

Ωραίο κείμενο και αποδεικνύει πως τελικά στα πιο σημαντικά πράγματα η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη να δοθεί:Ρ

Ανώνυμος είπε...

Άκουσε να σου πω κοπελιά!

Με κάτι τυπάκια σαν κι εσενα στα 17 τους, με τα μυαλά που κουβαλάς και με τις περιεργες και κουλες σκεψεις που κάνεις στα 17.....

δεν εχω να φοβαμαι τιποτα για το μελλον!

Μακαρι να μπορουσε ολος ο κοσμος να σεβαστει τα 17χρονα...τοτε μονο το μελλον μας θα εμοιαζε να ειναι λιγο πιο σημαντικό!

Να ειστε ετοιμοι για τις αλλαγες! Η δικη μου ηλικία θα προσπαθήσει να τις σχεδιάσει, η δική σου γενιά οφείλει να βαλει μεσα τα πιο ομορφα χρωματα!

Το μπορουμε γαμωτο!

Καλημερα

Creep είπε...

Χμ, δεν έχω κάτι να απαντήσω σε αυτό Ανθή.
Καλό βράδυ.

Creep είπε...

Με τιμάς Κούλα μου ^_^

Η δική σας γενιά προσπαθεί, αλλά οι πολιτικοί τα χουν σκατώσει. :/

Καλή βδομάδα να έχεις.